Οι εξατομικευμένες δίαιτες που έχουν ως στόχο να περιορίσουν τη μεταγευματική γλυκαιμική απόκριση (PPGR) δεν είναι περισσότερο αποτελεσματικές στην απώλεια βάρους συγκριτικά με μία τυπική δίαιτα με χαμηλά λιπαρά.
Στο παραπάνω συμπέρασμα κατέληξε η μελέτη Personal Diet Study, η οποία εξέτασε συνολικά 204 ενήλικες με παχυσαρκία και παθολογικό μεταβολισμό της γλυκόζης. Οι εθελοντές χωρίστηκαν σε δύο ομάδες εκ των οποίων η μία έκανε τυπικές δίαιτες με χαμηλά λιπαρά, ενώ η άλλη εξατομικευμένες δίαιτες. Στην πρώτη ομάδα οι εθελοντές έχασαν το 4.32% του σωματικού τους βάρους, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για τη δεύτερη ομάδα ήταν 3.26%, όπως φαίνεται από τα αποτελέσματα που δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό JAMA Network Open.
Αναφορικά με διάφορους δείκτες σχετικούς με την παχυσαρκία, δεν υπήρχαν σημαντικές διαφορές ανάμεσα στις δύο ομάδες, ωστόσο όπου υπήρχαν διαφορές η ομάδα που έκανε δίαιτα με χαμηλά λιπαρά είχε πάντοτε καλύτερα αποτελέσματα.
Ένας παράγοντας για τον οποίο παρατηρήθηκε σημαντική διαφοροποίηση ήταν η κατανάλωση ενέργειας σε ηρεμία. Η ομάδα που έκανε δίαιτα με χαμηλά λιπαρά κατανάλωνε κατά μέσο όρο 92.3 kcal περισσότερες την ημέρα σε σχέση με την ομάδα που έκανε εξατομικευμένες δίαιτες. Σύμφωνα με τους επιστήμονες της μελέτης, το γεγονός αυτό συνδέεται πιθανώς με την μεγαλύτερη απώλεια σωματικού λίπους που παρατηρήθηκε στην πρώτη ομάδα (1.3kg έναντι 0.5kg).
Οι 97 εθελοντές που έκαναν δίαιτα με χαμηλά λιπαρά είχαν ως στόχο να περιορίσουν την κατανάλωση λιπών σε λιγότερο από το 25% του συνόλου των θερμίδων και των κορεσμένων λιπών σε λιγότερο από το 7% του συνόλου.
Για τους 102 εθελοντές της άλλης ομάδας χρησιμοποιήθηκε ένας αλγόριθμος μηχανικής μάθησης προκειμένου να δημιουργηθεί μία κατάλληλη εξατομικευμένη δίαιτα με βάση τους δείκτες τους.
Στην αρχή της μελέτης οι εθελοντές (ηλικίες 18-80) είχαν δείκτη μάζα σώματος 27-50 και τα επίπεδα της γλυκωζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης τους ήταν 5.7% έως 8%. Από την έρευνα εξαιρέθηκαν οι εθελοντές με προχωρημένο διαβήτη τύπου 2, καθώς και οι εθελοντές με χρόνια νεφρική νόσο. Πάνω από το 50% των εθελοντών ήταν καυκάσιοι, το 1/4 ήταν αφρικανοί, ενώ το 18.1% ήταν ισπανόφωνοι.
Παρά το γεγονός ότι οι εξατομικευμένες δίαιτες δεν πέτυχαν το επιθυμητό αποτέλεσμα, οι επιστήμονες της μελέτης υποστήριξαν ότι θα πρέπει να εξεταστούν περισσότερο σε μελλοντικές έρευνες.
«Στο μέλλον, οι αλγόριθμοι για την ανάπτυξη εξατομικευμένων πλάνων διατροφής θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη περισσότερα χαρακτηριστικά των ασθενών, όπως για παράδειγμα τα επίπεδα ορμονών του μεταβολισμού, η συνολική κατανάλωση ενέργειας και ο όγκος της λιπώδους μάζας», καταλήγει η μελέτη.
Φωτογραφία: Andres Ayrton