Συναπτική Πλαστικότητα του εγκεφάλου και η σημασία της

Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες ιδιότητες του εγκεφάλου είναι η συναπτική πλαστικότητα, η οποία ουσιαστικά αποτελεί τη βάση της μνήμης και της μάθησης, ικανότητες που εκπίπτουν σημαντικά κατά την άνοια. Μία νέα έρευνα από το Ινστιτούτο Karolinska της Σουηδίας υποστηρίζει ότι πρωτεΐνες που εμπλέκονται στην επικοινωνία μεταξύ των νευρώνων, θα μπορούσαν να αποτελέσουν πιθανούς στόχους στους ασθενείς με άνοια.

Στο νευρικό σύστημα, η σύναψη είναι το σημείο που τα διάφορα σήματα μεταβιβάζονται μεταξύ των νευρώνων. Η έρευνα εστιάζει στη δυσλειτουργία των συνάψεων αυτών και την επίπτωση αυτής στη βαρύτητα της άνοιας και την έκπτωση των γνωστικών λειτουργιών στους ηλικιωμένους ασθενείς σε διάφορα στάδια της νόσου. Η νόσος Alzheimer και η άνοια με σωμάτια Lewy είναι οι δύο πιο κοινές μορφές νευροεκφυλιστικής άνοιας με κακή πρόγνωση.

«Τα ευρήματά μας συνιστούν ότι ειδικές προ- και μετασυναπτικές πρωτεΐνες έχουν σημαντικό προγνωστικό και διακριτικό μοριακό αποτύπωμα στις νευροεκφυλιστικές παθήσεις και αντιπροσωπεύουν πιθανούς στόχους για έγκαιρη παρέμβαση, όπως για παράδειγμα η συναπτική αναγέννηση», είπε η Erika Berecziki, μία από τους συγγραφείς της δημοσίευσης.

Η απώλεια των συνάψεων, ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της νόσου Alzheimer, σχετίζεται άμεσα με τη σοβαρότητα της άνοιας. Για την άνοια με σωμάτια Lewy, δεν γνωρίζουμε αρκετά αναφορικά με την απώλεια των συνάψεων.

Η έρευνα αυτή αποτελεί την πρώτη εις βάθος ποσοτική μελέτη του πρωτεϊνώματος στους εγκεφαλικούς ιστούς ασθενών.  Εκτός της σύστασης του πρωτεϊνώματος, οι ερευνητές μελέτησαν επίσης το σύνολο του συναπτικού πρωτεϊνώματος ασθενών με νόσο Alzheimer, νόσο Parkinson με άνοια και άνοια με σωμάτια Lewy σε σύγκριση με μία ομάδα ελέγχου. Χρησιμοποιώντας την πρωτεϊνωματική ανάλυση (μία τεχνική για μεγάλης κλίμακας μελέτες πρωτεϊνών) οι επιστήμονες μπόρεσαν να απομονώσουν συναπτικές πρωτεΐνες που εμπλέκονται στη δυσλειτουργία των συνάψεων και το βαθμό της έκπτωσης των γνωστικών λειτουργιών σε όλα τα στάδια της άνοιας.

«Τα αποτελέσματα της έρευνας συνιστούν ότι υπάρχουν κοινοί μηχανισμοί μεταξύ των νόσων, με σημαντικές επιπτώσεις στην ανάπτυξη προγνωστικών και διαγνωστικών δεικτών, καθώς και στις θεραπευτικές επιλογές για την αντιμετώπιση της νόσου. Το γεγονός αυτό, τοποθετεί την συναπτική δυσλειτουργία και την επιδιόρθωση των συνάψεων στο κέντρο του ενδιαφέροντος. Αυτό συμβαίνει γιατί το παράθυρο θεραπευτικής παρέμβασης για τις συνάψεις είναι μεγαλύτερο από τις προσεγγίσεις «καθαρισμού» των τοξινών που χρησιμοποιούμε σήμερα», κατέληξε η Erika Bereczki.

 

Βιβλιογραφία: Karolinska Institutet

Ακολουθήστε μας στο Google News για την έγκυρη επιστημονική ενημέρωσή σας, έγκαιρα!

Μην χάσετε:
Σχετικά Αρθρα