Οι ασθενείς που πάσχουν από μη αλκοολική λιπώδη διήθηση του ήπατος έχουν αυξημένο κίνδυνο να παρουσιάσουν σοβαρές λοιμώξεις που χρειάζονται νοσηλεία, όπως υποστηρίζει μία νέα μεγάλη μελέτη από τη Σουηδία που δημοσιεύτηκε πριν από λίγες ημέρες στο περιοδικό Clinical Gastroenterology and Hepatology.
«Όλο και περισσότερα δεδομένα δείχνουν ότι η λιπώδης διήθηση του ήπατος μπορεί να επηρεάσει πολλαπλά οργανικά συστήματα, γεγονός που δεν προκαλεί έκπληξη καθώς γνωρίζουμε ότι το ήπαρ εμπλέκεται σε πολλές λειτουργίες του οργανισμού, από το μεταβολισμό μέχρι το ανοσοποιητικό σύστημα», αναφέρει η ομάδα της έρευνας.
«Περίπου το 20% των κυττάρων που βρίσκονται στο ήπαρ είναι ανοσιακά κύτταρα που στοχεύουν αντιγόνα και παθογόνα από το γαστρεντερικό σωλήνα. Προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει ότι αρκετά από τα παραπάνω κύτταρα χάνουν τη λειτουργικότητά τους στους ασθενείς με λιπώδη διήθηση του ήπατος, γεγονός που αυξάνει την ευαισθησία των ασθενών σε ιογενείς, βακτηριακές και μυκητιασικές λοιμώξεις», υποστηρίζουν οι συγγραφείς.
Σήμερα γνωρίζουμε ότι οι ασθενείς με λιπώδη διήθηση του ήπατος έχουν μεταβολικούς παράγοντες κινδύνου που αυξάνουν τον κίνδυνο λοιμώξεων. Μάλιστα, μία μικρότερη μελέτη από μία άλλη επιστημονική ομάδα έδειξε προσφάτως ότι η νόσος αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου για τις βακτηριακές λοιμώξεις.
Θέλοντας να εξερευνήσουν περισσότερο τη σύνδεση ανάμεσα στη λιπώδη διήθηση του ήπατος και τον κίνδυνο λοιμώξεων, οι επιστήμονες της παρούσας μελέτης εξέτασαν δεδομένα για 12.133 ασθενείς από τη Σουηδία με απλή στεάτωση, μη ινωτική στεατοηπατίτιδα, μη ινωτική κίρρωση ή κίρρωση. Οι ασθενείς αυτοί είχαν διαγνωστεί με βιοψίες από το 1969 μέχρι το 2017.
Κάθε ασθενής αντιστοιχήθηκε με 5 υγιείς εθελοντές παρόμοιας ηλικίας, φύλου και τόπου κατοικίας από το γενικό πληθυσμό. Η επιστημονική ομάδα έκανε επίσης προσαρμογή των αποτελεσμάτων για άλλους παράγοντες, όπως το επίπεδο εκπαίδευσης, καθώς και διάφορες συννοσηρότητες, όπως ο διαβήτης, η παχυσαρκία, η δυσλιπιδαιμία και η υπέρταση.
Το κύριο τελικό σημείο ήταν η συχνότητα των σοβαρών νοσηλειών που χρειάζονται νοσηλεία, ενώ δευτερεύοντα τελικά σημεία της έρευνας ήταν η συχνότητα 7 ειδών λοίμωξης (σήψη, λοιμώξεις του αναπνευστικού, λοιμώξεις του γαστρεντερικοού, βακτηριακή περιτονίτιδα, λοιμώξεις του ουροποιητικού και του αναπαραγωγικού, λοιμώξεις του δέρματος και των μαλακών ιστών, άλλες λοιμώξεις).
Αυξημένος Κίνδυνος σε Όλα τα Στάδια της Λιπώδους Διήθησης του Ήπατος
Από τις αναλύσεις που έκαναν, οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι στο διάστημα των 14 ετών που εξετάστηκε οι ασθενείς με λιπώδη διήθηση του ήπατος είχαν υψηλότερα ποσοστά σοβαρών λοιμώξεων σε σχέση με την ομάδα ελέγχου. Μάλιστα, ο κίνδυνος ήταν υψηλότερος για τις λοιμώξεις του αναπνευστικού (32% αυξημένος κίνδυνος) και τις λοιμώξεις του ουροποιητικού (17% αυξημένος κίνδυνος).
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε το γεγονός ότι η λιπώδης διήθηση του ήπατος επιβεβαιωμένη με βιοψία συνδέθηκε με 17.3% αύξηση στον απόλυτο κίνδυνο σοβαρών λοιμώξεων που χρειάζονται νοσηλεία. Μάλιστα, ο κίνδυνος ήταν υψηλότερος ανάλογα με το στάδιο της νόσου. Συγκεκριμένα, οι ασθενείς με κίρρωση ήταν αυτοί που διέτρεχαν τον υψηλότερο κίνδυνο λοιμώξεων.
Όταν η ομάδα έκανε προσαρμογή των αποτελεσμάτων για διάφορα χαρακτηριστικά του μεταβολικού συνδρόμου, ο αυξημένος κίνδυνος διατηρήθηκε, γεγονός που δείχνει ότι η λιπώδης διήθηση του ήπατος αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου για τις λοιμώξεις.
«Η έρευνά μας αποκαλύπτει σημαντικά δεδομένα σχετικά με τους μηχανισμούς της λιπώδους διήθησης του ήπατος και δείχνει ότι η τελευταία μπορεί πράγματι να αυξήσει τον κίνδυνο λοιμώξεων. Οι γιατροί θα πρέπει να ενημερώνουν τους ασθενείς που πάσχουν από τη νόσο ότι διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο. Παράλληλα, θα πρέπει να αντιμετωπίζουν άλλους τροποποιήσιμους παράγοντες κινδύνου, όπως ο διαβήτης», καταλήγει η ομάδα.
Φωτογραφία: RDNE stock project