Μία νέα μεγάλη ανάλυση που εξέτασε τις επιδράσεις της άσκησης στα επίπεδα γλυκόζης αίματος διαβητικών ασθενών διαπίστωσε ότι, αν και όλες οι μορφές άσκησης προσφέρουν οφέλη, κάποιες από αυτές (και η ώρα της ημέρας που γίνονται) είναι περισσότερο ωφέλιμες για την υγεία σε σχέση με τις υπόλοιπες.
Η ανάλυση δημοσιεύτηκε στο περιοδικό American Journal of Medicine και είχε ως στόχο να εξερευνήσει όλη τη διαθέσιμη βιβλιογραφία για τα οφέλη που προσφέρει η φυσική άσκησης αναφορικά με τη ρύθμιση της γλυκόζης αίματος σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2.
«Οι περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν ότι η άσκηση προσφέρει οφέλη στη ρύθμιση του διαβήτη, ωστόσο δεν ξέρουν ποια είναι η μορφή της άσκησης που βοηθά περισσότερο στην επίτευξη του παραπάνω στόχου», αναφέρουν οι συγγραφείς.
«Στην ανάλυσή μας συγκρίναμε την αεροβική άσκηση με τις ασκήσεις ενδυνάμωσης, εξερευνώντας παράλληλα την ιδανική ώρα που πρέπει να γίνεται η άσκηση», πρόσθεσαν.
Τελικά, από την ανάλυση της βιβλιογραφίας που έκαναν, οι επιστήμονες κατέληξαν στα παρακάτω συμπεράσματα:
- Η αεροβική άσκηση που περιλαμβάνει ποδηλασία, κολύμπι ή περπάτημα αυξάνει τον καρδιακό ρυθμό και βοηθά στη ρύθμιση της γλυκόζης αίματος.
- Οι ασκήσεις ενδυνάμωσης με βάρη ή αυτές που χρησιμοποιούν το βάρος του ασθενούς μπορεί να αυξήσουν την ευαισθησία στην ινσουλίνη σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2.
- Το περπάτημα κατά τη διάρκεια της ημέρας και ο περιορισμός της καθιστικής ζωής προσφέρει οφέλη τόσο στη ρύθμιση της γλυκόζης αίματος όσο και για την ευαισθησία στην ινσουλίνη.
- Η άσκηση τις απογευματινές ώρες βοηθά περισσότερο τόσο στη ρύθμιση της γλυκόζης αίματος όσο και στην ευαισθησία στην ινσουλίνη.
«Συνοπτικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι όσο περισσότερη είναι η άσκηση τόσο μεγαλύτερα είναι τα οφέλη για την υγεία. Ο συνδυασμός αεροβικής άσκησης και ασκήσεων ενδυνάμωσης είναι πιθανώς προτιμότερος από καθένα ξεχωριστά. Επιπλέον, παρατηρήσαμε ότι η άσκηση το απόγευμα προσφέρει περισσότερα οφέλη για τη ρύθμιση της γλυκόζης σε σχέση με την άσκηση που γίνεται τις πρωινές ώρες. Τέλος, δεν είναι απαραίτητο να υπάρχει μείωση του σωματικού βάρους από την άσκηση προκειμένου να παρατηρηθούν οφέλη. Αυτό συμβαίνει γιατί συχνά η μείωση του σωματικού λίπους συνοδεύεται από αύξηση της μυϊκής μάζας επομένως το συνολικό βάρος παραμένει αμετάβλητο», εξηγούν οι συγγραφείς της ανάλυσης.
Η επιστημονική ομάδα της ανάλυσης ανήκει σε μία ευρύτερη κίνηση στην ιατρική που υποστηρίζει ότι η φυσική άσκηση θα πρέπει να συνίσταται ως θεραπεία για διάφορες παθήσεις, μεταξύ των οποίων και ο διαβήτης τύπου 2.
Φωτογραφία: Andrea Piacquadio