Φαρμακευτική Αντιμετώπιση του Χρονίου Πόνου: Κίνδυνοι και Ανεπιθύμητες Ενέργειες

Τα αναλγητικά φάρμακα που δεν χρειάζονται ιατρική συνταγή φαίνονται μία προφανής επιλογή για αρκετούς ασθενείς με χρόνιο πόνο. Αρκετοί ηλικιωμένοι πιστεύουν ότι τα φάρμακα αυτά είναι απολύτως ασφαλή και αγνοούν το γεγονός ότι μπορεί να έχουν μακροπρόθεσμες επιδράσεις για την υγεία. Ποια είναι όμως τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τον χρόνιο πόνο και ποιες είναι οι ανεπιθύμητες ενέργειές τους;

Ακεταμινοφαίνη

Η ακεταμινοφαίνη βοηθά στην αντιμετώπιση του πυρετού και του πόνου. Διατίθεται χωρίς ιατρική συνταγή και περιέχεται σε πολλά άλλα φάρμακα, ωστόσο σε μεγάλες δόσεις μπορεί να προκαλέσει βλάβες στο ήπαρ. Η κατανάλωση αλκοόλ παράλληλα με τη λήψη ακεταμινοφαίνης μπορεί επίσης να προκαλέσει ηπατικές βλάβες. Ο συνδυασμός βαρφαρίνης και ακεταμινοφαίνης αυξάνει, ακόμη, σημαντικά τον κίνδυνο αιμορραγίας.

Το μέγιστο ημερήσιο όριο ακεταμινοφαίνης δεν πρέπει να ξεπερνάει τα 4000mg για βραχυπρόθεσμη χρήση, ωστόσο ηπατοτοξικότητα έχει παρατηρηθεί και σε μικρότερες δόσεις. Γενικά, μπορεί να γίνει υπερβολική πρόσληψη ακεταμινοφαίνης εν αγνοία του ασθενούς, καθώς το φάρμακο περιέχεται σε μία σειρά σκευασμάτων για την αντιμετώπιση του πόνου, του κρυολογήματος και της αϋπνίας.

ΜΣΑΦ

Τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ), όπως η ιβουπροφαίνη, η ναπροξένη και η ασπιρίνη, χορηγούνται χωρίς ιατρική συνταγή. Αντίστοιχα με την ακεταμινοφαίνη, μειώνουν τον πυρετό και το άλγος και μπορούν να περιορίσουν τη φλεγμονή.

Ωστόσο, η τακτική, μακροχρόνια λήψη των ΜΣΑΦ έχει συνδεθεί με έλκη, αιμορραγία του στομάχου, νεφρικά προβλήματα, υπέρταση και αυξημένο κίνδυνο εμφράγματος του μυοκαρδίου ή εγκεφαλικού επεισοδίου. Το 2015, το FDA των ΗΠΑ προσειδοποίησε ότι τα ΜΣΑΦ αυξάνουν τον κίνδυνο εμφράγματος του μυοκαρδίου και εγκεφαλικού επεισοδίου, ακόμα και με βραχυπρόθεσμη χρήση σε άτομα χωρίς καρδιαγγειακή νόσο.

Αναλγητικά που χορηγούνται με συνταγή

Τα οπιοειδή, όπως η οξυκωδόνη και η υδροκωδόνη είναι μερικά από τα πλέον συνταγογραφούμενα αναλγητικά φάρμακα. Αποκλείουν τα σήματα του πόνου στον εγκέφαλο και μειώνουν την αντίληψη της δυσφορίας στον οργανισμό. Ωστόσο, η μακροχρόνια χρήση τους μπορεί να προκαλέσει εξάρτηση, εθισμό, δυσκοιλιότητα, πτώσεις, σύγχυση, επιβράδυνση του χρόνου αντίδρασης, μείωση της αναπνευστικής συνότητας και θάνατο.

Η συχνότερη αιτία χρονίου πόνου στους ηλικιωμένους είναι η οστεοαρθρίτιδα και τα οπιοειδή αποτελούν μία από τις καλύτερες επιλογές για την αντιμετώπιση του άλγους που προκαλεί. Ωστόσο, δεν συνταγογραφούνται συχνά, καθώς υπάρχει μεγάλος κίνδυνος εξάρτησης και εθισμού.

Ένα άλλο φάρμακο που συνταγογραφείται για την αντιμετώπιση του χρονίου πόνου είναι η γκαμπαπεντίνη. Το φάρμακο αυτό έχει λιγότερες ανεπιθύμητες ενέργειες από τα ΜΣΑΦ και τα οπιοειδή, ωστόσο μπορεί να προκαλέσει καταστολή, έκπτωση των γνωστικών λειτουργιών, ίλιγγο και πτώσεις.

Τι μπορείτε να κάνετε

Αν είναι απαραίτητο να πάρετε αναλγητικά για μεγάλο χρονικό διάστημα, συζητήστε τους κινδύνους και τα οφέλη με τον γιατρό σας. Για υγιείς ηλικιωμένους με χρόνιο πόνο, το φάρμακο που χορηγείται συχνότερα είναι η ακεταμινοφαίνη σε ποσότητες κάτω από 2000mg ημερησίως.

Τα ΜΣΑΦ γενικά πρέπει να αποφεύγονται σε ασθενείς με υπέρταση, καρδιακή νόσο και νεφρικά προβλήματα ή σε αυτούς που λαμβάνουν αντιπηκτικά. Τα ΜΣΑΦ πρέπει να χορηγούνται στη μικρότερη δυνατή δόση και να αποφεύγονται μετά τα 60, καθώς αρκετές έρευνες έχουν αναδείξει σημαντικούς κινδύνους μετά από αυτή την ηλικία οι οποίοι αυξάνονται προοδευτικά.

Το ιδανικό είναι να χορηγείται ακεταμινοφαίνη σε μικρή ποσότητα (<2000mg/ημέρα) μαζί με άλλες μη φαρμακευτικές προσεγγίσεις για την αντιμετώπιση του χρονίου πόνου. Αν είστε ηλικιωμένοι και παίρνετε αναλγητικά που χρειάζονται συνταγή, ζητήστε από ένα φιλικό σας πρόσωπο να σας δίνει τα φάρμακα έτσι ώστε να είναι ευκολότερο να ακολουθήσετε τις οδηγίες του γιατρού.

Ακολουθήστε μας στο Google News για την έγκυρη επιστημονική ενημέρωσή σας, έγκαιρα!

Μην χάσετε:
Σχετικά Αρθρα