Και οι Ιατροί εμφανίζουν Κατάθλιψη και μάλιστα πολύ συχνά

Οι ιατροί, όπως κάθε άνθρωπος μπορούν να εμφανίσουν κατάθλιψη. Τι γίνεται όμως όταν αυτή διαρκεί εβδομάδες ή ακόμα και μήνες; Υπάρχουν ειδικοί παράγοντες που οδηγούν τους γιατρούς σε κατάθλιψη; Τι διαφέρει στους γιατρούς σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό σχετικά με την κατάθλιψη; Τι θεραπείες προτιμούν και τι θεραπείες αποφεύγουν για αυτή;

Μία πρόσφατη έρευνα εξέτασε 200 γιατρούς που είχαν παρουσιάσει κατάθλιψη κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής τους σταδιοδρομίας. Το 33% αυτών αναζήτησε βοήθεια από επαγγελματία, το 27% αντιμετώπισε την πάθηση κατά μόνας, το 14% παρουσίασε αυτοκαταστροφική συμπεριφορά, το 10% δεν έκανε τίποτα, το 6% άλλαξε επάγγελμα, το 5% πήρε φάρμακα της εκλογής του, το 4% επέλεξε κάποιο άλλο τρόπο ενώ το 1% επέλεξε την προσευχή.

Οι περισσότεροι γιατροί δοκίμασαν διάφορες θεραπευτικές προσεγγίσεις, ωστόσο πέρασαν αρκετοί μήνες ή χρόνια μέχρι να αποφασίσουν να κάνουν κάτι.

Η αλήθεια είναι ότι ο γιατρός αντιμετωπίζει ειδικές καταστάσεις κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας αλλά και αρκετά ερεθίσματα που μπορεί να προκαλέσουν κατάθλιψη. Αρκετά από τα ερεθίσματα αυτά αποτελούν παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση κατάθλιψης και στους γιατρούς είναι ιδιαίτερα αυξημένα.

Παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση κατάθλιψης

Οικογενειακή ζωή

Η διαταραχή του γάμου μπορεί να προκαλέσει αστάθεια στην ψυχική υγεία του καθενός, ωστόσο οι γιατροί διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να απωλέσουν τον/την σύζυγό τους λόγω έλλειψης προσοχής. Ο γιατρός δεν δουλεύει 40 ώρες την εβδομάδα. Πολύ συχνά απουσιάζει από το σπίτι κατά το μεσημεριανό φαγητό. Το ωράριο του γιατρού συχνά δεν του επιτρέπει να παρευρεθεί σε οικογενειακές δραστηριότητες ή διακοπές. Ακόμα και μετά το πέρας του ωραρίου, ο γιατρός μπορεί να χρειάζεται ψυχολογική υποστήριξη από τον/την σύζυγο, γεγονός που μπορεί να κλονίσει τις σχέσεις με αυτόν/αυτήν. Η ιατρική επιβαρύνει το γάμο.

Κοινωνική απομόνωση

Η μοναξιά μπορεί να προκαλέσει κατάθλιψη στον καθένα, ωστόσο οι γιατροί διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο κοινωνικής απομόνωσης. Οι συχνές μετακινήσεις κατά την εκπαίδευση και η εργασία για 80+ ώρες εβδομαδιαίως δεν αφήνει πολύ χρόνο για την οικογένεια και τους φίλους. Ακόμα και όταν δεν δουλεύουν, οι περισσότεροι γιατροί μιλούν για την ιατρική, σκέφτονται περιστατικά, διαβάζουν για εξετάσεις ή ενημερώνονται για τις τελευταίες εξελίξεις της ιατρικής. Είναι επομένως δυσκολότερο για τους γιατρούς να αποκτήσουν φίλους.

Θάνατος συζύγου

Ο γιατρός επηρεάζεται ιδιαίτερα από το θάνατο ενός συζύγου καθώς έχει λιγότερο χρόνο να αναπτύξει μηχανισμούς άμυνας σε σχέση με το γενικό πληθυσμό. Ιδιαίτερα οι άνδρες γιατροί κινδυνεύουν περισσότερο, καθώς συχνά εξαρτώνται συναισθηματικά σε μεγάλο βαθμό από τη σύζυγο.

Οικονομικά προβλήματα

Αν και οι γιατροί βγάζουν γενικά περισσότερα χρήματα από το μέσο όρο, συχνά δεν αποταμιεύουν και ξοδεύουν περισσότερα για να ικανοποιήσουν τις προσδοκίες της οικογένειας αλλά και του κοινωνικού περιβάλλοντος. Αρκετοί γιατροί αντιμετωπίζουν συχνά προβλήματα από συναδέλφους, υπαλλήλους ή ακόμα και φίλους που πιστεύουν ότι «όλοι οι γιατροί είναι πλούσιοι».

Παιδικά τραύματα

Συναισθηματικά, σεξουαλικά ή φυσικά τραύματα της παιδικής ηλικίας αυξάνουν τον κίνδυνο κατάθλιψης για όλους. Αρκετοί γιατροί έχουν δηλώσει ότι ακολούθησαν την ιατρική με σκοπό να βοηθήσουν άλλους. Το περιβαλλον της ιατρικής, ωστόσο, μπορεί να αποσταθεροποιήσει οποιονδήποτε, ιδιαιτέρως άτομα που έχουν ήδη τραύματα.

Οικογενειακό ιστορικό κατάθλιψης

Το οικογενειακό ιστορικό κατάθλιψης αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου τόσο σε γιατρούς όσο και σε άτομα εκτός του ιατρικού χώρου. Ωστόσο, ελάχιστοι γνωρίζουν ότι η ιατρική αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο κατάθλιψης. Το 43.2% των ιατρών πάσχουν από κατάθλιψη ή παρουσιάζουν καταθλιπτικά συμπτώματα. Πρέπει να γίνεται ενημέρωση για τον κίνδυνο αυτό πριν την εισαγωγή στην ιατρική σχολή.

Συνταξιοδότηση

Το γεγονός αυτό μπορεί να προκαλέσει κατάθλιψη σε οποιονδήποτε, ωστόσο στους γιατρούς ο κίνδυνος είναι αυξημένος καθώς το σύνολο σχεδόν της ζωής τους περιστρέφεται γύρω από την επιστήμη τους. Οι γιατροί αφιερώνουν πολύ χρόνο στην εργασία τους με αποτέλεσμα να μην έχουν κοινωνική ζωή όταν αυτή τελειώνει.

Πώς αντιμετωπίζουν οι γιατροί την κατάθλιψη;

Οι περισσότεροι δεν κάνουν τίποτα

Αυτό γίνεται γιατί κατά την εκπαίδευσή του ο γιατρός μαθαίνει ότι πρεπεί να μπορεί να ανταπεξέλθει στις συνθήκες, επομένως φοβάται την απόρριψη των συναδέλφων του αν αναζητήσει βοήθεια. Αρκετοί επίσης δεν γνωρίζουν ότι πάσχουν από κατάθλιψη. Επειδή η πλειοψηφία των γιατρών εργάζονται αρκετές ώρες και δεν είναι ευτυχισμένοι, δεν βλέπουν τον εαυτό τους σαν ασθενή. Εκλογικεύουν τα καταθλιπτικά συμπτώματα με αποτέλεσμα να πιστεύουν ότι δεν είναι τόσο άσχημα όσο φαίνονται.

Απόσπαση της προσοχής

Μεγάλος αριθμός γιατρών επιλέγει να αγνοήσει την κατάθλιψη και να επικετρώσει την προσοχή του σε κάτι άλλο. Για τους περισσότερους αυτό είναι η ίδια η ιατρική με αποτέλεσμα ο γιατρός να γίνεται εργασιομανής. Στον ελεύθερο χρόνο τους απασχολούν το μυαλό τους με άλλες δραστηριότητες, όπως διάβασμα βιβλίων, παιχνίδια στον υπολογιστή, παρακολούθηση ταινιών και σειρών ή ακόμα και το Facebook.

Μαγειρική και φαγητό

Η μαγειρική και το φαγητό μπορεί να ανακουφίσουν προσωρινά τα συμπτώματα της κατάθλιψης. Αρκετοί γιατροί καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες γλυκών τα οποία έχουν δράση «μινι-αντικαταθλιπτικών». Προφανώς, το υπερβολικό φαγητό μπορεί να οδηγήσει σε παχυσαρκία.

Αυτο-βοήθεια

Ένας χειρουργός είπε κάποτε «αν έχεις κατάθλιψη, χρειάζεσαι ένα καλό ύπνο». Αρκετοί γιατροί δεν κοιμούνται αρκετά επομένως ένας καλός ύπνος είναι η θεραπεία εκλογής για αυτούς. Η εμμονική άσκηση είναι επίσης ιδιαίτερα δημοφιλής στον ιατρικό χώρο. Ωστόσο, αν και η τελευταία προσφέρει ανακούφιση από τα συμπτώματα της κατάθλιψης, μπορεί να οδηγήσει σε τραυματισμούς.

Άλλοι γιατροί επιλέγουν να διαβάσουν βιβλία αυτοβοήθειας, να προσευχηθούν, τα κάνουν διαλογισμό ή γιόγκα, να τραγουδήσουν, να χορέψουν, να ακούσουν μουσική ή να παίξουν με τα παιδιά τους. Ορισμένοι διατηρούν ένα φάκελο με ευχαριστήριες κάρτες από ασθενείς τις οποίες διαβάζουν όταν έχουν καταθλιπτικές σκέψεις.

Τέλος, ορισμένοι επιλέγουν να εγκατελείψουν εντελώς την ενασχόληση με την ιατρική.

Χόμπι

Αρκετοί γιατροί ασχολούνται εμμονικά με κάποιο χόμπι προκειμένου να αντιμετωπίσουν την κατάθλιψή τους. Ένας γιατρός αναφέρει ότι είχε αφιερώσει όλο το χρόνο του εκτός δουλειάς στη δημιουργία ενός ψηφιδωτού μωσαϊκού στον τοίχο του μπάνιου του. Αποτέλεσμα ήταν να αποτύχει ο γάμος του και να χάσει το ψηφιδωτό στο διαζύγιο. Γυναίκες γιατροί επιλέγουν να ασχοληθούν με το πλέξιμο. Αρκετοί γιατροί επιλέγουν να να αντιμετωπίσουν την κατάθλιψή τους με διάφορα χόμπι.

Συναισθηματικό ξέσπασμα

Αρκετοί γιατροί κλαίνε στο σπίτι τους ή στο ιατρείο. Άλλοι παραδέχονται ότι σπάνε πράγματα.

Φάρμακα

Μερικοί γιατροί συνταγογραφούν φάρμακα για τον εαυτό τους ή παίρνουν φάρμακα άλλων μελών της οικογένειας σε μία προσπάθεια να αντιμετωπίσουν την κατάθλιψη.

Αναζήτηση βοήθειας από τους συναδέλφους

Αν και αρκετοί γιατροί στρέφονται για βοήθεια στην οικογένεια και τους φίλους, ορισμένοι επιλέγουν να μοιραστούν τα ασιθήματα κατάθλιψης με συναδέλφους.

Ορισμένοι απευθύνονται σε ψυχίατρο ή ψυχολόγο. Μερικοί χρησιμοποιούν ψευδή ονόματα και επισκέπτονται ψυχιάτρους σε περιοχές μακριά από το χώρο εργασίας τους καθώς ανησυχούν για την τήρηση της εμπιστευτικότητας. Η συχνότερη κατηγορία φαρμάκων για την κατάθλιψη των ιατρών είναι οι εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης. Ένας γιατρός αναφέρει ότι, κατά τη διάρκεια της ειδικότητάς του, το 75% των συναδέλφων του έπαιρνε τα φάρμακα αυτά για την κατάθλιψη.

Αυτοκαταστροφικές ενέργειες

Ένας αριθμός γιατρών με κατάθλιψη οδηγείται τελικά σε αυτοκαταστροφικές ενέργειες. Έχει αυτοκαταστροφικές σκέψεις, αναπτύσσει εθισμούς ή τελικά αυτοκτονεί. Ο αλκοολισμός είναι αρκετά συχνό φαινόμενο μεταξύ των γιατρών που πάσχουν από κατάθλιψη.

Άλλοι γιατροί αναπτύσσουν εξωσυζυγικές σχέσεις, έχουν νυστέρια στην τσάντα τους, καταναλώνουν μεγάλο αριθμό χαπιών ή αγοράζουν ένα όπλο. Μερικοί σταματούν να κοιτούν και στις δύο κατευθύνσεις πριν περάσουν το δρόμο κάτι που μπορεί να χαρακτηριστεί «ακούσια αυτοκτονία». Αυτοί που επιβιώνουν από το στάδιο της αυτοκαταστροφής αναζητούν συνήθως βοήθεια από ψυχίατρο.

Επίλογος

Δυστυχώς πολλοί γιατροί συνεχίζουν να ζουν με κατάθλιψη και να μην αναζητούν βοήθεια, καθώς φοβούνται το κοινωνικό στίγμα από την τελευταία. Οι θυσίες που χρειάζεται να κάνει ένας γιατρός για την επιστήμη του, συχνά αυξάνουν σημαντικά τον κίνδυνο να εμφανίσει κατάθλιψη.

Βιβλιογραφία: Medscape

Ακολουθήστε μας στο Google News για την έγκυρη επιστημονική ενημέρωσή σας, έγκαιρα!

Μην χάσετε:
Σχετικά Αρθρα