Νέα Δεδομένα για το Ρόλο του Ανοσοποιητικού Συστήματος στην Παχυσαρκία

Καθώς τα ποσοστά παχυσαρκίας συνεχίζουν να αυξάνονται παγκοσμίως, οι επιστήμονες αρχίζουν πλέον να αναζητούν τα αίτια του παραπάνω φαινομένου σε μοριακό επίπεδο.

Μία ομάδα επιστημόνων από την Ιρλανδία και τη Γερμανία κατάφερε να απομονώσει συγκεκριμένα κύτταρα τα οποία συμβάλλουν στη φλεγμονή η οποία συνδέεται με την παχυσαρκία. Η έρευνά τους, η οποία δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Science Translational Medicine, έδειξε ότι τροποποιώντας τα επίπεδα των παραπάνω κυττάρων είναι δυνατό να αντιμετωπίσουμε τόσο την ίδια την παχυσαρκία, όσο και τις νόσους που σχετίζονται με αυτή, όπως για παράδειγμα ο διαβήτης τύπου 2.

Γενικά Δεδομένα για την Παχυσαρκία

Σύμφωνα με δεδομένα από τα προηγούμενα έτη, τα ποσοστά τη παχυσαρκία συνεχίζουν να αυξάνονται με αποτέλεσμα σε ορισμένες χώρες περισσότερο από το 40% του συνολικού πληθυσμού να είναι πλέον παχύσαρκοι.

Ένας ασθενής με δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) πάνω από 25 θεωρείται υπέρβαρος, ενώ παχύσαρκοι θεωρούνται αυτοί που έχουν ΔΜΣ πάνω από 30.

Οι παράγοντες που ενοχοποιούνται για την εμφάνιση παχυσαρκίας είναι αρκετοί, όπως για παράδειγμα η ανθυγιεινή διατροφή και η καθιστική ζωή, ωστόσο προσφάτως αρκετοί επιστήμονες ασχολούνται με τη θεωρία της ενεργειακής ισορροπίας και το ρόλο που παίζει στην εμφάνιση της νόσου. Οι τραυματισμοί, το έντονο άγχος, καθώς και η χρήση ορισμένων φαρμάκων, μπορεί επίσης να προκαλέσουν αύξηση του σωματικού βάρους.

Ο Ρόλος της Φλεγμονής

Η φλεγμονή έχει ενοχοποιηθεί στο παρελθόν ως παράγοντας που συμβάλλει στον κίνδυνο εμφάνισης παχυσαρκίας. Η φλεγμονή μπορεί να είναι οξεία ή χρόνια.

Η οξεία φλεγμονή είναι αυτή που παρατηρείται κατά τη διάρκεια μίας λοίμωξης ή σε ένα τραυματισμό. Το κύριο χαρακτηριστικό της είναι η απελευθέρωση κυτταροκινών, οι οποίες βοηθούν στην επούλωση των τραυμάτων και την αντιμετώπιση της λοίμωξης.

Η χρόνια φλεγμονή, ωστόσο, χαρακτηρίζεται από συνεχή ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος. Όταν συμβαίνει αυτό, αρκετές λειτουργίες του οργανισμού μπορεί να επηρεαστούν.

Η παχυσαρκία είναι μία από τις νόσους που έχουν συνδεθεί στο παρελθόν με χρόνια φλεγμονή.

Ο λιπώδης ιστός (σωματικό λίπος) παράγει ένα διαφορετικό είδος κυτταροκινών. Η περίσσεια των παραπάνω πρωτεϊνών, σύμφωνα με αρκετούς ειδικούς, μπορεί να επηρεάσει την ομοιόσταση του οργανισμού, γεγονός που οδηγεί σε διάφορες μεταβολικές διαταραχές ή καρδιαγγειακή νόσο.

Πριν αρκετά χρόνια πιστεύαμε ότι το λίπος αποτελεί απλά μία αποθήκη ενέργειας, ωστόσο τις τελευταίες δεκαετίες φαίνεται ότι παίζει διάφορους ρόλους και εμπλέκεται σε αρκετούς μηχανισμούς, μεταξύ των οποίων και η σηματοδότηση του μεταβολισμού, όπως ανέφεραν οι συγγραφείς της παρούσας μελέτης. Συμπλήρωσαν επίσης ότι ο λιπώδης ιστός αλληλεπιδρά με αρκετές ορμόνες αλλά και με το ανοσοποιητικό σύστημα.

Η Παρούσα Μελέτη

Οι συγγραφείς της παρούσας μελέτης θεώρησαν ότι η πρωτεΐνη PD-L1 παίζει σημαντικό ρόλο στην εμφάνιση παχυσαρκίας. Η PD-L1 είναι ένας αναστολέας των ανοσιακών σημείων ελέγχου και παίζει σημαντικό ρόλο στη σηματοδότηση του ανοσοποιητικού συστήματος.

Σύμφωνα με τους συγγραφείς, «η PD-L1 είναι αυτή που ρυθμίζει τη σύσταση των ανοσιακών κυττάρων στο λιπώδη ιστό».

Πρόσθεσαν μάλιστα, ότι τελευταία όλο και περισσότερα δεδομένα δείχνουν ότι η διαταραχή της λειτουργίας του ανοσοποιητικού συστήματος στους παχύσαρκους ασθενείς είναι αυτή που ευθύνεται για τη χρόνια φλεγμονή.

Θέλοντας να εξετάσουν την παραπάνω θεωρία οι επιστήμονες εξέτασαν δύο ομάδες ποντικών. Η μία ομάδα είχε γενετικά τροποποιημένα ποντίκια από τα οποία είχε αφαιρεθεί το γονίδιο της PD-L1 σε μία σειρά κυττάρων, μεταξύ των οποίων τα δενδριτικά κύτταρα, τα Τ λεμφοκύτταρα και τα μακροφάγα. Η δεύτερη ομάδα είχε φυσιολογικά ποντίκια και αποτέλεσε την ομάδα ελέγχου.

Ακολούθως, οι επιστήμονες χορήγησαν και στις δύο ομάδες ποντικών διατροφή πλούσια σε λιπαρά και παρατήρησαν την αύξηση του σωματικού βάρους σε κάθε ομάδα.

Όπως διαπίστωσαν, τα ποντίκια που δεν είχαν PD-L1 στα δενδριτικά κύτταρα «αύξησαν περισσότερο το σωματικό τους βάρος μετά από 12 εβδομάδες», όταν έκαναν διατροφή με υψηλά λιπαρά. Η ίδια ομάδα ποντικών παρουσίασε αύξηση της αντίστασης στην ινσουλίνη, η οποία οδηγεί συνήθως σε εμφάνιση διαβήτη τύπου 2.

Σύμφωνα με τους συγγραφείς, «τα αποτελέσματα αυτά δείχνουν ξεκάθαρα ότι η ανοσορυθμιστική πρωτεΐνη PD-L1 παίζει σημαντικό ρόλο στην εμφάνιση παχυσαρκίας».

Στο επόμενο κομμάτι της μελέτης τους, οι επιστήμονες θέλησαν να εξετάσουν αν η πρωτεΐνη έχει παρόμοιο ρόλο και στον άνθρωπο. Ανατρέχοντας στη σχετική βιβλιογραφία, διαπίστωσαν ότι πράγματι, το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται και στους παχύσαρκους ασθενείς.

Τι Σημαίνουν τα Αποτελέσματα της Έρευνας;

Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι τα αποτελέσματά τους ανέδειξαν το ρόλο της PD-L1 στην παχυσαρκία και επομένως η πρωτεΐνη στο μέλλον θα αποτελέσει το στόχο αρκετών θεραπειών για την απώλεια βάρους.

«Σύντομα θα εξερευνήσουμε προσεγγίσεις για την τροποποίηση των επιπέδων της παραπάνω πρωτεΐνης με σκοπό την ανάπτυξη θεραπειών για την παχυσαρκία», αναφέρουν οι συγγραφείς.

Καταλήγοντας, τόνισαν ότι στο μέλλον θα πρέπει να γίνουν και νέες μελέτες προκειμένου να εξερευνηθεί περισσότερο ο ρόλος της πρωτεΐνης αυτής.

Φωτογραφία: Annushka Ahuja

Ακολουθήστε μας στο Google News για την έγκυρη επιστημονική ενημέρωσή σας, έγκαιρα!

Μην χάσετε:
Σχετικά Αρθρα