Η αποτελεσματικότητα των θεραπειών που λαμβάνει ένας ασθενής δεν διαφοροποιείται ανάλογα με τον αριθμό των χρονίων νόσων από τα οποία πάσχει. Στο παραπάνω συμπέρασμα κατέληξε μία νέα έρευνα από το Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης που δημοσιεύτηκε πριν από λίγες ημέρες στο επιστημονικό περιοδικό PLOS Medicine.
Σήμερα αρκετοί γιατροί είναι σχετικά επιφυλακτικοί για τη χορήγηση θεραπειών σε ασθενείς που πάσχουν από αρκετά χρόνια νοσήματα. Αυτό συμβαίνει γιατί οι ασθενείς αυτοί συνήθως εξαιρούνται από τις τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες μελέτες. Ως αποτέλεσμα, τα δεδομένα σχετικά με την αποτελεσματικότητα και ασφάλεια των φαρμάκων σε αυτό τον πληθυσμό είναι σχετικά περιορισμένα.
Ακόμα και οι έρευνες που εξετάζουν ασθενείς με αρκετές συννοσηρότητες, σπάνια αναφέρουν στα αποτελέσματά τους διαφορετική αποτελεσματικότητα για κάθε πληθυσμό ασθενών.
Στη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο PLOS Medicine, οι επιστήμονες εξέτασαν δεδομένα από 120 τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες μελέτες φάσης 3, καθώς και 4 κλινικές δοκιμές που δημοσιεύτηκαν από το 1990 μέχρι το 2017. Στις παραπάνω συμμετείχαν συνολικά 128.331 ασθενείς με 23 κοινές χρόνιες νόσους, όπως για παράδειγμα το άσθμα, ο διαβήτης, η υπέρταση, η οστεοπόρωση και η ημικρανία.
Οι επιστήμονες της μελέτης εξέτασαν ξεχωριστά κάθε είδος θεραπείας στις κλινικές δοκιμές αναφορικά με την αποτελεσματικότητα, την ασφάλεια και τις αλληλεπιδράσεις με άλλα φάρμακα.
Το ποσοστό των ασθενών με 3 ή περισσότερες χρόνιες νόσους στις μελέτες που εξετάστηκαν παρουσίασε σημαντική διαφοροποίηση ξεκινώντας από το 2.3% στις έρευνες για την αλλεργική ρινίτιδα και φτάνοντας το 57% στις μελέτες για το συστηματικό ερυθηματώδη λύκο.
Από τις αναλύσεις που έκανε η ομάδα δεν παρατηρήθηκαν αρνητικές επιδράσεις από τη θεραπεία για μία νόσο στην πορεία κάποιας άλλης. Ωστόσο, οι συγγραφείς υπογράμμισαν ότι καμία από τις έρευνες που εξετάστηκαν δεν είχε τον παραπάνω στόχο ως κύριο τελικό σημείο.
«Τυπικά θεωρούμε ότι μία τυχαία θεραπεία είναι εξίσου αποτελεσματική σχεδόν σε όλους του πληθυσμούς των ασθενών που πάσχουν από κάποια συγκεκριμένη νόσο. Η ανάλυσή μας έδειξε ότι όταν ο αριθμός των συννοσηροτήτων είναι σχετικά χαμηλός, αυτό πράγματι ισχύει», ανέφεραν οι συγγραφείς της μελέτης.
«Σήμερα αρκετοί ασθενείς έχουν πολλαπλές χρόνιες νόσους με αποτέλεσμα οι γιατροί να μην γνωρίζουν αν κάποια θεραπεία είναι ασφαλής και αποτελεσματική σε αυτούς τους ασθενείς. Παρατηρήσαμε ότι οι περισσότερες θεραπείες είναι εξίσου αποτελεσματικές στους ασθενείς με πολλαπλές συννοσηρότητες, γεγονός που ελπίζουμε ότι θα βοηθήσει τους γιατρούς να χορηγήσουν τα κατάλληλα φάρμακα», καταλήγει η ομάδα.
Φωτογραφία: Karolina Grabowska