Τα αποτελέσματα μίας νέας μελέτης που δημοσιεύτηκε προσφάτως στο περιοδικό Cell Reports Medicine έδειξαν ότι η ενδομητρίωση συνδέεται με αρκετές παθήσεις του γαστρεντερικού συστήματος, μεταξύ των οποίων και το σύνδρομο ευερεθίστου εντέρου.
Η ενδομητρίωση είναι μία νόσος που επηρεάζει περίπου το 10% των γυναικών αναπαραγωγικής ηλικίας και χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση ιστών της μήτρας σε άλλα όργανα του σώματος, όπως οι σάλπιγγες, οι ωοθήκες, η ουροδόχος κύστη και το έντερο. Η νόσος μπορεί να προκαλέσει διάφορα επώδυνα συμπτώματα, καθώς και υπογονιμότητα. Στο παρελθόν η νόσος έχει συνδεθεί με διάφορες διαταραχές του γαστρεντερικού, αν και η σύνδεση αυτή δεν έχει εξερευνηθεί επαρκώς.
Στη νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε πριν λίγες ημέρες, οι επιστήμονες εξέτασαν δεδομένα για περίπου 190.000 γυναίκες και παρατήρησαν ότι η ενδομητρίωση αυξάνει τον κίνδυνο για αρκετές παθήσεις του γαστρεντερικού συστήματος.
Μάλιστα, η ομάδα κατάφερε να ξεχωρίσει συγκεκριμένες περιοχές του γονιδιώματος που περιέχουν συγκεκριμένα γονιδιακά αλληλόμορφα τα οποία συνδέονται τόσο με την ενδομητρίωση όσο και με τις παθήσεις του γαστρεντερικού. Η παρατήρηση αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία καθώς μπορεί να καθοδηγήσει την ανάπτυξη φαρμάκων και για τις δύο παραπάνω νόσους, όπως υποστηρίζουν οι επιστήμονες της μελέτης.
«Η έρευνα προσφέρει για πρώτη φορά γενετικά δεδομένα που αναδεικνύουν τη σύνδεση της ενδομητρίωσης με τις παθήσεις του γαστρεντερικού και ιδιαίτερα με το σύνδρομο ευερεθίστου εντέρου. Το σημαντικότερο είναι ότι οι παραπάνω μηχανισμοί μπορεί να χρησιμοποιηθούν στο μέλλον για την ανάπτυξη φαρμάκων που θα αντιμετωπίζουν τόσο την ενδομητρίωση όσο και τις παθήσεις που σχετίζονται με αυτή», αναφέρει η ομάδα.
Προκειμένου να εξερευνήσουν τη σύνδεση ανάμεσα στην ενδομητρίως και τις παθήσεις του γαστρεντερικού, οι επιστήμονες εξερεύνησαν δεδομένα από 188.461 γυναίκες στη βάση UK Biobank. Όπως έδειξε η ανάλυση των δεδομένων για το παραπάνω δείγμα, οι γυναίκες με ενδομητρίωση είχαν σχεδόν διπλάσια πιθανότητα να πάσχουν επίσης από σύνδρομο ευερεθίστου εντέρου, καθώς και 1.4 φορές αυξημένο κίνδυνο γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης, σε σχέση με την ομάδα ελέγχου.
Περαιτέρω αναλύσεις γενετικών δεδομένων για τις παραπάνω γυναίκες έδειξαν ότι 3 συγκεκριμένες περιοχές του γονιδιώματος έχουν γονίδια που αυξάνουν τόσο τον κίνδυνο ενδομητρίωσης όσο και τον κίνδυνο συνδρόμου ευερεθίστου εντέρου. Ένα από αυτά τα γονίδια ήταν το MYSM1, το οποίο γνωρίζουμε ότι συνδέεται με τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος.
Από τις παραπάνω παρατηρήσεις φαίνεται ότι ορισμένα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση των παθήσεων του γαστρεντερικού, πιθανώς θα είχαν χρησιμότητα και στην αντιμετώπιση της ενδομητρίωσης ή το αντίστροφο, όπως υποστήριξαν οι συγγραφείς της μελέτης.
Ένας περιορισμός της έρευνας ήταν ότι εξέτασε την ενδομηρίωση ως ξεχωριστή νόσο, ενώ στην πραγματικότητα η τελευταία έχει αρκετούς διαφορετικούς υποτύπους με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.
«Όταν μία γυναίκα προσέρχεται στο γιατρό με συμπτώματα από το γαστρεντερικό, ο γιατρός θα πρέπει πάντοτε να εξετάζει και το ενδεχόμενο ενδομητρίωσης», καταλήγουν οι συγγραφείς.
Φωτογραφία: Andrea Piacquadio