Ένα από τα πλεονεκτήματα της κοινωνίας του σήμερα είναι ότι, κάθε φορά που επισκεπτόμαστε τον γιατρό, είμαστε σίγουροι ότι η θεραπεία που θα μας χορηγήσει είναι δοκιμασμένη, ασφαλής και αποτελεσματική.
Ακόμα και στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, οι γιατροί χορηγούσαν διάφορα «φάρμακα» στους ασθενείς τους τα οποία όχι μόνο δεν ήταν θεραπευτικά, αλλά μπορεί να ήταν ακόμα και επιβλαβή για τους τελευταίους. Στο παρόν άρθρο θα αναφέρουμε 4 από τις πλέον περίεργες θεραπείες που χορηγούσαν οι γιατροί στο παρελθόν.
Μεταγγίσεις Γάλακτος
Πριν την ανακάλυψη των ομάδων αίματος, περίπου 1 στους 2 ασθενείς που έκανε μετάγγιση δεν επιβίωνε. Μία πρακτική που εξερευνήθηκε και εφαρμόστηκε ευρέως το 19ο αιώνα ήταν η μετάγγιση γάλακτος σε ασθενείς.
Η θεωρία πίσω από αυτή την πρακτική ήταν ότι το γάλα, ανεξαρτήτως προέλευσης, ήταν πλούσιο σε θρεπτικές ουσίες και επομένως μπορούσε να βοηθήσει την αναπλήρωση των λευκών αιμοσφαιρίων καλύτερα σε σχέση με το αίμα ενός δότη.
Προφανώς, η προσέγγιση αυτή σύντομα εγκαταλείφθηκε καθώς ένας εξαιρετικά μεγάλος αριθμός ασθενών κατέληξαν εξ’ αιτίας αυτής της «θεραπείας».
Σκόνη από Μούμιες
Την περίοδο του Μεσαίωνα, δεν ήταν λίγοι οι γιατροί που χορηγούσαν σκόνη από μούμιες της Αιγύπτου στους ασθενείς τους για διάφορες ενδείξεις.
Συγκεκριμένα, μετά το 12ο αιώνα, οι θεραπείες με βάση τη σκόνη από μούμιες έγιναν ιδιαίτερα δημοφιλείς στην Ευρώπη για την αντιμετώπιση της κεφαλαλγίας, των τραυμάτων, του καρκίνου, της ουρικής αρθρίτιδας ή ακόμα και της κατάθλιψης.
Ωστόσο, τον 16ο αιώνα αρκετοί γιατροί της εποχής άρχισαν να αμφισβητούν την αποτελεσματικότητα της παραπάνω «αγωγής». Όπως τελικά αποδείχθηκε, η τάση αυτή είχε ξεκινήσει από τη λανθασμένη μετάφραση ιατρικών κειμένων της αρχαιότητας.
Τα κείμενα αυτά ανέφεραν ότι μία ουσία που χρησιμοποιούσαν οι Αιγύπτιοι στη διαδικασία της ταρίχευσης (bitumen) ήταν ικανή να βοηθήσει και στην επούλωση τραυμάτων. Άρα τελικά η ίδια η μούμια δεν είχε καμία θεραπευτική δράση.
Το Ξενοδοχείο της Φάλαινας
Ένα από τα πλέον περίεργα και παράλογα ιατρικά “fads” ξεκίνησε στα τέλη του 19ου αιώνα σε ένα ξενοδοχείο της Αυστραλίας. Η «θεραπεία» αυτή απευθυνόταν σε ασθενείς που έπασχαν από ρευματοειδή αρθρίτιδα. Συγκεκριμένα, η θεωρία ήταν ότι αν ένας ασθενής περνούσε αρκετές ώρες σε ένα κουφάρι φάλαινας, αυτό θα βοηθούσε στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων του.
Η περίεργη αυτή θεραπεία ανακαλύφθηκε τυχαία από ένα μεθυσμένο ο οποίος τυχαία ανακάλυψε το κουφάρι μίας φάλαινας στην παραλία και αποφάσισε να μπει μέσα στη φάλαινα. Όπως ανέφερε, βγαίνοντας από τη φάλαινα ήταν πλέον νηφάλιος και δεν είχε πλέον συμπτώματα αρθρίτιδας.
Αυτή τη στιγμή δεν είναι ακόμα σαφές για πόσα χρόνια εφαρμόστηκε η παραπάνω «αγωγή» σε ασθενείς.
Το Λάχανο ως Πανάκεια
Στην αρχαία Ρώμη, υπήρχε ένα λαχανικό που οι τότε γιατροί θεωρούσαν πολύ πιο υγιεινό από τα υπόλοιπα. Μάλιστα, ο γνωστός φυσιοδίφης της εποχής, Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, υποστήριζε ότι η έγχυση ζεστού χυμού λάχανου στα ώτα ήταν θεραπεία για την απώλεια της ακοής.
Ο Ρωμαίος ιστορικός Μάρκος Κάτων ο Πρεσβύτερος έγραψε μάλιστα ένα βιβλίο 2000 λέξεων σχετικά με τα οφέλη του λάχανου στη θεραπεία αρκετών παθήσεων.
«Το λάχανο αποτελεί τέλειο καθαρτικό, ενώ τα ούρα αυτών που τρώνε λάχανο μπορεί να χορηγηθούν για τη θεραπεία αρκετών νόσων», αναφέρει στο παραπάνω σύγγραμμα.
Φωτογραφία: Laker