Οι ασθενείς με προδιαβήτη έχουν αυξημένα επίπεδα γλυκόζης αίματος, τα οποία ωστόσο δεν είναι αρκετά υψηλά για να τεθεί η διάγνωση του διαβήτη. Χωρίς την κατάλληλη θεραπεία ή αλλαγές στον τρόπο ζωής, αρκετοί από τους ασθενείς αυτούς θα παρουσιάσουν τελικά διαβήτη εντός 5 ετών, σύμφωνα με επιδημιολογικά δεδομένα.
Μία νέα έρευνα από το Center for Diabetes Research (DZD) της Γερμανίας θέλησε να εξετάσει τις επιδράσεις της απώλειας βάρους στους ασθενείς με προδιαβήτη. Τα αποτελέσματα που δημοσίευσε η επιστημονική ομάδα της μελέτης στο περιοδικό The Lancet Diabetes & Endocrinology δείχνουν ότι ιδιαίτερα η απώλεια σπλαγχνικού λίπους μπορεί να βελτιώσει σημαντικά τη νεφρική και την αγγειακή υγεία στους ασθενείς με προδιαβήτη.
Η Μεθοδολογία της Έρευνας
Η επιστημονική ομάδα της μελέτης εξέτασε δεδομένα από την έρευνα Prediabetes Lifestyle Intervention Study (PLIS) και επιβεβαίωσε τις παρατηρήσεις της χρησιμοποιώντας δεδομένα από την έρευνα Diabetes Prevention Program (DPP).
Στην πρώτη έρευνα εξετάστηκαν 1.160 εθελοντές από 8 νοσοκομεία της Γερμανίας οι οποίοι χωρίστηκαν σε 3 ομάδες. Η πρώτη ομάδα δεν έκανε καμία αλλαγή στον τρόπο ζωής, η δεύτερη έκανε τυπικές αλλαγές για την πρόληψη του διαβήτη, ενώ η τελευταία ομάδα έκανε σημαντικές αλλαγές στον τρόπο ζωής.
Στη δεύτερη έρευνα, οι εθελοντές χωρίστηκαν και πάλι σε 3 ομάδες, εκ των οποίων η μία έκανε αλλαγές στον τρόπο ζωής, η δεύτερη έλαβε μετφορμίνη, ενώ η τελευταία δεν έκανε καμία αλλαγή και αποτέλεσε την ομάδα ελέγχου.
Η Αντιμετώπιση του Προδιαβήτη Συνδέθηκε με Καλύτερη Ευαισθησία στην Ινσουλίνη
Από τους 1.160 ασθενείς της μελέτης PLIS, οι 298 (25.7%) κατάφεραν να χάσουν περισσότερο από το 5% του σωματικού τους βάρους. Στους 128 από αυτούς (43%) τα επίπεδα της γλυκόζης νηστείας επανήλθαν εντός φυσιολογικών ορίων με την απώλεια βάρους, η αντίσταση στην ινσουλίνη περιορίστηκε, ενώ και η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη μειώθηκε σε λιγότερο από 39 mmol/mol.
Στους υπόλοιπους 170 εθελοντές που κατάφεραν να χάσουν βάρος, οι παραπάνω στόχοι δεν επετεύχθησαν, γεγονός που προκάλεσε έκπληξη στους επιστήμονες της μελέτης, καθώς στο διαβήτη τύπου 2, όταν γίνεται επιτυχής ρύθμιση συνήθως παρατηρείται βελτίωση, ιδιαίτερα στα επίπεδα της ινσουλίνης.
Ο Ρόλος του Σπλαγχνικού Λίπους
Στο επόμενο κομμάτι της μελέτης τους οι επιστήμονες έκαναν περαιτέρω αναλύσεις προκειμένου να διαπιστώσουν που αποδίδονται οι διαφορές ανάμεσα στις δύο ομάδες.
Όπως παρατήρησαν, αυτοί που παρουσίασαν βελτίωση στους δείκτες του διαβήτη είχαν χάσει περισσότερο σπλαγχνικό λίπος, παρά το γεγονός ότι η συνολική μείωση του σωματικού βάρους ήταν η ίδια.
«Ο προδιαβήτης συνδέεται άμεσα με το κοιλιακό και το σπλαγχνικό λίπος. Όταν χάνουμε σπλαγχνικό λίπος, τότε η αντίσταση στην ινσουλίνη μειώνεται, γεγονός που επιτρέπει την καλύτερη ρύθμιση των επιπέδων της γλυκόζης», εξηγούν οι συγγραφείς.
Ένας περιορισμός της έρευνας ήταν ότι τα αποτελέσματά της ενδεχομένως επηρεάστηκαν από περιβαλλοντικούς ή γενετικούς παράγοντες. Επιπλέον, καθώς ο πληθυσμός που εξετάστηκε προέρχεται από μία ανεπτυγμένη χώρα, η ομάδα της μελέτης τόνισε ότι οι παρατηρήσεις της τελευταίας πιθανώς δεν αφορούν ασθενείς που ζουν σε αναπτυσσόμενες χώρες.
Φωτογραφία: Blue Bird