Οι ασθενείς με διαβήτη, καρδιαγγειακή νόσο ή άλλα καρδιομεταβολικά νοσήματα διατρέχουν διπλάσιο κίνδυνο θανάτου αν πάσχουν επίσης από κάποια ψυχιατρική νόσο, όπως για παράδειγμα η κατάθλιψη.
Στο παραπάνω συμπέρασμα κατέληξε μία νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε πριν λίγες ημέρες στο επιστημονικό περιοδικό PLOS Medicine. Μετά την προσαρμογή για άλλους παράγοντες όπως η κοινωνική και οικονομική κατάσταση, καθώς και ο δείκτης μάζας σώματος, οι επιστήμονες της παραπάνω μελέτης παρατήρησαν ότι οι ψυχιατρικές συννοσηρότητες συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο πρωίμου θανάτου σε ασθενείς με χρόνιες πνευμονικές νόσους, καρδιακές παθήσεις ή διαβήτη.
Η επιστημονική ομάδα από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης χρησιμοποίησε ηλεκτρονικά ιατρικά αρχεία περίπου 1 εκατομμυρίου ασθενών που είχαν διαγνωστεί με κάποιο από τα παραπάνω νοσήματα.
Από το παραπάνω δείγμα, το 7% περίπου κατέληξε από διάφορα αίτια σε ένα διάστημα 5 ετών. Σύμφωνα με τις παρατηρήσεις της μελέτης, ο κίνδυνος θανάτου στους ασθενείς με ψυχιατρικές συννοσηρότητες ήταν υπερδιπλάσιος σε σχέση με αυτόν των υπολοίπων ασθενών της μελέτης.
Σήμερα, οι χρόνιες παθήσεις όπως ο καρκίνος, η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, η καρδιαγγειακή νόσος και ο διαβήτης αποτελούν ην κύρια αιτία θανάτου και αναπηρίας παγκοσμίως. Οι παραπάνω νόσοι προκαλούν περισσότερους από 15 εκατομμύρια θανάτους παγκοσμίως σε άτομα ηλικίας κάτω των 70 ετών.
Πρακτικά, η έρευνα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης διαπίστωσε ότι οι ασθενείς με ψυχιατρικές νόσους συνδέονται με διπλάσιο κίνδυνο θανάτου από όλα τα αίτια στους ασθενείς που πάσχουν από χρόνια νοσήματα.
Ο κίνδυνος αυτός διαφοροποιήθηκε ανάλογα με την ψυχιατρική νόσο που είχε διαγνωστεί ο κάθε ασθενής. Για παράδειγμα, οι ασθενείς με διαταραχές εθισμού είχαν 8-10% αυξημένο κίνδυνο από όλα τα αίτια, ενώ οι ασθενείς με κατάθλιψη 5-8% αυξημένο κίνδυνο.
Η Ψυχική Υγεία Σήμερα
Σύμφωνα με αρκετούς ειδικούς, τα αποτελέσματα της παρούσας μελέτης δεν προκαλούν έκπληξη. Τις τελευταίες 2 δεκαετίες διάφορες άλλες μελέτες έχουν δείξει ότι οι ασθενείς με ψυχιατρικές παθήσεις διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο θανάτου αν πάσχουν από άλλα χρόνια νοσήματα.
Το φαινόμενο αυτό μάλιστα είχε αποδοθεί σε διάφορους παράγοντες, όπως για παράδειγμα τη μειωμένη συμμόρφωση των ψυχιατρικών ασθενών με τη θεραπεία που χορηγούν οι γιατροί για τα χρόνια νοσήματα.
«Οι ψυχιατρικοί ασθενείς έχουν συνήθως χειρότερη κοινωνική ή οικονομική κατάσταση, η ζωή τους είναι περισσότερο χαοτική και η συμπεριφορά τους είναι τέτοια που περιορίζει την πρόσβασή τους στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας», αναφέρει η παρούσα μελέτη.
Σε ορισμένες χώρες του Δυτικού κόσμου, περίπου το 50% του πληθυσμού θα διαγνωστεί κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της ζωής του με κάποια ψυχιατρική νόσο ή διαταραχή.
Μάλιστα 1 στα 25 άτομα θα διαγνωστεί με κάποιο σοβαρό ψυχιατρικό νόσημα, όπως η διπολική διαταραχή, η κατάθλιψη και η σχιζοφρένεια.
«Ο εγκέφαλος ρυθμίζει τη λειτουργία του υπολοίπου οργανισμού, επομένως όταν δυσλειτουργεί η ικανότητά του αυτή επηρεάζεται. Κατά συνέπεια, οι μηχανισμοί που βοηθούν στη ρύθμιση του μεταβολισμού ή της καρδιακής λειτουργίας μπορεί να μην λειτουργούν εξίσου αποτελεσματικά στους ασθενείς με ψυχιατρικές νόσους», ανέφερε ο Dr David Spiegel, καθηγητής ψυχιατρικής από το Πανεπιστήμιο του Stanford.
«Το περιβάλλον της οικογενείας παίζει επίσης μεγάλο ρόλο στην παραπάνω σύνδεση. Γνωρίζουμε σήμερα ότι οι ανύπαντροι ασθενείς με καρκίνο καταλήγουν κατά μέσο όρο 4 μήνες νωρίτερα σε σχέση με τους παντρεμένους. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον, επομένως το κοινωνικό του περιβάλλον είναι ιδιαίτερα σημαντικό, ιδιαίτερα όταν νοσεί», πρόσθεσε ο ίδιος.
Καταλήγοντας, η επιστημονική ομάδα της παρούσας μελέτης υποστήριξε ότι στα νοσοκομεία είναι σημαντικό να γίνεται διερεύνηση στους ασθενείς με χρόνια νοσήματα προκειμένου να διαπιστωθεί αν πάσχουν από ψυχιατρικές παθήσεις. Με τον τρόπο αυτό θα μπορέσουμε να βελτιώσουμε τα ποσοστά επιβίωσης σε αυτή την ομάδα.