Συγκεκριμένες οικογένειες βακτηρίων μπορεί να μειώσουν την αντίσταση στην ινσουλίνη, προστατεύοντας έτσι από την εμφάνιση παχυσαρκίας και διαβήτη τύπου 2. Στο παραπάνω συμπέρασμα κατέληξε μία νέα έρευνα από την Ιαπωνία που δημοσιεύτηκε πριν από λίγες ημέρες στο περιοδικό Nature. Οι επιστήμονες της μελέτης αυτής έκαναν γενετικές και μεταβολικές αναλύσεις σε δείγματα μικροβιώματος από ανθρώπους εθελοντές και ακολούθως επιβεβαίωσαν τις παρατηρήσεις τους σε ποντίκια με παχυσαρκία.
Η ινσουλίνη είναι μία ορμόνη που απελευθερώνεται από το πάγκρεας ως απόκριση στη γλυκόζη του αίματος. Φυσιολογικά, βοηθά στην απορρόφηση της γλυκόζης από τους μύες και το ήπαρ με σκοπό την παραγωγή ενέργειας. Όταν ένας ασθενής παρουσιάζει αντίσταση στην ινσουλίνη, αυτό σημαίνει ότι τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα του παραμένουν υψηλά με αποτέλεσμα το πάγκρεας να συνεχίσει να παράγει ινσουλίνη. Η αντίσταση στην ινσουλίνη έχει συνδεθεί με αυξημένο κίνδυνο παχυσαρκίας, προδιαβήτη και διαβήτη τύπου 2.
Το έντερό μας περιέχει τρισεκατομμύρια βακτήρια, ορισμένα από τα οποία διασπούν τους υδατάνθρακες από τα τρόφιμα που καταναλώνουμε. Αν και στο παρελθόν ορισμένοι έχουν υποστηρίξει ότι το φαινόμενο αυτό ενδεχομένως σχετίζεται με την παχυσαρκία και το διαβήτη, αυτή τη στιγμή δεν έχει επιβεβαιωθεί ακόμα. Η επιστημονική ομάδα της παρούσας μελέτης προσπάθησε να επιβεβαιώσει την παραπάνω θεωρία και, μέσα από μία σειρά αναλύσεων που έκανε, κατάφερε να ανακαλύψει και ένα είδος βακτηρίων που μειώνουν την αντίσταση στην ινσουλίνη.
Εξετάζοντας δείγματα μικροβιώματος από περίπου 300 ενήλικες εθελοντές οι επιστήμονες προσπάθησαν να συνδέσουν συγκεκριμένα βακτήρια με την αντίσταση του κάθε εθελοντή στην ινσουλίνη.
«Παρατηρήσαμε ότι η αυξημένη αντοχή στην ινσουλίνη συνδέεται με υψηλότερα επίπεδα υδατανθράκων στο μικροβίωμα των ασθενών. Ιδιαίτερα αυξημένα ήταν τα επίπεδα το μονοσακχαριτών, όπως της γλυκόζης, της φρουκτόζης, της γαλακτόζης και της μαννόζης», αναφέρουν οι συγγραφείς.
Η επιστημονική ομάδα διαπίστωσε επίσης ότι το έντερο των ασθενών με την υψηλότερη αντίσταση στην ινσουλίνη είχε περισσότερα βακτήρια του είδους Lachnospiraceae. Αντιθέτως, οι εθελοντές με τα υψηλότερα επίπεδα βακτηρίων του είδους Bacteroidales είχαν μειωμένη αντίσταση στην ινσουλίνη και χαμηλότερα επίπεδα μονοσακχαριτών.
Στο επόμενο κομμάτι της μελέτης τους, οι επιστήμονες θέλησαν να επιβεβαιώσουν τις παρατηρήσεις τους σε ποντίκια με παχυσαρκία. Όπως διαπίστωσαν, τα βακτήρια Alistipes indistinctus περιόριζαν τόσο τα επίπεδα γλυκόζης αίματος, όσο και την αντίσταση στην ινσουλίνη στα παραπάνω ποντίκια.
«Η έρευνά μας έδειξε ότι η αύξηση των επιπέδων των Lachnospiraceae στο έντερο αποτελεί βιοδείκτη για τον προδιαβήτη. Δείξαμε επίσης ότι η χορήγηση των προβιοτικών βακτηρίων A. indistinctus μπορεί να βελτιώσει την ευαισθησία στην ινσουλίνη στους ασθενείς με προδιαβήτη», υποστήριξαν οι συγγραφείς.
Τα περισσότερα προβιοτικά που κυκλοφορούν σήμερα στην αγορά δεν περιέχουν τα παραπάνω βακτήρια, ωστόσο η ομάδα της μελέτης τόνισε ότι θα πρέπει να γίνουν περαιτέρω μελέτες με ανθρώπους εθελοντές προκειμένου να πούμε με βεβαιότητα ότι είναι δυνατό να προστεθούν στα διαθέσιμα σκευάσματα.
Φωτογραφία: Artem Podrez