Το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης και η long COVID έχουν αρκετά κοινά συμπτώματα και βιολογικούς μηχανισμούς, παρά το γεγονός ότι αποτελούν ξεχωριστές νόσους. Ως αποτέλεσμα, δεν είναι οι λίγοι οι ασθενείς που έχουν διαγνωστεί με long COVID αλλά πληρούν και τα κριτήρια για τη διάγνωση του συνδρόμου χρόνιας κόπωσης.
Μία νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε προσφάτως στο περιοδικό WORK: A Journal of Prevention, Assessment & Rehabilitation, υποστηρίζει ότι η κατανόηση των μηχανισμών του συνδρόμου χρόνιας κόπωσης μπορεί να προσφέρει οφέλη και στην αντιμετώπιση της long COVID.
Ένα από τα χαρακτηριστικά συμπτώματα του συνδρόμου χρόνιας κόπωσης είναι το αίσθημα κακουχίας μετά την άσκηση. Το σύμπτωμα αυτό εμφανίζεται και σε ορισμένους ασθενείς με long COVID και, όπως καταλαβαίνουμε, μπορεί να επιβαρύνει σημαντικά την ποιότητα ζωής τους.
«Η πρόσβαση σε εξειδικευμένη φροντίδα είναι απαραίτητη για τους ασθενείς που πάσχουν από σύνδρομο χρόνιας κόπωσης. Σήμερα υπάρχουν ακόμα ορισμένοι γιατροί που δεν αποδέχονται το σύνδρομο ως πραγματική νόσο, γεγονός που δημιουργεί προβλήματα στους ασθενείς. Ωστόσο, η επιδημία των περιστατικών long COVID έχει κάνει αρκετούς γιατρούς να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους , γεγονός που έχει βοηθήσει και την έρευνα για το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης», υποστηρίζουν οι συγγραφείς της παρούσας μελέτης.
Στο άρθρο που δημοσίευσαν στο περιοδικό WORK οι επιστήμονες κάνουν συγκρίσεις ανάμεσα στις δύο νόσους, εξετάζουν τα συμπτώματα που εμφανίζονται στους ασθενείς και προτείνουν θεραπευτικές προσεγγίσεις που είναι αποτελεσματικές τόσο για το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης όσο και για τη long COVID.
Τα επιστημονικά δεδομένα που παρουσίασε η ομάδα καθιστούν σαφές ότι είναι σημαντικό να γίνεται έγκαιρα η διάγνωση του συνδρόμου, καθώς έτσι είναι ευκολότερο να αντιμετωπιστούν τα συμπτώματα της νόσου. Ως αποτέλεσμα, βελτιώνεται και η ποιότητα ζωής των ασθενών μακροπρόθεσμα.
«Τα περισσότερα προγράμματα αποκατάστασης θεωρούν ότι ο ασθενής θα πρέπει να ξεκινήσει σταδιακά και πάλι την άσκηση, καθώς ο οργανισμός του έχει καταπονηθεί από ένα τραυματισμό ή κάποια λοίμωξη. Ωστόσο, στους ασθενείς με σύνδρομο χρόνιας κόπωσης αυτό δεν ισχύει και χρειάζονται διαφορετικές προσεγγίσεις για την ανακούφιση των συμπτωμάτων. Σε αυτούς τους ασθενείς πρέπει να προσφέρουμε εξειδικευμένη φροντίδα και να επιβεβαιώνουμε ότι πράγματι έχουν αίσθημα κακουχίας μετά την άσκηση πριν προτείνουμε οποιαδήποτε θεραπεία», αναφέρει η ομάδα της παρούσας μελέτης.
«Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κάποιο εγκεκριμένο φάρμακο ειδικά για την αντιμετώπιση του συνδρόμου χρόνιας κόπωσης. Η πλέον αποτελεσματική στρατηγική για τη διαχείριση των συμπτωμάτων είναι ο προσδιορισμός της ικανότητας άσκησης του κάθε ασθενούς και η τροποποίησης της καθημερινότητας έτσι ώστε να μην καταπονείται υπερβολικά ο οργανισμός. Ο στόχος της θεραπείας αυτής είναι να ελαχιστοποιήσει της εξάρσεις της νόσου», καταλήγει η ομάδα.
Φωτογραφία: Anete Lusina