archive-title
Ημερήσια Αρχείοθέτηση: Νοέμβριος 16, 2018
Καθώς τα ποσοστά παχυσαρκίας, καρδιακών νόσων, διαβήτη τύπου 2 και άλλων σχετιζομένων με τη διατροφή νόσων αυξάνονται παγκοσμίως, αρκετοί έχουν αρχίσει να αναρωτιούνται ποιο ήταν το σημείο καμπής στο οποίο η σχέση μας με τα τρόφιμα πήρε την κατιούσα. Μήπως ευθύνεται το σιρόπι καλαμποκιού υψηλής φρουκτόζης; Μήπως είναι η αλλαγή στη χρήση της ζάχαρης η […]
Τα αίτια της ινομυλαγίας δυστυχώς είναι ακόμα άγνωστα. Μία ομάδα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο Karolinska και το Πανεπιστήμιο του Harvard, ωστόσο, χρησιμοποιώντας την απεικονιστική εξέταση του εγκεφάλου γνωστή ως PET scan, κατάφερε να δείξει ότι τα γλοιακά κύτταρα, δηλαδή τα ανοσιακά κύτταρα του κεντρικού νευρικού συστήματος, ενεργοποιούνται στους εγκεφάλους των ασθενών με ινομυαλγία. Το εύρημα […]
Τελευταία Άρθρα
Φορτώνει…
Η χρόνια χρήση αναστολέων αντλίας πρωτονίων αυξάνει τον κίνδυνο ιογενούς γαστρεντερίτιδας, σύμφωνα με τις παρατηρήσεις μίας νέας έρευνας. Συγκεκριμένα, για κάθε 153 άτομα που παίρνουν τα φάρμακα αυτά κατά τους χειμερινούς μήνες, ένας από αυτούς θα παρουσιάσει λοίμωξη από εντεροϊό, όπως ανέφερε η Ana-Maria Vilcu, MSc και οι συνεργάτες της, από το Πανεπιστήμιο της Σορβόννης στο Παρίσι. Τα αποτελέσματα της έρευνάς τους δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό JAMA Network Open. Σε ένα άρθρο που συνόδευσε την έρευνα, οι επιστήμονες ανέφεραν ότι η έρευνα αυτή επιβεβαιώνει τα ήδη υπάρχοντα δεδομένα που δείχνουν ότι οι γιατροί πρέπει να αποφεύγουν την αλόγιστη χρήση των φαρμάκων αυτών με σκοπό να αποφευχθούν οι ανεπιθύμητες ενέργειες. Οι αναστολείς αντλίας πρωτονίων περιορίζουν το γαστρικό υγρό στο στόμαχο αποκλείοντας ένα ένζυμο που επάγει την παραγωγή του. Ωστόσο, η μείωση της έκκρισης υδροχλωρικού οξέος μπορεί να καταστήσει το στόμαχο πιο ευάλωτο σε παθογόνα του γαστρεντερικού, αποδυναμώνοντας παράλληλα το ανοσοποιητικό σύστημα. Αν και οι αναστολείς αντλίας πρωτονίων θεωρούνται γενικά ασφαλή φάρμακα, αρκετές έρευνες έχουν παρατηρήσει σύνδεση ανάμεσα στη μακροχρόνια χρήση των φαρμάκων αυτών και μία σειρά ανεπιθυμήτων ενεργειών, όπως τα κατάγματα από οστεοπόρωση, η ανεπάρκεια βιταμίνης Β12, η νεφρική νόσος και οι λοιμώξεις, μεταξύ των οποίων και οι εντερικές λοιμώξεις από […]
Η υπέρταση της λευκής μπλούζας αναφέρεται στην αύξηση της αρτηριακής πίεσης ενός ασθενούς όταν βρίσκεται στο νοσοκομείο ή στο γραφείο ενός γιατρού. Αρκετοί ασθενείς έχουν φυσιολογική αρτηριακή πίεση κατά τις μετρήσεις στο σπίτι τους, ωστόσο όταν επισκέπτονται τον γιατρό διαπιστώνεται αυξημένη πίεση. Αν και το φαινόμενο αυτό συνήθως δεν αποτελεί αιτία ανησυχίας, σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να αποτελεί ένδειξη μίας υποκείμενης νόσου που σχετίζεται με την αρτηριακή πίεση. Υπέρταση Η υψηλή αρτηριακή πίεση ή υπέρταση είναι μία κατάσταση κατά την οποία αυξάνεται η ισχύς που ασκεί το αίμα στα τοιχώματα των αρτηριών. Η φυσιολογική αρτηριακή πίεση είναι περίπου 120/80 mmHg, ενώ ως υπέρταση ορίζεται η πίεση πάνω από 140/90 mmHg. Σύμφωνα με επιδημιολογικά δεδομένα, το 30% περίπου των ενηλίκων στο δυτικό κόσμο έχει υπέρταση. Αν και τα ακριβή αίτια της υψηλής αρτηριακής πίεσης δεν είναι πλήρως γνωστά, υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο υπέρτασης, όπως: Η παχυσαρκία Η μειωμένη άσκηση Οι επιβλαβείς συνήθειες του τρόπου ζωής, όπως το κάπνισμα και το αλκοόλ Η αυξημένη έκθεση στο στρες Η αυξημένη κατανάλωση αλατιού Το οικογενειακό ιστορικό υπέρτασης Η ηλικία Οι παθήσεις του θυρεοειδούς Η υπνική άπνοια Η νεφρική νόσος Η κληρονομικότητα Η διαχείριση των παραπάνω παραγόντων κινδύνου μπορεί να […]
Οι ασθενείς με φλεγμονώδεις νόσους του εντέρου έχουν σχεδόν 12 φορές αυξημένο κίνδυνο να παρουσιάσουν έμφραγμα του μυοκαρδίου, σύμφωνα με τα αποτελέσματα μίας νέας έρευνας. Οι φλεγμονώδεις νόσοι του εντέρου, σημαντικότερες από τις οποίες είναι η νόσος του Crohn και η ελκώδης κολίτιδα, χαρακτηρίζονται από χρόνια ή υποτροπιάζουσα φλεγμονή του γαστρεντερικού σωλήνα. Αν και η χρόνια φλεγμονή έχει συνδεθεί στο παρελθόν με αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου, η πιθανότητα για την νόσο του Crohn και την ελκώδη κολίτιδα να οδηγήσουν σε έμφραγμα του μυοκαρδίου δεν έχει ακόμα αποσαφηνιστεί πλήρως, όπως δήλωσε η ερευνητική ομάδα στο επιστημονικό περιοδικό Inflammatory Bowel Diseases. Οι ερευνητές εξέτασαν μία παγκόσμια βάση δεδομένων με περισσότερα από 29 εκατομμύρια άτομα, μεταξύ των οποίων 132.000 ασθενείς με ελκώδη κολίτιδα και 159.000 με νόσο του Crohn. Στη διάρκεια των 5 ετών της έρευνας, οι ασθενείς με φλεγμονώδη νόσο του εντέρου είχαν 25% αυξημένο πιθανότητα να παρουσιάσουν έμφραγμα του μυοκαρδίου σε σχέση με αυτούς που δεν έπασχαν από τη νόσο. «Η φλεγμονώδης νόσος του εντέρου πρέπει να θεωρείται ανεξάρτητος παράγοντας κινδύνου για την εμφάνιση καρδιακής νόσου», είπε ο επικεφαλής της έρευνας Δρ Μαχαζαρίν Τζινουάλα από το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Κλίβλαντ στο Οχάιο. Αυτό σημαίνει ότι οι ασθενείς με φλεγμονώδη νόσο του […]
Την προηγούμενη Τετάρτη ένα 8χρονο παιδί κατέληξε από διφθερίτιδα σε ένα περιστατικό που έχει προκαλέσει έντονη ανησυχία στην ιατρική κοινότητα. Ο τελευταίος θάνατος από διφθερίτιδα στην Ελλάδα είχε καταγραφεί σχεδόν πριν από 30 χρόνια. Όπως ανέφερε ο Μανώλης Παπασάββας, διοικητής του νοσοκομείου Αγία Σοφία όπου νοσηλεύτηκε το παιδί, αυτό κατά πάσα πιθανότητα δεν είχε εμβολιαστεί με το εμβόλιο TDaP το οποίο χορηγείται τυπικά σε μικρή ηλικία για την πρόληψη της νόσου. Τι είναι η Διφθερίτιδα; Η διφθερίτιδα είναι μία ιδιαίτερα λοιμώδης βακτηριακή λοίμωξη που επηρεάζει τη ρίνα και το φάρυγγα. Στις χώρες που το εμβόλιο της νόσου βρίσκεται στο πρόγραμμα εμβολιασμών, τα περιστατικά της νόσου έχουν εξαλειφθεί εντελώς. Ωστόσο, σε άλλες χώρες, όπως για παράδειγμα στην Ινδία, παρατηρούνται χιλιάδες περιστατικά ετησίως. Σύμφωνα με δεδομένα του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας, το 2014 καταγράφηκαν συνολικά 7.321 περιστατικά διφθερίτιδας παγκοσμίως. Στους ασθενείς που δεν έχουν κάνει το εμβόλιο του βακτηρίου, η λοίμωξη μπορεί να προκαλέσει σοβαρές επιπλοκές, όπως διαταραχές των νεύρων, καρδιακή ανεπάρκεια ή ακόμα και θάνατο. Συνολικά, το 5-10% των ασθενών που μολύνονται με το βακτήριο της διφθερίτιδας τελικά καταλήγουν. Ορισμένες ομάδες ασθενών είναι περισσότερο ευάλωτες στο βακτήριο, με τα ποσοστά θνησιμότητας να φτάνουν το 20% στα άτομα ηλικίας κάτω των 5 ή […]
Οι ασθενείς που πάσχουν από καρκίνο ή έχουν ιστορικό της νόσου διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο θανάτου από εγκεφαλικό επεισόδιο σε σχέση με το γενικό πληθυσμό, σύμφωνα με τις παρατηρήσεις μίας νέας έρευνας. Συγκεκριμένες μορφές καρκίνου, μάλιστα, συνδέονται με ακόμα μεγαλύτερο κίνδυνο. Όπως διαπίστωσε η ομάδα ερευνητών από το Penn State College of Medicine, συγκριτικά με το γενικό πληθυσμό, οι ασθενείς που πάσχουν από καρκίνο ή έχουν ιστορικό της νόσου, διατρέχουν σχεδόν διπλάσιο κίνδυνο θανάτου από εγκεφαλικό επεισόδιο και ο κίνδυνος αυτός αυξάνεται με το χρόνο. Οι καρκίνοι του μαστού, του προστάτου και του παχέος εντέρου είναι αυτοί που συνδέονται συχνότερα με τα εγκεφαλικά επεισόδια που οδηγούν στο θάνατο. Ο Nicholas Zaorsky, αναπληρωτής καθηγητής ογκολογίας και ακτινολογίας δήλωσε ότι τα αποτελέσματα της μελέτης θα βοηθήσουν τους γιατρούς να ταυτοποιήσουν τους ασθενείς που διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο θανατηφόρου εγκεφαλικού επεισοδίου. Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nature Communications. «Προηγούμενες έρευνες είχαν δείξει ότι οι περισσότεροι καρκινοπαθείς δεν καταλήγουν τελικά από τον καρκίνο, αλλά από άλλα αίτια», είπε ο Zaorsky. «Ένα από αυτά είναι και το εγκεφαλικό επεισόδιο. Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι αρκετοί ασθενείς μπορεί να ωφεληθούν από ένα πρόγραμμα προληπτικού ελέγχου για το εγκεφαλικό επεισόδιο». Σύμφωνα με τους επιστήμονες, ο καρκίνος αποτελεί την […]
Η εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση είναι μία σοβαρή πάθηση η οποία χαρακτηρίζεται από θρόμβους αίματος οι οποίοι εντοπίζονται κυρίως στα κάτω άκρα, το μηρό, την πύελο ή (σπανιότερα) στα άνω άκρα. Η κατάσταση αυτή μπορεί να αντιμετωπιστεί, ωστόσο συχνά έχει σοβαρές επιπλοκές. Για το λόγο αυτό, είναι σημαντικό να αναζητούμε άμεσα ιατρική βοήθεια μόλις εμφανιστούν συμπτώματα. Η πνευμονική εμβολή είναι μία νόσος που σχετίζεται συχνά με την εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση. Εμφανίζεται συνήθως όταν ένα τμήμα θρόμβου αίματος της εν τω βάθει φλεβικής θρόμβωσης αποσπάται από τη φλέβα που έχει σχηματιστεί και ταξιδεύει στην καρδιά δια μέσου των πνευμονικών αρτηριών. Το γεγονός αυτό μπορεί να προκαλέσει σημαντικές βλάβες στους πνεύμονες ή άλλα όργανα και είναι απειλητικό για τη ζωή. Η εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση και η πνευμονική εμβολή εμφανίζονται όταν οι θρόμβοι σχηματίζονται στις εν τω βάθει φλέβες, όπως για παράδειγμα αυτές που βρίσκονται στην περιοχή της πυέλου, του μηρού ή της κνήμης. Οι θρόμβοι αίματος που σχηματίζονται στις φλέβες που βρίσκονται κοντά στην επιφάνεια του δέρματος, γνωστοί ως επιφανειακοί φλεβικοί θρόμβοι, συνήθως δεν προκαλούν πνευμονική εμβολή. Η πνευμονική εμβολή δεν αποδίδεται πάντοτε στην εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση. Παράγοντες Κινδύνου Η πνευμονική εμβολή και η εν […]
Η αϋπνία αποτελεί μία σχετικά κοινή διαταραχή σήμερα. Χαρακτηρίζεται από δυσκολία στην έλευση ή διατήρηση του ύπνου, με αρκετούς ασθενείς να παρουσιάζουν και τα δύο. Σχεδόν το 25% του πληθυσμού παρουσιάζει βραχείας διάρκειας αϋπνία ετησίως ή οποία αποδίδεται τυπικά σε στρες ή ανησυχία. Στο 1/3 περίπου των ασθενών αυτών η αϋπνία εξελίσσεται σε χρόνια. Ως χρόνια αϋπνία ορίζεται η δυσκολία στην έλευση ή διατήρηση του ύπνου για τουλάχιστον 3 βράδια την εβδομάδα σε ένα διάστημα 3 μηνών. Τόσο η οξεία όσο και η χρόνια αϋπνία μπορεί να προκαλέσουν υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας, διαταραχές της μνήμης και της συγκέντρωσης, καθώς και μειωμένη ενέργεια. Ωστόσο, διάφορες έρευνες έχουν συνδέσει την αϋπνία και με άλλες παθήσεις. Μία πρόσφατη ανάλυση, που δημοσιεύτηκε στο Sleep Medicine Reviews, συνέδεσε την αϋπνία με την κατάθλιψη, το άγχος και τον αλκοολισμό. Σήμερα, μία νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Neurology, δείχνει ότι οι προηγούμενες μελέτες δεν είχαν εξετάσει την αϋπνία με σωστά κριτήρια, επομένως αποφάσισαν να εξερευνήσουν καλύτερα τη σύνδεσή της με άλλες παθήσεις. Διάγνωση της Αϋπνίας Τα αποτελέσματα της νέας έρευνας έδειξαν ότι η διάγνωση της αϋπνίας, ιδιαίτερα στα νεαρά άτομα, μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο καρδιαγγειακών παθήσεων στη μετέπειτα ζωή τους. Οι επιστήμονες […]
Η νόσος του Crohn είναι μία φλεγμονώδης νόσος που μπορεί να επηρεάσει οποιοδήποτε τμήμα του γαστρεντερικού σωλήνα. Αποτελεί τη μία από τις δύο σημαντικότερες φλεγμονώδεις νόσους του εντέρου μαζί με την ελκώδη κολίτιδα. Η νόσος του Crohn είναι μία χρόνια νόσος που χαρακτηρίζεται από εναλλαγές περιόδων ύφεσης ή έξαρσης των συμπτωμάτων που μπορεί να έχουν διάρκεια ημερών, εβδομάδων ή ακόμα και μηνών. Ο στόχος της θεραπείας είναι η πρόκληση ύφεσης και η μεγιστοποίηση της διάρκειας της τελευταίας. Ωστόσο, σχεδόν όλοι οι ασθενείς με νόσο του Crohn, ανεξαρτήτως θεραπείας, θα παρουσιάσουν τουλάχιστον μία έξαρση των συμπτωμάτων κάποια στιγμή στη διάρκεια της ζωής τους. Αν πάσχετε από νόσο του Crohn, είναι σημαντικό να γνωρίζετε τι μπορείτε να κάνετε για να περιορίσετε τον κίνδυνο εξάρσεων, να αναγνωρίσετε τα αρχικά συμπτώματα μίας έξαρσης, αλλά και να γνωρίζετε τι πρέπει να κάνετε για να περιορίσετε την ένταση των συμπτωμάτων, όταν αυτά εμφανιστούν. Η Παρακολούθηση των Συμπτωμάτων Βοηθά στην Έγκαιρη Αναγνώριση μίας Έξαρσης Οι εξάρσεις μπορούν να προκληθούν από μία σειρά παράγοντες, όπως οι αλλαγές στη διατροφή, η έναρξη ενός νέου φαρμάκου, οι λοιμώξεις και τα αντιβιοτικά, το στρες, καθώς και οι μεταβολές σε άλλες υποκείμενες νόσους. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορούμε να ταυτοποιήσουμε κάποιο προκλητικό παράγοντα, […]
Η κολπική μαρμαρυγή αποτελεί τη συχνότερη μορφή αρρυθμίας και σχετίζεται με αυξημένη θνησιμότητα. Αν και οι ερευνητές έχουν ήδη παρατηρήσει σχέση αιτίας-αποτελέσματος ανάμεσα στην παχυσαρκία και την κολπική μαρμαρυγή, ο μηχανισμός μέσω του οποίου η πρώτη αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης της τελευταίας δεν έχει ακόμα αποσαφηνιστεί. Μία νέα έρευνα από επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις στο Σικάγο ήταν η πρώτη που έδειξε ότι ορισμένα αντιαρρυθμικά φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της κολπικής μαρμαρυγής είναι λιγότερο αποτελεσματικά στους παχύσαρκους ασθενείς. Τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής, η οποία εξέτασε συνολικά περισσότερους από 300 ασθενείς του UIC AFib Registry, δημοσιεύτηκαν στο JAMA Cardiology. Σύμφωνα με τον επικεφαλής της έρευνας, Dr Dawood Darbar, η απόκριση στην αντιαρρυθμική θεραπεία της κολπικής μαρμαρυγής παρουσιάζει σημαντικές διαφοροποιήσεις στους ασθενείς και δεν μπορεί να προβλεφθεί, ενώ η επιλογή του φαρμάκου διαφέρει στον κάθε γιατρό. Δεν υπάρχουν επίσης σαφείς οδηγίες που να προσδιορίζουν αν τα αντιαρρυθμικά τάξης 1 (τα οποία δρουν στους διαύλους νατρίου) ή τα αντιαρρυθμικά τάξης 3 (δρουν στους διαύλους ασβεστίου) είναι καλύτερα σε κάθε ασθενή. Στο παρελθόν, οι γιατροί είχαν υποθέσει ότι και οι δύο παραπάνω κατηγορίες αντιαρρυθμικών φαρμάκων είναι εξίσου αποτελεσματικές στην πρόληψη επαναμφάνισης της κολπικής μαρμαρυγής. Στη νέα τους έρευνα, ο Darbar και […]
Η χολίνη είναι μία θρεπτική ουσία που υποστηρίζει διάφορες λειτουργίες του οργανισμού, όπως ο πολλαπλασιασμός και ο μεταβολισμός των κυττάρων. Ο οργανισμός έχει την ικανότητα να παράγει κάποια ποσότητα χολίνης, ωστόσο οι ανάγκες του για την ουσία αυτή καλύπτονται κατά κύριο λόγο από τη διατροφή. Το 1988, η χολίνη εντάχθηκε από το Institute of Medicine στις απαραίτητες θρεπτικές ουσίες. Ωστόσο, αρκετές έρευνες δείχνουν ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν καταναλώνουν επαρκείς ποσότητες της ουσίας αυτής. Τι είναι η Χολίνη; Η χολίνη είναι μία θρεπτική ουσία που υποστηρίζει αρκετές λειτουργίες του οργανισμού και συμβάλλει στι διατήρηση της υγείας του. Αν και ο οργανισμός παράγει μικρές ποσότητες χολίνης, όπως προαναφέρθηκε, η μεγαλύτερη ποσότητα της θρεπτικής αυτής ουσίας στον οργανισμό προέρχεται από τη διατροφή. Η χολίνη παίζει ρόλο σε μία σειρά ζωτικές λειτουργίες, όπως: Συντήρηση των Κυττάρων: Ο οργανισμός χρησιμοποιεί τη χολίνη για να δημιουργήσει τα λίπη που συνιστούν τις κυτταρικές μεμβράνες. Σύνθεση του DNA: Η χολίνη, καθώς και άλλες θρεπτικές ουσίες όπως το φολικό οξύ και η βιταμίνη Β12, μπορεί να επηρεάσει τη γονιδιακή έκφραση. Μεταβολισμός: Η χολίνη βοηθά στο μεταβολισμό των λιπών. Νευρικό Σύστημα: Ο οργανισμός μετατρέπει τη χολίνη σε ένα νευροδιαβιβαστή που επηρεάζει τα νεύρα και παίζει σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση […]
Η βιβλιογραφία σχετικά με το φαινόμενο placebo είναι ιδιαίτερα εκτενής. Η τελευταία έρευνα που ασχολήθηκε με το φαινόμενο αυτό εξέτασε τον τρόπο που επηρεάζεται από τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του ασθενούς. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η αισιοδοξία είναι ένας παράγοντας που ενισχύει την επίδραση του φαινομένου. Το φαινόμενο placebo αναφέρεται στη θετική απόκριση ενός ασθενούς μετά από τη χορήγηση αδρανούς φαρμάκου σε αυτόν. Το αντίθετο του φαινομένου placebo είναι το φαινόμενο nocebo το οποίο ουσιαστικά περιγράφει την αρνητική απόκριση σε μία αδρανή ουσία. Οι επιστήμονες χρησιμοποιούν πολύ συχνά τα placebo στις έρευνες για να εξετάσουν την αποτελεσματικότητα μίας νέας θεραπείας, επομένως είναι σημαντικό να κατανοήσουμε πώς και γιατί εμφανίζονται οι παραπάνω επιδράσεις. Αν οι ασθενείς ανακουφίζονται από τα συμπτώματα ή παρουσιάζουν ανεπιθύμητες ενέργειες μετά τη χορήγηση ενός αδρανούς χαπιού, αυτό καθιστά δυσκολότερη την ερμηνεία των αποτελεσμάτων. Για παράδειγμα, οι συγγραφείς μίας μετα-ανάλυσης ερευνών που εξέτασαν τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα κατέληξε ότι «στους ασθενείς που έπαιρναν το φάρμακο που εξέταζε η κάθε έρευνα, η αποτελεσματικότητα του φαρμάκου μπορούσε να αποδοθεί κατά 68% στο φαινόμενο placebo». Η Σημαντικότητα του Placebo Η χρησιμότητα του placebo στις κλινικές μελέτες είναι γνωστή. Ωστόσο, ο σημαντικότερος λόγος για την περαιτέρω μελέτη του φαινομένου αυτού είναι η διερεύνηση […]
Η εσωτερική αιμορραγία είναι η κατάσταση κατά την οποία εμφανίζεται αιμορραγία στο εσωτερικό του οργανισμού ως αποτέλεσμα των βλαβών σε ένα ή περισσότερα αγγεία. Οι ήπιες αιμορραγίες οι οποίες εμφανίζονται ως αποτέλεσμα της ρήξης ενός αγγείου κοντά στην επιφάνεια του δέρματος είναι αρκετά κοινές και προκαλούν συνήθως μικρά ερυθρά σημεία στο δέρμα ή εκχυμώσεις μικρής έκτασης. Ωστόσο, οι έντονες και ανεξέλεγκτες αιμορραγίες είναι απειλητικές για τη ζωή και αποτελούν ένα από τα κύρια αίτια θανάτου παγκοσμίως. Η αιμορραγία δεν αποτελεί πάθηση, αλλά σύμπτωμα το οποίο αποδίδεται πάντοτε σε κάποια υποκείμενη νόσο. Το συχνότερο αίτιο της αιμορραγίας είναι ένας τραυματισμός. Εκδηλώσεις Ένας από τους λόγους που η εσωτερική αιμορραγία είναι επικίνδυνη είναι ότι η αιμορραγία συχνά δεν γίνεται αντιληπτή. Τα εξωτερικά τραύματα, όπως για παράδειγμα ένας νυγμός ή ένα τραύμα που αιμορραγεί γίνονται συνήθως αντιληπτά από τους ασθενείς. Ωστόσο, όταν η αιμορραγία είναι εσωτερική, ο ασθενής μπορεί να μην αντιληφθεί την ύπαρξή της μέχει να προκαλέσει απειλητικά για τη ζωή συμπτώματα. Το αίμα είναι απαραίτητο για τη λειτουργία όλων των οργάνων και ιστών του οργανισμού, επομένως η απώλειά του μπορεί να προκαλέσει ένα μεγάλο εύρος συμπτωμάτων. Τα συμπτώματα της μέτριας ή σοβαρής εσωτερικής αιμορραγίας μπορεί να περιλαμβάνουν: Ναυτία ή ίλιγγο Κεφαλαλγία […]
Η αλκοολική ηπατίτιδα είναι μία μορφή αλκοολικής ηπατοπάθειας που είναι απειλητική για τη ζωή και εμφανίζεται μετά από χρόνια αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ. Χαρακτηρίζεται από ηπατική φλεγμονή, ίκτερο και ηπατική ανεπάρκεια. Σήμερα υπάρχουν αρκετές προσεγγίσεις για την αντιμετώπιση της νόσου, ωστόσο η μοναδική θεραπεία είναι η μεταμόσχευση ήπατος. Στα σοβαρά περιστατικά της νόσου, πάνω από το 50% των ασθενών καταλήγει μέσα σε 60 ημέρες από τη διάγνωση. Προηγούμενες έρευνες είχαν δείξει ότι τα μικρόβια του εντέρου μπορεί να επηρεάσουν την πορεία της αλκοολικής νόσου του ήπατος, με τους ασθενείς που πάσχουν από αυτή να παρουσιάζουν συχνά σημαντικά αλλαγές στο εντερικό τους μικροβίωμα. Οι επιστήμονες έχουν καταφέρει επίσης να προκαλέσουν ηπατικές βλάβες σε πειραματόζωα μεταφέροντας σε αυτά εντερικά μικρόβια από ασθενείς με αλκοολική ηπατίτιδα. Η σύνδεση ανάμεσα στην αλκοολική ηπατική νόσο και το εντερικό μικροβίωμα, ωστόσο, δεν έχει αποσαφηνιστεί πλήρως. Μία ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Dr Bernd Schnabl από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια θέλησε να εξερευνήσει τον τρόπο με τον οποίο συμβάλλουν τα μικρόβια του εντέρου στην εμφάνιση αλκοολικής ηπατίτιδας. Οι παρατηρήσεις τους δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Nature. Οι επιστήμονες ανέλυσαν αρχικά τα βακτήρια σε δείγματα κοπράνων από ασθενείς με αλκοολισμό και αλκοολική ηπατίτιδα. Όπως διαπίστωσαν, τα δείγματα από τους ασθενείς […]
Το ιώδιο είναι ένα μέταλλο που είναι απαράιτητο για τον οργανισμό. Είναι υδατοδιαλυτό και βρίσκεται σε αρκετά τρόφιμα, καθώς και στο μαγειρικό αλάτι, ενώ διατίθεται επίσης και σε μορφή συμπληρώματος. Στο παρόν άρθρο θα εξετάσουμε τα σημεία, τα συμπτώματα και τις επιπλοκές της ανεπάρκειας ιωδίου, καθώς και την αντιμετώπισή της. Γιατί Χρειαζόμαστε Ιώδιο; Το ιώδιο είναι απαραίτητο για τη λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα. Ο θυρεοειδής χρησιμοποιεί την ουσία αυτή για την παραγωγή των θυρεοειδών ορμονών. Οι ορμόνες αυτές έχουν σημαντικό ρόλο: Στην ανάπτυξη του εγκεφάλου Στην ανάρρωση Στον ενεργειακό μεταβολισμό Όταν η παραγωγή των θυρεοειδών ορμονών είναι χαμηλή, μπορεί να εμφανιστεί υποθυρεοειδισμός. Η ανεπάρκεια ιωδίου επηρεάζει την ικανότητα του θυρεοειδούς αδένα να παράγει ορμόνες, επομένως αποτελεί αιτιολογικό παράγοντα για την εμφάνιση υποθυρεοειδισμού. Ενδείξεις Ανεπάρκειας Ιωδίου Σύμφωνα με μία έρευνα του 2017, σχεδόν το 1/3 του πληθυσμού έχει ανεπάρκεια ιωδίου. Ακολουθούν 11 ενδείξεις ότι μπορεί να πάσχουμε από ανεπάρκεια ιωδίου. 1. Αύξηση του Σωματικού Βάρους Ένα από τα συχνότερα συμπτώματα της ανεπάρκειας ιωδίου είναι η ανεξήγητη αύξηση του σωματικού βάρους. Όταν ο μεταβολισμός λειτουργεί φυσιολογικά, ο άνθρωπος μπορεί να «κάψει» θερμίδες με σκοπό την παραγωγή ενέργειας. Ο υποθυρεοειδισμός, δηλαδή η έλλειψη θυρεοειδών ορμονών, μπορεί να επιβραδύνει το μεταβολισμό. Όταν ο μεταβολισμός […]
Μία ομάδα ερευνητών από το Karolinska Institutet στη Σουηδία κατάφερε να αναπτύξει μία νέα μέθοδο για το διαχωρισμό δύο διαφορετικών τύπων ενός κοινού ερπητοϊού ο οποίος έχει συνδεθεί με την πολλαπλή σκλήρυνση. Οι επιστήμονες ανέλυσαν δείγματα αίματος από εθελοντές αναζητώντας αντισώματα για τις πρωτεΐνες των ερπητοϊών 6Α και 6Β. Όπως παρατήρησαν, οι ασθενείς που υποφέρουν από πολλαπλή σκλήρυνση έχουν υψηλότερα επίπεδα του ιού 6Α σε σχέση με τους υγιείς εθελοντές. Οι παρατηρήσεις των ερευνητών δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Frontiers in Immunology και δείχνουν ότι ο ιός HHV-6A συμβάλλει στην εμφάνιση της πολλαπλής σκλήρυνσης. Η πολλαπλή σκλήρυνση είναι μία αυτοάνοση νόσος που επηρεάζει το κεντρικό νευρικό σύστημα. Τα αίτια της νόσου δεν είναι σαφή, ωστόσο μία θεωρία υποστηρίζει ότι ένας ιός προκαλεί σύγχυση στο ανοσοποιητικό σύστημα με αποτέλεσμα το τελευταίο να στοχεύει υγιείς ιστούς. Ο ιός HHV-6 είχε συνδεθεί και στο παρελθόν με την πολλαπλή σκλήρυνση, ωστόσο οι έρευνες αυτές δεν είχαν καταφέρει να κάνουν διαχωρισμό ανάμεσα στα στελέχη 6Α και 6Β. Μέσω της απομόνωσης του ιού από ασθενείς, οι επιστήμονες είχαν καταφέρει να δείξουν ότι ο ιός HHV-6B προκαλεί ήπια νοσήματα όπως το αιφνίδιο εξάνθημα (roseola) στα παιδιά. Ωστόσο, για τον ιό HHV-6A δεν ήταν δυνατό να διαπιστωθεί αν αποτελεί […]
Αρκετά δεδομένα από πληθυσμιακές ή μελέτες του γονιδιώματος υποστηρίζουν τη σχέση αιτίας-αποτελέσματος ανάμεσα στα επίπεδα της χοληστερόλης στον ορό και την αρτηριακή πίεση με τον κίνδυνο αθηροσκληρωτικών καρδιαγγειακών συμβαμάτων. Υψηλής ποιότητας τυχαιοποιημένες μελέτες έχουν αναδείξει τα οφέλη από τη μείωση της χοληστερόλης και της αρτηριακής πίεσης με τη χρήση στατινών ή αντιυπερτασικών φαρμάκων στον περιορισμό του παραπάνω κινδύνου. Παρά τα δεδομένα που υποστηρίζουν τη στόχευση αρκετών παραγόντων κινδύνου ταυτόχρονα με σκοπό την πρόληψη των καρδιαγγειακών συμβαμάτων, η ειδική προσέγγιση κατά την οποία χρησιμοποιούνται προκαθορισμένες δόσεις αντιυπερταστικών φαρμάκων και φαρμάκων για τη μείωση της χοληστερόλης (καθώς και ασπιρίνη για τη δευτερογενή πρόληψη), τα γνωστά ως «πολυχάπια», δεν χρησιμοποιούνται ευρέως. Πέρσι, δύο τυχαιοποιημένες μελέτες από το Ιράν και τις ΗΠΑ, ξεκίνησαν ξανά τη συζήτηση σχετικά με τα οφέλη, τους περιορισμούς και την ευρεία εφαρμογή των πολυχαπιών για την πρόληψη των αθηροσκληρωτικών καρδιαγγειακών συμβαμάτων. Τα Δεδομένα για τα Πολυχάπια Μία συστηματική μελέτη και μετα-ανάλυση του 2017 από το Cochrane δεν παρατήρησε διαφορά στον κίνδυνο αθηροσκληρωτικών καρδιαγγειακών συμβαμάτων και θνησιμότητας από όλα τα αίτια ανάμεσα σε αυτούς που έπαιρναν πολυχάπια και τις ομάδες ελέγχου (13 έρευνες με συνολικά 9059 εθελοντές). Οι έρευνες αυτές είχαν εστιάσει περισσότερο στην πρωτογενή και δευτερογενή πρόληψη των αθηροσκληρωτικών καρδιαγγειακών […]
Η νόσος Alzheimer αποτελεί τη συχνότερη αιτία άνοιας στην τρίτη ηλικία. Άλλα μορφές άνοιας είναι η αγγειακή άνοια, η άνοια με σωμάτια Lewy και η μετωποκροταφική άνοια. Μία ομάδα ερευνητών από τη Γερμανία κατάφερε να ανακλύψει ένα μηχανισμό φλεγμονής που φαίνεται ότι παίζει σημαντικό ρόλο στο σχηματισμό των τοξικών πρωτεϊνών ταυ στον εγκέφαλο των ασθενών με νόσο Alzheimer. Ο μηχανισμός αυτός αφορά το πρωτεϊνικό σύμπλεγμα γνωστό ως φλεγμονόσωμα NLRP3. Προηγούμενες έρευνες είχαν αναδείξει το ρόλο του μορίου αυτού στην παραγωγή φλεγμονωδών ουσιών από τα ανοσιακά κύτταρα του εγκεφάλου. Στη νέα τους έρευνα, οι επιστήμονες από το German Center for Neurodegenerative Diseases (DZNE) και το Πανεπιστήμιο του Bonn στη Γερμανία αποφάσισαν να εξετάσουν το ρόλο του φλεγμονοσώματος NLRP3 στη νόσο Alzheimer και τη μετωποκροταφική άνοια. Οι ερευνητές εξέτασαν δείγματα νεκροψίας εγκεφάλου από ασθενείς με ή χωρίς μετωποκροταφική άνοια. Εξέτασαν επίσης καλλιέργειες εγκεφαλικών κυττάρων και ποντίκια με χαρακτηριστικές βλάβες που παραπέμπουν σε νόσο Alzheimer και μετωποκροταφική άνοια. Επικεφαλής της έρευνας ήταν ο Michael T. Heneka, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Bonn και διευθυντής του Τμήματος Νευροεκφυλιστικών Νόσων και Γεροντοψυχιατρικής. Ο Heneka ήταν επίσης ο συγγραφέας του άρθρου για τα αποτελέσματα της έρευνας που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nature. Στο άρθρο αυτό, ο Heneka […]
Οι μυϊκές κράμπες είναι αιφνίδιες, ακούσιες και συχνά επώδυνες συσπάσεις που μπορεί να επηρεάσουν διάφορες μυϊκές ομάδες. Οι μύες που επηρεάζονται συχνότερα είναι αυτοί που βρίσκονται στο πίσω μέρος της κνήμης (γαστροκνήμιος) ή στο μηρό. Κράμπες μπορεί να εμφανιστούν επίσης: Στο κοιλιακό τοίχωμα Στα άνω άκρα Στα πόδια Το έντονο άλγος μίας κράμπας μπορεί να προκαλέσει αφύπνιση κατά τη νύχτα ή δυσκολία στο περπάτημα. Το συχνότερο σύμπτωμα μίας μυϊκής κράμπας είναι ένα αιφνίδιο, οξύ άλγος που διαρκεί από μερικά δευτερόλεπτα μέχρι και 15 λεπτά. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μία κράμπα μπορεί να συνοδεύεται από διόγκωση του μυϊκού ιστού κάτω από το δέρμα. Συχνότερα Αίτια Οι μυϊκές κράμπες μπορεί να αποδίδονται σε διάφορα αίτια. Ορισμένες κράμπες είναι αποτέλεσμα της υπερβολικής χρήσης των μυών. Οι κράμπες αυτές εμφανίζονται συνήθως κατά την άσκηση. Οι μυϊκοί τραυματισμοί και η αφυδάτωση μπορεί επίσης να προκαλέσουν κράμπες. Ως αφυδάτωση ορίζεται η αυξημένη απώλεια υγρών από τον οργανισμό. Τα χαμηλά επίπεδα των παρακάτω μετάλλων που εμπλέκονται στη φυσιολογική λειτουργία των μυών μπορεί επίσης να προκαλέσουν κράμπες: Ασβέστιο Κάλιο Νάτριο Μαγνήσιο Η χαμηλή αιμάτωση στα κάτω άκρα μπορεί να προκαλέσει κράμπες στις περιοχές αυτές κατά την άσκηση ή το περπάτημα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι μυϊκές κράμπες μπορεί να αποδίδονται […]
Δεν υπάρχει καμία σύνδεση ανάμεσα στη χρήση στατινών και την έκπτωση της μνήμης. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα μίας έρευνας που εξέτασε τις επιδράσεις των φαρμάκων αυτών σε ένα πληθυσμό περίπου 1000 ηλικιωμένων σε ένα διάστημα 6 ετών. Η έρευνα διεξήχθη από επιστήμονες στο Garvan Institute of Medical Research και το University of New South Wales στην Αυστραλία. «Σε ένα διάστημα 6 ετών δεν παρατηρήσαμε διαφορά στο ρυθμό έκπτωσης της μνήμης ή των γνωστικών λειτουργιών συνολικά ανάμεσα σε αυτούς που έπαιρναν και αυτούς που δεν έπαιρναν στατίνες», έγραψαν οι ερευνητές στην παρουσίαση των αποτελεσμάτων τους, τα οποία δημοσιεύτηκαν στο Journal of the American College of Cardiology. Όπως φαίνεται, μάλιστα, οι στατίνες μπορεί να προστατεύουν ορισμένους ασθενείς από την έκπτωση της μνήμης. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι, ανάμεσα στους ασθενείς που είχαν παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση άνοιας, αυτοί που έπαιρναν στατίνες είχαν μικρότερο ρυθμό έκπτωσης της μνήμης και της σκέψης σε σχέση με αυτούς που δεν έπαιρναν τα φάρμακα. Οι ερευνητές ελπίζουν ότι οι παρατηρήσεις τους θα καθησυχάσουν τους ασθενείς που έχουν θορυβηθεί μετά τις αναφορές έκπτωσης γνωστικών λειτουργιών από μεμονωμένα περιστατικά ασθενών που έπαιρναν στατίνες. «Υπάρχουν αρκετοί παράγοντες που μπορεί να εξηγήσουν την έκπτωση των γνωστικών λειτουργιών που παρατηρήθηκε στα παραπάνω […]
Τι είναι η Αρτηριακή Πίεση; Η αρτηριακή πίεση αναφέρεται στην ισχύ η οποία ασκείται στα τοιχώματα των αγγείων όταν η καρδιά αντλεί αίμα. Υπολογίζεται συνήθως σε χιλιοστά στήλης υδραργύρου (mmHg). Οι γιατροί χρησιμοποιούν την αρτηριακή πίεση ως δείκτη της γενικότερης υγείας ενός ατόμου. Οι ασθενείς με υψηλή αρτηριακή πίεση ή υπέρταση διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να παρουσιάσουν καρδιαγγειακά νοσήματα ή να υποστούν βλάβες στα τοιχώματα των αγγείων. Η χαμηλή αρτηριακή πίεση ή υπόταση εμφανίζεται σε ορισμένες καταστάσεις, όπως για παράδειγμα σε σοβαρές λοιμώξεις. Αν η αρτηριακή πίεση μειωθεί υπερβολικά, μπορεί να εμφανιστεί ίλιγγος ή ζαλάδα. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, μπορεί να επηρεάστει επίσης η αιμάτωση των διαφόρων οργάνων. Η σοβαρή υπόταση μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο οργανικών βλαβών και λιποθυμιών εξ’αιτίας της χαμηλής διαθεσιμότητας οξυγόνου στο αίμα. Τυπικά, μπορούμε να διατηρήσουμε την αρτηριακή μας πίεση εντός φυσιολογικών ορίων διατηρώντας ένα υγιές σωματικό βάρος, περιορίζοντας παράλληλα την κατανάλωση αλκοόλ και αλατιού. Στους ασθενείς που δυσκολεύονται να ρυθμίσουν την αρτηριακή τους πίεση, ο γιατρός μπορεί να χορηγήσει επίσης φάρμακα. Συστολική και Διαστολική Πίεση Κατά τη μέτρηση της αρτηριακής πίεσης ο γιατρός σημειώνει δύο αριθμούς. Οι περισσότεροι άνθρωποι αναφέρονται στα νούμερα αυτά ως η μεγάλη (συστολική) και η μικρή (διαστολική) πίεση. Η συστολική είναι ο […]
Η κύρια λειτουργία των κάτω άκρων είναι η διατήρηση της όρθιας και ευθυτενούς στάσης. Ωστόσο, συχνά αποτελούν δείκτη της γενικότερης υγείας μας. Αν και ορισμένα συμπτώματα των κάτω άκρων είναι ειδικά για συγκεκριμένες παθήσεις των ποδιών, άλλα παραπέμπουν σε παθήσεις της καρδίας, του νευρικού συστήματος, των νεφρών ή άλλων οργάνων. Σύμπτωμα: Κράμπες Πιθανό Αίτιο: Αφυδάτωση Μία κράμπα σε ένα μυ των κάτω άκρων μετά την άσκηση, ιδιαίτερα σε θερμό καιρό, αποτελεί συνήθως ένδειξη ότι ο οργανισμός έχει ανάγκη για υγρά. Για τη φυσιολογική σύσπαση και χαλάρωσή τους, οι μύες χρειάζονται ηλεκτρολύτες, όπως το νάτριο και το κάλιο. Η μικρή ποσότητα υγρών ή ηλεκτρολυτών μπορεί να προκαλέσει υπερευαισθησία στα νεύρα που ελέγχουν τους μύες των κάτω άκρων με αποτέλεσμα να παρατηρούνται παθολογικές συσπάσεις, ή σπασμοί. Τα υγρά είναι απαραίτητα για τη λειτουργία όλων των οργάνων. Η αφυδάτωση δεν επιτρέπει τα κύτταρα να χρησιμοποιήσουν επαρκώς ενέργεια, να μεταφέρουν θρεπτικές ουσίες ή να πολλαπλασιαστούν. Αν δεν αντιμετωπιστεί άμεσα, η αφυδάτωση μπορεί να είναι ακόμα και απειλητική για τη ζωή. Για να αποφύγετε την αφυδάτωση πίνετε νερό ή ενεργειακά ποτά με ηλεκτρολύτες πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την άσκηση. Σύμπτωμα: Άλγος στη Γαστροκνημία κατά την Άσκηση Πιθανό Αίτιο: Αθηροσκλήρωση Το άλγος στα κάτω […]
Σύμφωνα με επιδημιολογικά δεδομένα, περίπου 1.5 εκατομμύρια γυναίκες εισέρχονται στην εμμηνόπαυση ετησίως. Αν και η εμμηνόπαυση αποτελεί ένα φυσιολογικό κομμάτι της ζωής, οι αλλαγές που προκαλεί η μετάβαση αυτή μπορεί να προκαλέσουν δυσφορία στις ασθενείς. Το σύμπτωμα της εμμηνόπαυσης που προκαλεί συχνότερα την παραπάνω δυσφορία είναι οι εξάψεις. Οι εξάψεις, όπως πιστεύουμε σήμερα, είναι αποτέλεσμα των αλλαγών στον υποθάλαμο, την περιοχή του εγκεφάλου που ρυθμίζει τη θερμοκρασία του σώματος. Η παθολογική ενεργοποίηση του υποθαλάμου στέλνει σήματα στα αγγεία της επιφανείας τους δέρματος, τα οποία διαστέλλονται με σκοπό την απελευθέρωση θερμότητας. Αυτό συμβαίνει γιατί ο υποθάλαμος αντιλαμβάνεται τον οργανισμό ως «ζεστό», χωρίς ωστόσο αυτό να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Εξ’αιτίας της επίδρασής τους αυτής στα αγγεία, οι γιατροί αναφέρονται συχνά στις εξάψεις και τη νυχτερινή εφίδρωση ως «αγγειοκινητικά συμπτώματα». Το 85% περίπου των γυναικών που βρίσκονται στην εμμηνόπαυση παρουσιάζουν εξάψεις. Επιπλέον, το 55% περίπου αυτών αρχίζει να παρουσιάζει εξάψεις πριν την έλευση της εμμηνόπαυσης ή πριν ακόμα διαταραχθεί η συχνότητα της εμμήνου ρύσεως. Τα συμπτώματα αυτά, ωστόσο, δεν είναι αναπόφευκτα. Μία νέα έρευνα έδειξε ότι η διακοπή του καπνίσματος και η διατήρηση ενός υγιούς σωματικού βάρους μπορούν να περιορίσουν τη συχνότητα των συμπτωμάτων αυτών. Ο Dr Hsin-Fang Chung, από το School of […]
Πριν από περίπου 30 χρόνια μία ασθενής προσήλθε στο γραφείο ενός γιατρού και ανέφερε ότι αν και ήταν εντελώς υγιής σε όλη της τη ζωή, πριν από 1 χρόνο παρουσίασε πονόλαιμο, μυαλγίες, διογκωμένους λεμφαδένες και πυρετό, καθώς και έντονο αίσθημα κόπωσης με αποτέλεσμα να παραμείνει καθηλωμένη στο κρεβάτι για σχεδόν 1 εβδομάδα. Ορισμένα από τα συμπτώματα βελτιώθηκαν σταδιακά, ωστόσο το έντονο αίσθημα κόπωσης και οι διαταραχές της σκέψης παρέμειναν με αποτέλεσμα η ασθενής να μην μπορεί να εργαστεί. Όπως είχε πει ο διάσημος γιατρός William Osler, «πρέπει πάντοτε να ακούμε τον ασθενή, καθώς ουσιαστικά μάς δίνει τη διάγνωση». Τι Γνωρίζαμε Εκείνη την Εποχή Πριν από 30 χρόνια, δεν είχε περιγραφεί ακόμα κάποια νόσος με τα παραπάνω συμπτώματα. Επιπλέον, οι εργαστηριακές εξετάσεις της ασθενούς ήταν φυσιολογικές. Στο σημείο αυτό, επομένως ο γιατρός είχε δύο επιλογές. Είτε να πιστέψει την ασθενή και να συνεχίσει να αναζητεί την αιτία των συμπτωμάτων της, είτε να της πει ότι «δεν έχει κάποια νόσο». Αρκετοί γιατροί επιλέγουν την τελευταία προσέγγιση, η οποία, ωστόσο, είναι καταστρεπτική για τους ασθενείς. Ευτυχώς, η νόσος συγκέντρωσε αρκετό ενδιαφέρον από την επιστημονική κοινότητα και έκτοτε έχουν δημοσιευτεί περισσότερες από 9.000 επιστημονικές μελέτες. Το Institute of Medicine αναγνώρισε τη νόσο ως σύνδρομο […]
Η ινομυαλγία και οι θυρεοειδοπάθειες (ιδιαίτερα ο υποθυρεοειδισμός) έχουν αρκετά κοινά συμπτώματα, ενώ και για τις δύο νόσους η διάγνωση είναι συνήθως δύσκολη. Επιπλέον, η παρουσία της μίας από τις δύο παραπάνω παθήσεις σε ένα ασθενή, αποτελεί προδιαθεσικό παράγοντα για την εμφάνιση της άλλης, ενώ όταν συνυπάρχουν έχουν συνήθως σοβαρότερα συμπτώματα. Δεν αποτελεί έκπληξη, επομένως, το γεγονός ότι πιθανώς υπάρχει σύνδεση ανάμεσα στις δύο νόσους. Η αυτοανοσία, η δυσλειτουργία του υποθαλάμου, οι ιογενείς και οι βακτηριακές λοιμώξεις είναι μερικοί μόνο παράγοντες που έχουν προταθεί από τους ερευνητές για την ερμηνεία της παραπάνω σύνδεσης. Επιδημιολογία Τόσο ο υποθυρεοειδισμός όσο και η ινομυαλγία είναι ιδιαίτερα κοινές παθήσεις. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, ο υποθυρεοειδισμός επηρεάζει σχεδόν το 5% του πληθυσμού, αν και στην πραγματικότητα ο αριθμός των ασθενών είναι μεγαλύτερος καθώς αρκετοί ασθενείς δεν διαγιγνώσκονται ποτέ. Αντίστοιχα, η ινομυλγία εμφανίζεται σε συχνότητα περίπου 2%. Συνύπαρξη των Δύο Παθήσεων Όπως προαναφέρθηκε, ο υποθυρεοειδισμός και η ινομυαλγία συχνά συνυπάρχουν στον ίδιο ασθενή. Σύμφωνα με μία έρευνα, η συχνότητα της ινομυαλγίας στο γενικό πληθυσμό είναι 2-7%, ωστόσο επηρεάζει σχεδόν το 30-40% των ασθενών με υποθυρεοειδισμό. Ιδιαίτερα με τη χρήση των νέων κριτηρίων για τη διάγνωση της ινομυαλγίας, το ποσοστό αυτό ενδέχεται να είναι ακόμα υψηλότερο. Στους ασθενείς […]
Η κοιλιοκάκη αποτελεί αλλεργία; Η κοιλιοκάκη ταυτίζεται με την ευαισθησία στη γλουτένη; Μπορεί η κοιλιοκάκη να υποχωρήσει; Στο παρόν άρθρο εξετάζονται αρκετοί μύθοι αλλά και ερωτήματα γύρω από τη νόσο. Μύθος 1: Η Κοιλιοκάκη είναι μία Μορφή Αλλεργίας. Η κοιλιοκάκη είναι αυτοάνοσο νόσημα (δηλαδή μία πάθηση κατά την οποία το ανοσοποιητικό σύστημα στοχεύει υγιείς ιστούς) και όχι αλλεργία. Αρκετοί ασθενείς πιστεύουν λανθασμένα ότι η κοιλιοκάκη αποτελεί αλλεργία καθώς προκαλείται από μία ξένη ουσία. Οι ασθενείς με κοιλιοκάκη που καταναλώνουν γλουτένη παρουσιάζουν βλάβες στο λεπτό έντερο. Εξ’αιτίας της εμφάνισης των βλαβών αυτών, περιορίζεται η ικανότητα του οργανισμού να απορροφά θρεπτικές ουσίες από τα τρόφιμα. Μύθος 2: Η Κοιλιοκάκη Ταυτίζεται με την Ευαισθησία στη Γλουτένη. Η κοιλιοκάκη διαφέρει από την ευαισθησία στη γλουτένη, καθώς στους ασθενείς με ευαισθησία δεν εμφανίζονται εντερικές βλάβες. Οι ασθενείς με ευαισθησία στη γλουτένη έχουν επίσης αρνητικά αντισώματα για κοιλιοκάκη. Αρκετοί πιστεύουν ότι οι δύο παθήσεις ταυτίζονται καθώς τα συμπτώματα και των δύο είναι παρόμοια και προκαλούνται από την κατανάλωση γλουτένης. Μύθος 3: Η Κοιλιοκάκη Επηρεάζει Μόνο τα Παιδιά Αν και αρκετοί θεωρούν την κοιλιοκάκη νόσο της παιδικής ηλικίας, στην πραγματικότητα μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Τα συμπτώματα της νόσου που εμφανίζονται τόσο στους ενήλικες όσο και […]
Η στεφανιαία μικροαγγειακή δυσλειτουργία είναι μία μορφή καρδιακής νόσου που επηρεάζει τα μικρά αγγεία που διακλαδώνονται από τις στεφανιαίες αρτηρίες. Στους ασθενείς που πάσχουν από τη νόσο, το αίμα που μεταφέρει οξυγόνο μπορεί να κυκλοφορήσει από τις στεφανιαίες αρτηρίες, αλλά δεν μπορεί να διέλθει φυσιολογικά δια μέσου των μικρών, αλλά σημαντικών αγγείων που προαναφέρθηκαν, γεγονός που προκαλεί θωρακικό άλγος. Η πάθηση αποτελεί ένα είδος μη αποφρακτικής στεφανιαίας νόσου, που σημαίνει ότι δεν υπάρχει κάποιο φυσικό έμφρακτο στις στεφανιαίες αρτηρίες. Έρευνες έχουν δείξει ότι η μικροαγγειακή δυσλειτουργία μπορεί να αποτελεί ένα από τα πρώιμα σημεία της καρδιακής νόσου και μπορεί να οδηγήσει σε αθηροσκλήρωση, καρδιακή ανεπάρκεια, έμφραγμα του μυοκαρδίου ή εγκεφαλικό επεισόδιο. Συμπτώματα της Μικροαγγειακής Δυσλειτουργίας Το κύριο σύμπτωμα της μικροαγγειακής δυσλειτουργίας είναι το θωρακικό άλγος (στηθάγχη) η οποία επιδεινώνεται κατά την άσκηση ή σε εποχές έντονου συναισθηματικού στρες. Όταν ένας ασθενής με στηθάγχη δεν έχει κάποιο έμφρακτο στις αρτηρίες της καρδίας, ο γιατρός θα εξετάσει αν πάσχει από κάποια μη αποφρακτική στεφανιαία νόσο, όπως η μικροαγγειακή δυσλειτουργία. Άλλα συμπτώματα της μικροαγγειακής δυσλειτουργίας περιλαμβάνουν: Δύσπνοια Αίσθημα κόπωσης Αίτια Μικροαγγειακής Δυσλειτουργίας Τα αίτια της μικροαγγειακής δυσλειτουργίας δεν είναι ακόμη γνωστά και αποτελούν το αντικείμενο αρκετών ερευνών. Ορισμένες παθήσεις, ωστόσο, έχουν συνδεθεί με […]
Οι γυναίκες κινδυνεύουν περισσότερο από τις αγγειακές επιποκές του διαβήτη σε σχέση με τους άνδρες και το χάσμα αυτό αναμένεται να διευρυνθεί ακόμα περισσότερο τις επόμενες δεκαετίες. Στο παραπάνω συμπέρασμα κατέληξε μία έρευνα που δημοσιεύτηκε στο European Journal of Preventive Cardiology. Η καρδιαγγειακή νόσος εμφανίζεται 15 χρόνια νωρίτερα στους διαβητικούς και αποτελεί την κύρια αιτία νοσηρότητας και θνησιμότητας. Στις γυναίκες, η σύνδεση ανάμεσα στο διαβήτη και την καρδιαγγειακή νόσο είναι ιδιαίτερα ισχυρή. Ο αριθμός των θανάτων που αποδίδεται στο διαβήτη παγκοσμίως είναι μεγαλύτερος στις γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες (2.1 έναντι 1.8 εκατομμύρια ετησίως), με τη διαφορά αυτή να αποδίδεται στον αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακού θανάτου που διατρέχουν οι γυναίκες. Η στεφανιαία νόσος αποτελεί τη συχνότερη μορφή καρδιαγγειακής νόσου και είναι αυτή που οδηγεί συχνότερα στο θάνατο. Οι γυναίκες με διαβήτη έχουν 1.8 φορές αυξημένο κίνδυνο θανάτου από στεφανιαία νόσο σε σχέση με τις γυναίκες που δεν πάσχουν από τη συγκεκριμένη νόσο. Οι διαβητικοί άνδρες έχουν 1.48 φορές αυξημένο κίνδυνο θανάτου από στεφανιαία νόσο σε σχέση με τους υγιείς. Η περιφερική αρτηριοπάθεια, μία κατάσταση που μπορεί να οδηγήσει σε ακρωτηριασμούς, αποτελεί τη συχνότερη εκδήλωση της καρδιαγγειακής νόσου στους ασθενείς με διαβήτη τύπου 2. Η συχνότητά της είναι 1.8 φορές υψηλότερη […]
Η γρίπη είναι μία λοίμωξη του αναπνευστικού που είναι ιδιαίτερα κοινή κατά τους χειμερινούς μήνες. Προκαλεί συμπτώματα όπως βήχα, μυαλγίες και πονόλαιμο τα οποία εμφανίζονται με διαφορετική ένταση σε κάθε ασθενή. Η γρίπη είναι αποτέλεσμα λοίμωξης από τον ομώνυμο ιό. Η μόλυνση με τον ιό γίνεται μέσω της άμεσης επαφής με ένα φορέα της νόσου ή αγγίζοντας μία επιφάνεια που φέρει σωματίδια του ιού και ακολούθως φέρνοντας τα χέρια στη μύτη ή το στόμα μας. Υπάρχουν 4 είδη του ιού της γρίπης και συγκεκριμένα τα A, B, C και D. Οι ιοί Α και Β είναι αυτοί που ευθύνονται για τις περισσότερες επιδημίες κατά τους χειμερινούς μήνες. Ο ιός C προκαλεί συνήθως ήπια νόσηση και σπάνια προκαλεί επιδημίες, ενώ ο ιός D επηρεάζει περισσότερο τα βοοειδή και σπάνια τον άνθρωπο. Συμπτώματα Τα συμπτώματα της γρίπης εμφανίζονται αιφνιδίως και περιλαμβάνουν: Γενικότερο αίσθημα αδιαθεσίας Βήχα, ο οποίος είναι συνήθως ξηρός Ρινική καταρροή Πονόλαιμο Μυαλγίες Κεφαλαλγίες Αίσθημα κόπωσης Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να εμφανιστεί επίσης πυρετός. Οι ασθενείς με γρίπη μπορεί να παρουσιάσουν ακόμη έμετο ή διάρροια. Τα συμπτώματα αυτά είναι συχνότερα στα παιδιά παρά στους ενήλικες. Το κοινό κρυολόγημα προκαλεί παρόμοια συμπτώματα με τη γρίπη, ωστόσο αυτά εμφανίζονται σταδιακά. Πώς διαφέρει ο […]
Δύο πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι τα συμπληρώματα βιταμίνης D και ωμέγα-3 δεν βοηθούν στον περιορισμό της συστηματικής φλεγμονής. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από τη μελέτη VITAL και εξέτασαν τα επίπεδα διαφόρων δεικτών φλεγμονής σε ασθενείς που έπαιρναν τα παραπάνω συμπληρώματα, τα οποία και συνέκριναν με τα αντίστοιχα επίπεδα μίας ομάδας ελέγχου. Μετά από παρακολούθηση ενός έτους, οι έρευνες δεν παρατήρησαν διαφορές στα επίπεδα των δεικτών φλεγμονής ανάμεσα στις δύο ομάδες. Επικεφαλής της έρευνας ήταν η Dr Karen Costenbader, διευθύντρια του Lupus Program στο Τμήμα Ρευματολογίας, Φλεγμονής και Ανοσίας του Brigham and Women’s Hospital στη Βοστόνη. Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Clinical Chemistry. Γιατί είναι Σημαντικοί οι Δείκτες Φλεγμονής; Η φλεγμονή αποτελεί σημαντικό προγνωστικό δείκτη για αρκετά απειλητικά για τη ζωή νοσήματα, ιδιαίτερα αυτά που σχετίζονται με τη γήρανση και την παχυσαρκία. Σε αυτά περιλαμβάνεται η καρδιαγγειακή νόσος, η καρδιακή ανεπάρκεια, η οστεοπόρωση, ορισμένα νευροεκφυλιστικά νοσήματα (όπως η νόσος Alzheimer), ο διαβήτης και ορισμένες μορφές καρκίνου. Αρκετοί ασθενείς χρησιμοποιούν τα συμπληρώματα βιταμίνης D και τα ιχθυέλαια για να περιορίσουν τα επίπεδα της συστηματικής φλεγμονής και να μειώσουν τον κίνδυνο εμφάνισης των παραπάνω παθήσεων. Ωστόσο, οι ερευνητές της παρούσας μελέτης διαπίστωσαν ότι ούτε η βιταμίνη D ούτε τα ιχθυέλαια […]
Το στρες αποτελεί φυσιολογικό κομμάτι της καθημερινότητας για τους περισσότερους από εμάς, ωστόσο η υπερβολική έκθεση σε αυτό είναι απειλητική για την υγεία. Σύμφωνα με τις παρατηρήσεις μίας νέας έρευνας, το στρες μπορεί να προκαλέσει διαταραχή του κιρκαδικού ρυθμού με αποτέλεσμα να αυξάνει τον κίνδυνο μεταβολικών νόσων. Η έρευνα προέρχεται από μία ομάδα επιστημόνων στο Πανεπιστήμιο του Lubeck στη Γερμανία. Όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές, όταν το στρες επηρεάζει τη λειτουργία του βιολογικού ρολογιού, αυξάνεται σημαντικά ο κίνδυνος μεταβολικών νόσων, μεταξύ των οποίων ο διαβήτης τύπου 2 και η παχυσαρκία. Η έρευνα παρουσιάστηκε στο ετήσιο συνέδριο του Society of Endocrinology που διεξήχθη στο Brighton και ανέδειξε τις επιδράσεις του στρες στον οργανισμό καθώς και το ρόλο του σε διάφορες παθήσεις. Το Στρες και οι Διαταραχές του Κιρκαδικού Ρυθμού Επηρεάζουν το Μεταβολισμό Οι επιστήμονες εξέτασαν μοντέλα ποντικών στο εργαστήριο στα οποία είχαν προκαλέσει γενετικές μεταλλάξεις σε διάφορα τμήματα των μηχανισμών του κιρκαδικού ρυθμού. Εξέθεσαν επίσης τα πειραματόζωα σε κοινωνικό στρες εισάγοντας ένα άγνωστο και κυρίαρχο αρσενικό ποντίκι στο περιβάλλον κάθε αρσενικού ποντικού. Τα ποντίκια που εκτέθηκαν στο κυρίαρχο αρσενικό ποντίκι παρουσίασαν αυξημένη απόκριση στο στρες. Μετά από μία σειρά πειραμάτων, οι επιστήμονες διαπίστωσαν επίσης ότι η απόκριση στο στρες σχετιζόταν με το […]
Τα οφέλη της φυσικής άσκησης για την υγεία είναι γνωστά. Μία νέα έρευνα δείχνει ότι η άσκηση μπορεί να περιορίσει τα επεισόδια κατάθλιψης, ακόμα και σε ασθενείς με αυξημένο γενετικό κίνδυνο. Σύμφωνα με τους επιστήμονες από το Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης στη Βοστόνη, η έρευνα αυτή είναι η πρώτη του είδους της. Τα αποτελέσματά της δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Depression and Anxiety και δείχνουν ότι η άσκηση μπορεί να περιορίσει σημαντικά τον κίνδυνο κατάθλιψης, ακόμα και όταν υπάρχει υψηλή γενετική προδιάθεση. Η επικεφαλής της έρευνας Karmel Choi και οι συνεργάτες της εξέτασαν γονιδιακά και ηλεκτρονικά αρχεία υγείας από σχεδόν 8000 εθελοντές που είχαν λάβει μέρος στη βάση δεδομένων Partners Biobank. Σε ένα διάστημα 2 ετών, η Choi και οι συνεργάτες της εξέτασαν εκατομμύρια αρχεία με σκοπό ξεχωρίσουν τους ασθενείς που είχαν διαγνώσεις κατάθλιψης. Επιπλέον, οι επιστήμονες υπολόγισαν τον γενετικό κίνδυνο για κάθε ασθενή ξεχωριστά αναλύοντας το γονιδίωμά του με σκοπό να καταλήξουν σε ένα γενετικό δείκτη για τον κίνδυνο εμφάνισης κατάθλιψης. Η Άσκηση Συνδέεται με Μειωμένο Κίνδυνο Κατάθλιψης Όταν οι ερευνητές εξέτασαν τους εθελοντές με τον υψηλότερο γενετικό κίνδυνο κατάθλιψης, διαπίστωσαν ότι τα άτομα αυτά είχαν αυξημένο κίνδυνο να διαγνωστούν με κατάθλιψη κάποια στιγμή μέσα στα επόμενα δύο χρόνια. Ωστόσο, […]
Τι είναι ο Προδιαβήτης; 1 στους 3 ενήλικες σήμερα έχει προδιαβήτη, ωστόσο μόλις το 10% των ασθενών γνωρίζουν ότι πάσχουν από τη νόσο. Ως προδιαβήτης, ορίζονται τα αυξημένα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα, τα οποία όμως δεν είναι αρκετά υψηλά για να τεθεί η διάγνωση του διαβήτη τύπου 2. Οι ασθενείς με προδιαβήτη διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο μετάβασης σε διαβήτη τύπου 2, ενώ κινδυνεύουν και από μία σειρά άλλα προβλήματα υγείας, όπως το εγκεφαλικό επεισόδιο και η καρδιαγγειακή νόσος. Ορισμένοι παράγοντες κινδύνου για τον προδιαβήτη δεν μπορούν να περιοριστούν, όπως για παράδειγμα η ηλικία και το οικογενειακό ιστορικό. Ωστόσο, υπάρχουν ενέργειες που μπορείτε να κάνετε για να μειώσετε τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου, όπως για παράδειγμα η άσκηση και η υγιεινή διατροφή. Οι παραπάνω προσεγγίσεις μπορούν να καθυστερήσουν ή να αποτρέψουν τη μετάβαση σε διαβήτη τύπου 2. Ο προδιαβήτης είναι συνήθως ασυμπτωματικός. Γιατί Εμφανίζεται ο Προδιαβήτης; Για να απαντήσουμε το παραπάνω ερώτημα πρέπει αρχικά να ορίσουμε τι είναι η ινσουλίνη. Η ινσουλίνη είναι μία ορμόνη που παράγεται από το πάγκρεας και βοηθά τα κύτταρα να χρησιμοποιήσουν τη γλυκόζη του αίματος για να παράξουν ενέργεια. Στους ασθενείς που πάσχουν από προδιαβήτη, τα κύτταρα του οργανισμού δεν ανταποκρίνονται φυσιολογικά την ινουλίνη με αποτέλεσμα το […]
Όλοι οι γονείς γνωρίζουν ότι τα παιδιά τους κινδυνεύουν από ένα μεγάλο αριθμό λοιμώξεων σήμερα. Ο καλύτερος τρόπος πρόληψης των λοιμώξεων αυτών είναι τα εμβόλια. Τα οφέλη που προσφέρουν στην πρόληψη της νόσησης και της θνησιμότητας από μία σειρά λοιμώδη νοσήματα υπερβαίνουν κατά πολύ τους κινδύνους από τη χρήση τους. Η λίστα των λοιμώξεων της παιδικής ηλικίας είναι αρκετά μεγάλη και περιλαμβάνει παθήσεις όπως η ιλαρά, η ερυθρά, η παρωτίτιδα, η διφθερίτιδα, ο κοκκύτης, η πολιομυελίτιδα, η μηνιγγίτιδα, η γρίπη και οι λοιμώξεις από τους ροταϊούς. Πριν την ανακάλυψη των εμβολίων, αρκετά παιδιά πέθαιναν ή παρουσίαζαν μόνιμες αναπηρίες μετά από μία λοίμωξη με τις παραπάνω νόσους. Καθώς σήμερα όλο και περισσότεροι άνθρωποι ταξιδεύουν από και προς τη χώρα μας, είναι σημαντικό να έχουμε κάνει όλους τους απαραίτητους εμβολιασμούς, καθώς διατρέχουμε κίνδυνο λοίμωξης από επικίνδυνα νοσήματα. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για τη σημαντικότητα του εμβολιασμού αφορά την ιλαρά. Η νόσος αυτή είχε σχεδόν εξαλειφθεί μέσω του εμβολιασμού στην αρχή του 21ου αιώνα. Ωστόσο, το 2005 στις ΗΠΑ εμφανίστηκε μία επιδημία ιλαράς που ξεκίνησε από έναν ανεμβολίαστο ασθενή. Ο ασθενής αυτός μόλυνε αρκετά παιδιά που δεν είχαν εμβολιαστεί από τους γονείς τους, παρά το γεγονός ότι έχει αποδειχθεί πως τα εμβόλια είναι ασφαλή […]
Ο όρος οξέωση αναφέρεται στην περίσσεια οξέων στο αίμα. Ο οργανισμός πρέπει να διατηρεί το pH του αίματος σε μία ουδέτερη ισορροπία. Όταν αυτή διαταράσσεται με αποτέλεσμα το αίμα να γίνεται υπερβολικά όξινο ή αλκαλικό, μπορεί να εμφανιστούν σοβαρά προβλήματα υγείας. Τα υψηλά επίπεδα οξέων στο αίμα εκκινούν συνήθως ενέργειες στον οργανισμό που έχουν ως σκοπό την απομάκρυνσή τους. Οι νεφροί και οι πνεύμονες μπορούν συνήθως να απομακρύνουν την περίσσεια οξέων στον οργανισμό, ωστόσο όταν η οξέωση επιβαρύνει σημαντικά τα όργανα αυτά, μπορεί να προκληθούν σοβαρές επιπλοκές. Αρκετές παθήσεις, φάρμακα ή τρόφιμα μπορούν να προκαλέσουν οξέωση. Τα περισσότερα περιστατικά οξέωσης είναι αναστρέψιμα, ωστόσο αν δεν αντιμετωπιστούν μπορεί να προκαλέσουν ακόμα και το θάνατο. Αίτια-Είδη Όπως προαναφέρθηκε, τα υψηλά επίπεδα των οξέων στο αίμα μπορεί να αποδίδονται σε μία σειρά παράγοντες, οι σημαντικότεροι από τους οποίους αναφέρονται παρακάτω. Μεταβολική Οξέωση Η μεταβολική οξέωση εμφανίζεται όταν συσσωρεύεται στον οργανισμό υπερβολική ποσότητα οξέων ως αποτέλεσμα μίας διαταραχής του μεταβολισμού. Διάφορες παθήσεις μπορεί να προκαλέσουν διαταραχές του μεταβολισμού, μεταξύ των οποίων: Ο διαβήτης Το σύνδρομο Sjogren Η σοβαρή διάρροια Το χολικό συρίγγιο Η αντίσταση στην ινσουλίνη Ακόμα δεν γνωρίζουμε με βεβαιότητα αν οι παθήσεις αυτές προκαλούν μεταβολική οξέωση ή το αντίθετο. Συχνά παρατηρείται ένας […]
Οι γιατροί χορηγούν τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα για τη θεραπεία ενός μεγάλου εύρους παθήσεων, από τις αλλεργίες μέχρι τις αρθρίτιδες. Μπορεί, ωστόσο, κάποια από τα φάρμακα αυτά να αυξάνουν τον κίνδυνο άλλων παθήσεων και συγκεκριμένα του διαβήτη; Τα γλυκοκορτικοειδή είναι ένας είδος αντιφλεγμονωδών φαρμάκων που χορηγούνται για τη θεραπεία αρκετών παθήσεων, όπως οι αλλεργίες, το άσθμα και οι ρευματικές νόσοι. Όπως συμβαίνει και με όλα τα υπόλοιπα φάρμακα, η λήψη των γλυκοκορτικοειδών μπορεί να προκαλέσει διάφορες ανεπιθύμητες ενέργειες. Οι συχνότερες από αυτές περιλαμβάνουν ξηρότητα και αποχρωματισμό του δέρματος, δύσπνοια και διαταραχές του ύπνου. Σε υψηλότερες δόσεις μπορεί να παρατηρηθεί καταθλιπτική διάθεση ή υπέρταση. Μία νέα έρευνα από το Sapienza University στη Ρώμη και το University of Oxford στο Ηνωμένο Βασίλειο διαπίστωσε ότι τα αντιφλεγμονώδη, αυτά, φάρμακα μπορεί να έχουν και μακροπρόθεσμες επιπτώσεις για την υγεία. Κατά την παρουσίαση των αποτελεσμάτων τους στο The Society of Endocrinology Annual Conference, ο Dr Riccardo Pofi και ο καθηγητής Jeremy Tomlinson εξήγησαν ότι τα γλυκοκορτικοειδή μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη. Τα Φάρμακα Επηρεάζουν τη Ρύθμιση της Γλυκόζης στο Αίμα Για την έρευνά τους, οι επιστήμονες εξέτασαν 16 υγιείς άνδρες εθελοντές. Στους εθελοντές αυτούς χορήγησαν 10 ή 15 mgr πρεδνιζολόνης για […]
Συχνά ένας μυς μπορεί να παρουσιάσει «σφίξιμο» και να μην χαλαρώνει ό,τι κι αν κάνουμε. Το φαινόμενο αυτό λέγεται μυϊκός σπασμός και εμφανίζεται σε αρκετούς ασθενείς που υποφέρουν από ινομυαλγία. Σύμφωνα με αρκετούς ειδικούς, οι μυϊκοί σπασμοί αποτελούν σημαντική πηγή άλγους στην ινομυαλγία. Οι μυϊκοί σπασμοί διαφέρουν από τις μυϊκές συσπάσεις, οι οποίες έχουν συνήθως βραχεία διάρκεια και δεν προκαλούν άλγος. Αντιθέτως, στους μυϊκούς σπασμούς το σφίξιμο δεν υποχωρεί άμεσα. Οι μυϊκοί σπασμοί είναι επώδυνοι για όλους τους ασθενείς, ωστόσο είναι εντονότεροι στους ασθενείς που υποφέρουν από ινομυαλγία, εξ’αιτίας της υπεραλγησίας, ενός συμπτώματος που περιγράφει την ενίσχυση των σημάτων του πόνου από το νευρικό σύστημα. Τι Προκαλεί τους Μυϊκούς Σπασμούς; Δεν γνωρίζουμε ακόμα γιατί εμφανίζονται μυϊκοί σπασμοί στην ινομυαλγία. Ωστόσο, ορισμένες έρευνες έδειξαν ότι οι σπασμοί προκαλούνται