Εδώ και σχεδόν 1 έτος, η επιστημονική κοινότητα ασχολείται με τον ιό SARS-CoV-2 και τον τρόπο που έχει εξαπλωθεί σε όλη την υφήλιο. Καθώς τα περιστατικά του ιού έχουν ξεπεράσει πλέον τα 50 εκατομμύρια, μαθαίνουμε συνεχώς όλο και περισσότερα σχετικά με τους μηχανισμούς που χρησιμοποιεί για να μολύνει νέα άτομα, με σκοπό να ανακαλύψουμε νέες μεθόδους για τον περιορισμό της εξάπλωσής του.
Μία νέα έρευνα από το Massachusetts Institute of Technology (MIT) στο Cambridge των ΗΠΑ, εξέτασε τους μηχανισμούς εξάπλωσης του COVID-19 σε συναθροίσεις μεγάλου μεγέθους. Η έρευνα αυτή ουσιαστικά έδειξε ότι τα γεγονότα υπερμετάδοσης είναι πιο κοινά και επηρεάζουν σε μεγαλύτερο βαθμό την συνολικά εξάπλωση του ιού απ’ όσο πιστεύαμε μέχρι σήμερα.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Proceedings of the National Academy of Sciences.
Τι Ορίζεται ως «Γεγονός Υπερμετάδοσης»;
Κάθε ασθενής με SARS-CoV-2 μεταδίδει τον ιό σε 1-3 άτομα κατά μέσο όρο. Φυσικά, υπάρχουν και περιπτώσεις ασθενών που δεν μόλυναν κανένα άλλο άτομο, αλλά και περιπτώσεις όπου ένας ασθενής μπορεί να μολύνει πάνω από 10 άτομα σε μικρό χρονικό διάστημα.
Ως γεγονός υπερμετάδοσης ορίζεται μία συνάθροιση κατά την οποία ο ιός μεταδίδεται από 1 άτομο σε αρκετά άλλα. Στο πλαίσιο της παρούσας έρευνας, γεγονός υπερμετάδοσης θεωρήθηκε μία συνάθροιση όπου μολύνθηκαν πάνω από 6 άτομα.
Ένα παράδειγμα γεγονότος υπερμετάδοσης συνέβη σε μία χορωδία του Skagit County στην πολιτεία της Washington των ΗΠΑ. Κατά τη συνάντηση της παραπάνω χορωδίας, ένας ασθενής ήρθε σε επαφή με 53 άλλα άτομα.
Από τα 61 άτομα που είχαν βρεθεί στην πρόβα διάρκειας 2.5 ωρών, τα 33 είχαν θετικές εξετάσεις για COVID-19, ενώ άλλα 20 θεωρήθηκαν πιθανά κρούσματα.
Καθώς ο ιός SARS-CoV-2 μεταδίδεται με σταγονίδια του αναπνευστικού συστήματος, η πρόβα της χορωδίας ήταν ένα ιδανικό περιβάλλον για την εξάπλωση του ιού.
Άλλα γνωστά γεγονότα υπερμετάδοσης του COVID-19 ήταν το Rose Garden event του Λευκού Οίκου των ΗΠΑ, όπου μολύνθηκαν 35 από τους περίπου 200 προσκεκλημένους, καθώς και μία γιορτή στο Westport, όπου μολύνθηκαν οι 20 από τους 50 επισκέπτες.
Η Έρευνα του ΜΙΤ
Οι επιστήμονες από το ΜΙΤ εξέτασαν δεδομένα από συνολικά 60 γεγονότα υπερμετάδοσης. Αυτά περιελάμβαναν γεγονότα τόσο από την παρούσα πανδημία, όσο και από της επιδημία του SARS το 2003.
Προκειμένου να προσδιορίσουν την επίδραση των παραπάνω γεγονότων στη συνολική εξάπλωση του ιού, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν δύο μαθηματικά μοντέλα.
Όταν ανέλυσαν τα δεδομένα, χρησιμοποιώντας στατιστικά εργαλεία, διαπίστωσαν ότι η κατανομή της μετάδοσης είχε μία «παχιά ουρά».
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η πιθανότητα των γεγονότων υπερμετάδοσης μειώνεται πιο αργά απ’ όσο θα περιμέναμε. Άρα η συχνότητα των γεγονότων υπερμετάδοσης μεγάλης κλίμακας (όπου μολύνονται από 10 έως 100 άτομα) είναι πολύ υψηλότερη απ’ όσο πιστεύαμε στην αρχή της πανδημίας.
Καθώς η πιθανότητα γεγονότων υπερμετάδοσης μειώνεται πιο αργά απ’ όσο θα περιμέναμε, αυτό σημαίνει ότι ένα μεγαλύτερο ποσοστό των νέων περιστατικών προέρχεται από συναθροίσεις με πολλά άτομα.
«Τα γεγονότα υπερμετάδοσης είναι πιο σημαντικά απ’ όσο πιστεύαμε στην αρχή της πανδημίας. Καθώς είναι αρκετά συχνά, αν καταφέρουμε να περιορίσουμε τον αριθμό τους, θα μπορέσουμε να περιορίσουμε σε μεγάλο βαθμό την εξάπλωση της πανδημίας», εξήγησε ο James Collins, επικεφαλής της έρευνας από το ΜΙΤ.
Γιατί είναι Σημαντική η Παρούσα Έρευνα;
Από την αρχή της πανδημίας, αρκετοί ειδικοί έχουν προτείνει τον περιορισμό των συναθροίσεων ως μέτρο για την πρόληψη της εξάπλωσης του ιού.
Όσο περισσότερα άτομα βρίσκονται σε μία συνάθροιση, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα να υπάρχει τουλάχιστον ένα θετικό άτομο το οποίο θα μεταδώσει τον ιό στα υπόλοιπα.
Προς το παρόν δεν έχει προσδιοριστεί ακριβώς ποιος αριθμός ατόμων θεωρείται «μεγάλη συνάθροιση».
Αν και ο μεγάλος αριθμός των γεγονότων υπερμετάδοσης σίγουρα προκαλεί ανησυχία, οι παρατηρήσεις της παρούσας μελέτης βοηθούν τους ειδικούς δημόσιας υγείας να ορίσουν σαφείς οδηγίες.