Μονήρης Πνευμονικός Όζος στην Αξονική Τομογραφία: Οδηγίες Διαχείρισης

Ένας μονήρης πνευμονικός όζος στην αξονική τομογραφία μπορεί να προκαλέσει αβεβαιότητα στο γιατρό και άγχος στους ασθενείς και τις οικογένειές τους. Ο λόγος είναι ότι ο καρκίνος του πνεύμονα αποτελεί την κύρια αιτία θνησιμότητας από καρκίνο. Οι μονήρεις πνευμονικοί όζοι, ωστόσο δεν είναι σπάνιοι. Μία συστηματική μελέτη των ερευνών που είχαν χρησιμοποιήσει αξονική τομογραφία ως προληπτική εξέταση για τον καρκίνο του πνεύμονα, διαπίστωσε ότι το 51% των ασθενών είχε κάποιο πνευμονικό όζο. Περισσότερο από το 95% των όζων ήταν καλοήθεις και μπορούσαν να αποδοθούν σε διάφορα αίτια, όπως λοιμώξεις, κοκκιωμάτωση, αιματώματα, διαταραχές των αρτηριών ή των φλεβών, ατελεκτασία ή τους λεμφαδένες.

Η Fleischner Society είναι μία διεθνής κοινότητα που δημοσιεύει οδηγίες για τη διάγνωση και θεραπεία των θωρακικών νόσων. Το 2017, δημοσίευσαν τις οδηγίες για την αντιμετώπιση των μονήρων πνευμονικών όζων που ανιχνεύονται στην αξονική τομογραφία ενηλίκων άνω των 35 ετών. Οι νέες οδηγίες είναι πιο ακριβείς καθώς λαμβάνουν υπόψη τον κίνδυνο που διατρέχει ο κάθε ασθενής, τον αριθμό των όζων και τον υπότυπο των μερικώς συμπαγών όζων. Περιλαμβάνουν επίσης ανάλυση παραγόντων κινδύνου για τις κακοήθειες και προσφέρουν επιπλέον επιλογές σχετικά με τις ακόλουθες απεικονιστικές εξετάσεις.

Καθορισμός Κινδύνου: Ασθενείς με Υψηλό και Ασθενείς με Χαμηλό Κίνδυνο

Οι πνευμονικοί όζοι υψηλού κινδύνου, όπως ορίζεται από το American College of Chest Physicians, είναι αυτοί που έχουν εκτιμώμενο κίνδυνο καρκίνου τουλάχιστον 65%. Οι παράγοντες κινδύνου για τους ασθενείς περιλαμβάνουν την ηλικία και το κάπνισμα, ενώ οι επικίνδυνοι όζοι είναι αυτοί που έχουν μεγάλο μέγεθος, ακαθόριστα όρια και βρίσκονται στον άνω λοβό του πνεύμονα. Οι όζοι χαμηλού κινδύνου συνδέονται με λιγότερο από 5% κίνδυνο καρκίνου και εμφανίζονται συνήθως σε ασθενείς νεαρής ηλικίας που δεν καπνίζουν. Έχουν μικρότερο μέγεθος, σαφή όρια και δεν βρίσκονται στον άνω λοβό. Οι όζοι με μέτριο κίνδυνο έχουν διάφορα χαρακτηριστικά, τα οποία περιλαμβάνουν άλλους παράγοντες κινδύνου όπως το εμφύσημα και η πνευμονική ίνωση, το οικογενειακό ιστορικό και η έκθεση σε εισπνεόμενα καρκινογόνα.

Γενικές Οδηγίες Απεικόνισης

Χρειάζονται αυστηρά πρωτόκολλα απεικόνισης για την αξονική τομογραφία έτσι ώστε να χαρακτηριστεί ο όζος με ακρίβεια, τα μειωθεί η έκθεση στην ακτινοβολία και να εκτιμηθούν οι αλλαγές στο μέγεθος και τα χαρακτηριστικά του όζου.

Χαρακτηριστικά του Όζου: Συμπαγής, Μερικώς Συμπαγής και GGN

Οι συμπαγείς πνευμονικοί όζοι είναι σφαιρικές ή ακαθορίστου σχήματος δομές με μέση διάμετρο 0.3-3.0 εκατοστά και ομογενή πυκνότητα μαλακού ιστού στην αξονική τομογραφία η οποία επισκιάζει πλήρως τα όρια του παρακείμενου βρογχικού και αγγειακού ιστού. Οι μη συμπαγείς όζοι είναι σφαιρικές ή ασαφείς πυκνότητες με μέση διάμετρο 0.3-3.0 εκατοστά και σαφή πυκνότητα στην αξονική τομογραφία, χωρίς ωστόσο να επισκιάζουν τις παρακείμενες δομές. Οι GGN όζοι (ground-glass nodules) έχουν μέγεθος μικρότερο από 6 χιλιοστά, εμφανίζονται με μεγάλη συχνότητα και σχετίζονται συνήθως με λοιμώξεις ή αιμορραγίες. Οι GGN που επιμένουν συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο κακοήθειας. Οι μερικώς συμπαγείς όζοι συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο κακοήθειας, ωστόσο αν το συμπαγές τμήμα είναι μικρότερο από 6 χιλιοστά, έχουν μειωμένο κίνδυνο να είναι επιθετικοί, όπως για παράδειγμα το αδενοκαρκίνωμα in situ. Οι μερικώς συμπαγείς όζοι με συμπαγές τμήμα τουλάχιστον 6 χιλιοστών απαιτούν είτε προσεκτική παρακολούθηση για βλάβες υψηλού κινδύνου ή περαιτέρω εκτίμηση. Σε μία έρευνα από τον Henschke και την ομάδα του, οι μερικώς συμπαγείς όζοι ήταν κακοήθεις στο 63%, οι GGN σε ποσοστό 18% και οι συμπαγείς όζοι μόλις σε ποσοστό 7%.

Πολλαπλοί Όζοι

Για πολλαπλούς συμπαγείς όζους με τουλάχιστον ένα από αυτούς να έχει μέγεθος 6-8χιλιοστά ή πάνω από 8 χιλιοστά, ο όζος αυτός πρέπει να καθορίσει τη θεραπεία. Γενικά, η αξονική τομογραφία πρέπει να γίνεται νωρίτερα καθώς υπάρχει αυξημένος κίνδυνος για μεταστατικές νόσους. Σε περίπτωση πολλαπλών μερικώς συμπαγών όζων μικρότερους από 6 χιλιοστά, η αξονική τομογραφία πρέπει να επαναλαμβάνεται σε 3-6 μήνες και, αν παραμένουν, κάθε 2 χρόνια για 5 χρόνια συνολικά, καθώς υπάρχει αυξημένος κίνδυνος για αδενοκαρκίνωμα in situ. Όταν υπάρχουν πολλαπλοί μερικώς συμπαγείς όζοι με τουλάχιστον ένα από αυτούς να έχει μέγεθος πάνω από 6 χιλιοστά, η αξονική τομογραφία πρέπει να επαναλαμβάνεται σε 3 μήνες και να γίνεται περαιτέρω παρακολούθηση η οποία θα καθορίζεται τον μεγαλύτερο όζο.

Βιβλιογραφία: JAMA

Ακολουθήστε μας στο Google News για την έγκυρη επιστημονική ενημέρωσή σας, έγκαιρα!

Μην χάσετε:
Σχετικά Αρθρα