Η ημικρανία είναι μία σοβαρή νόσος που ενοχοποιείται για το 50% των περιστατικών αναπηρίας που αποδίδονται σε νευρολογικές παθήσεις. Ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται ευρέως για την αντιμετώπιση των επεισοδίων της ημικρανίας είναι η σουματριπτάνη. Το φάρμακο αυτό ανήκει σε μία κατηγορία φαρμάκων γνωστές ως τριπτάνες.
Οι τριπτάνες χρησιμοποιούνται εδώ και περισσότερα από 20 χρόνια στην αντιμετώπιση των οξέων επεισοδίων ημικρανίας. Παρά το γεγονός ότι τα φάρμακα αυτά είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικά, μπορεί να προκαλέσουν ανεπιθύμητες ενέργειες εξ’ αιτίας της στένωσης των αγγείων που προκαλούν, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε συμπτώματα όπως θωρακικό άλγος, σφίξιμο στη στήθος και δύσπνοια.
Καταλαβαίνουμε, επομένως, ότι ένα φάρμακο που είναι εξίσου αποτελεσματικό με τις τριπτάνες χωρίς όμως να έχει τις ίδιες αντενδείξεις ή ανεπιθύμητες ενέργειες, θα ήταν μία καλή προσθήκη στο οπλοστάσιό μας για την αντιμετώπιση της ημικρανίας. Το φάρμακο αυτό είναι η λασμιδιτάνη και μπορεί να επιτύχει τον ίδιο στόχο με τις τριπτάνες χωρίς να προκαλεί στένωση των αγγείων.
Μηχανισμός Δράσης της Λασμιδιτάνης
Η λασμιδιτάνη αποτελεί το πρώτο φάρμακο μίας κατηγορίας φαρμάκων που λέγονται διτάνες. Αντίστοιχα με τις τριπτάνες, η λασμιδιτάνη μπορεί να αποκλείσει μία σειρά μηχανισμών που οδηγούν στην εμφάνιση μίας κεφαλαλγίας. Αν το φάρμακο αυτό χορηγηθεί με την πρώτη ένδειξη μίας αρχόμενης κεφαλαλγίας μπορεί να ανακόψει την πορεία της νόσου και να προλάβει την εμφάνιση της κεφαλαλγίας.
Κατά τις κλινικές δοκιμές για την εκτίμηση της αποτελεσματικότητα του φαρμάκου, επιβεβαιώθηκε ότι το φάρμακο αυτό κατάφερε να αντιμετωπίσει την κεφαλαλγία με μεγαλύτερα επιτυχία από τα placebo. Οι ανεπιθύμητες ενέργειες από τη χορήγησή του ήταν συνήθως ίλιγγος και υπνηλία. Οι τελευταίες σχετίζονται πιθανώς με το γεγονός ότι το φάρμακο αυτό δρα στον εγκέφαλο (κάτι που δεν ισχύει με τις τριπτάνες).
Ο μηχανισμός δράσης της λασμιδιτάνης, ωστόσο, είναι αρκετά σύνθετος. Πριν από μερικά χρόνια πιστεύαμε ότι η ημικρανία ήταν αποτέλεσμα παθολογικής διεύρυνσης ή διαστολής των αγγείων του εγκεφάλου. Η αναζήτηση φαρμάκων που μπορούν να αναστείλουν τη διαδικασία αυτή, προκαλώντας σύσπαση των αγγείων, οδήγησε στην ανακάλυψη της σουματριπτάνης.
Αρχικά, οι ερευνητές πίστευαν ότι η σουματριπτάνη είναι ένα αγγειοσυσπαστικό φάρμακο που στοχεύει τους υποδοχείς της σεροτονίνης (η οδός μέσω της οποίας προκαλείται το άλγος της ημικρανίας) στα αγγεία, αποτρέποντας έτσι την εμφάνιση της κεφαλαλγίας. Ωστόσο, όπως αποδείχθηκε, τα οφέλη από τη χορήγηση της σουματριπτάνης είναι ανεξάρτητα της σύσπασης των αγγείων και αποδίδονται μάλλον στη δράση τους στους υποδοχείς σεροτονίνης σε άλλα σημεία του οργανισμού.
Η ανακάλυψη αυτή οδήγησε σε αναζήτηση ενός άλλου φαρμάκου που δρα αποκλειστικά στους υποδοχείς της σεροτονίνης, αποτρέποντας έτσι την κεφαλαλγία χωρίς να προκαλεί αγγειοσύσπαση. Η αναζήτηση οδήγησε στην ανακάλυψη της λασμιδιτάνης.
Η τελευταία, δρα σε ένα συγκεκριμένο είδος υποδοχέων σεροτονίνης που βρίσκεται όχι στα αγγεία, αλλά στα νεύρα που μεταφέρουν το άλγος της κεφαλαλγίας. Τα νεύρα αυτά βρίσκονται τόσο εντός όσο και εκτός του εγκεφάλου. Όπως έδειξαν οι έρευνες, η λασμιδιτάνη μπορεί να αποκλείσει το άλγος της κεφαλαλγίας χωρίς να έχει καμία επίδραση στα αγγεία.
Έγκριση της Λασμιδιτάνης
Η λασμιδιτάνη έχει ήδη εγκριθεί σε ορισμένες χώρες και αναμένεται να φτάσει σύντομα και στην Ελλάδα. Σύμφωνα με τις οδηγίες χρήσης της, δεν πρέπει να λαμβάνεται περισσότερο από 1 φορά τη μέρα ή 4 φορές το μήνα. Καθώς μπορεί να προκαλέσει ίλιγγο και υπνηλία δεν πρέπει να οδηγούμε στις επόμενες 8 ώρες από τη λήψη του φαρμάκου. Δεν πρέπει επίσης να χορηγείται σε εγκύους.
Το Αποτέλεσμα της Καλύτερης Κατανόησης των Μηχανισμών της Ημικρανίας
Η λασμιδιτάνη είναι το αποτέλεσμα ερευνών που μας έχουν επιτρέψει να κατανοήσουμε καλύτερα τους μηχανισμούς της κεφαλαλγίας. Όσο περισσότερα μαθαίνουμε για τη νόσο, τόσο ευκολότερο θα είναι να αναπτύξουμε πιο ειδικά και πιο αποτελεσματικά φάρμακα.
Η λασμιδιτάνη μπορεί να αποτελεί το πρώτο φάρμακο των διτανών, μίας νέας κατηγορίας που θα φέρει επανάσταση στην αντιμετώπιση της ημικρανίας.
Βιβλιογραφία: Harvard Health