Τα τελευταία χρόνια, η ιατρική ακριβείας προτιμάται όλο και περισσότερο στην αντιμετώπιση ενός μεγάλου εύρους παθήσεων με δύσκολη θεραπεία, μεταξύ των οποίων και αρκετές μορφές καρκίνου. Το πλεονέκτημα της προσέγγισης αυτής είναι ότι μπορεί να εκτιμηθεί καλύτερα ποιες θεραπείες θα είναι αποτελεσματικές σε έναν ασθενή, ανάλογα με τη σύσταση του γονιδιώματός του, καθώς και μία σειρά περιβαλλοντικών ή παραγόντων του τρόπου ζωής.
Μία νέα έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nature Medicine, δείχνει ότι η εξατομικευμένη ιατρική ακριβείας μπορεί να βοηθήσει σημαντικά στην αντιμετώπιση των νεοπλασμάτων που δεν ανταποκρίνονται στις συνήθειες θεραπείες.
Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Ντιέγκο, έκαναν μία κλινική δοκιμή για να εξετάσουν αν η εξατομικευμένη συνδυαστική θεραπεία συνδέεται με καλύτερη πρόγνωση σε ασθενείς με ανθεκτικά στη θεραπεία νεοπλάσματα.
Με σκοπό να διαπιστώσουν ποια είναι η καλύτερη θεραπεία για κάθε ασθενή, ανέλυσαν τις μεταλλάξεις στα νεοπλάσματα των τελευταίων και προσπάθησαν να τις στοχεύσουν ξεχωριστά.
«Τα ποσοστά απόκρισης στις θεραπείες που στοχεύουν μία μετάλλαξη είναι συνήθως χαμηλά και δεν έχουν μεγάλη διάρκεια», είπε ο επικεφαλής της έρευνας, Δρ Τζέισον Σίκλικ. «Η προσέγγισή μας έκανε ένα βήμα παραπάνω. Συνεργαζόμενοι με μία ομάδα ειδικών ογκολόγων, καταφέραμε να αναπτύξουμε μία εξατομικευμένη συνδυαστική θεραπεία για κάθε ασθενή», είπε.
«Με την προσέγγιση αυτή, παρατηρήσαμε αυξημένα ποσοστά απόκρισης, καθώς και υψηλότερα ποσοστά επιβίωσης χωρίς επιδείνωση του καρκίνου στους ασθενείς που είχαν υψηλή συμβατότητα με τη θεραπεία», πρόσθεσε.
Αποτελέμσατα της Έρευνας Παρατήρησης
Για την έρευνά τους, την οποία ονόμασαν I-PREDICT (Investigation of Profile-Related Evidence Determining Individualized Cancer Therapy), οι επιστήμονες εξέτασαν ασθενείς με μεταστατικό καρκίνο. Καθένας από αυτούς είχε ήδη λάβει θεραπεία σε δύο διαφορετικά κέντρα ογκολογίας.
Συνολικά, εξετάστηκαν 149 εθελοντές, για 73 από τους οποίους οι επιστήμονες κατάφεραν να καταλήξουν σε μία εξατομικευμένη συνδυαστική θεραπεία. Για τους υπόλοιπους 66 εθελοντές δεν ήταν δυνατό να βρεθεί θεραπεία, είτε γιατί ο καρκίνος προχωρούσε ταχέως, είτε γιατί ήταν ήδη σε πολύ προχωρημένο στάδιο.
Για να αναζητήσουν την κατάλληλη θεραπεία, οι ερευνητές ανέλυσαν την αλληλουχία του DNA στα νεοπλάσματα έτσι ώστε να διαπιστώσουν ποια ακριβώς ήταν η μετάλλαξη σε καθένα από αυτά.
Στη συνέχεια, συνεργάστηκαν με ογκολόγους, φαρμακολόγους, βιολόγους, χειρουργούς και γενετιστές, με τη βοήθεια των οποίων καθορίστηκε η κατάλληλη θεραπεία για τον κάθε ασθενή.
Οι ασθενείς με «υψηλό βαθμό συμβατότητας» με τη συνδυαστική θεραπεία, είχαν φάρμακα που αντιμετώπιζαν πάνω από το 50% των μεταλλάξεών τους μέσα σε αυτή.
Οι ερευνητές ανέφεραν ότι το 50% των ασθενών με υψηλό βαθμό συμβατότητας ανταποκρίθηκε στη θεραπεία, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για τους ασθενείς με χαμηλότερους βαθμούς συμβατότητας ήταν μόλις 22%.
«Το υψηλό αυτό ποσοστό απόκρισης στη θεραπεία για τους ασθενείς με υψηλή συμβατότητα τονίζει τη σημαντικότητα της εξατομικευμένης ιατρικής ακριβείας στις συνδυαστικές προσεγγίσεις», είπε η Δρ Ραζέλ Κούρζοκ, μία εκ των συγγραφέων της έρευνας.
«Το επόμενο βήμα είναι να διαπιστώσουμε αν μπορούμε να αυξήσουμε περαιτέρω τα οφέλη με χορήγηση της θεραπείας αυτής νωρίτερα στην πορεία της νόσου», πρόσθεσε.
Δύο Νεοπλάσματα δεν είναι ποτέ Ίδια
Συνολικά, 83 εθελοντές έλαβαν θεραπεία, σύμφωνα με τις οδηγίες των ογκολόγων τους και τις προσωπικές τους προτιμήσεις. Από αυτούς, οι 10 έλαβαν θεραπείες που δεν ήταν συμβατές με τα χαρακτηριστικά των νεοπλασμάτων τους.
Οι 73 εθελοντές που είχαν πρόσβαση σε εξατομικευμένες συνδυαστικές θεραπείες, έλαβαν ένα συνδυασμό θεραπειών που περιελάμβαναν γενετικά τροποποιημένα φάρμακα, ορμονικές θεραπείες, ανοσοθεραπείες και χημειοθεραπείες.
«Το ποσοστό των ασθενών με υψηλά επίπεδα συμβατότητας ήταν αρκετά υψηλότερο σε σχέση με τις περισσότερες έρευνες της ιατρικής ακριβείας καθώς είχαμε μία ομάδα η οποία εξέτασε άμεσα τα γενετικά αποτελέσματα, καθώς και επιστήμονες που βοήθησαν τους ασθενείς να λάβουν άμεσα τα φάρμακα που χορηγήσαμε», είπε ένας άλλος συγγραφέας της έρευνας, ο Δρ Σουμέι Κάτο.
Υπάρχουν, ωστόσο ακόμα αρκετά ερωτήματα αναφορικά με τη δυνατότητα να εφαρμοστεί ευρέως η νέα αυτή προσέγγιση. Σύμφωνα με το Δρ Σίκλικ, «Οι εξατομικευμένες πολυφαρμακευτικές θεραπείες δεν χρησιμοποιούνται τυπικά, καθώς υπάρχουν αμφιβολίες σχετικά με την ασφάλεια της χορήγησης των φαρμάκων όταν χορηγούνται συνδυαστικά».
Στην παρούσα έρευνα, οι ερευνητές παρακολούθησαν την πορεία της θεραπείας μέχρι ο καρκίνος να προχωρήσει στο επόμενο στάδιο, μέχρι ο ασθενής να μην μπορεί να μην μπορεί να ανεχτεί πλέον τη θεραπεία ή μέχρι να καταλήξει.
Οι ερευνητές τονίζουν ωστόσο ότι είναι σημαντικό να χρησιμοποιούμε εξατομικευμένες προσεγγίσεις στη θεραπεία του καρκίνου, όποτε αυτό είναι δυνατό.
«Οι εξατομικευμένες συνδυαστικές θεραπείες είναι απαραίτητες, καθώς δεν υπάρχουν δύο πανομοιότυπα νεοπλάσματα, επομένως δεν είναι δυνατό η αντιμετώπισή τους να είναι η ίδια», τόνισε ο Δρ Σίκλικ.
«Από τα ευρήματά μας φαίνεται ότι η προσέγγιση αυτή είναι αποτελεσματική και ασφαλής όταν οι ασθενείς παρακολουθούνται τακτικά και η θεραπεία ξεκινά με μικρές δόσεις», είπε.
Οι ερευνητές τόνισαν ωστόσο ότι χρειάζονται σίγουρα και άλλες έρευνες για να εξεταστεί η αποτελεσματικότητα αυτής της μεθόδου.