Φυματίωση

Η Φυματίωση (TB) είναι μία λοιμώδης νόσος που απασχόλησε την ανθρωπότητα επί χιλιάδες χρόνια. Προκαλείται από το μυκοβακτηρίδιο της φυματίωσης και μεταδίδεται αερογενώς από άτομο σε άτομο . Οι βάκιλοι της φυματίωσης συνήθως προσβάλλουν τους πνεύμονες, αλλά μπορούν να προσβάλλουν δευτερογενώς και άλλα όργανα του σώματος όπως τα νεφρά, τη σπονδυλική στήλη και τον εγκέφαλο. Αν δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως , η φυματίωση μπορεί να επιφέρει ακόμα και το θάνατο. Ας μη ξεχνάμε άλλωστε ότι η φυματίωση ήταν κάποτε μία από τις κυριότερες αιτίες θανάτου παγκοσμίως.

Ωστόσο, η επαφή με το μυκοβακτηρίδιο της φυματίωσης δεν οδηγεί απαραίτητα στην εκδήλωση κλινικά ενεργού λοίμωξης . Οι άνθρωποι που μολύνονται αλλά δεν εμφανίζουν συμπτώματα, έχουν αυτό που ονομάζουμε λανθάνουσα φυματίωση.

Οι πάσχοντες από ενεργό φυματίωση μπορούν να αντιμετωπιστούν με την κατάλληλη θεραπευτική αγωγή. Επιπλέον, οι ασθενείς με λανθάνουσα φυματίωση μπορούν να λάβουν προφυλακτική αγωγή ώστε να μην παρουσιάσουν ποτέ ενεργή νόσο.

Πώς μεταδίδεται η φυματίωση;

Ο βασικός τρόπος μετάδοσης της φυματίωσης είναι η εισπνοή μολυσμένων σταγονιδίων που παράγονται σε κάθε βήχα ή φτάρνισμα ασθενών με πνευμονική ή λαρυγγική φυματίωση. Αυτά τα σταγονίδια μπορούν να αιωρούνται στον αέρα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Όταν εισπνευστούν, εγκαθίστανται στα βρογχιόλια και τις κυψελίδες του πνεύμονα.

Εκεί τα μυκοβακτηρίδια έχουν την ικανότητα να επιζούν, να πολλαπλασιάζονται και να μεταφέρονται αιματογενώς ή λεμφογενώς σε άλλα όργανα. Όταν ενεργοποιηθεί το ανοσολογικό σύστημα , ο πολλαπλασιασμός των μυκοβακτηριδίων σταματά και η επέκταση της λοίμωξης αναστέλλεται. Ο ασθενής παραμένει ασυμπωματικός, έχοντας ως μοναδική ένδειξη φυματικής λοίμωξης τη θετικοποίηση της δερμοαντίδρασης Mantoux.

Τα άτομα που εμφανίζουν εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα, οι ηλικιωμένοι και τα μικρά παιδιά, συχνά δεν καταφέρνουν να περιχαρακώσουν την λοίμωξη, η οποία εξελίσσεται ταχέως σε κλινικά ενεργή νόσο, τη λεγόμενη πρωτογενή φυματίωση.

Η ενεργός πνευμονική φυματίωση είναι μολυσματική. Αυτό σημαίνει ότι ο ασθενής μπορεί να μεταδώσει τη νόσο. Οι ασθενείς με ενεργό φυματίωση μεταδίδουν συχνότερα τη νόσο σε άτομα της καθημερινής τους ζωής, όπως μέλη της οικογένειας , φίλους, συναδέλφους ή συμμαθητές.

Η εξωπνευμονική φυματίωση που αφορά προσβολή άλλων οργάνων όπως π.χ. τα νεφρά, τη σπονδυλική στήλη, τους λεμφαδένες, το ουροποιητικό σύστημα ή τον εγκέφαλο συνήθως δεν είναι μολυσματική.

Τι είναι η λανθάνουσα φυματίωση;

Στους περισσότερους ασθενείς που μολύνονται από το μυκοβακτηρίδιο της φυματίωσης , το ανοσοποιητικό σύστημα επεμβαίνει και αναστέλλει την εμφάνιση λοίμωξης. Αυτό επιτυγχάνεται με την ενεργοποίηση των κυττάρων της άμυνας και το σχηματισμό κοκκιωμάτων. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον , οι βάκιλοι της φυματίωσης αδρανοποιούνται, αλλά παραμένουν στο σώμα σε λανθάνουσα κατάσταση και μπορεί να ενεργοποιηθούν στο μέλλον. Αυτό ονομάζεται λανθάνουσα φυματίωση. Οι ασθενείς με λανθάνουσα φυματίωση:

  • Δεν έχουν συμπτώματα
  • Δεν νιώθουν άρρωστοι
  • Δεν είναι μεταδοτικοί
  • Συνήθως έχουν θετική δερμοαντίδραση Mantoux ή θετική εξέταση αίματος για φυματίωση (positive TB blood test)
  • Μπορεί να παρουσιάσουν ενεργή νόσο αν δεν λάβουν θεραπεία για τη λανθάνουσα φυματίωση

Οι περισσότεροι ασθενείς με λανθάνουσα φυματίωση δεν παρουσιάζουν ποτέ ενεργή νόσο. Στους ασθενείς αυτούς οι βάκιλοι της φυματίωσης παραμένουν αδρανείς εφ’ όρου ζωής. Σε ένα μικρό ποσοστό ασθενών , ειδικά σε αυτούς με αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα, ενεργοποιούνται, πολλαπλασιάζονται και προκαλούν ενεργή νόσο.

Πότε λέμε ότι έχουμε ενεργή φυματίωση;

 Όταν το ανοσοποιητικό σύστημα δεν είναι ικανό να σταματήσει τον πολλαπλασιασμό των μυκοβακτηριδίων της φυματίωσης, αυτά πολλαπλασιάζονται στο σώμα και προκαλώντας ιστική βλάβη και τελικά ενεργή νόσο. Σε κάποιους ασθενείς η νόσος παρουσιάζει συμπτώματα αμέσως μετά τη μόλυνση (σε διάστημα μερικών εβδομάδων). Άλλοι ασθενείς μπορεί να νοσήσουν μέχρι και πολλά χρόνια αργότερα όταν το ανοσοποιητικό τους σύστημα αποδυναμωθεί για διάφορους λόγους.

Αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα έχουν συνήθως τα βρέφη και τα μικρά παιδιά, καθώς και οι ασθενείς που νοσούν από τον ιό της Ανθρώπινης Ανοσοανεπάρκειας (HIV) . Άλλες παθήσεις ή καταστάσεις που αυξάνουν σημαντικά τις πιθανότητες εξελίξεως της λανθάνουσας φυματίωσης σε φυματίωση είναι :

  • Κατάχρηση Ουσιών
  • Σακχαρώδης Διαβήτης
  • Πυριτίαση-Πνευμοκονίαση
  • Κακοήθη νοσήματα(ειδικά όγκοι της κεφαλής και του τραχήλου)
  • Λευχαιμία ή νόσος του Hodgkin
  • Σοβαρή Νεφρική Νόσος
  • Χαμηλό Σωματικό Βάρος
  • Μεταμοσχεύσεις ή θεραπεία με κορτικοστεροειδή
  • Εξειδικευμένες θεραπείες ( anti-TNF βιολογικοί παράγοντες) για τη ρευματοειδή αρθρίτιδα, τη νόσο του Crohn ή άλλα αυτοάνοσα νοσήματα

Τα συμπτώματα της φυματίωσης εξαρτώνται από το όργανο του σώματος το οποίο προσβάλει. Η φυματίωση στους πνεύμονες μπορεί να ευθύνεται για:

  • Έντονο βήχα διάρκειας τριών εβδομάδων ή περισσότερο
  • Θωρακικό άλγος, πλευροδυνία, δύσπνοια
  • Βήχα με αίμα ή αιμόπτυση

Άλλα συμπτώματα της φυματίωσης περιλαμβάνουν:

  • Αδυναμία ή κόπωση
  • Απώλεια βάρους
  • Απώλεια της όρεξης
  • Ρίγη
  • Πυρετό
  • Νυχτερινές εφιδρώσεις

Παράγοντες Κινδύνου για την εμφάνιση Φυματίωσης

Γενικά, τα άτομα που διατρέχουν υψηλό κίνδυνο εμφάνισης φυματίωσης ανήκουν σε μία από τις ακόλουθες δύο κατηγορίες:

  • Άτομα που έχουν μολυνθεί πρόσφατα με το μυκοβακτηρίδιο της φυματίωσης.
    • Επαφές με άτομα που έχουν την μολυσματική μορφή της φυματίωσης
    • Άτομα που έχουν ταξιδέψει σε χώρες με υψηλά ποσοστά φυματίωσης
    • Παιδιά κάτω των 4 ετών με θετική δερμοαντίδραση Mantoux
    • Κοινωνικές ομάδες που παρουσιάζουν μεγάλα ποσοστά φυματίωσης όπως άστεγοι, χρήστες ναρκωτικών ή άτομα με HIV
    • Άτομα που δουλεύουν σε νοσοκομεία, καταφύγια αστέγων, σωφρονιστικά ιδρύματα, γηροκομεία ή κέντρα για ασθενείς με HIV
  • Άτομα με χρόνια υποκείμενα νοσήματα και εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα

 

Πώς γίνεται η διάγνωση της φυματίωσης;

‘Όλοι οι ασθενείς ανεξάρτητα από την εντόπιση της νόσου, πρέπει να υποβάλλονται σε ακτινογραφία θώρακος.

Η εξέταση Mantoux είναι ο πιο συνηθισμένος τρόπος για να δούμε αν κάποιος έχει μολυνθεί από το μυκοβακτηρίδιο της φυματίωσης. Πραγματοποιείται με την ενδοδερμική χορήγηση 0,1 ml φυματίνης στο άνω τριτημόριο του πήχη. Το αποτέλεσμα της δοκιμασίας αυτής αξιολογείται 48 ώρες μετά , μετρώντας τη διάμετρο της σκληρίας που δημιουργείται στο σημείο της έγχυσης.

Η διάμετρος που καθιστά θετική τη δοκιμασία εξατομικεύεται από άτομο σε άτομο.

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΦΥΜΑΤΙΝΟΑΝΤΙΔΡΑΣΩΣ MANTOUX

Διήθηση 5 mm

  • HIV οροθετικοί
  • Πρόσφατη επαφή με άτομο με ενεργό φυματίωση
  • Χρονία ανοσοκαταστολή
  • Ευρήματα στην ακτινογραφία του θώρακα, συμβατά με παλαιά φυματίωση

Διήθηση 15 mm

  • Άτομα άνευ παραγόντων κινδύνου

Διήθηση 10 mm

  • Μετανάστες από χώρες με υψηλή επίπτωση φυματίωσης
  • Χρήστες ενδοφλέβιων ναρκωτικών ουσιών
  • Διαμονή και εργασία σε χώρους υψηλού κινδύνου (νοσοκομεία, καταφύγια αστέγων, ιδρύματα)
  • Άτομα με παράγοντες κινδύνου για νόσηση από φυματίωση
  • Παιδιά κάτω των 4 ετών

Θετική δοκιμασία Mantoux δεν σημαίνει νόσηση. Μπορεί να υποδηλώνει λοίμωξη από το μυκοβακτηρίδιο της φυματίωσης σε κάποια της ζωής ή παλαιό εμβολιασμό με BCG. Συνήθως βέβαια η διάμετρος της φυματινοαντίδρασης, λόγω εμβολιασμού δεν ξεπερνά τα 10mm.

Σημαντικός στη διάγνωση της λανθάνουσας φυματίωσης είναι και ο ρόλος νεότερων μοριακών δοκιμασιών IGRA’s (Quantiferon ή Τ-spot TB) που ανιχνεύουν με έμμεσο τρόπο την ύπαρξη ειδικών αντιγόνων του μυκοβακτηριδίoυ της φυματίωσης στο αίμα.

Πλεονεκτούν σε σχέση με τη Mantoux, διότι δεν θετικοποιούνται μετά τον εμβολιασμό με BCG.

Επί ισχυρής υποψίας για κλινικά ενεργή νόσο η διαγνωστική διαδικασία περιλαμβάνει ανάλογα με την εντόπιση της λοίμωξης πιο εξειδικευμένες εξετάσεις όπως είναι η άμεση μικροσκοπική εξέταση κλινικών δειγμάτων (π.χ. πτυέλων) και η ειδική καλλιέργεια βιολογικών υλικών που θα επιτρέψουν την ανίχνευση και ταυτοποίηση του μυκοβακτηριδίου της φυματίωσης. Στη φαρέτρα μας υπάρχουν πλέον και νεότερες μοριακές τεχνικές που μας επιτρέπουν την ταχύτερη διάγνωση και την έγκαιρη έναρξη θεραπείας.

Ποια είναι η θεραπεία της φυματίωσης;

Μπορεί η επίπτωση της νόσου με την ανάπτυξη της ιατρικής επιστήμης και της βελτίωσης των συνθηκών υγιεινής να έχει μειωθεί δραματικά, παραμένει ωστόσο μια από τις πιο θανατηφόρους νόσους στον κόσμο. Η θεραπεία της Φυματίωσης συνήθως συνίσταται σ τη λήψη αντιφυματικής αγωγής για αρκετούς μήνες

Η φαρμακευτική αγωγή, ειδικά αν χορηγηθεί έγκαιρα, μπορεί να είναι ιδιαιτέρως αποτελεσματική στη αντιμετώπιση της νόσου.

Στόχοι αντιφυματικής αγωγής

  • Ίαση του ασθενούς
  • Διακοπή της μεταδοτικότητας της νόσου
  • Πρόληψη της ανάπτυξης αντοχής στα αντιφυματικά φάρμακα.

Στις περισσότερες περιπτώσεις η νοσηλεία του ασθενούς δεν είναι απαραίτητη και η αγωγή γίνεται κατ’ οίκον. Προϊούσης της θεραπείας, ο ασθενής γίνεται όλο και λιγότερο μεταδοτικός.

Νοσηλείας χρήζουν οι φυματικοί ασθενείς που παρουσιάζουν εκτεταμένη πνευμονική φυματίωση με επιπλοκές όπως είναι η μαζική αιμόπτυση ή ο πνευμοθώρακας , αυτοί που πάσχουν από φυματίωση ζωτικών οργάνων (εγκέφαλος, καρδιά, νεφροί, νωτιαίος μυελός κ.λπ.), καθώς και αυτοί που δεν είναι σε θέση να λάβουν σωστά την αγωγή τους.

Πώς θεραπεύεται η πνευμονική φυματίωση;

Αν διαγνωστείτε με ενεργό πνευμονική φυματίωση, τότε το πιθανότερο είναι ότι θα σας χορηγηθεί ένας συνδυασμός αντιφυματικών φαρμάκων για τουλάχιστον 6 μήνες.

Η συνήθης θεραπεία περιλαμβάνει:

  • Δύο αντιφυματικά φάρμακα (ισονιαζίδη και ριφαμπικίνη) που θα λάβετε για ένα διάστημα 6 μηνών.
  • Δύο επιπλέον αντιφυματικά φάρμακα (πυραζιναμίδη και εθαμβουτόλη) που θα συγχορηγηθούν με τα προηγούμενα για τους 2 πρώτους μήνες της θεραπείας.

Τα φάρμακα χορηγούνται όλα μαζί εφ’ άπαξ ημερησίως . Η λήψη τροφής εμποδίζει την απορρόφηση τους γι αυτό και συστήνεται να λαμβάνονται 1 ώρα πριν ή 2 ώρες μετά το γεύμα.

Μπορεί να περάσουν και αρκετές εβδομάδες μέχρι να αρχίσετε να νιώθετε καλύτερα. Η ακριβής χρονική διάρκεια θα εξαρτηθεί από τη γενικότερη κατάσταση της υγείας σας και τη βαρύτητα της φυματίωσης.

Μετά τη λήψη αντιφυματικών για περίπου 2 εβδομάδες, οι περισσότεροι ασθενείς παρουσιάζουν σαφή βελτίωση και συνήθως στο τέλος του πρώτου μήνα αγωγής παύουν να είναι μολυσματικοί.

Ωστόσο, είναι σημαντικό να συνεχίσετε και να ολοκληρώσετε τη θεραπεία με τα αντιφυματικά σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού σας.

Αν σταματήσετε τη θεραπεία πριν την ολοκλήρωσή της ή δεν παίρνετε τα φάρμακα σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού σας, μπορεί να επιτρέψετε στα μυκοβακτηρίδια να αναπτύξουν ανθεκτικότητα στα συγκεκριμένα φάρμακα.

Αυτό μπορεί να αυξήσει αρκετά τη χρονική διάρκεια της θεραπείας σας και να αναγκάσει το γιατρό να σας χορηγήσει διαφορετικά, λιγότερο αποτελεσματικά και ενδεχομένως πιο τοξικά φάρμακα.

Αν δυσκολεύεστε να παίρνετε τα φάρμακά σας καθημερινά, απευθυνθείτε στους κατάλληλους επαγγελματίες υγείας για να σας βοηθήσουν στον συγκεκριμένο τομέα.

Εφόσον η θεραπεία ολοκληρωθεί σωστά, πρέπει να επισκεφθείτε το γιατρό σας μόνο αν επανεμφανιστούν κάποια συμπτώματα της νόσου, κάτι που όμως συμβαίνει εξαιρετικά σπάνια.

Εξωπνευμονική Φυματίωση

Η εξωπνευμονική φυματίωση – η φυματίωση που έχει συμπτώματα σε όργανα εκτός των πνευμόνων – θεραπεύεται με τα ίδια αντιβιοτικά που χορηγούνται και στην πνευμονική φυματίωση. Ωστόσο η διάρκεια χορήγησης της φαρμακευτικής αγωγής είναι συνήθως πολύ μεγαλύτερη.

Αν η φυματίωση προσβάλει το κεντρικό νευρικό σύστημα ή το περικάρδιο , μπορεί να κριθεί απαραίτητη η συγχορήγηση κορτικοστεροειδών μαζί με τα αντιφυματικά.

Όπως και με την πνευμονική φυματίωση, είναι σημαντικό να ακολουθήσετε ακριβώς τις οδηγίες του γιατρού σας ως προς τη διάρκεια της φαρμακευτικής αγωγής. Σε αντίθεση με την πνευμονική φυματίωση, όπου η ανταπόκριση κρίνεται σύμφωνα με την ακτινογραφία θώρακος στην εξωπνευμονική φυματίωση είναι δύσκολο να καθοριστεί η ανταπόκριση στη θεραπεία, η διάρκεια της αγωγής δεν είναι συγκεκριμένη και πρέπει να καθορίζεται σύμφωνα με την κλινική εικόνα του ασθενούς. Όσο μεγαλύτερη είναι η διάρκεια της αντιφυματικής αγωγής, τόσο λιγότερες πιθανότητες υπάρχουν για υποτροπή της νόσου.

Λανθάνουσα Φυματίωση

Κάθε ασθενής υποψήφιος για έναρξη θεραπείας λανθάνουσας φυματίωσης πρέπει οπωσδήποτε να ελεγχθεί προηγουμένως στα εξής σημεία:

  • Να αποκλειστεί η πιθανότητα ενεργού φυματίωσης.
  • Να εξεταστεί αν ο ασθενής έχει υποβληθεί κατά το παρελθόν σε αντιφυματική αγωγή.
  • Να καταγραφούν τυχόν προβλήματα υγείας που επιπλέκουν ή επηρεάζουν τη χορήγηση φαρμάκων ή χρειάζονται συστηματική παρακολούθηση.

 

Αν έχετε λανθάνουσα φυματίωση και η ηλικία σας υπερβαίνει τα 65 έτη, ίσως πρέπει να λάβετε θεραπεία για φυματίωση προληπτικά. Ωστόσο, τα αντιβιοτικά που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της φυματίωσης έχουν ενοχοποιηθεί για την εμφάνιση ηπατικών βλαβών σε ηλικιωμένους ασθενείς.

Αν πάσχετε από κάποια ηπατική νόσο και είστε μεταξύ 35 και 65 ετών, καλό είναι να συζητήσετε με το γιατρό σας αν πρέπει να λάβετε θεραπεία για τη λανθάνουσα φυματίωση.

Αν υπάρχει η υποψία ότι η λανθάνουσα φυματίωση είναι ανθεκτική στη φαρμακευτική θεραπεία, δεν χρειάζεται να πάρετε κάποιο φάρμακο μέχρι να εμφανιστούν συμπτώματα από τη νόσο.

Ακόμη, αν χρειάζεται να πάρετε φάρμακα που θα αποδυναμώσουν το ανοσοποιητικό σας σύστημα όπως κορτικοστεροειδή, χημειοθεραπευτικά ή βιολογικούς παράγοντες (πχ. anti TNF) πρέπει να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί καθώς το γεγονός αυτό μπορεί να ενεργοποιήσει μία λανθάνουσα φυματίωση. Στην περίπτωση αυτή η λήψη προφυλακτικής αγωγής είναι επιβεβλημένη.

Η θεραπεία της λανθάνουσας φυματίωσης συνήθως περιλαμβάνει:

  • Ένα συνδυασμό ριφαμπικίνης και ισονιαζίδης για 3 μήνες ή
  • Ισονιαζίδη για 9 μήνες

Ανεπιθύμητες ενέργειες αντιφυματικών φαρμάκων

Τα φάρμακα για τη φυματίωση είναι σχετικά ασφαλή. Κάποιες φορές μπορεί να προκαλέσουν παρενέργεις.

Έτσι λοιπόν η ισονιαζίδη έχει σχετιστεί συχνά με ηπατοτοξικότητα και περιφερική νευρίτιδα. Για να μειωθεί ο κίνδυνος αυτός συνήθως χορηγείται βιταμίνη B6 (πυριδοξίνη) σαν συμπληρωματικό φάρμακο με την ισιονιαζίδη. Η λειτουργία του ήπατος παρακολουθείται τακτικά για την πρόληψη επιπλοκών.

Σπανιότερα, τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της φυματίωσης μπορεί να προκαλέσουν οπτική νευρίτιδα που εκδηλώνεται με μείωση της οπτικής οξύτυτας και δυσχρωματοψία. Αν πρόκειται να σας χορηγηθεί εθαμβουτόλη, πρέπει να ελεγχθεί η όρασή σας πριν την έναρξη της θεραπείας.

Επικοινωνήστε αμέσως με το γιατρό σας αν παρουσιάσετε κάποιο από τα παρακάτω συμπτώματα κατά τη διάρκεια της θεραπείας σας:

  • Κίτρινη χροιά του δέρματος και των οφθαλμών σας (ίκτερος)
  • Ανεξήγητος πυρετός
  • Μούδιασμα στα χέρια ή τα πόδια σας
  • Εξάνθημα ή φαγούρα στο δέρμα σας
  • Θόλωση της όρασης

Η ριφαμπικίνη μπορεί να μειώσει την αποτελεσματικότητα ορισμένων μεθόδων αντισύλληψης όπως είναι το αντισυλληπτικό χάπι. Αν λαμβάνετε θεραπεία με ριφαμπικίνη θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε κάποια άλλη μέθοδο αντισύλληψης.

Η ριφαμπικίνη έχει επίσης αλληλεπιδράσεις και με άλλα φάρμακα, επομένως είναι σημαντικό να ενημερώσετε το γιατρό σας αν παίρνετε κάποιο άλλο φάρμακο πριν ξεκινήσετε θεραπεία για τη φυματίωση.

Πρόληψη της εξάπλωσης

Αν διαγνωστείτε με πνευμονική φυματίωση, θα μπορείτε να μεταδώσετε τη νόσο κατά τις 2-4 πρώτες εβδομάδες από την έναρξη της θεραπείας σας.

Συνήθως δεν χρειάζεται να απομονωθείτε κατά τη διάρκεια αυτή, αλλά είναι σημαντικό να λάβετε κάποιες βασικές προφυλάξεις με σκοπό να αποτρέψετε την εξάπλωση της νόσου στην οικογένεια και τους φίλους σας.

  • Απέχετε από τη δουλειά ή το σχολείο όσο χρόνο σας προτείνει ο γιατρός σας
  • Καλύπτετε πάντα το στόμα σας με ένα χαρτομάντηλο όταν βήχετε, φταρνίζεστε ή γελάτε
  • Πετάξτε τις χαρτοπετσέτες σε μία καλά σφραγισμένη κλειστή σακούλα
  • Αφήστε τα παράθυρα ανοιχτά όσο είναι δυνατό για να διασφαλιστεί μία καλή ανακύκλωση του αέρα σε δωμάτια που πρέπει να περάσετε αρκετό χρόνο
  • Μην κοιμάστε στο ίδιο δωμάτιο με άλλα άτομα – μπορεί να βήχετε ή να φταρνίζεστε στον ύπνο σας και να μεταδίδετε έτσι τη νόσο

Τι πρέπει να κάνω αν κάποιος οικείος μου έχει φυματίωση;

Όταν κάποιος διαγνωστεί με φυματίωση, ο γιατρός του είναι υπεύθυνος για να εκτιμήσει αν το στενό του περιβάλλον διατρέχει κίνδυνο μόλυνσης.

Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει το οικογενειακό ή το εργασιακό περιβάλλον του, καθώς και φίλους από την καθημερινότητά του.

Οποιοσδήποτε πιστεύει ότι μπορεί να έχει μολυνθεί με το βάκιλο της φυματίωσης, πρέπει να ελεγχθεί άμεσα και να λάβει την απαραίτητη θεραπεία.

 

Υπάρχει εμβόλιο για τη φυματίωση; Πόσο αποτελεσματικός είναι ο εμβολιασμός για την πρόληψη της;

Ναι υπάρχει και λέγεται BCG. Γίνεται σε βρέφη και μικρά παιδιά. Στην Ελλάδα το BCG περιλαμβάνεται στο Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμού και γίνεται στην ηλικία των 6 ετών. Ο εμβολιασμός BCG έχει αποδειχθεί αποτελεσματικός στη μείωση κινδύνου κεγχροειδούς φυματίωσης και φυματιώδους μηνιγγίτιδας στα παιδιά. Χρησιμοποιείται επίσης για την προφύλαξη ενηλίκων που έχουν έρθει σε επαφή με το μυκοβακτηρίδιο της φυματίωσης. Η αποτελεσματικότητα του για την πρόληψη της φυματίωσης στους ενήλικες ποικίλλει. Σε κάποιους δρα λιγότερο αποτελεσματικά με αποτέλεσμα να έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να εμφανίσουν τη νόσο.

Ακολουθήστε μας στο Google News για την έγκυρη επιστημονική ενημέρωσή σας, έγκαιρα!

Μην χάσετε:
Σχετικά Αρθρα