Σε μία από τις μεγαλύτερες μελέτες μέχρι σήμερα, στην οποία συμμετείχαν συνολικά 25 παιδιατρικά νοσοκομεία, διαπιστώθηκε ότι περισσότερο από το 25% των παιδιών και εφήβων που είχαν νοσηλευτεί για COVID-19 στην αρχή της πανδημίας, είχαν ακόμα ορισμένα χρόνια συμπτώματα 2-4 μήνες αργότερα. Η έρευνα δημοσιεύτηκε πριν από λίγες ημέρες στο επιστημονικό περιοδικό Pediatrics.
Χρησιμοποιώντας δεδομένα από τη μελέτη Overcoming COVID-19, οι επιστήμονες της μελέτης εξέτασαν γονείς ενηλίκων ηλικίας κάτω των 21 ετών που είχαν νοσηλευτεί για COVID-19 ή σύνδρομο MIS-C. Η έρευνα ασχολήθηκε με το διάστημα από το Μάιο του 2020 μέχρι το Μάιο του 2021, δηλαδή μία περίοδο όπου δεν κυκλοφορούσαν ακόμα εμβόλια για την COVID-19 στα παιδιά και τους εφήβους. Από τους 358 ασθενείς, οι 279 απάντησαν τελικά στα ερωτηματολόγια της παρούσας μελέτης.
Το 40% των παραπάνω παιδιών ή εφήβων νοσηλεύτηκαν με οξεία COVID-19, ενώ το 60% νοσηλεύτηκε για MIS-C. Το 50% των παιδιών που νοσηλεύτηκαν με COVID-19 χρειάστηκαν εισαγωγή στη ΜΕΘ, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για τα παιδιά με MIS-C ήταν 86%.
2-4 μήνες μετά το εξιτήριο από το νοσοκομείο, το 27% των ασθενών με COVID-19 και το 30% των ασθενών με MIS-C είχαν ακόμα χρόνια συμπτώματα ή κάποιου βαθμού αναπηρία.
«Το 75% των παιδιών είχαν επανέλθει πλήρως μετά τη νοσηλεία τους σε αυτό το διάστημα, κάτι που είναι ιδιαίτερα καθησυχαστικό. Ωστόσο, σχεδόν 1 στα 4 παιδιά είχαν ακόμα συμπτώματα. Αν και τα ποσοστά αυτά είχαν χαμηλότερα σε σχέση με αυτά των ηλικιωμένων που χρειάστηκαν νοσηλεία, τα χρόνια συμπτώματα στα παιδιά προκαλούν ανησυχία. Ο κίνδυνος σοβαρής νόσου και χρονίων επιπλοκών από τη λοίμωξη με τον ιό είναι πολύ υψηλότερος από τον κίνδυνο επιπλοκών από το εμβόλιο, ο οποίος έτσι κι αλλιώς είναι εξαιρετικά χαμηλός», αναφέρουν οι συγγραφείς.
Τα συχνότερα συμπτώματα που ανέφεραν τα παιδιά και οι έφηβοι 2-4 μήνες μετά τη νοσηλεία τους ήταν:
- Το αίσθημα κόπωσης ή αδυναμίας (11.3% στα παιδιά με COVID-19 και 20% στα παιδιά με MIS-C)
- Η δύσπνοια (9.2% και 2.5% αντίστοιχα)
- Ο βήχας (9.2% και 2.5%)
- Η κεφαλαλγία (8.4% και 7.5%)
- Οι μυαλγίες (5% και 3.1%)
- Ο πυρετός (2.5% και 0.6%)
Οι αναπηρίες ήταν συχνότερες στα παιδιά που είχαν νοσήσει με MIS-C (21.3%) σε σχέση με αυτά που νόσησαν από οξεία COVID-19 (14.3%). Σύμφωνα με τους συγγραφείς:
- Το 6.7% των παιδιών με COVID-19 και το 14.4% των παιδιών με MIS-C δεν μπορούσαν να περπατήσουν ή να ασκηθούν εξίσου αποτελεσματικά όσο πριν τη νοσηλεία τους
- Το 6.7% και το 7.5%, αντίστοιχα, είχαν αυξήσει σημαντικά τη διάρκεια του ύπνου τους
- Το 4.2% και το 3.8%, αντίστοιχα, δεν μπορούσαν να συγκεντρωθούν αρκετά για να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις του σχολείου
Τρεις παράγοντες συνδέθηκαν με αυξημένο κίνδυνο χρονίων συμπτωμάτων ή παρατεταμένης αναπηρίας στα παιδιά. Αυτοί ήταν:
- Τα συμπτώματα από πολλαπλά οργανικά συστήματα κατά τη νοσηλεία για COVID-19
- Τα συνοδά νοσήματα από το αναπνευστικό (συνήθως άσθμα) στους ασθενείς με MIS-C
- Η παχυσαρκία στους ασθενείς με MIS-C
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η παρούσα μελέτη επικεντρώθηκε αποκλειστικά σε παιδιά και εφήβους που νοσηλεύτηκαν για COVID-19. Επίσης, στην περίοδο που εξετάστηκε κυκλοφορούσαν διαφορετικά στελέχη από αυτά που κυκλοφορούν σήμερα.
«Έχουμε ήδη ξεκινήσει μία νέα μελέτη στην οποία θα εξετάσουμε τα ίδια τελικά σημεία για τις περιόδους των στελεχών Δέλτα και Όμικρον. Ενδεχομένως θα υπάρχουν διαφορές σε σχέση με την προηγούμενη μελέτη, ωστόσο έχει σημασία να εξετάσουμε αν ο εμβολιασμός επηρέασε τα ποσοστά long COVID στα παιδιά και τους εφήβους», κατέληξε η ομάδα.
Φωτογραφία: Tima Miroshnichenko