Το ποσοστό αναπηρίας και η ηλικία συνδέθηκαν με χειρότερη πρόγνωση από COVID-19 στους ασθενείς με πολλαπλή σκλήρυνση, σύμφωνα με μία νέα ανάλυση δεδομένων.
Η τελευταία εξέτασε περίπου 2.000 ασθενείς με πολλαπλή σκλήρυνση και COVID-19 στη Βόρεια Αμερική. Όπως διαπίστωσε, στους ασθενείς που είχαν πλήρη αναπηρία ως αποτέλεσμα της νόσου κατέληξε το 17.8%, σε αυτούς που είχαν μερική αναπηρία κατέληξε το 4.3%, ενώ σε αυτούς που είχαν διατηρήσει πλήρως την κινητικότητά τους, το ποσοστό ήταν μόλις 0.6%. Η έρευνα διεξήχθη από το Washington University School of Medicine και παρουσιάστηκε στο ετήσιο συνέδριο του Americas Committee for Treatment and Research in Multiple Sclerosis.
Τα αποτελέσματα που παρουσιάστηκαν στο συνέδριο προέρχονται από τη μελέτη COViMS, στην οποία συμμετέχουν το National MS Society των ΗΠΑ, το MS Society of Canada και το Consortium of MS Centers. Κάθε ασθενής που εξετάστηκε στη μελέτη είχε πολλαπλή σκλήρυνση και νόσησε για τουλάχιστον 7 ημέρες από COVID-19 προκειμένου να υπάρχουν επαρκή δεδομένα για την πορεία της λοίμωξης.
Συνολικά εξετάστηκαν δεδομένα για 2.059 ασθενείς με πολλαπλή σκλήρυνση τα οποία καταγράφηκαν από 150 γιατρούς του Καναδά ή των ΗΠΑ από την 1η Απριλίου 2020 μέχρι την 29η Ιανουαρίου 2021. Στους περισσότερους ασθενείς (85.4%) η COVID-19 είχε επιβεβαιωθεί με εργαστηριακές εξετάσεις. Τα 3/4 των ασθενών (75.6%) ήταν γυναίκες και η μέση ηλικία ήταν τα 48. Το 96.8% των ασθενών ήταν κάτοικοι των ΗΠΑ. Η μέση διάρκεια από τη διάγνωση της πολλαπλής σκλήρυνσης στους ασθενείς ήταν τα 13 χρόνια και το 83.3% είχε υποτροπιάζουσα διαλείπουσα πολλαπλή σκλήρυνση.
Περίπου το 30% των ασθενών έπαιρνε οκρελιζουμάμπη όταν μολύνθηκε από τον SARS-CoV-2. Το 13% έπαιρνε φουμαρικό διεμθυλεστέρα, το 11% έπαιρνε ναταλιζουμάμπη, ενώ το 15% δεν έπαιρνε κανένα φάρμακο.
Συνολικά, από το σύνολο των 2.059 ασθενών με πολλαπλή σκλήρυνση που εξετάστηκαν, το 11.5% χρειάστηκε νοσηλεία για την COVID-19, το 4.2% εισήχθη στη ΜΕΘ ή διασωληνώθηκε, ενώ το 3% κατέληξε. Η πρόγνωση για τους ηλικιωμένους ασθενείς και τους ασθενείς με αναπηρία ήταν καλύτερη στο 2ο μισό της έρευνας (μετά την 15η Σεπτεμβρίου του 2020) σε σχέση με το 1ο.
Σήμερα αρκετοί οργανισμοί παγκοσμίως έχουν αρχίσει να δημοσιεύουν αποτελέσματα σχετικά με τις επιδράσεις της COVID-19 στους ασθενείς με πολλαπλή σκλήρυνση, όπως για παράδειγμα η ομάδα MuSC-19 από την Ιταλία, το Covisep στη Γαλλία και το COVID-19 and MS Global Data Sharing Initiative. Υπάρχουν επίσης δεδομένα ειδικά για την COVID-19 στους ασθενείς με πολλαπλή σκλήρυνση που λαμβάνουν οκρελιζουμάμπη από τη βάση δεδομένων OPTUM.
Στην παρούσα μελέτη (MuSC-19), διαπιστώθηκε αυξημένος κίνδυνος σοβαρής COVID-19 στους ασθενείς με πολλαπλή σκλήρυνση που έπαιρναν οκρελιζουμάμπη και ριτουξιμάμπη. Το ιστορικό πρόσφατης χρήσης μεθυλπρεδνιζολόνης συνδέθηκε επίσης χειρότερη πρόγνωση. Δεδομένα από τη μελέτη Covisep της Γαλλίας έδειξαν ότι η ηλικία, η αναπηρία και η παχυσαρκία στους ασθενείς με COVID-19 συνδέονται επίσης με χειρότερη πρόγνωση από COVID-19.
Τα δεδομένα του COVID-19 and MS Global Data Sharing Initiative επιβεβαίωσαν τη σύνδεση ανάμεσα στην ηλικία και την αναπηρία με χειρότερη πρόγνωση από COVID-19. Από την ανάλυση των παραπάνω δεδομένων παρατηρήθηκε επίσης ότι οι ασθενείς που έπαιρναν αντι-CD20 φάρμακα είχαν πολύ χειρότερη πρόγνωση σε σχέση με αυτούς που έπαιρναν άλλα τροποποιητικά της νόσου ανοσορυθμιστικά φάρμακα. Οι αναλύσεις των δεδομένων από τη βάση OPTUM, ωστόσο, κατέληξαν ότι τα ποσοστά νοσηλειών, διασωλήνωσης και θανάτου στους ασθενείς που έπαιρναν οκρελιζουμάμπη ήταν παρόμοια σε σχέση με αυτά των ασθενών που έπαιρναν άλλα φάρμακα.
«Βλέπουμε ότι γενικότερα η προχωρημένη ηλικία και η αναπηρία συνδέθηκαν με χειρότερη πρόγνωση από COVID-19 σε όλες τις έρευνες», υποστήριξε η επικεφαλής της μελέτης MuSC-19, Amber Salter. «Η σύνδεση ανάμεσα στα αντι-CD20 και την COVID-19 είναι λιγότερο ξεκάθαρη αυτή τη στιγμή, ωστόσο από τα μέχρι σήμερα δεδομένα φαίνεται ότι είναι υπαρκτή».