Η υπέρταση αποτελεί ένα από τα κύρια αίτια θανάτου και αναπηρίας παγκοσμίως. Η υψηλή αρτηριακή πίεση αυξάνει τον κίνδυνο για μία σειρά παθήσεις, μεταξύ των οποίων η καρδιαγγειακή νόσος, το εγκεφαλικό επεισόδιο, η καρδιακή ανεπάρκεια, η νεφρική νόσος, η κολπική μαρμαρυγή και η άνοια.
Καταλαβαίνουμε, επομένως ότι η ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης αποτελεί σημαντικό παράγοντα για τη διατήρηση της υγείας. Ως αποτέλεσμα, τα American Heart Association και American College of Cardiology άλλαξαν τις οδηγίες τους το 2017, υποστηρίζοντας ότι πρέπει να γίνεται πιο επιθετική ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης στους ασθενείς με υπέρταση. Συγκεκριμένα, οι δύο οργανισμοί μείωσαν το ανώτατο όριο της «φυσιολογικής» αρτηριακής πίεσης στο 120/80 mmHg, συνιστώντας παράλληλα να χορηγείται θεραπεία σε κάθε ασθενή που έχει πίεση πάνω από 130/80 mmHg.
Ανησυχίες για την Επιθετική Ρύθμιση της Αρτηριακής Πίεσης
Αν και η ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης αποτελεί στόχο σε όλους τους ασθενείς με υπέρταση, δεν είναι λίγοι οι γιατροί που έχουν εκφράσει ανησυχίες σχετικά με τις θεραπείες επιθετικής ρύθμισης. Αρκετοί έχουν υποστηρίξει ότι η απότομη μείωση της αρτηριακής πίεσης μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα όπως αδυναμία, αίσθημα κόπωσης, ίλιγγο και ναυτία. Τα συμπτώματα αυτά, ιδιαίτερα στους ηλικιωμένους μπορεί να προκαλέσουν πτώσεις, οι οποίες είναι αρκετά επικίνδυνες στην τρίτη ηλικία.
Η μείωση της αρτηριακής πίεσης κατά τη μετάβαση σε όρθια θέση λέγεται ορθοστατική υπόταση. Αρκετοί άνθρωποι μπορεί να παρουσιάσουν στιγμιαία συμπτώματα, αν σηκωθούν όρθιοι απότομα, ωστόσο αυτά υποχωρούν ταχέως. Τι γίνεται όμως όταν τα συμπτώματα αυτά είναι σοβαρά ή έχουν μεγάλη διάρκεια με αποτέλεσμα να γίνονται επικίνδυνα;
Κανένας Κίνδυνος από την Επιθετική Ρύθμιση της Αρτηριακής Πίεσης
Μία πρόσφατη μετα-ανάλυση που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Annals of Internal Medicine επικεντρώθηκε σε 5 κλινικές δοκιμές που είχαν εξετάσει την επιθετική ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης και τους κινδύνους από την τελευταία. Συνολικά εξετάστηκαν 18.000 εθελοντές και τα αποτελέσματα των κλινικών δοκιμών ήταν υψηλής ποιότητας.
Η μετα-ανάλυση περιέλαβε μόνο τυχαιοποιημένες μελέτες στις οποίες οι ασθενείς έλαβαν είτε επιθετικές αντιϋπερτασικές θεραπείες, τυπικά αντιϋπερτασικά ή placebo για τουλάχιστον 6 μήνες. Στις κλινικές δοκιμές καταγράφηκε η αρτηριακή πίεση των ασθενών τόσο σε καθιστική όσο και σε όρθια θέση μετά από τουλάχιστον 1 λεπτό. Ως ορθοστατική υπόταση ορίστηκε η μείωση της συστολικής αρτηριακής πίεσης κατά τουλάχιστον 20 mmHg ή της αρτηριακής πίεσης κατά τουλάχιστον 10 mmHg.
Τα αποτελέσματα της μετα-ανάλυσης κατέληξαν σε ένα σημαντικό μήνυμα τόσο για τους γιατρούς όσο και για τους ασθενείς: η επιθετική ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης δεν συνδέεται με ορθοστατική υπόταση. Μάλιστα, όπως διαπιστώθηκε, η θεραπεία αυτή μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο της παραπάνω επιπλοκής.
Μία Λιγότερη Ανησυχία για την Επιθετική Ρύθμιση της Αρτηριακής Πίεσης
Γνωρίζουμε σήμερα ότι ο κίνδυνος υπέρτασης στη διάρκεια ζωής ενός ατόμου στις δυτικές χώρες είναι πάνω από 80%, γεγονός που σημαίνει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θα παρουσιάσουν κάποια στιγμή υπέρταση. Κατά συνέπεια, θα πρέπει να κάνουν τακτικά μετρήσεις της αρτηριακής πίεσης με σκοπό να λάβουν άμεσα την απαραίτητη θεραπεία.
Η τελευταία ξεκινά συνήθως με αλλαγές στον τρόπο ζωής, όπως απώλεια βάρους, άσκηση και υγιεινή διατροφή. Αν οι παραπάνω προσεγγίσεις δεν καταφέρουν να επιτύχουν την επιθυμητή μείωση, γίνεται χορήγηση ανιϋπερτασικών φαρμάκων.