Οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε ότι τα υψηλά επίπεδα των τριγλυκεριδίων στο αίμα είναι ιδιαίτερα επιβλαβή για την υγεία μας. Ωστόσο, μία νέα έρευνα δείχνει ότι τα παραπάνω λίπη μπορεί να προκαλέσουν και άλλες αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία μας τις οποίες δεν γνωρίζαμε μέχρι σήμερα.
Τα λιπίδια επιβαρύνουν σημαντικά τα μυϊκά κύτταρα, προκαλώντας βλάβες στη δομή και τη λειτουργία τους. Η παρούσα μελέτη έδειξε ότι τα παραπάνω κύτταρα παράγουν σήματα τα οποία μεταδίδονται σε άλλα κύτταρα με αποτέλεσμα να προκαλούνται ακόμα περισσότερες βλάβες.
Τα σήματα αυτά μεταφέρονται με τη μορφή μορίων που λέγονται κεραμίδες. Αν και φυσιολογικά τα μόρια αυτά περιορίζουν τα επίπεδα του κυτταρικού στρες, στα χρόνια μεταβολικά νοσήματα όπως ο διαβήτης τύπου 2 μπορεί να καταστρέψουν τα κύτταρα, επιδεινώνοντας έτσι τα συμπτώματα της νόσου.
«Αν και βρισκόμαστε ακόμα στα πρώιμα στάδια της έρευνας, οι παρατηρήσεις μας αποτελούν τη βάση για την ανάπτυξη νέων θεραπειών ή θεραπευτικών προσεγγίσεων για την πρόληψη των καρδιαγγειακών και μεταβολικών νόσων, όπως ο διαβήτης, σε ασθενείς με αυξημένα επίπεδα τριγλυκεριδίων στο αίμα», αναφέρουν οι συγγραφείς.
Χρησιμοποιώντας ανθρώπινα μυϊκά κύτταρα που ομοιάζουν αυτά ασθενών με μεταβολικά νοσήματα, οι επιστήμονες κατάφεραν να εκκινήσουν τη σηματοδότηση της κεραμίδης με την προσθήκη ενός λιπαρού οξέος που λέγεται παλμιτικό οξύ (palmitate).
Όταν τα παραπάνω κύτταρα ήρθαν σε επαφή με άλλα κύτταρα που δεν είχαν εκτεθεί στη δράση των λιπιδίων, οι κεραμίδες μεταφέρθηκαν στα νέα κύτταρα. Η παρατήρηση αυτή επιβεβαιώθηκε ακολούθως σε πειράματα με ποντίκια, καθώς και σε μυϊκά κύτταρα από ανθρώπους εθελοντές.
Αν και σίγουρα θα χρειαστεί να γίνουν νέες μελέτες προκειμένου να κατανοήσουμε καλύτερα τη δράση αυτή των κεραμιδών, είναι πλέον σαφές ότι τα μόρια αυτά είναι επιβλαβή για τον οργανισμό. Τα υψηλότερα επίπεδα των τριγλυκεριδίων φαίνεται ότι κάνουν τα κύτταρα να «μοιράζονται» τις βλάβες με τα γειτονικά τους κύτταρα.
Ο μηχανισμός αυτός ενδεχομένως ενοχοποιείται για την εμφάνιση διαβήτη ή άλλων μεταβολικών επιπλοκών στους ασθενείς με παχυσαρκία, όπως ανέφεραν οι επιστήμονες.
Η ανακάλυψη του παραπάνω μηχανισμού ανοίγει το δρόμο για νέες προσεγγίσεις στην πρόληψη των παραπάνω επιπλοκών, οι οποίες θα έχουν ως στόχο τον αποκλεισμό της δράσης των κεραμίδων. Προς το παρόν, ωστόσο, η επίτευξη του παραπάνω στόχου δεν βρίσκεται στο άμεσο μέλλον και θα χρειαστεί να γίνουν αρκετές μελέτες προκειμένου να αναπτυχθούν θεραπείες αυτού του είδους.
Όπως υποστήριξαν οι επιστήμονες, τα ποσοστά της παχυσαρκίας έχουν τριπλασιαστεί από το 1975 και ο αριθμός των παχύσαρκων ασθενών έχει ξεπεράσει τα 650 εκατομμύρια παγκοσμίως, σύμφωνα με τα τελευταία δεδομένα από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO).
«Καθώς τα ποσοστά παχυσαρκίας συνεχίζουν να αυξάνονται, παρατηρείται αντίστοιχη αύξηση και στα χρόνια νοσήματα που σχετίζονται με την παχυσαρκία, όπως ο διαβήτης τύπου 2. Το γεγονός αυτό δημιουργεί άμεση ανάγκη για νέες θεραπείες. Ελπίζουμε ότι τα αποτελέσματα της μελέτης μας θα βοηθήσουν τους επιστήμονες που αναπτύσσουν θεραπείες για τα νοσήματα αυτά», καταλήγει η μελέτη.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nature Communications.
Φωτογραφία: Karolina Grabowska