Τα συμπληρώματα βιταμίνης D δεν έχουν χρησιμότητα στην πρόληψη του διαβήτη τύπου 2, ιδιαίτερα σε ασθενείς που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες για τη νόσο. Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξε μία μελέτη που δημοσιεύτηκε πριν από λίγες ημέρες στο επιστημονικό περιοδικό BMJ.
Από τα αποτελέσματα της έρευνας είναι σαφές ότι τα συμπληρώματα δεν προσφέρουν κλινικά οφέλη σε αυτή την ομάδα. Ωστόσο, ενδεχομένως έχουν χρησιμότητα για τους ασθενείς με ανεπαρκή έκκριση ινσουλίνης, αν και αυτό θα πρέπει να επιβεβαιωθεί από μελλοντικές μελέτες, όπως τόνισαν οι συγγραφείς.
Σήμερα, ο διαβήτης τύπου 2 επηρεάζει περισσότερα από 480 εκατομμύρια άτομα παγκοσμίως, αριθμός που αναμένεται να φτάσει τα 700 εκατομμύρια μέχρι το 2045. Άλλα 500 εκατομμύρια ασθενείς έχουν διαταραχές στην ανοχή της γλυκόζης ή προ-διαβήτη, μία κατάσταση που μπορεί να οδηγήσει σε διαβήτη τύπου 2 αν δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως.
Η απώλεια βάρους και η φυσική άσκηση είναι δύο προσεγγίσεις που μπορεί να μειώσουν τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2, ωστόσο είναι δύσκολο να εφαρμοστούν μακροπρόθεσμα από όλους τους ασθενείς, επομένως είναι σημαντικό να ανακαλύψουμε νέες μεθόδους για την πρόληψη της νόσου.
Ορισμένες μελέτες είχαν δείξει ότι η ανεπάρκεια βιταμίνης D συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη αργότερα, ωστόσο οι κλινικές δοκιμές που εξέτασαν τη χορήγηση συμπληρωμάτων της συγκεκριμένης βιταμίνης για την πρόληψη του διαβήτη τύπου 2 κατέληξαν σε αντικρουόμενα αποτελέσματα.
Θέλοντας να καλύψουν το παραπάνω κενό, οι επιστήμονες της παρούσας μελέτης εξέτασαν αν η ελντεκαλσιτόλη (ενεργή μορφή της βιταμίνης D που χρησιμοποιείται σε ορισμένες χώρες για την αντιμετώπιση της οστεοπόρωσης) μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 σε ασθενείς με διαταραχές στην ανοχή της γλυκόζης.
Στην έρευνα συμμετείχαν συνολικά 1.256 εθελοντές από 3 νοσοκομεία της Ιαπωνίας στο διάστημα από τον Ιούνιο του 2013 μέχρι τον Αύγουστο του 2019. Η μέση ηλικία των εθελοντών ήταν τα 61, το 46% ήταν γυναίκες, ενώ το 59% είχε οικογενειακό ιστορικό διαβήτη τύπου 2.
Οι εθελοντές χωρίστηκαν σε 2 ομάδες εκ των οποίων η μία έλαβε ελντεκαλσιτόλη, ενώ η άλλη placebo. Κάθε εθελοντής έκανε εξετάσεις για διαβήτη κάθε 3 μήνες για ένα διάστημα 3 ετών.
Από την αρχική ανάλυση των αποτελεσμάτων δεν διαπιστώθηκαν διαφορές ανάμεσα στις δύο ομάδες.
Ωστόσο, μετά την προσαρμογή των αναλύσεων με βάση 11 παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν τα αποτελέσματα, όπως η ηλικία, το φύλο, η αρτηριακή πίεση, ο δείκτης μάζας σώματος και το οικογενειακό ιστορικό διαβήτη, διαπιστώθηκε ότι η καθημερινή χορήγηση ελντεκαλσιτόλης μπορεί να αποτρέψει την εμφάνιση διαβήτη τύπου 2 σε ασθενείς με προδιαβήτη και ανεπαρκή έκκριση ινσουλίνης. Βέβαια, η σύνδεση αυτή ήταν σχετικά ασθενής, επομένως θα πρέπει να επανεξεταστεί από μελλοντικές μελέτες, όπως υποστήριξε η επιστημονική ομάδα.
Ένας περιορισμός της έρευνας ήταν ότι η δόση ελντεκαλσιτόλης που χορηγήθηκε ίσως δεν ήταν αρκετή για να αποτρέψει την εμφάνιση του διαβήτη. Επιπλέον, δεν γνωρίζουμε αν τα αποτελέσματα της μελέτης αφορούν ασθενείς από όλες τις φυλές. Σε κάθε περίπτωση, ήταν μία μεγάλη μελέτη και τα αποτελέσματά της έχουν ικανοποιητική ισχύ.
Καταλήγοντας, οι συγγραφείς υποστήριξαν ότι οι μελλοντικές μελέτες θα πρέπει να εξετάσουν αν υπάρχουν συγκεκριμένοι πληθυσμοί που μπορεί να ωφεληθούν από τη χορήγηση συμπληρωμάτων βιταμίνης D για την πρόληψη του διαβήτη τύπου 2.
Φωτογραφία: Alena Shekhovtcova