Αρκετές έρευνες έχουν δείξει ότι οι διαβητικοί ασθενείς κινδυνεύουν περισσότερο από διάφορες λοιμώξεις, οι οποίες μπορεί να τους οδηγήσουν σε νοσηλεία. Ωστόσο, δεν είναι λίγοι οι γιατροί που εστιάζουν υπερβολικά στη ρύθμιση του διαβήτη, με αποτέλεσμα να μην εξετάζουν αν οι ασθενείς τους έχουν κάνει τα εμβόλια για αρκετές κοινές λοιμώξεις. Υπό το πρίσμα της πανδημίας του COVID-19, ο εμβολιασμός ιδιαίτερα των διαβητικών έχει μεγάλη σημασία.
Γρίπη και Πνευμονία
Το American Diabetes Association, το CDC, καθώς και άλλοι οργανισμοί υγείας έχουν δημοσιεύσει οδηγίες με σκοπό να ενημερώσουν τους γιατρούς ποια είναι τα εμβόλια που πρέπει να κάνουν οι διαβητικοί ασθενείς. Σύμφωνα με τις παραπάνω, τα εμβόλια της γρίπης και του πνευμονιόκοκκου πρέπει να γίνονται σε όλους τους διαβητικούς.
Η γρίπη αποτελεί μία από τις συχνότερες λοιμώξεις στους ασθενείς με διαβήτη και έχει συνδεθεί με αυξημένη νοσηρότητα και θνησιμότητα καθώς και υψηλότερο κίνδυνο νοσηλείας σε αυτή την ομάδα ασθενών. Δεδομένα ερευνών έχουν δείξει ότι το εμβόλιο της γρίπης μειώνει τον κίνδυνο τον κίνδυνο νοσηλειών στους διαβητικούς κατά σχεδόν 80% στις επιδημίες της γρίπης. Έρευνες έχουν δείξει επίσης ότι οι ασθενείς με διαβήτη διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο λοίμωξης από πνευμονιόκοκκο και νοσοκομειακής βακτηριαιμίας, η θνησιμότητα της οποίας προσεγγίζει το 50%.
Σύμφωνα με το American Diabetes Association υπάρχουν επαρκή δεδομένα που υποστηρίζουν ότι τα εμβόλια της γρίπης και του πνευμονιόκοκκου μπορούν να προκαλέσουν επαρκή απόκριση από το ανοσοποιητικό σύστημα στους διαβητικούς.
Οι περισσότεροι ασθενείς με διαβήτη πρέπει να κάνουν το εμβόλιο PPSV23 για τον πνευμονιόκοκκο, ωστόσο το εμβόλιο αυτό αντενδείκνυται για τις εγκύους. Αν η πρώτη δόση του εμβολίου έγινε πριν την ηλικία των 65, θα πρέπει να γίνει και δεύτερη δόση του PPSV23 τουλάχιστον 5 χρόνια μετά την 1η δόση.
Ηπατίτιδα Β
Στα τέλη του 2012, το Advisory Committee on Immunization Practices του CDC έβγαλε μία οδηγία με την οποία υποστήριξε ότι όλοι οι διαβητικοί ηλικίας 19-59 ετών θα πρέπει να κάνουν το εμβόλιο της ηπατίτιδας Β, αμέσως μετά τη διάγνωση του διαβήτη. Το CDC συνιστά το εμβόλιο να γίνεται και μετά την ηλικία των 60 ετών εφόσον μπορεί να διασφαλιστεί ότι ο ασθενής θα έχει επαρκή ανοσιακή απόκριση. Γνωρίζουμε σήμερα ότι η ανοσιακή απόκριση στο εμβόλιο της ηπατίτιδας Β φθίνει με την ηλικία, επομένως ο γιατρός θα πρέπει να αποφασίσει αν ο ασθενής πρέπει να κάνει το εμβόλιο.
Τα τελευταία χρόνια έχουν εμφανιστεί πολλές επιδημίες ηπατίτιδας Β σε δομές φροντίδας ηλικιωμένων και νοσοκομεία, με την πλειοψηφία των ασθενών να είναι διαβητικοί. Οι έρευνες έδειξαν ότι ο κίνδυνος οξείας λοίμωξης από ηπατίτιδα Β είναι σχεδόν διπλάσιος στους ασθενείς ηλικίας άνω των 23 με διαβήτη συγκριτικά με ασθενείς ίδιας ηλικίας που δεν έχουν διαβήτη. Η παρατήρηση αυτή διατηρήθηκε ακόμα και μετά την εξαίρεση των ασθενών με παράγοντες κινδύνου για την ηπατίτιδα Β.
Γνωρίζουμε σήμερα ότι ο ιός της ηπατίτιδας Β μπορεί να παραμείνει για μεγάλη διάρκεια σε επιφάνειες όπως οι μετρητές της γλυκόζης και οι σκαρφιστήρες, ακόμα και σε μικρές ποσότητες αίματος. Επομένως, οι ασθενείς δεν θα πρέπει να μοιράζονται τα παραπάνω εργαλεία. Εκτός από το εμβόλιο της ηπατίτιδας Β, οι διαβητικοί θα πρέπει να κάνουν και όλα τα υπόλοιπα εμβόλια που προτείνονται για το γενικό πληθυσμό, όπως το εμβόλιο MMR (ιλαρά, ερυθρά, παρωτίτιδα), της μηνιγγίτιδας, του τετάνου, της διφθερίτιδας, του κοκκύτη, της ανεμευλογιάς, του έρπητα ζωστήρα, της ηπατίτιδας Α και του HPV.