Οι Επιδράσεις της Μετφορμίνης στο Διαβήτη Συνδέονται και με Αλλαγές στο Εντερικό Μικροβίωμα

Η επιδράσεις της μετφορμίνης στη μείωση της γλυκόζης αποδίδονται εδώ και αρκετά χρόνια στις δράσεις της στα ηπατικά κύτταρα, ωστόσο μία νέα έρευνα δείχνει ότι το φάρμακο μπορεί να επηρεάζει επίσης το εντερικό μικροβίωμα, γεγονός που επίσης συμβάλει στη ρύθμιση της γλυκόζης.

«Τα αποτελέσματα αυτά δείχνουν ότι η θεραπεία με από του στόματος μετφορμίνη ρυθμίζει το μικροβίωμα του εντέρου και το μεταβολισμό των χολικών οξέων στα άτομα με διαβήτη τύπου 2», όπως ανέφεραν οι επιστήμονες στο Nature Medicine.

Αν και αρκετά στοιχεία έχουν συνδέσει τις δράσεις της μετφορμίνης με τη δραστηριότητα των ηπατοκυττάρων, το φάρμακο όταν χορηγείται από του στόματος μπορεί να φτάσει σε υψηλές συγκεντρώσεις στο λεπτό έντερο. Σε μία προηγούμενη έρευνα, διαπιστώθηκε ότι οι ασθενείς που είχαν κάνει θεραπεία με μετφορμίνη είχαν επίσης αλλαγές στο εντερικό τους μικροβίωμα.

Με σκοπό να διερευνήσουν περαιτέρω την παραπάνω παρατήρηση, ο Τσανγκτάο Τζιάνγκ, από το Πανεπιστήμιο του Πέκινγκ στην Κίνα και οι συνεργάτες του, εξέτασαν 22 ασθενείς με νεοδιαγνωσμένο διαβήτη τύπου 2 που δεν είχαν λάβει στο παρελθόν θεραπεία με μετφορμίνη. Οι ασθενείς έλαβαν 1000mg μετφορμίνη δις ημερησίως για 3 ημέρες. Ελήφθησαν δείγματα ορού και κοπράνων από τους ασθενείς αυτούς πριν και μετά τη θεραπεία με μετφορμίνη.

Η ανάλυση των κοπράνων δείχνει ότι η μετφορμίνη επηρεάζει το εντερικό μικροβίωμα

Γενετικές και μεταβολικές αναλύσεις του ορού και του δείγματος κοπράνων έδειξαν σημαντική μείωση του Bacteroides fragilis, καθώς και άυξηση στο GUDCA, ένα χολικό οξύ, μετά τη θεραπεία με μετφορμίνη.

Επιπλέον, τα δείγματα μετά τη θεραπεία έδειξαν αναστολή της σημαντοδότησης του υποδοχεία FXR, ενός πυρηνικού υποδοχέα της ρύθμισης των ηπατικών χολικών οξέων που εμπλέκεται σε αρκετά μεταβολικά νοσήματα.

Στον ειλεό, όταν ο FXR ενεργοποιηθεί από τα χολικά οξέα, προκαλεί έκφραση του FGF19 γονιδίου στον άνθρωπο. Τα επίπεδα της πρωτεΐνης που παράγονται από αυτό το γονίδιο φαίνεται ότι είναι σημαντικά μειωμένα μετά τη θεραπεία με μετφορμίνη, όπως αναφέρουν οι ερευνητές.

«Τα επίπεδα της FGF19 στον ορό των ασθενών με διαβήτη τύπου 2 ήταν σημαντικά μειωμένα, ενώ τα επίπεδα της 7α-υδροξυ-4-χολεστεν-3-όνης ήταν αυξημένα μετά τη θεραπεία με μετφορμίνη, γεγονός που δείχνει ότι η εντερική σηματοδότηση του FXR ήταν κατεσταλμένη ενώ η δραστηριότητα του ηπατικού CYP7A1 ήταν αυξημένη», όπως εξήγησαν.

Για να αναλύσουν περισσότερο την δράση αυτή, οι ερευνητές μετέφεραν δείγματα κοπράνων, που είχαν ληφθεί από τους διαβητικούς ασθενείς τόσο πριν όσο και μετά τη θεραπεία με μετφορμίνη, σε ποντίκια που έκαναν διατροφή υψηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά.

Αντίστοιχα με τα ευρήματα στους ανθρώπους, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι τα επίπεδα του B fragilis ήταν σημαντικά χαμηλότερα στα ποντίκια με κόπρανα από τους ασθενείς που είχαν κάνει θεραπεία με μετφορμίνη, σε σχέση με τα ποντίκια με κόπρανα ασθενών που δεν είχαν λάβει ακόμα μετφορμίνη.

Τα ποντίκια που είχαν αυξημένο B fragilis, είχαν αυξημένο σωματικό βάρος, χαμηλή ανοχή στη γλυκόζη και χαμηλότερη ευαισθησία στην ινσουλίνη σε σχέση με τα ποντίκια της ομάδας ελέγχου.

Το χολικό οξύ GUDCA φάνηκε επίσης να προσφέρει οφέλη στα ποντίκια. Το GUDCA, το οποίο δρα ως εντερικός ανταγωνιστής του FXR, σχετίστηκε με επίτευξη περισσοτέρων μεταβολικών στόχων στα παχύσαρκα ποντίκα.

Οι επιστήμονες επισημαίνουν ωστόσο ότι τα ανθρώπινα προφίλ χολικών οξέων διαφέρουν από αυτά των ποντικών με σημαντικούς τρόπους. Ωστόσο, τα ευρήματα αποκαλύπτουν σημαντικές πληροφορίες σχετικά με τις επιδράσεις της μετφορμίνης στο ανθρώπινο έντερο.

«Η παρούσα μελέτη αποκάλυψε ότι η θεραπεία με μετφορμίνη αυξάνει τα επίπεδα του χολικού οξέος GUDCA στο έντερο μειώνοντας τον πληθυσμό των ειδών του B fragilis και της δραστηριότητας του BSH στο έντερο των ασθενών με διαβήτη τύπου 2», εξήγησαν.

«Επιπλέον, ανακαλύψαμε ότι το GUDCA αποτελεί ένα νέο ενδογενή ανταγωνιστή του εντερικού FXR», συμπλήρωσαν.

Συνολικά, τα ευρήματα δείχνουν ότι η βελτίωση του μεταβολισμού του ανθρώπου από τη μετφορμίνη μεσολαβείται από τον άξονα B fragilis-GUDCA-εντερικού FXR. Το γεγονός αυτό έχει μεγάλη κλινική σημασία, σύμφωνα με τους ερευνητές.

«Επιπλέον, τα από του στόματος συμπληρώματα με GUDCA ή ένα συνθετικό ανταγωνιστή του FXR μπορεί να έχουν χρησιμότητα στη θεραπεία του διαβήτη τύπου 2», κατέληξαν.

Βιβλιογραφία: Medscape

Ακολουθήστε μας στο Google News για την έγκυρη επιστημονική ενημέρωσή σας, έγκαιρα!

Μην χάσετε:
Σχετικά Αρθρα