Νέο Φάρμακο για το Διαβήτη Τύπου 1 Στοχεύει τα Β Κύτταρα του Παγκρέατος

Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO) σήμερα περισσότερα από 422 εκατομμύρια άτομα παγκοσμίως πάσχουν από διαβήτη. Ο αριθμός αυτός αναμένεται μάλιστα να ξεπεράσει τα 700 εκατομμύρια μέχρι το 2045.

Ο διαβήτης χωρίζεται σε δύο κύριους τύπους και συγκεκριμένα:

  • Το διαβήτη τύπου 1. Στους ασθενείς που πάσχουν από αυτή τη μορφή του διαβήτη ο οργανισμός παράγει πολύ χαμηλές ποσότητες ή και καθόλου ινσουλίνη. Η διάγνωση της νόσου τίθεται συνήθως στην παιδική ή εφηβική ηλικία.
  • Το διαβήτη τύπου 2. Σε αυτή τη μορφή του διαβήτη ο οργανισμός δεν παράγει επαρκείς ποσότητες ή δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει την ινσουλίνη. Αποτελεί τη συχνότερη μορφή διαβήτη και αφορά το 90-95% του συνόλου των περιστατικών.

Τα β κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη αποτελούν συνήθως το 50-70% των παγκρεατικών νησίδων (ομάδες κυττάρων στο πάγκρεας). Και στους δύο τύπους του διαβήτη, ο αριθμός των β κυττάρων περιορίζεται σημαντικά εξ’ αιτίας της αυτοανοσίας.

Ως αποτέλεσμα, αρκετοί ασθενείς με διαβήτη τύπου 1 και ορισμένοι ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 πρέπει να κάνουν καθημερινά ενέσεις ινσουλίνης προκειμένου να επιβιώσουν. Εναλλακτικά, οι ασθενείς αυτοί θα πρέπει να κάνουν μεταμόσχευση παγκρέατος, κάτι που ωστόσο δεν είναι εφικτό για όλους τους ασθενείς λόγω της έλλειψης μοσχευμάτων.

Κατά συνέπεια, σήμερα γίνονται αρκετές έρευνες οι οποίες έχουν ως στόχο την αναγέννηση των β κυττάρων που παράγουν ινσουλίνη.

Μία από τις παραπάνω μελέτης δημοσιεύτηκε προσφάτως στο επιστημονικό περιοδικό Nature. Οι επιστήμονες της μελέτης αυτής διαπίστωσαν ότι το φάρμακο GSK-126 μπορεί να βοηθήσει στην ενίσχυση των β κυττάρων του παγκρέατος αναστέλλοντας τη δράση του ενζύμου ΕΖΗ2.

Επαναφέροντας την Παραγωγή της Ινσουλίνης

Το ένζυμο ΕΖΗ2 αναστέλλει τα γονίδια που εμπλέκονται στην παραγωγή β κυττάρων στο πάγκρεας. Κατά συνέπεια, η επιστημονική ομάδα θεώρησε ότι ο περιορισμός της δράσης του ενζύμου ΕΖΗ2 μπορεί να επαναφέρει την παραγωγή της ινσουλίνης.

Η ομάδα της έρευνας χορήγησε τον εκλεκτικό αναστολέα GSK-126 σε παγκρεατικούς ιστούς που απομονώθηκαν από 3 δότες: δύο υγιείς εθελοντές και έναν ασθενή με διαβήτη τύπου 1.

Όταν οι επιστήμονες ανέλυσαν το δείγμα από τον ασθενή με διαβήτη, διαπίστωσαν ότι δεν υπήρχαν β κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη, όπως ήταν αναμενόμενο. Επιπλέον, τα γονίδια που ρυθμίζουν την ανάπτυξη νέων β κυττάρων ήταν ανενεργά.

Όπως παρατήρησαν, η χορήγηση του GSK-126 σε παγκρεατικά κύτταρα επανέφερε τη λειτουργία των παραπάνω γονιδίων με αποτέλεσμα να δημιουργούνται νέα β κύτταρα.

Ακόμη, ο GSK-126 ενεργοποιούσε και τα γονίδια που παράγουν ινσουλίνη στον ασθενή με διαβήτη τύπου 1, παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχαν β κύτταρα.

Μία Νέα Θεραπεία για τους Ασθενείς με Διαβήτη

Η προσέγγιση που χρησιμοποίησαν οι επιστήμονες στην παρούσα μελέτη είναι σχετικά απλή και δεν έχει μεγάλο κόστος, όπως υποστήριξαν.

Τόνισαν μάλιστα ότι μόλις 2 ημέρες θεραπείας με τα παραπάνω φάρμακα μπορεί να φέρουν καλύτερα αποτελέσματα απ’ ότι 3-4 μήνες με τις συμβατικές θεραπείες που χορηγούνται σήμερα.

Σήμερα, ορισμένοι ασθενείς με διαβήτη τύπου 1 μπορεί να λάβουν εμβρυονικά βλαστοκύτταρα ή να κάνουν μεταμοσχεύσεις παγκρεατικών νησίδων. Η προσέγγιση που χρησιμοποίησε η παρούσα μελέτη είναι πολύ πιο απλή και δεν χρειάζεται δότες.

Περιορισμοί και Μελλοντικές Μελέτες

Αναφερόμενοι στους περιορισμούς της μελέτης τους, οι επιστήμονες τόνισαν ότι πρακτικά χρησιμοποίησαν κύτταρα από μόλις 1 ασθενή με διαβήτη τύπου 1. Είναι προφανές ότι οι παρατηρήσεις τους θα πρέπει να επιβεβαιωθούν σε ένα μεγαλύτερο δείγμα.

Ένα άλλο εμπόδιο που θα πρέπει να εξεταστεί είναι οι μηχανισμοί της αυτοανοσίας που καταστρέφουν τα κύτταρα του παγκρέατος. Προφανώς, ακόμα κι αν δημιουργούνται συνεχώς νέα κύτταρα, αν αυτά καταστρέφονται άμεσα από την αυτοανοσία τότε ο τελικός στόχος δεν επιτυγχάνεται.

Αν και η νέα θεραπεία που εξετάστηκε στη μελέτη φαίνεται πολλά υποσχόμενη για τους ασθενείς με διαβήτη τύπου 1, πιθανώς δεν θα είναι εξίσου αποτελεσματική στους ασθενείς με διαβήτη τύπου 2. Στους τελευταίους ασθενείς το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η μειωμένη ευαισθησία στην ινσουλίνη και όχι τόσο η παραγωγή της από τα κύτταρα του παγκρέατος.

Καταλήγοντας, η ομάδα υποστήριξε ότι η ανάπτυξη ενός φαρμάκου με βάση τον παραπάνω μηχανισμό θα χρειαστεί περίπου 7-10 χρόνια.

Φωτογραφία: MART PRODUCTION

Ακολουθήστε μας στο Google News για την έγκυρη επιστημονική ενημέρωσή σας, έγκαιρα!

Μην χάσετε:
Σχετικά Αρθρα