Ο αρρύθμιστος διαβήτης, σταδιακά μπορεί να επηρεάσει τους μύες και τα οστά με αποτέλεσμα να εμφανιστεί άλγος στις αρθρώσεις, νευρικές βλάβες και άλλα συμπτώματα.
Σύμφωνα με το Arthritis Foundation, οι ασθενείς με διαβήτη διατρέχουν επίσης δύο φορές αυξημένο κίνδυνο αρθρίτιδας.
Περιεχόμενα:
Πώς Προκαλεί Αρθραλγία ο Διαβήτης;
Ο διαβήτης είναι μία χρόνια νόσος που χαρακτηρίζεται από διαταραχές της ινσουλίνης και της γλυκόζης στο αίμα. Η ινσουλίνη είναι μία ορμόνη που μεταφέρει τη γλυκόζη από το αίμα στα κύτταρα του οργανισμού.
Αν ένας ασθενής παρουσιάζει συχνά υψηλά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα και δεν λάβει την κατάλληλη θεραπεία, μπορεί να εμφανιστούν μία σειρά διαφορετικά συμπτώματα.
Ο διαβήτης τύπου 1 είναι ένα αυτοάνοσο νόσημα. Εμφανίζεται όταν το πάγκρεας δεν μπορεί να παράξει ικανοποιητική ποσότητα ινσουλίνης. Ο διαβήτης τύπου 2, αντιθέτως, είναι μία επίκτητη νόσος. Προκαλεί μειωμένη παραγωγή ινσουλίνης ενώ επηρεάζεται επίσης και η λειτουργία της ορμόνης.
Παρακάτω αναφέρονται οι σημαντικότεροι μηχανισμοί μέσω των οποίων μπορεί να εμφανιστεί αρθραλγία στο διαβήτη.
Μυοσκελετικά Προβλήματα
Σε ασθενείς με διαβήτη στους οποίους δεν χορηγείται θεραπεία, η νόσος μπορεί να προκαλέσει προοδευτικές βλάβες στο μυοσκελετικό σύστημα. Αυτές μπορεί να περιλαμβάνουν αρθρικές βλάβες και περιορισμός του εύρους κίνησης στις αρθρώσεις.
Ο διαβήτης μπορεί επίσης να προκαλέσει βλάβες στα νεύρα και τα μικρά αιμοφόρα αγγεία, με αποτέλεσμα να παρατηρούνται συχνά διαταραχές στις κινήσεις ή την εμφάνιση των χεριών στους διαβητικούς ασθενείς.
Ορισμένες παθήσεις των αρθρώσεων εμφανίζονται επίσης στους ασθενείς με διαβήτη τύπου 1 ή 2, ωστόσο η συχνότητά τους εξαρτάται από τη διάρκεια και τη ρύθμιση του διαβήτη.
Οι παθήσεις αυτές περιλαμβάνουν:
- Σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα
- Σύσπαση παλαμιαίας απονεύρωσης (Dupuytren’s contracture)
- Εκτινασσόμενος δάκτυλος
Ορισμένοι διαβητικοί ασθενείς παρουσιάζουν επίσης οίδημα των δακτύλων παράλληλα με τη μειωμένη κινητικότητά τους.
Σε μία άρθρωση που έχει υποστεί βλάβες, ο χόνδρος εκφυλίζεται και δεν μπορεί να επιτελέσει επαρκώς το ρόλο του. Ως αποτέλεσμα, τα οστά τρίβονται μεταξύ τους με αποτέλεσμα να εμφανίζεται φλεγμονή, ακαμψία και άλγος, ενώ μπορεί να περιοριστεί και η κινητικότητα.
Άρθρωση Charcot
Η άρθρωση Charcot είναι αποτέλεσμα των νευρικών βλαβών που προκαλεί ο διαβήτης. Ο ιατρικός όρος για τις νευρικές βλάβες στο διαβήτη είναι η διαβητική νευροπάθεια.
Η διαβητική νευροπάθεια μπορεί να προκαλέσει μούδιασμα στα άκρα, όπως για παράδειγμα στα πόδια και τους αστραγάλους. Σταδιακά, η αισθητικότητα του ασθενούς στα άκρα αυτά εκπίπτει με αποτέλεσμα να μην μπορεί να αντιληφθεί τραυματισμούς, όπως για παράδειγμα ένα κάταγμα ή ένα διάστρεμμα.
Οι παραπάνω τραυματισμοί μπορεί να επιβαρύνουν τις αρθρώσεις στα πόδια. Η μειωμένη αιμάτωση καθώς και διάφοροι μηχανικοί παράγοντες μπορεί να συμβάλλουν, σταδιακά, στην εμφάνιση βλαβών στις αθρώσεις και τη φυσική παραμόρφωση της εικόνας των ποδιών.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι βλάβες αυτές μπορούν να προληφθούν. Ακολουθούν μερικά προειδοποιητικά σημεία για την άρθρωση Charcot:
- Ερυθρότητα και οίδημα
- Μούδιασμα
- Αρθραλγία
- Περιοχές με θερμότητα
- Αλλαγές στην εμφάνιση του ποδιού
Αν η άρθρωση Charcot προκαλεί έντονο άλγος, αποφύγετε να χρησιμοποιείτε το πόδι μέχρι να ιαθεί πλήρως. Αν υπάρχει μούδιασμα, χρησιμοποιήστε διάφορες μεθόδους στήριξης που θα σας συστήσει ο γιατρός σας.
Σύνδεση με τις Αρθρίτιδες
Οι ασθενείς με διαβήτη, όπως προαναφέρθηκε, διατρέχουν σχεδόν διπλάσιο κίνδυνο να παρουσιάσουν αρθρίτιδα. Ωστόσο, ο κίνδυνος αρθρίτιδας μπορεί να διαφέρει ανάλογα με τον τύπο του διαβήτη που πάσχει ο ασθενής.
Ρευματοειδής Αρθρίτιδα και Διαβήτης Τύπου 1
Τόσο η ρευματοειδής αρθρίτιδα όσο και ο διαβήτης τύπου 1 αποτελούν αυτοάνοσα νοσήματα. Αυτό σημαίνει ότι το ανοσοποιητικό σύστημα στοχεύει υγιείς ιστούς του οργανισμού.
Στη ρευματοειδή αρθρίτιδα, το ανοσοποιητικό σύστημα στοχεύει ιστούς στις αρθρώσεις, προκαλώντας οίδημα, άλγος και παραμόρφωση των αρθρώσεων.
Στο διαβήτη τύπου 1, το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στο πάγκρεας, επηρεάζοντας έτσι την παραγωγή της ινσουλίνης.
Τόσο η ρευματοειδής αρθρίτιδα όσο και ο διαβήτης τύπου 1 χαρακτηρίζονται από φλεγμονή. Οι ασθενείς που πάσχουν από τα παραπάνω νοσήματα παρουσιάζουν αρκετές κλινικές εκδηλώσεις της φλεγμονής και έχουν αυξημένους δείκτες στις εργαστηριακές εξετάσεις (CRP και IL-6).
Η παρουσία ενός από τα δύο παραπάνω αυτοάνοσα νοσήματα σε έναν ασθενή αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης του άλλου. Αυτό εξηγεί γιατί ο διαβήτης τύπου 1 και η ρευματοειδής αρθρίτιδα συχνά συνυπάρχουν στον ίδιο ασθενή.
Οστεοαρθρίτιδα και Διαβήτης Τύπου 2
Αντίθετα με το διαβήτη τύπου 1, ο διαβήτης τύπου 2 σχετίζεται έντονα με την παχυσαρκία. Η τελευταία αυξάνει επίσης σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης οστεοαρθρίτιδας εξ’αιτίας της επιβάρυνσης των αρθρώσεων από το αυξημένο σωματικό βάρος.
Ο κίνδυνος διαβήτη τύπου 2 και οστεοαρθρίτιδας μπορεί να περιοριστεί με τη διατήρηση ενός υγιούς σωματικού βάρους, υγιεινή διατροφή και άσκηση.
Αν κάποιος πάσχει από οποιαδήποτε εκ των δύο παθήσεων, η απώλεια βάρους μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων. Σύμφωνα με το Arthritis Foundation, η απώλεια 8 κιλών μπορεί να περιορίσει σημαντικά το άλγος στο γόνατο στους ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα.
Στους ασθενείς με διαβήτη τύπου 2, η απώλεια 5-10% του σωματικού βάρους μπορεί να περιορίσει σημαντικά τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα. Ως αποτέλεσμα θα μπορεί να περιοριστεί η δόση του φαρμάκου για το διαβήτη.
Θεραπεία και Ρύθμιση
Η λήψη αντιφλεγμονωδών φαρμάκων, όπως η ιβουπροφαίνη, μπορεί να περιορίσει το άλγος και το οίδημα στις αρθρώσεις. Ρωτήστε τον γιατρό σας ποια είναι η ποσότητα ιβουπροφαίνης που μπορείτε να πάρετε βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα.
Αν η αρθραλγία και τα σχετικά με αυτή συμπτώματα δεν υποχωρήσουν με την παραπάνω θεραπεία, συζητήστε με τον γιατρό σας ποιες είναι οι διαθέσιμες θεραπευτικές επιλογές. Στους περισσότερους ασθενείς χορηγούνται φάρμακα ή ορθοπεδικά βοηθήματα.
Ο διαβήτης τύπου 1 και ο διαβήτης τύπου 2 έχουν διαφορετικά αίτια και θεραπείες. Οι ασθενείς με διαβήτη τύπου 1 λαμβάνουν συνήθως ινσουλίνη για τη ρύθμιση των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα.
Οι ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 μπορεί επίσης να χρειάζονται ινσουλίνη. Συχνά ωστόσο, αρκεί η χορήγηση φαρμάκων που βελτιώνουν την απόκριση της ινσουλίνης στα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα.
Όλοι οι διαβητικοί ασθενείς μπορεί να ωφεληθούν από την υγιεινή διατροφή και τη φυσική άσκηση. Το φυσιολογικό σωματικό βάρος είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τους ασθενείς με διαβήτη τύπου 2.
Η έγκαιρη χορήγηση θεραπείας μπορεί να βοηθήσει σημαντικά στην πρόληψη των μακρυπροθέσμων επιπλοκών του διαβήτη, όπως οι βλάβες και το άλγος στις αρθρώσεις.
Προδιαβήτης και Αρθραλγία
Το αυξημένο σωματικό βάρος αυξάνει τον κίνδυνο προδιαβήτη αλλά και αρθραλγίας. Η παχυσαρκία οδηγεί συνήθως σε αύξηση των επιπέδων της γλυκόζης στο αίμα, με αποτέλεσμα οι ποσότητες ινσουλίνης που παράγονται από το πάγκρεας να μην επαρκούν. Αυτό οδηγεί σταδιακά σε εμφάνιση διαβήτη τύπου 2.
Το περιττό σωματικό βάρος επιβαρύνει επίσης τις αρθρώσεις, ιδιαίτερα αυτές που βρίσκονται στο κάτω μέρος του σώματος.
Για να μειώσετε τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 αλλά και για να περιορίσετε την επιβάρυνση των αρθρώσεων, προσπαθήστε να διατηρήσετε ένα υγιές σωματικό βάρος. Συνήθως, η τακτική άσκηση και η υγιεινή διατροφή είναι αρκετά για την επίτευξη του παραπάνω στόχου.
Φωτογραφία: Marco Verch Professional Photographer and Speaker (CC BY 2.0)