Μελέτη ARTEMIS: Ο Προδιαβήτης Δεν Αυξάνει τον Κίνδυνο Καρδιαγγειακών Συμβαμάτων στη Στεφανιαία Νόσο

Για τους ασθενείς με προδιαβήτη που λαμβάνουν θεραπεία για τη στεφανιαία νόσο, ο κίνδυνος καρδιαγγειακών συμβαμάτων δεν διαφέρει από τον αντίστοιχο κίνδυνο των ασθενών με φυσιολογικά επίπεδα γλυκόζης και είναι σημαντικά χαμηλότερος από αυτόν των ασθενών με διαβήτη τύπου 2, σύμφωνα με τις παρατηρήσεις μίας νέας έρευνας.

Τα αποτελέσματα της μελέτης ARTEMIS (Innovation to Reduce Cardiovascular Complications of Diabetes at the Intersection Study) δημοσιεύτηκαν στις 10 Μαΐου στο επιστημονικό περιοδικό Diabetes Care. Επικεφαλής της έρευνας ήταν ο Antti Kiviniemi από το Πανεπιστήμιο Oulu στη Φινλανδία.

Η έρευνα εξέτασε 834 ασθενείς με διαβήτη τύπου 2, 314 με μειωμένη ανοχή στη γλυκόζη (IGT), 103 με διαταραχή στη γλυκόζη νηστείας (IFG) και 695 με φυσιολογικά επίπεδα γλυκόζης αίματος. Όλοι οι ασθενείς είχαν στεφανιαία νόσο και είχαν κάνει επαναγγείωση (79%), είχαν λάβει τη βέλτιστη ιατρική θεραπεία ή και τα δύο.

Κατά τα 6 χρόνια της έρευνας, ο κίνδυνος καρδιαγγειακών συμβαμάτων δεν παρουσίασε διαφοροποίηση ανάμεσα σε αυτούς με IGT/IGF (δηλαδή προδιαβήτη) και αυτούς με φυσιολογική γλυκαιμία. Και στις δύο ομάδες, ο κίνδυνος ήταν σημαντικά χαμηλότερος σε σχέση με τον κίνδυνο των ασθενών με διαβήτη τύπου 2.

«Καταφέραμε να δείξουμε για πρώτη φορά ότι ο προδιαβήτης δεν αυξάνει τον κίνδυνο καρδιακού θανάτου και καρδιαγγειακών συμβαμάτων σε ασθενείς με στεφανιαία νόσο», είπε ο Κιβινιέμι σε μία ανακοίνωση από το Πανεπιστήμιο του Oulu.

«Τα αποτελέσματα είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά και τονίζουν τη σημασία τόσο της ρύθμισης της στεφανιαίας νόσου όσο και της πρόληψης του διαβήτη», πρόσθεσε.

Η Σημασία της Πρόληψης του Διαβήτη

Προηγούμενες έρευνες που εξέτασαν το γενικό πληθυσμό διαπίστωσαν ότι τα εμφράγματα του μυοκαρδίου και ο καρδιακός θάνατος ήταν συχνότερα στους ασθενείς με προδιαβήτη, όπως δήλωσαν ο Κιβινιέμι και οι συνεργάτες του.

Ωστόσο η έρευνα σχετικά με τη σημασία του προδιαβήτη στην πρόγνωση της στεφανιαίας νόσου είναι πολύ περιορισμένη, όπως σημείωσαν.

Στην έρευνά τους, η οποία διεξήχθη στη Φινλανδία, η καρδιακή θνησιμότητα ήταν 8.2% για τους ασθενείς με διαβήτη τύπου 2, 3.8% στην ομάδα του IGT, 2.9% στην ομάδα του IFG και 2.6% σε αυτούς που είχαν φυσιολογική ανοχή στη γλυκόζη.

Μετά από προσαρμογή για την ηλικία, το φύλο, το δείκτη μάζας σώματος, την αρτηριακή πίεση και άλλους παράγοντες, ο κίνδυνος καρδιακού θανάτου ήταν σημαντικά χαμηλότερος στους ασθενείς με IFG σε σύγκριση με αυτούς που είχαν φυσιολογική γλυκαιμία, ενώ ήταν σημαντικά υψηλότερος για τους ασθενείς με διαβήτη τύπου 2. Δεν υπήρχε σημαντική διαφορά στον κίνδυνο για τους ασθενείς με IGT.

Ο κίνδυνος καρδιαγγειακών συμβαμάτων και θανάτου από όλα τα αίτια ήταν σημαντικά αυξημένος μόνο για τους ασθενείς με διαβήτη τύπου 2.

Όταν οι ομάδες IFG και IGT εξετάστηκαν από κοινού (δηλαδή οι ομάδες του προδιαβήτη), ο προσαρμοσμένος κίνδυνος καρδιακού θανάτου και θνησιμότητας από όλα τα αίτια δεν παρουσίασε διαφοροποίηση ανάμεσα στις παραπάνω ομάδες και την ομάδα της φυσιολογικής γλυκαιμίας.

Συγκριτικά με τους ασθενείς με διαβήτη τύπου 2, η ομάδα του προδιαβήτη είχε σημαντικά χαμηλότερο κίνδυνο καρδιακού θανάτου και θνησιμότητας από όλλα τα αίτια. Δεν παρατηρήθηκαν διαφορές αναφορικά με το φύλο.

Επομένως, «ο προδιαβήτης δεν αυξάνει τον κίνδυνο καρδιακού θανάτου και μειζόνων καρδιαγγειακών συμβαμάτων με τις θεραπείες που είναι διαθέσιμες σήμερα», είπαν οι ερευνητές.

Σημειώνουν, ωστόσο, ότι η έρευνα διεξήχθη πριν την ευρεία χρήση των νεότερων φαρμάκων για το διαβήτη τύπου 2, όπως οι αναστολείς του SGLT-2, οι αναστολείς του DPP-4 και οι αγωνιστές του GLP-1.

Τα αποτελέσματα είναι «καθησυχαστικά», τόνισαν, καθώς όλο και περισσότεροι ασθενείς με στεφανιαία νόσο πάσχουν επίσης από προδιαβήτη και τα δεδομένα μας δείχνουν ότι ο προδιαβήτης στους ασθενείς με στεφανιαία νόσο «δεν σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο καρδιακών συμβαμάτων και δεν έχει προγνωστική ισχύ αντίστοιχη με αυτή του διαβήτη τύπου 2 στους ασθενείς με στεφανιαία νόσο».

Υψηλότερα τα Ποσοστά του Νεοεμφανιζόμενου Διαβήτη Τύπου 2 στους Ασθενείς με Προδιαβήτη

Μία παρατήρηση που δεν προκάλεσε έκπληξη είναι ότι η συχνότητα του νεοεμφανιζόμενου διαβήτη τύπου 2 ήταν υψηλότερη στις ομάδες των IGT και IFG, σε σχέση με τους ασθενείς με φυσιολογική γλυκαιμία.

Οι ασθενείς με νεοδιαγνωσμένο διαβήτη τύπου 2 κατά τη διάρκεια της έρευνας είχαν 2.4 φορές υψηλότερο κίνδυνο οξέος στεφανιαίου συνδρόμου, 4.6 φορές αυξημένο κίνδυνο συμφορητικής καρδιακής ανεπάρκειας και 2.2 φορές αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακών συμβαμάτων σε σχέση με αυτούς που δεν παρουσίασαν διαβήτη τύπου 2.

Οι ασθενείς με νεοεμφανιζόμενο διαβήτη τύπου 2 είχαν επίσης 2.9 φορές υψηλότερο κίνδυνο θνησιμότητας από όλα τα αίτια σε σύγκριση με αυτούς που δεν παρουσίασαν διαβήτη τύπου 2, ωστόσο δεν είχαν υψηλότερο κίνδυνο καρδιακής θνησιμότητας.

Αυτό δείχνει ότι «πρέπει να γίνουν προσπάθειες πρόληψης της μετάβασης του προδιαβήτη σε διαβήτη τύπου 2. Η άσκηση και οι παρεμβάσεις στη διατροφή μετά τη διάγνωση της στεφανιαίας νόσου έχουν ιδιαίτερη σημασία», κατέληξαν οι ερευνητές.

Βιβλιογραφία: Medscape

Ακολουθήστε μας στο Google News για την έγκυρη επιστημονική ενημέρωσή σας, έγκαιρα!

Μην χάσετε:
Σχετικά Αρθρα