25 Ενδιαφέρουσες Πληροφορίες για το Διαβήτη: Η Ιστορία της Νόσου από το 1500πΧ

Η ιστορία του διαβήτη είναι αρκετά ενδιαφέρουσα, ιδιαίτερα αν αναλογιστούμε το γεγονός ότι η νόσος επηρεάζει ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού σήμερα. Στις ακόλουθες 25 πληροφορίες αναφέρονται συνοπτικά όλες οι εξελίξεις στη θεραπεία του διαβήτη από το 1500 π.Χ. μέχρι σήμερα, καθώς και τα σημεία-σταθμός στην έρευνα για τη νόσο.

  1. Το αρχαιότερο γνωστό γραπτό κείμενο που αναφέρεται στο διαβήτη προέρχεται από το 1.500 π.Χ. και συγκεκριμένα από τους Αιγυπτιακούς Παπύρους Ebers. Οι τελευταίοι αναφέρονται σε συμπτώματα συχνοουρίας.
  2. Τα συμπτώματα του διαβήτη όπως η δίψα, η απώλεια βάρους και η αυξημένη συχνότητα και ποσότητα της ούρησης αναγνωρίστηκαν για πρώτη φορά περισσότερο από 1.200 χρόνια πριν την ονομασία της νόσου.
  3. Ο Έλληνας ιατρός Αρεταίος ο Καππαδόκης (81-133 μ.Χ.) ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε τον όρο «διαβήτης». Τα συμπτώματα της νόσου που περιέγραψε ήταν η συνεχής δίψα, η αυξημένη συχνότητα ούρησης και η απώλεια βάρους.
  4. Ο Dr Thomas Willis (1621-1675) αποκάλεσε το διαβήτη “pissing evil” και περιέγραψε τα ούρα των ασθενών με διαβήτη τύπου 2 ως «ιδιαίτερα γλυκά, σαν να περιέχουν μέλι ή ζάχαρη». Ήταν επίσης ο πρώτος επιστήμονας που περιέγραψε το άλγος και το αίσθημα νυγμών από τις νευρικές βλάβες στο διαβήτη.
  5. Στην αρχαιότητα, οι γιατροί εξέταζαν την παρουσία του διαβήτη από τη γεύση των ούρων. Αυτοί που δοκίμαζαν τα ούρα για να διαπιστώσουν αν είναι γλυκά ήταν γνωστοί ως «δοκιμαστές νερού» (water tasters). Μία εναλλακτική μέθοδος ήταν να εξεταστεί αν τα ούρα προσελκύουν μυρμήγκια ή μύγες.
  6. Στα τέλη της δεκαετίας του 1850 ο Γάλλος ιατρός Priorry συνέστησε στους ασθενείς του που έπασχαν από διαβήτη να καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες ζάχαρης. Προφανώς, η θεραπευτική αυτή προσέγγιση δεν κράτησε πολύ, καθώς η ζάχαρη αυξάνει τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα.
  7. Ο ρόλος του παγκρέατος στο διαβήτη παρατηρήθηκε για πρώτη φορά από τους Josef von Mering και Oskar Minkowski στην Αυστρία το 1889. Η ανακάλυψη αυτή άνοιξε το δρόμο για τις έρευνες σχετικά με τα ορμονικά αίτια της νόσου.
  8. Τη διετία 1969-1970 κυκλοφόρησε ο πρώτος φορητός μετρητής γλυκόζης αίματος από την Ames Diagnostics. Το όνομα του μετρητή ήταν ARM (Ames Reflectance Meter). Η Ames αργότερα αγοράστηκε από την Bayer. Η συσκευή είχε κόστος σχεδόν 650$ και μπορούσε να χρησιμοποιηθεί μόνο από γιατρούς στα νοσοκομεία ή στα ιατρεία τους. Οι φορητές συσκευές μέτρησης ζαχάρου κυκλοφόρησαν για πρώτη φορά για το κοινό στα τέλη της δεκαετίας του 1980.
  9. Ο Dr Richard Bernstein, συγγραφέας του βιβλίου “Dr. Bernstein’s Diabetes Solution”, ήταν ο πρώτος ασθενής που χρησιμοποίησε φορητό μετρητή ζαχάρου στο σπίτι. Εκείνη την εποχή ήταν μηχανικός και είχε ιδιαίτερα κακή υγεία, καθώς έπασχε από διαβήτη τύπου 1. Καθώς δεν ήταν γιατρός, κατάφερε να αποκτήσει μία συσκευή ARM μέσω της συζύγου του που ήταν ψυχίατρος. Με τη χρήση της συσκευής ο διαβήτης του παρουσίασε σημαντική βελτίωση. Ακολούθως ξεκίνησε μία προσπάθεια για να έχουν όλοι οι ασθενείς πρόσβαση σε αυτές τις συσκευές. Ωστόσο, κανένα επιστημονικό περιοδικό δεν ήθελε να δημοσιεύσει τις παρατηρήσεις του. Ως αποτέλεσμα, ο Bernstein γράφτηκε στην ιατρική σχολή σε ηλικία 43 ετών και έγινε ενδοκρινολόγος.
  10. Ο Dr Elliott P. Joslin, ιδρυτής του Joslin Diabetes Center, ήταν ο πρώτος γιατρός που ειδικεύτηκε στο διαβήτη. Απέκτησε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη νόσο μετά τη διάγνωση της θείας του, στην οποία οι γιατροί είχαν πει ότι δεν υπάρχει θεραπεία. Η θεία του Joslin κατέληξε λίγο αργότερα εξ’αιτίας των επιπλοκών του διαβήτη. Λίγα χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα το έτος που ο Joslin ξεκίνησε να ασκεί την ιατρική (1898), η μητέρα του διαγνώστηκε επίσης με διαβήτη. Με τη βοήθεια του γιού της, έζησε για 10 χρόνια, κάτι που ήταν εντυπωσιακό για τα δεδομένα της εποχής.
  11. Ο Dr Elliot P. Joslin είχε πει ότι ο διαβήτης «είναι η καλύτερη χρόνια νόσος» καθώς είναι «καθαρή, σπάνια σοβαρή, δεν μεταδίδεται, συνήθως είναι ανώδυνη και μπορεί να αντιμετωπιστεί με την κατάλληη θεραπεία».
  12. Το 1916, ο Dr. Frederick M. Allen ανέπτυξε ένα νοσοκομειακό θεραπευτικό πρόγραμμα που περιόριζε τη διατροφή των διαβητικών ασθενών αποκλειστικά σε ουίσκι και μαύρο καφέ. Οι ασθενείς λάμβαναν το μείγμα αυτό κάθε 2 ώρες μέχρι να εξαφανιστεί τελείως η ζάχαρη από τα ούρα τους (συνήθως σε 5 μέρες). Στη συνέχεια οι ασθενείς έκαναν αυστηρή διατροφή με χαμηλούς υδατάνθρακες. Το πρόγραμμα αυτό ήταν η καλύτερη θεραπευτική αγωγή εκείνη την εποχή. Η δουλειά του Allen τράβηξε την προσοχή του Dr. Elliot P. Joslin ο οποίος τη χρησιμοποίησε ως βάση για μία θεραπεία με περιορισμό των θερμίδων.
  13. Η Dr. Priscilla White ήταν η πρώτη που ανέπτυξε μία θεραπεία για το διαβήτη της κύησης. Έγινε μέλος της ομάδας του Joslin το 1924, εποχή κατά την οποία τα ποσοστά επιτυχίας μίας εγκυμοσύνης ήταν 54%. Μέχρι την συνταξιοδότησή της το 1974, το ποσοστό αυτό είχε φτάσει το 90%.
  14. Το 1921, οι Καναδοί επιστήμονες Frederick Banting και Charles Best ανακάλυψαν την ινσουλίνη και, με τη βοήθεια του βιοχημικού James Collip, κατάφεραν να την τροποποιήσουν έτσι ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη θεραπεία του διαβήτη. Πριν τον 1921, η νηστεία ήταν η θεραπεία εκλογής.
  15. Ο διαβήτης τύπου 1 και ο διαβήτης τύπου 2 διαχωρίστηκαν για πρώτη φορά επίσημα το 1936. Ωστόσο, οι διαφορές τους παρατηρήθηκαν αρχικά το 1700 όταν ένας γιατρός παρατήρησε ότι ορισμένοι ασθενείς καταλήγουν μέσα σε 5 χρόνια από την εμφάνιση της νόσου, ενώ άλλοι είχαν μία πιο χρόνια μορφή.
  16. Εκείνη την εποχή, δεν υπήρχαν μετρητές γλυκόζης με αποτέλεσμα οι εξετάσεις να βασίζονται αποκλειστικά στα ούρα. Το 1941, η Ames Diagnostics χρησιμοποίησε την εξέταση γλυκόζης στα ούρα με όνομα Clinitest. Η μέθοδος εξέτασης περιελάμβανε ανάμιξη των ούρων με νερό σε ένα δοκιμαστικό σωλήνα. Στη συνέχεια, οι επιστήμονες έβαζαν στο σωλήνα ένα μικρό μπλε χάπι το οποίο προκαλούσε μία έντονη χημική αντίδραση. Το χρώμα του υγρού έδειχνε αν υπάρχει γλυκόζη στα ούρα.
  17. Το 1942, αναπτύχθηκε το πρώτο από του στόματος φάρμακο για το διαβήτη τύπου 2, μία σουλφονυλουρία (ενισχύει την παραγωγή ινσουλίνης από το πάγκρεας).
  18. Το 1963 αναπτύχθηκε ένα πρωτότυπο αντλίας ινσουλίνης που χορηγούσε στον ασθενή γλυκαγόνο και ινσουλίνη. Είχε μέγεθος σάκας και εφευρέθηκε από τον Dr. Arnold Kadish.
  19. Σήμερα, υπάρχουν πλέον περισσότερες από 7 τάξεις φαρμάκων για τη ρύθμιση και θεραπεία του διαβήτη τύπου 2.
  20. Οι ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 μπορούν να χρησιμοποιήσουν επίσης ινσουλίνη σε μη ενέσιμες μορφές, όπως οι αγωνιστές του GLP-1.
  21. Το 2016, το FDA των ΗΠΑ ενέκρινε το πρώτο σύστημα κλειστής αγκύλης για τη χορήγηση ινσουλίνης, το Minimed 670G system.
  22. Το 2017, κυκλοφόρησε ο πρώτος μετρητής γλυκόζης που δεν απαιτεί νυγμό του δακτύλου. Το Freestyle Libre System χρησιμοποιεί ένα μηχανισμό τελευταίας τεχνολογίας για να προσφέρει real-time μετρήσεις της γλυκόζης ανά λεπτό χρησιμοποιώντας έναν αισθητήρα.
  23. Το 2018, το FDA ενέκρινε τη χρήση ενός νέου αγωνιστή GLP-1. Το Ozempic της Novo Nordisk χορηγείται σε συνδυασμό με κατάλληλη διατροφή και άσκηση για την αντιμετώπιση του διαβήτη τύπου 2 στους ενήλικες. Η ουσία που περιέχει, η σεμαγλουτίδη, είναι ο 7ος αγωνιστής του GLP-1 που εγκρίνεται και το 4ο φάρμακο που χορηγείται 1 φορά την εβδομάδα ενέσιμα.
  24. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO), τα υψηλότερα ποσοστά διαβήτη παρατηρούνται στη Νοτιοανατολική Ασία και τις ακτές του Δυτικού Ειρηνικού. Στις περιοχές αυτές βρίσκεται του παγκοσμίου πληθυσμού των διαβητικών.
  25. Σύμφωνα με δεδομένα από τον WHO, σχεδόν 422 εκατομμύρια άτομα πάσχουν από διαβήτη παγκοσμίως, με τα ποσοστά της νόσου στον παγκόσμιο πληθυσμό να έχουν διπλασιαστεί από το 1980.

Ακολουθήστε μας στο Google News για την έγκυρη επιστημονική ενημέρωσή σας, έγκαιρα!

Μην χάσετε:
Σχετικά Αρθρα