Ουρική Αρθρίτιδα: Ποιοι Κινδυνεύουν Περισσότερο;

Ο Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, ο Λουτσιάνο Παβαρότι και ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι είχαν ένα ακόμα κοινό εκτός από το μεγάλο τους ταλέντο: υπέφεραν από μία φλεγμονώδη αρθρίτιδα που λέγεται ουρική αρθρίτιδα. Στους περισσότερους ασθενείς η διάγνωση της νόσου αποτελεί έκπληξη, ωστόσο η συχνότητά της είναι αρκετά μεγάλη, ιδιαίτερα σε άτομα με οικογενειακό ιστορικό ή παράγοντες κινδύνου γι’αυτή.

Γενικά για την Ουρική Αρθρίτιδα

Η ουρική αρθρίτιδα είναι μία πάθηση που εμφανίζεται με αυξημένη συχνότητα στους άνδρες, ωστόσο μπορεί να εμφανιστεί και σε γυναίκες. Προκαλείται από συσσώρευση ουρικού οξέος, ενός αποβλήτου της διάσπασης φυσικών χημικών ουσιών που λέγονται πουρίνες, ενός κομματιού του DNA.

Φυσιολογικά η περίσσεια ουρικού οξέος απομακρύνεται από τον οργανισμό. Ωστόσο, όταν υπάρχει υπερβολική παραγωγή ουρικού οξέος ή μειωμένη απομάκρυνσή του, η ουσία μπορεί να συσσωρεύεται στο αίμα. Σχηματίζονται έτσι αιχμηροί ουρικοί κρύσταλλοι που εναποτίθενται στις αρθρώσεις.

Τα συμπτώματα της ουρικής αρθρίτιδας εμφανίζονται συνήθως το βράδυ ή νωρίς το πρωί. Περιλαμβάνουν έντονο άλγος, θερμότητα, ερυθρότητα και οίδημα. Τα συμπτώματα εμφανίζονται αιφνιδίως, ιδιαίτερα στα δάκτυλα των κάτω άκρων (συχνότερα στο μεγάλο δάκτυλο), τα πόδια και τους αστραγάλους. Η ουρική αρθρίτιδα μπορεί να επηρεάσει επίσης τα χέρια, τους καρπούς και τα γόνατα. Το πρώτο επεισόδιο ουρικής αρθρίτιδας είναι συνήθως αρκετά σοβαρό και χαρακτηρίζεται από έντονο άλγος. Πολλοί ασθενείς αναφέρουν ότι ακόμα και η επαφή της πληγείσας άρθρωσης με το σεντόνι προκαλεί έντονο πόνο.

Παράγοντες Κινδύνου

Ο κίνδυνος εμφάνισης ουρικής αρθρίτιδας στο γενικό πληθυσμό είναι σχεδόν 4%, ωστόσο το ποσοστό αυτό παρουσιάζει αύξηση με την ηλικία. Υπάρχουν επίσης παράγοντες κινδύνου που μπορεί να αυξήσουν περαιτέρω το παραπάνω ποσοστό με αποτέλεσμα η νόσος να εμφανιστεί σε μικρότερη ηλικία. Παραδείγματα αυτών είναι:

  • Η παχυσαρκία
  • Η υπέρταση
  • Η υψηλή χοληστερόλη
  • Η καρδιαγγειακή νόσος
  • Η αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ
  • Η χρήση διουρητικών
  • Η διατροφή με πολύ κρέας και θαλασσινά
  • Το οικογενειακό ιστορικό ουρικής αρθρίτιδας
  • Ο σακχαρώδης διαβήτης
  • Τα νεφρικά προβλήματα
  • Η κατανάλωση αναψυκτικών με σιρόπι καλαμποκιού με υψηλή περιεκτικότητα σε φρουκτόζη

Διάγνωση

Η διάγνωση της ουρικής αρθρίτιδας τίθεται από τον γιατρό κατά τη διάρκεια ενός επεισοδίου της νόσου. Ο γιατρός συνήθως λαμβάνει υγρό από την πληγείσα άρθρωση, το εξετάζει στο μικροσκόπιο και παρατηρεί τους ουρικούς κρυστάλλους.

Άλλος τρόπος για τη διάγνωση της ουρικής αρθρίτιδας είναι η παρουσία ουρικών τόφων, δηλαδή όζων ουρικού οξέος κάτω από το δέρμα. Οι εξετάσεις αίματος και η ακτινογραφία έχουν επίσης χρησιμότητα στη διάγνωση της νόσου. Τα χαρακτρηριστικά συμπτώματα της ουρικής αρθρίτιδας βοηθούν σημαντικά στη διάγνωση της νόσου, ωστόσο συχνά μπορεί να τεθεί λανθασμένα η διάγνωση άλλων νόσων ως ουρική αρθρίτιδα. Αυτός είναι και ο λόγος που η εξέταση αίματος, η ακτινογραφία και η ανάλυση του αρθρικού υγρού έχουν τόσο μεγάλη σημασία.

Θεραπεία

Ένα επεισόδιο ουρικής αρθρίτιδας αυξάνει σημαντικά την πιθανότητα μελλοντικών επεισοδίων. Το 90% των ασθενών θα παρουσιάσει κάποια στιγμή υποτροπή ενώ στο 60% το δεύτερο επεισόδιο εμφανίζεται μέσα σε 1 έτος.

Με το πρώτο σημείο ενός επεισοδίου ουρικής αρθρίτιδας πρέπει να χορηγηθούν φάρμακα για να μειωθεί το άλγος. Τα φάρμακα που χορηγούνται συνήθως περιλαμβάνουν μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη, όπως η ιβουπροφαίνη και η ναπροξένη ή ισχυρότερα ΜΣΑΦ, όπως η ινδομεθασίνη, κοριτκοστεροειδή ή κολχικίνη. Μακροπρόθεσμα, πρέπει να χορηγηθούν φάρμακα για τη μείωση του ουρικού οξέος, όπως η αλλοπουρινόλη. Το φάρμακο αυτό ενδείκνυται ιδιαίτερα για ασθενείς με αρκετά επεισόδια της νόσου ετησίως, νεφρικά προβλήματα ή ευρήματα βλαβών από τη νόσο κατά την ακτινογραφία.

Άλλες Προσεγγίσεις

Άλλοι τρόποι για την αντιμετώπιση της ουρικής αρθρίτιδας περιλαμβάνουν την απώλεια βάρους, την επαρκή ενυδάτωση και τη θεραπεία των υποκείμενων νόσων που μπορεί να συνδέονται με την ουρική αρθρίτιδα.

Οι προσαρμογές στη διατροφή έχουν επίσης σημασία καθώς πρέπει να αποφεύγονται τα τρόφιμα που αυξάνουν το ουρικό οξύ. Αυτά περιλαμβάνουν τα αναψυκτικά με σιρόπι καλαμποκιού υψηλής περιεκτικότητας σε φρουκτόζη, το αλκοόλ και τα τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε πουρίνες, όπως τα οστρακοειδή και το κόκκινο κρέας. Οι προσαρμογές στη διατροφή σε συνδυασμό με φάρμακα είναι εξαιρετικά αποτελεσματικές στο 90% των ασθενών και είναι ικανές να σταματήσουν πλήρως τα επεισόδια της ουρικής αρθρίτιδας.

Βιβλιογραφία: Harvard Health

Φωτογραφία: Royal Opera House Covent Garden

Ακολουθήστε μας στο Google News για την έγκυρη επιστημονική ενημέρωσή σας, έγκαιρα!

Μην χάσετε:
Σχετικά Αρθρα