Προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει ότι οι ασθενείς που πάσχουν από οστεοαρθρίτιδα έχουν αυξημένο κίνδυνο να διαγνωστούν με διάφορα χρόνια νοσήματα, ωστόσο οι περισσότερες από τις έρευνες αυτές είχαν εξετάσει ένα μικρό αριθμό νοσημάτων ή δεν είχαν συνδέσει το χρόνο διάγνωσης της οστεοαρθρίτιδας με το χρόνο διάγνωσης των νοσημάτων αυτών.
Μία νέα μελέτη που εξέτασε ηλεκτρονικά αρχεία υγείας εθελοντών από την Ολλανδία προσπάθησε να προσδιορίσει τον κίνδυνο των ασθενών με οστεοαρθρίτιδα του γόνατος ή του ισχίου να παρουσιάσουν διάφορες συννοσηρότητες. Η έρευνα παρουσιάστηκε στο European Alliance of Associations for Rheumatology (EULAR).
Στη μελέτη συμμετείχαν περισσότεροι από 1.8 εκατομμύρια ασθενείς και οι επιστήμονες εξέτασαν τη σύνδεση της οστεοαρθρίτιδας με 58 διαφορετικές νόσους. Όπως διαπίστωσαν, οι ασθενείς με ιστορικό διάγνωσης οστεοαρθρίτιδας του γόνατος είχαν αυξημένο κίνδυνο να διαγνωστούν με 11 χρόνια νοσήματα. Αυτά ήταν:
- Ουρική αρθρίτιδα
- Οσφυαλγία
- Αυχεναλγία
- Αναιμία
- Καταρράχτης
- Χρόνια νεφρική νόσος
- Στεφανιαία νόσος
- Έκπτωση της ακοής
- Παχυσαρκία
- Διαταραχές του ύπνου
- Θρομβοεμβολική νόσος
Μετά την παρουσίαση της έρευνας και την υποβολή της μελέτης προς δημοσίευση, οι επιστήμονες ενημέρωσαν τα δεδομένα για 30 από τα 58 νοσήματα που εξετάστηκαν. Συγκεκριμένα, η οστεοαρθρίτιδα του γόνατος συνδέθηκε με 155% αυξημένο κίνδυνο παχυσαρκίας, 106% αυξημένο κίνδυνο ινομυαλγίας, 72% αυξημένο κίνδυνο πολυμυαλγίας, 40% αυξημένο κίνδυνο εθισμών και 52% αυξημένο κίνδυνο ρευματοειδούς αρθρίτιδας. Μία ενδιαφέρουσα παρατήρηση της έρευνας ήταν ότι η οστεοαρθρίτιδα συνδέθηκε με 20% μειωμένο κίνδυνο χρόνιας αναπνευστικής ανεπάρκειας και 14% μειωμένο κίνδυνο καπνίσματος.
Για 26 συννοσηρότητες παρατηρήθηκε στατιστικώς σημαντική σύνδεση με την οστεοαρθρίτιδα του ισχίου. Συγκεκριμένα, οι ασθενείς με την παραπάνω διάγνωση οστεοαρθρίτιδας είχαν 81% αυξημένο κίνδυνο ρευματικής πολυμυαλγίας, 70% αυξημένο κίνδυνο ινομυαλγίας, 64% αυξημένο κίνδυνο δισκοκήλης, 47% αυξημένο κίνδυνο θρομβοεμβολικής νόσου και 44% αυξημένο κίνδυνο αλκοολισμού. Η οστεοαρθρίτιδα του ισχίου δεν συνδέθηκε με μειωμένο κίνδυνο για καμία χρόνια νόσο.
Από τα παραπάνω αποτελέσματα είναι σαφές ότι στην αντιμετώπιση της οστεοαρθρίτιδας θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη και ο κίνδυνος άλλων χρονίων νόσων μακροπρόθεσμα. Ωστόσο, είναι βέβαιο ότι θα πρέπει να γίνουν και νέες μελέτες οι οποίες θα εξετάσουν τους μηχανισμούς των συνδέσεων που παρατηρήθηκαν στην παρούσα μελέτη, όπως υποστήριξαν οι συγγραφείς.
Σε μία άλλη έρευνα, οι επιστήμονες εξέτασαν τη σύνδεση ανάμεσα στο δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) και τον κίνδυνο ολικής αρθροπλαστικής για οστεοαρθρίτιδα του γόνατος σε ένα δείγμα 25.000 εθελοντών από την Αυστραλία.
Σε ένα διάστημα περίπου 12.4 ετών, το 5.4% των παραπάνω εθελοντών διαγνώστηκαν με οστεοαρθρίτιδα και χρειάστηκαν την παραπάνω επέμβαση.
Συγκριτικά με αυτούς που είχαν χαμηλό ή φυσιολογικό ΔΜΣ, οι ασθενείς με υψηλότερο ΔΜΣ είχαν αυξημένο κίνδυνο να χρειαστούν ολική αρθροπλαστική του γόνατος. Μάλιστα, περισσότερο αυξημένο κίνδυνο είχαν αυτοί που είχαν φυσιολογικό ΔΜΣ ως έφηβοι και παρουσίασαν σημαντική αύξηση του ΔΜΣ στη μετέπειτα ζωή τους.
Σύμφωνα με τους συγγραφείς, το 28.4% των ολικών αρθροπλαστικών του γόνατος είναι δυνατό να προληφθούν αν ο κάθε εθελοντής της μελέτης μείωνε το σωματικό του βάρος έτσι ώστε να πέσει στην αμέσως χαμηλότερη κατηγορία ΔΜΣ. Κατά συνέπεια, η απώλεια 6-8 κιλών στο σύνολο του πληθυσμού μπορεί να περιορίσει σε μεγάλο βαθμό το κόστος των ολικών αρθροπλαστικών υγείας στο σύστημα υγείας.
Μία έρευνα που επίσης παρουσιάστηκε στο EULAR ασχολήθηκε και αυτή με τη σύνδεση ανάμεσα στο σωματικό βάρος και την οστεοαρθρίτιδα. Οι επιστήμονες της μελέτης αυτής εξέτασαν δεδομένα από 3 ανεξάρτητες βλάβες δεδομένων που προέρχονται από την Ολλανδία και τις ΗΠΑ.
Από την ανάλυση των αποτελεσμάτων διαπιστώθηκε ότι οι υψηλότερες τιμές του ΔΜΣ συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο διάγνωσης με οστεοαρθρίτιδα του γόνατος. Μάλιστα, η μελέτη αυτή υποστήριξε ότι για κάθε μείωση του ΔΜΣ κατά 1 μονάδα, ο κίνδυνος οστεοαρθρίτιδας μειώνεται κατά 5-8%. Η παρατήρηση αυτή επιβεβαιώνει ότι η απώλεια βάρους μπορεί να προσφέρει σημαντικά οφέλη στους ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα.
Φωτογραφία: SHVETS production