Τα αυτοάνοσα νοσήματα συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο τόσο τοπικών όσο και συστηματικών καρκίνων, σύμφωνα με τις παρατηρήσεις μίας μεγάλης πληθυσμιακής μελέτης, η οποία πρακτικά επιβεβαιώνει το ρόλο του ανοσοποιητικού συστήματος στην εμφάνιση καρκίνου.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες της μελέτης, το αποτέλεσμα αυτό ήταν αναμενόμενο. Ωστόσο, αυτό που προκάλεσε έκπληξη είναι ότι διάφορα αυτοάνοσα νοσήματα συνδέθηκαν με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου στα οργανικά συστήματα που επηρεάζουν ή στα γειτονικά όργανα. Για παράεδιγμα η νόσος του Crohn συνδέθηκε με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου του ήπατος. Το γεγονός αυτό, όπως τόνισαν, δείχνει ότι σύντομα θα πρέπει να γίνουν μελέτες που θα εξετάσουν ειδικά τη σύνδεση κάθε αυτοάνοσης νόσου με διάφορες μορφές καρκίνου.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό JAMA Oncology και εξέτασε περίπου 480.000 εθελοντές από τη UK Biobank.
Στο διάστημα που εξετάστηκε καταγράφηκαν συνολικά 2.834 περιστατικά καρκίνου στους 61.496 ασθενείς με αυτοάνοσα νοσήματα και 26.817 περιστατικά καρκίνου στους 417.257 ασθενείς της ομάδας ελέγχου.
5 αυτοάνοσα νοσήματα συνδέθηκαν ισχυρά με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου. Τα νοσήματα αυτά ήταν:
- Το άσθμα
- Η κοιλιοκάκη
- Η ιδιοπαθής θρομβοπενική πορφύρα
- Η πρωτοπαθής χολαγγειίτιδα
- Η αυτοάνοση ηπατίτιδα
Σε 9 αυτοάνοσα νοσήματα παρατηρήθηκε αυξημένος κίνδυνος καρκίνου στο όργανο που πλήττει η νόσος. Για παράδειγμα το άσθμα συνδέθηκε με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου του πνεύμονα, ενώ η κοιλιοκάκη με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου του λεπτού εντέρου.
13 αυτοάνοσα νοσήματα συνδέθηκαν με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου σε άλλα όργανα. Ενδεικτικά, η νόσος του Crohn συνδέθηκε με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου του ήπατος, η αυτοάνοση ηπατίτιδα με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου της γλώσσας, ενώ η ιδιοπαθής θρομβοπενική πορφύρα με καρκίνο του ήπατος.
Άλλα αυτοάνοσα νοσήματα που επίσης συνδέθηκαν με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου ήταν η νόσος του Graves (καρκίνος των μαλακών ιστών), η αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα (καρκίνος των μαλακών ιστών) και η ελκώδης κολίτιδα (καρκίνος του προστάτου).
Από το σύνολο των καρκίνων, αυτός που φάνηκε να συνδέεται περισσότερο με τα αυτοάνοσα νοσήματα ήταν το λέμφωμα, το οποίο συνδέθηκε τόσο με τη ρευματοειδή αρθρίτιδα όσο και με την ιδιοπαθή θρομβοπενική πορφύρα.
«Οι γιατροί που παρακολουθούν ασθενείς με αυτοάνοσα νοσήματα θα πρέπει να γνωρίζουν ότι οι τελευταίοι διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο για διάφορες μορφές καρκίνου. Κατά συνέπεια, θα πρέπει να συζητούν μέτρα πρόληψης (πχ. αλλαγές στον τρόπο ζωής και τακτικές προληπτικές εξετάσεις) με αυτούς τους ασθενείς», αναφέρει η μελέτη.
«Σε επόμενες μελέτες μας θέλουμε να εξερευνήσουμε τους μηχανισμούς της σύνδεσης ανάμεσα στα αυτοάνοσα νοσήματα και τον καρκίνο. Για παράδειγμα, σε μία από τις μελέτες αυτές θα εξετάσουμε το ρόλο του εντερικού μικροβιώματος στην παραπάνω σύνδεση», εξήγησαν οι συγγραφείς.
Καταλήγοντας τόνισαν ότι σε κάθε περίπτωση, οι παρατηρήσεις της παρούσας μελέτης θα πρέπει να επιβεβαιωθούν από μεγαλύτερες τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες μελέτες.