Όπως συμβαίνει και με πολλές άλλες παθήσεις, οι μηχανισμοί της σκλήρυνσης κατά πλάκας είναι ακόμα άγνωστοι σήμερα, συνθέτοντας ένα πολύπλοκο παζλ με αρκετούς γενετικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες. Ένα σημαντικό κομμάτι σε αυτό το παζλ είναι το ανοσοποιητικό σύστημα, το οποίο ευθύνεται επίσης για τη ρύθμιση αρκετών άλλων φυσιολογικών και παθολογικών φαινομένων, όπως για παράδειγμα οι αλλεργίες. Αν και προηγούμενες έρευνες που είχαν εξετάσει τη σύνδεση μεταξύ σκλήρυνσης κατά πλάκας και αλλεργιών, είχαν καταλήξει σε αντικρουόμενα αποτελέσματα, μία ερευνητική ομάδα από το Brigham and Women’s Hospital αποφάσισε να διερευνήσει τη σύνδεση αυτή με έναν άλλο τρόπο. Εξερευνώντας τη σύνδεση μεταξύ αλλεργιών και δραστηριότητας των φλεγμονωδών νόσων, η ερευνητική ομάδα ανακάλυψε νέα στοιχεία που συνδέουν τις τροφικές αλλαργίες με τα επεισόδια της πολλαπλής σκλήρυνσης.
Οι παρατηρήσεις της έρευνάς τους δημοσιεύτηκαν στο Journal of Neurology, Neurosurgery & Psychiatry.
«Ορισμένοι ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας και σοβαρές αλλεργίες παραπονιούνται συχνά ότι οι υποτροπές της νόσου σχετίζονται με τα επεισόδια αλλεργιών», είπε η Τανούχα Τσίτνις, επικεφαλής της έρευνας. «Η θεωρία μας ήταν ότι ο μηχανισμός συσχέτισης των αλλεργιών με τη σκλήρυνση κατά πλάκας αφορά τη φλεγμονώδη δραστηριότητα».
Με το σκεπτικό αυτό, η Τσίτνις και οι συνεργάτες της αποφάσισαν να διερευνήσουν τη σχέση μεταξύ της της δραστηριότητας των φλεγμονωδών νόσων και του ιστορικού αλλεργιών σε μία ομάδα εθελοντών που είχαν λάβει μέρος στη μελέτη CLIMB. Συνολικά 1.349 εθελοντές συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια σχετικά με τις τροφικές, περιβαλλοντικές και φαρμακευτικές τους αλλεργίες. Η δραστηριότητα των φλεγμονωδών νόσων εκτιμήθηκε μέσω του συνολικού αριθμού των επεισοδίων και μαγνητικής τομογραφίας.
Μία παρατήρηση με ιδιαίτερο ενδιαφέρον ήταν ότι οι εθελοντές που είχαν τροφικές αλλεργίες παρουσίασαν μεγαλύτερο αριθμό επεισοδίων σκλήρυνσης κατά πλάκας και περισσότερες βλάβες στη μαγνητική τομογραφία, σε σχέση με αυτούς που δεν είχαν αλλεργίες. Η παρατήρηση αυτή παρέμεινε αμετάβλητη ακόμα και μετά από προσαρμογή για παράγοντες όπως το φύλο, η ηλικία εμφάνισης των συμπτωμάτων και η κατηγορία της νόσου. Η σύνδεση αυτή δεν παρατηρήθηκε για τις αλλεργίες σε φάρμακα ή άλλους περιβαλλοντικούς παράγοντες.
Η σύνδεση μεταξύ τροφικών αλλεργιών και σκλήρυνσης κατά πλάκας υπογραμμίζει τον σημαντικό ρόλο που παίζει το έντερο στην ανοσία και τη φλεγμονή. «Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι η σύνδεση αυτή παρατηρήθηκε μόνο στις τροφικές αλλεργίες και όχι σε άλλες, καθώς αυτό σημαίνει ότι δεν είναι αποτέλεσμα αποκλειστικά του ανοσοποιητικού συστήματος», είπε η Τσίτνις. «Η παρουσία μίας τροφικής αλλεργίας και μηχανισμών που σχετίζονται με αυτή, φαίνεται ότι αυξάνει τα επεισόδια και τη φλεγμονώδη δραστηριότητα στους ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας».
Η Τσίτνις και οι συνεργάτες της διεξάγουν αυτή τη στιγμή νέες έρευνες έτσι ώστε να αποκαλύψουν τους μηχανισμούς των αλλεργιών μέσω των οποίων επηρεάζεται το ανοσοποιητικό σύστημα, καθώς και την επίδραση που έχουν στη φλεγμονώδη δραστηριότητα της σκλήρυνσης κατά πλάκας. Οι ερευνητές τονίζουν ότι προς το παρόν τα αποτελέσματά τους δεν πρέπει να επηρεάσουν την κλινική πράξη. Ωστόσο, η Τσίτνις ευελπιστεί ότι στο μέλλον θα υπάρχει χρησιμότητα στην εκτίμηση των τροφικών αλλεργιών στους ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας. Όπως πιστεύει, η έρευνά της αποτελεί μία ακόμα ένδειξη για την αλληλεπίδραση μεταξύ εντέρου και ανοσοποιητικού συστήματος.
Φωτογραφία: Oregon State University