Η Οστεοαρθρίτιδα Αυξάνει τον Κίνδυνο Κοινωνικής Απομόνωσης

Η κοινωνική απομόνωση στην τρίτη ηλικία είναι ένας παράγοντας που επιβαρύνει σημαντικά τόσο την σωματική όσο και στην ψυχική υγεία των ηλικιωμένων. Τελευταία δεδομένα δείχνουν μάλιστα ότι υπάρχει σύνδεση ανάμεσα στην κοινωνική απομόνωση και την οστεοαρθρίτιδα, μία πάθηση που προκαλεί αρθραλγία και μπορεί να περιορίσει σημαντικά την κινητικότητα.

Οι ασθενείς που πάσχουν από οστεοαρθρίτιδα συχνά υποφέρουν και από άλλα προβλήματα υγείας που αυξάνουν τον κίνδυνο κοινωνικής απομόνωσης. Αυτά περιλαμβάνουν τις αγχώδεις διαταραχές και την κατάθλιψη, την αποφυγή των μετακινήσεων (καθώς η αρθρίτιδα καθιστά τις κινήσεις επώδυνες), τη φυσική αδράνεια και την αδυναμία εκτέλεσης καθημερινών δραστηριοτήτων.

Περίπου το 30% των ηλικιωμένων άνω των 65 ετών πάσχουν από αρθρίτιδα σε κάποιο βαθμό, ιδιαίτερα στις αρθρώσεις των κάτω άκρων. Παρά το γεγονός αυτό, μέχρι σήμερα έχουν γίνει ελάχιστες έρευνες που εξέτασαν τη σύνδεση ανάμεσα στην αρθρίτιδα και την κοινωνική απομόνωση.

Σε μία έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Journal of the American Geriatrics Society, οι επιστήμονες εξέτασαν πληροφορίες από τη μελέτη European Project on OSteoArthritis (EPOSA). Ο σκοπός τους ήταν να διαπιστώσουν αν υπάρχει σύνδεση ανάμεσα στην αρθρίτιδα και την κοινωνική απομόνωση, εξερευνώντας παράλληλα σε ποιο βαθμό η πρώτη συμβάλλει στην εμφάνιση της τελευταίας.

Στη μελέτη EPOSA είχαν λάβει μέρος 2.942 ενήλικες ηλικίας 65-85 ετών από 6 χώρες της Ευρώπης και συγκεκριμένα τη Γερμανία, την Ιταλία, την Ολλανδία, την Ισπανία, τη Σουηδία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Οι ερευνητές εξέτασαν συνολικά 1.967 εθελοντές με μέση ηλικία τα 73 έτη.

Οι επιστήμονες ήθελαν να εξερευνήσουν αν οι εθελοντές παρουσίαζαν κοινωνική απομόνωση στην αρχή της έρευνας, καθώς και 12-18 μήνες αργότερα. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποίησαν ερωτηματολόγια στα οποία οι εθελοντές ανέφεραν πόσο συχνά επικοινωνούσαν με φίλους και συγγενείς. Υπήρχαν επίσης πληροφορίες αναφορικά με τη συμμετοχή των εθελοντών σε κοινωνικές δραστηριότητες.

Οι μισοί εθελοντές ήταν γυναίκες και περίπου το 30% του συνόλου των εθελοντών έπασχαν από αρθρίτιδα. Στην αρχή της έρευνας, σχεδόν το 20% των εθελοντών είχαν κοινωνική απομόνωση. Αυτοί που δεν είχαν κοινωνική απομόνωση ήταν συνήθως νεότερης ηλικίας, είχαν υψηλότερο εισόδημα και υψηλότερο επίπεδο εκπαίδευσης. Έκαναν επίσης συχνότερα φυσική άσκηση, ένιωθαν λιγότερο φυσικό άλγος, περπατούσαν ταχύτερα και είχαν καλύτερη γενική υγεία.

Από τους 1.585 εθελοντές που δεν είχαν κοινωνική απομόνωση στην αρχή της έρευνας, το 13% παρουσίασε την κατάσταση αυτή μέσα στους επόμενους 12-18 μήνες. Στους εθελοντές αυτούς τόσο η γενικότερη υγεία όσο και η οστεοαρθρίτιδα παρουσίασε επιδείνωση, ενώ αντιμετώπιζαν επίσης περισσότερο άλγος. Το περπάτημά τους επιβραδύνθηκε, ενώ παρουσίασαν επίσης κατάθλιψη και διαταραχές στη σκέψη και στη λήψη αποφάσεων.

Όπως δήλωσαν οι ερευνητές, η μελέτη τους ουσιαστικά αποδεικνύει ότι η οστεοαρθρίτιδα αυξάνει τον κίνδυνο κοινωνικής απομόνωσης. Οι διαταραχές της σκέψης και της ικανότητας λήψης αποφάσεων, καθώς και το αργό περπάτημα, είναι παράγοντες που στο σύνολό τους σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο κοινωνικής απομόνωσης.

Καθώς η τελευταία μπορεί να επιδεινώσει σημαντικά την υγεία, οι ερευνητές συνέστησαν ότι οι ηλικιωμένοι ασθενείς με αρθρίτιδα πρέπει να ασκούνται συχνότερα και να συμμετέχουν σε κοινωνικές δραστηριότητες. Ιδανικά, οι ηλικιωμένοι αυτοί πρέπει να παραμπέμπονται σε ειδικά κέντρα ή ειδικούς επαγγελματίες υγείας για ασθενείς με αρθρίτιδα.

Ακολουθήστε μας στο Google News για την έγκυρη επιστημονική ενημέρωσή σας, έγκαιρα!

Μην χάσετε:
Σχετικά Αρθρα