Οστεοπόρωση και Αρθρίτιδα: Δύο παρόμοιες αλλά διαφορετικές παθήσεις

Αρκετοί συγχέουν την οστεοπόρωση με ορισμένα είδη αρθρίτιδας. Στο παρόν άρθρο τονίζονται οι διαφορές και οι ομοιότητες ανάμεσα στις δύο αυτές παθήσεις.

Οστεοπόρωση

Η οστεοπόρωση είναι μία πάθηση κατά την οποία τα οστά χάνουν την πυκνότητά τους και κατά συνέπεια ο ασθενής έχει αυξημένη πιθανότητα καταγμάτων. Στις ΗΠΑ, περισσότερα από 53 εκατομμύρια άτομα  έχουν οστεοπόρωση ή διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο γι’αυτή λόγω χαμηλής οστικής πυκνότητας. Στην οστεοπόρωση, παρατηρείται μία απώλεια οστικής μάζας η οποία καθιστά τα οστά πιο εύθραυστα με αποτέλεσμα να υπάρχει αυξημένη πιθανότητα καταγμάτων. Μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα απώλεια ύψους, σοβαρή οσφυαλγία και αλλαγή της στάσης του σώματος. Η οστεοπόρωση μπορεί να επηρεάσει την ικανότητα ενός ατόμου να περπατά και να προκαλέσει πατατεταμένη ή μόνιμη αναπηρία.

Οι παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση οστεοπόρωσης περιλαμβάνουν:

  • Χαμηλό σωματικό βάρος ή ύψος
  • Οικογενειακό ιστορικό της νόσου
  • Εμμηνόπαυση και ιδιαίτερα η πρώιμη εμφάνισή της
  • Αμηνόρροια
  • Χρόνια χρήση ορισμένων φαρμάκων, όπως αυτά που χρησιμοποιούνται για το λύκο, το άσθμα, τις ανεπάρκειες του θυρεοειδούς και τις επιληπτικές κρίσεις
  • Χαμηλή πρόσληψη ασβεστίου
  • Μειωμένη φυσική άσκηση
  • Κάπνισμα
  • Αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ

Η οστεοπόρωση θεωρείται «σιωπηλή» νόσος καθώς μπορεί να εξελιχθεί για αρκετά χρόνια αδιάγνωστη χωρίς να εμφανίσει συμπτώματα. Η νόσος διαγιγνώσκεται με μία εξέταση οστικής πυκνότητας.

Αν και δεν υπάρχει οριστική θεραπεία για την ο στεοπόρωση, υπάρχουν αρκετά φάρμακα για την αντιμετώπισή της. Επιπλέον, η διατροφή υψηλής περιεκτικότητας σε ασβέστιο και βιταμίνη D, η φυσική άσκηση και ο υγιής τρόπος ζωής μπορούν να προλάβουν ή να περιορίσουν τα συμπτώματα της νόσου.

Αρθρίτιδα

Ο όρος αρθρίτιδα περιγράφει το σύνολο των παθήσεων που επηρεάζουν τις αρθρώσεις και τους γύρω ιστούς. Οι αρθρώσεις είναι τα σημεία όπου τα οστά έρχονται σε επαφή, όπως τα γόνατα, οι καρποί, τα δάχτυλα και το ισχίο. Δύο κοινοί τύποι αρθρίτιδας είναι η οστεοαρθρίτιδα και η ρευματοειδής αρθρίτιδα.

Οστεοαρθρίτιδα

Η οστεοαρθρίτιδα είναι μία επώδυνη, εκφυλιστική νόσος των αρθρώσεων που επηρεάζει συνήθως το ισχίο, τα γόνατα, τον αυχένα, την πύελο ή τις μικρές αρθρώσεις των χειρών. Η νόσος εμφανίζεται συνήθως μετά από ένα τραυματισμό ή επώδυνη επαναλαμβανόμενη κούραση της άρθρωσης. Οι παραπάνω κινήσεις προκαλούν φθορά στο χόνδρο που επικαλύπτει τις άκρες των οστών στις αρθρώσεις. Ως αποτέλεσμα, τα οστά «τρίβονται» μεταξύ τους προκαλώντας ένα αίσθημα καύσου. Η ευκαμψία της άρθρωσης περιορίζεται και παρουσιάζεται οίδημα αλλά και βλάβες στα οστά. Το πρώτο σύμπτωμα της νόσου είναι συνήθως άλγος που επιδεινώνεται μετά από άσκηση ή παρατεταμένη ακινησία. Η θεραπεία περιλαμβάνει συνήθως αναλγητικά, τοπικές κρέμες ή ΜΣΑΦ, ειδικές ασκήσεις ή φυσιοθεραπεία, τοποθέτηση νάρθηκα στην άρθρωση ή αρθροπλαστική σε μεγάλες αρθρώσεις που έχουν υποστεί σοβαρές βλάβες, όπως αυτή του γόνατος ή του ισχίου.

Ρευματοειδής αρθρίτιδα

Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι μία αυτοάνοση νόσος που επηρεάζει συνήθως αρκετές αρθρώσεις όπως αυτές των δακτύλων, του καρπού, του αγκώνα, του ώμου, του γόνατου, του ποδός ή του αστραγάλου. Στις αυτοάνοσες παθήσεις, ο οργανισμός απελευθερώνει ένζυμα που επιτίθενται στους υγιείς ιστούς του σώματος. Στη ρευματοειδή αρθρίτιδα, τα ένζυμα αυτά καταστρέφουν το χόνδρο των αρθρώσεων. Αυτό προκαλεί άλγος, οίδημα, ακαμψία, παραμόρφωση της άρθρωσης και περιορισμό της κινητικότητας και της λειτουργικότητας. Οι ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα παρουσιάζουν επίσης συστηματικά συμπτώματα, όπως κόπωση, πυρετό, απώλεια βάρους, φλεγμονή στους οφθαλμούς, αναιμία, υποδερματικά οζίδια ή πλευρίτιδα.

Η οστεοπόρωση και η οστεοαρθρίτιδα είναι δύο πολύ διαφορετικές παθήσεις με λίγα κοινά στοιχεία, ωστόσο η ομοιότητα στα ονόματά τους δημιουργεί συχνά σύγχυση. Οι δύο αυτές παθήσεις έχουν διαφορετική παθογένεια, διαφορετικά συμπτώματα και διαγιγνώσκονται με διαφορετικές εξετάσεις. Η θεραπείες τους είναι επίσης διαφορετικές.

Η οστεοπόρωση και η αρθρίτιδα έχουν αρκετές κοινές στρατηγικές αντιμετώπισης. Η φυσική άσκηση που περιλαμβάνει φυσιοθεραπεία και προγράμματα αποκατάστασης μπορεί να προσφέρει οφέλη και στις δύο παραπάνω παθήσεις. Γενικότερα, οι ασκήσεις που περιλαμβάνουν διατάσεις, ενδυνάμωση και αύξηση του εύρους κίνησης μπορούν να προσφέρουν οφέλη. Παραδείγματα των παραπάνω ασκήσεων είναι η χαμηλής έντασης αεροβική άσκηση, το κολύμπι, το τάι τσι και η γιόγκα. Ωστόσο, οι ασθενείς με οστεοπόρωση πρέπει να αποφεύγουν δραστηριότητες που περιλαμβάνουν πρόσθια επίκυψη από τη μέση, περιστροφή της σπονδυλικής στήλης ή άρσεις μεγάλου βάρους. Οι ασθενείς με αρθρίτιδα πρέπει να αναπληρώσουν τη μειωμένη κινητικότητα στις αρθρώσεις που πλήγονται. Πάντα ρωτήστε τον γιατρό σας για την ασφάλεια μίας άσκησης αν πάσχετε από κάποια από τις παραπάνω παθήσεις.

Οι περισσότεροι ασθενείς με αρθρίτιδα θα χρησιμοποιοήσουν αναλγητική αγωγή κάποια στιγμή στην ζωή τους, ωστόσο δεν ισχύει το ίδιο για τους ασθενείς με οστεοπόρωση. Συνήθως, οι τελευταίοι χρειάζονται αναλγητικά κατά την περίοδο ανάρρωσης από ένα κάταγμα. Στις περιπτώσεις σοβαρής οστεοπόρωσης με πολλαπλά κατάγματα σπονδυλικής στήλης, η αναλγησία μπορεί να αποτελεί μέρος της καθημερινότητας. Ανεξαρτήτως αιτίου, οι στρατηγικές αντιμετώπισης του πόνου μπορεί να είναι παρόμοιες για τους ασθενείς με οστεοπόρωση, οστεοαρθρίτιδα ή ρευματοειδή αρθρίτιδα.

Βιβλιογραφία: NIH

Ακολουθήστε μας στο Google News για την έγκυρη επιστημονική ενημέρωσή σας, έγκαιρα!

Μην χάσετε:
Σχετικά Αρθρα