Οι γυναίκες με ημικρανία έχουν μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2, σύμφωνα με τα αποτελέσματα μίας μεγάλης έρευνας παρατήρησης. Η έρευνα διαπίστωσε επίσης ότι η συχνότητα της ημικρανίας μειώνεται κατά τα έτη που προηγούνται της διάγνωσης του διαβήτη.
Αν και τόσο η ημικρανία όσο και ο διαβήτης τύπου 2 είναι αρκετά κοινές παθήσεις, τα δεδομένα για τη σύνδεσή τους είναι «φτωχά», όπως είπαν οι ερευνητές. Τα αποτελέσματα της μελέτης δημοσιεύτηκαν στο JAMA Neurology.
Για την έρευνά τους, ανέλυσαν δεδομένα σχεδόν 70.000 γυναικών από τη Γαλλία οι οποίες είχαν λάβει μέρος στο E3N Prospective Cohort Study.
Οι γυναίκες συμπλήρωναν ερωτηματολόγια κάθε λίγα χρόνια από το 1990 μέχρι το 2014. Τα ερωτηματολόγια αυτά περιελάμβαναν, μεταξύ άλλων, ερωτήσεις σχετικά με τις ημικρανίες. Οι πληροφορίες για τη διάγνωση του διαβήτη τύπου 2 προήλθαν από μία άλλη βάση δεδομένων.
Η ανάλυση έδειξε ότι οι γυναίκες με ενεργό ημικρανία είχαν σχεδόν 30% μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 σε σύγκριση με τις γυναίκες που δεν είχαν ιστορικό ημικρανίας. Οι ερευνητές θεώρησαν ότι οι γυναίκες είχαν ενεργό ημικρανία με βάση τις απαντήσεις του τελευταίου ερωτηματολογίου.
Ανάγκη κατανόησης των μηχανισμών
Ο Δρ Γκάι Φαγκεράτσι και οι συνεργάτες του από το INSERM της Γαλλίας δήλωσαν ότι χρειάζονται περισσότερες έρευνες προκειμένου να κατανοήσουμε τους μηχανισμούς που ερμηνεύουν τα παραπάνω ευρήματα.
Σύμφωνα με το Global Burden of Disease Study 2017, οι κεφαλαλγίες (και συχνότερα η ημικρανία), είναι η δεύτερη σε συχνότητα αιτία αναπηρίας παγκοσμίως. Ο διαβήτης καταλαμβάνει την τέταρτη θέση στη σχετική λίστα.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) έχει δεδομένα που δείχνουν ότι η ημικρανία επηρεάζει «σχεδόν 1 στους 7 ενήλικες», με τις γυναίκες να παρουσιάζουν τη νόσο σε τριπλάσια συχνότητα σε σχέση με τους άνδρες. Αν και η νόσος επηρεάζει συχνότερα άτομα ηλικίας 35-45 ετών, μπορεί να εμφανιστεί και σε άτομα άλλων ηλικιών, ακόμα και σε παιδιά.
Κατά την ανάλυση των αποτελεσμάτων, ο Δρ Φαγκεράτσι και οι συνεργάτες του εξέφρασαν μία θεωρία σχετικά με τη σύνδεση ημικρανίας και διαβήτη τύπου 2. Ο μηχανισμός αυτός αφορά στη δραστηριότητα ενός μορίου που λέγεται CGRP (πεπτίδιο που σχετίζεται με το γονίδιο της καλσιτονίνης) και είναι αρκετά κοινό στην ημικρανία, αλλά εμπλέκεται και στο μεταβολισμό της γλυκόζης.
«Προηγούμενες έρευνες έχουν παρατηρήσει ότι τα ποντίκια με διαβήτη έχουν μειωμένη πυκνότητα των αισθητικών νευρικών ινών του CGRP», είπαν.
Τα αποτελέσματα επιβεβαιώνουν τις παρατηρήσεις των γιατρών
Η Δρ Έιμι Γκέλφαντ από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια και η Δρ Ελίζαμπεθ Λόντερ από Γυναικολογικό Νοσκομείο στο Μπέρμιχαμ, δύο επιστήμονες που θεωρούνται ειδικοί στην κεφαλαλγία, σχολίασαν τα αποτελέσματα της έρευνας σε ένα επισυναπτόμενο άρθρο.
Σύμφωνα με τις παραπάνω ειδικούς, οι γιατροί που εργάζονται σε κλινικές για τις κεφαλαλγίες, έχουν παρατηρήσει εδώ και χρόνια ότι ένας μικρός μόλις αριθμός από τους ασθενείς τους έχει διαβήτη τύπου 2.
Η ερμηνεία της παραπάνω παρατήρησης δεν είναι ακόμα γνωστή, ωστόσο υπάρχουν διάφορες θεωρίες για την εξήγησή της. Μήπως οι ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 «ασχολούνται υπερβολικά» με την πάθηση αυτή έτσι ώστε να μην δίνουν ιδιαίτερη σημασία στις κεφαλαλγίες τους; Μήπως οι διαβητολόγοι αντιμετωπίζουν και τις κεφαλαλγίες, επομένως δεν χρειάζεται ο ασθενής να απευθυνθεί σε ειδικό γι’αυτές; Ή μήπως κάποιο χαρακτηριστικό του διαβήτη υπερνικά ή μειώνει τις ημικρανίες;
Σύμφωνα με τις δύο ειδικούς, η παρούσα μελέτη προσφέρει πληροφορίες για να δοθεί απάντηση σε ορισμένα από τα παραπάνω ερωτήματα.
Ωστόσο, καθώς η μελέτη ήταν μία έρευνα παρατήρησης, δεν μπορεί να αποδείξει ότι η ημικρανία μειώνει τον κίνδυνο διαβήτη τύπου 2. Ούτε μπορεί να αποδείξει ότι οι παράγοντες που αυξάνουν ή μειώνουν τον κίνδυνο διαβήτη τύπου 2, έχουν αντίστοιχη επίδραση στον κίνδυνο ημικρανίας.
Επομένως, η ανάστροφη σύνδεση μεταξύ της ημικρανίας και του διαβήτη τύπου 2 παραμένει ακόμα ασαφής.