Νέες Ανακαλύψεις Μπορεί να Οδηγήσουν σε Επιδιόρθωση των Βλαβών της Πολλαπλής Σκλήρυνσης

Η σκλήρυνση κατά πλάκας ή πολλαπλή σκλήρυνση είναι μία αυτοάνοση νόσος κατά την οποία το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στην ουσία που επικαλύπτει τα νευρικά κύτταρα στον εγκέφαλο και το νωτιαίο σωλήνα.  Όταν η ουσία αυτή, που λέγεται μυελίνη, υποστεί βλάβες, η επικοινωνία μεταξύ των νευρικών κυττάρων μπορεί να διαταραχθεί. Το γεγονός αυτό προκαλεί μυϊκή αδυναμία, διαταραχές του συντονισμού και της όρασης, καθώς και μία σειρά άλλων συμπτωμάτων.

Εκατομμύρια άτομα παγκοσμίως ζουν με σκλήρυνση κατά πλάκας. Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται σήμερα για τη νόσο μπορούν να ανακουφίσουν από τα συμπτώματα παροδικά μέσω καταστολής του ανοσοποιητικού συστήματος. Στους περισσότερους ασθενείς, ωστόσο, η νόσος παρουσιάζει σταδιακή επιδείνωση. Αν οι επιστήμονες καταφέρουν να παράξουν φάρμακα που θα προάγουν την επιδιόρθωση της μυελίνης, οι βλάβες που έχουν προκληθεί από τη σκλήρυνση κατά πλάκας θα μπορούν δυνητικά να αναιρεθούν.

Μία ομάδα ερευνητών με επικεφαλείς τους Δρ Πολ Τέσαρ και Δρ Ρόμπερτ Μίλλερ, είχε παρατηρήσει σε μία προηγούμενη έρευνα ότι η μικοναζόλη, ένα αντιμυκητιασικό φάρμακο, ήταν ικανή να ενεργοποιήσει τα βλαστοκύτταρα και να επιδιορθώσει τις βλάβες της μυελίνης στα πειραματόζωα. Οι ερευνητές, στους οποίους προστέθηκε ο Δρ Ντρου Άνταμς, ήθελαν επομένως να διερευνήσουν με ποιο τρόπο αυτό το φάρμακο προάγει την επιδιόρθωση της μυελίνης. Τα αποτελέσματα της έρευνάς τους δημοσιεύτηκαν στην 25 Ιουλίου στο επιστημονικό περιοδικό Nature.

Η ομάδα χρησιμοποίησε μία σειρά εργαστηριακών τεχνικών για να εξετάσει τον τρόπο με τον οποίο τα φάρμακα αλληλεπιδρούν με τα μόρια του οργανισμού που εμπλέκονται στην παραγωγή της μυελίνης. Διαπίστωσαν ότι η μικοναζόλη και 8 ακόμα φάρμακα που σχετίζονται με αυτή αποκλείουν ένα ένζυμο που λέγεται CYP51. Ο αποκλεισμός του CYP51 ωθεί τα βλαστοκύτταρα να σχηματίσουν νέα ολιγοδενδροκύτταρα. Τα τελευταία είναι τα κύτταρα που σχηματίζουν τη μυελίνη που καλύπτει τα νευρικά κύτταρα.

Το CYP51 αποτελεί μέρος της μοριακής οδού που παράγει τη χοληστερόλη. Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι ο αποκλεισμός δύο ακόμα ενζύμων της ίδιας οδού ενισχύει επίσης την παραγωγή ολιγοδενδροκυττάρων.

Η ενίσχυση της παραγωγής των ολιγοδενδροκυττάρων φαίνεται να είναι αποτέλεσμα συσσώρευσης μίας πρόδρομης μορφής της χοληστερόλης (της 8,9-ακόρεστης στερόλης) όταν οποιοδήποτε από τα 3 ένζυμα έχει αποκλειστεί. Όταν οι ερευνητές χορήγησαν στα βλαστοκύτταρα 8,9-ακόρεστες στερόλες, παρατήρησαν ότι η παραγωγή των ολιγοδενδροκυττάρων αυξήθηκε.

Η ομάδα στη συνέχεια εξέτασε πάνω από 3000 φάρμακα και άλλα μόρια αναφορικά με την ικανότητά τους να προάγουν την παραγωγή ολιγοδενδροκυττάρων. Τα 10 πιο αποτελεσματικά από αυτά, προκαλούσαν επίσης συσσώρευση των 8,9-ακόρεστων στερολών.

Όταν εξετάστηκαν σε ανθρώπινα κύτταρα στο εργαστήριο, τα φάρμακα που στόχευαν οποιοδήποτε από τα 3 παραπάνω ένζυμα προκαλούσαν σχηματισμό ολιγοδενδροκυττάρων τα οποία ξεκινούσαν να εναποθέτουν μυελίνη. Σε ποντίκια με βλάβες της μυελίνης στο νωτιαίο μυελό, η έγχυση φαρμάκων που στόχευαν ένα από τα 3 παραπάνω ένζυμα είχε ως αποτέλεσμα επιδιόρθωση της μυελίνης στους πληγέντες ιστούς.

«Μας προκάλεσε έκπληξη το γεγονός ότι σχεδόν όλα τα μόρια που είχαμε ταυτοποιήσει στο παρελθόν έχουν την ικανότητα αναστέλλουν ειδικά ένζυμα που βοηθούν στην παραγωγή της χοληστερόλης. Η ανακάλυψη αυτή ανακατευθύνει την ανάπτυξη φαρμάκων σε αυτούς τους νέους στόχους», είπε ο Άνταμς.

Βιβλιογραφία: NIH

Ακολουθήστε μας στο Google News για την έγκυρη επιστημονική ενημέρωσή σας, έγκαιρα!

Μην χάσετε:
Σχετικά Αρθρα