Η Αρθρίτιδα στους Ασθενείς με Προδιαβήτη: Ποιες Παρεμβάσεις Πρέπει να Γίνονται;

Κατά τα έτη 2009-2016 διάφορες έρευνες παρατήρησαν ότι σχεδόν ένας στους 3 ενήλικες με προδιαβήτη είχε επίσης αρθρίτιδα. Η επιβάρυνση από τη συνύπαρξη των δύο αυτών παθήσεων είναι ιδιαίτερα σημαντική, ιδιαίτερα για τους ασθενείς ηλικίας άνω των 65 ετών, τις γυναίκες και τους καυκάσιους. Επιπλέον, περίπου το 50% των ασθενών με προδιαβήτη και αρθρίτιδα ανέφεραν ότι δεν ασκούνται συχνά ή είναι παχύσαρκοι, γεγονός που αυξάνει ακόμα περισσότερο τον κίνδυνο διαβήτη τύπου 2. Οι επαγγελματίες υγείας μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις παραπάνω πληροφορίες για να κατανοήσουν καλύτερα και να κάνουν στοχευμένες παρεμβάσεις στους ασθενείς με αρθρίτιδα και προδιαβήτη.

Η αρθρίτιδα μπορεί να παρεμποδίσει την ικανότητα των ασθενών με προδιαβήτη να ασκηθούν έτσι ώστε να προλάβουν το διαβήτη τύπου 2. Ο συνδυασμός αρθρίτιδας και άλλων χρονίων νόσων, όπως η παχυσαρκία, έχει σχετιστεί στο παρελθόν με μειωμένα επίπεδα φυσικής άσκησης. Η τελευταία μπορεί να βελτιώσει τη λειτουργικότητα και την κινητικότητα, να μειώσει τα επίπεδα γλυκόζης αίματος και το βάρος, επιδράσεις οι οποίες μειώνουν τον κίνδυνο διαβήτη τύπου 2 και ανακουφίζουν από τον πόνο της αρθρίτιδας.

Η φυσική αδράνεια μπορεί να αυξήσει επίσης τον κίνδυνο μετάβασης από προδιαβήτη σε διαβήτη τύπυ 2. Η αύξηση της φυσικής άσκησης και η απώλεια βάρους θεωρούνται βασικές στρατηγικές για την πρόληψη του διαβήτη τύπου 2. Μία μετα-ανάλυση τεσσάρων τυχαιοποιημένων ελεγχόμενων μελετών παρατήρησε ότι η μείωση του σωματικού βάρους κατά 5.1% σε μία περίοδο 20 εβδομάδων μπορεί να περιορίσει τον πόνο και τη λειτουργική αναπηρία σε ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα του γόνατος και παχυσαρκία. Φαίνεται επομένως ότι η απώλεια βάρους προσφέρει οφέλη τόσο στην διαχείριση της αρθρίτιδας όσο και την πρόληψη του διαβήτη τύπου 2.

Οι γιατροί μπορούν να περιορίσουν να ενισχύσουν τα επίπεδα φυσικής ασκησης των ασθενών τους παραπέμποντάς τους σε προγράμματα άσκησης για ασθενείς με αρθρίτιδα. Αρκετά τέτοια προγράμματα είναι διαθέσιμα, η παρακολούθηση των οποίων μπορεί να μειώσει την αρθραλγία και κατά συνέπεια να αυξήσει την φυσική άσκηση. Μία μετα-ανάλυση που εξέτασε αρκετά προγράμματα διαχείρισης χρονίων νόσων, έδειξε ότι αυτά μπορούν να οδηγήσουν σε βραχυπρόθεσμη αλλά και μακροπρόθεσμη αύξηση στην αεροβική άσκηση και μείωση του αρθρικού άλγους.

Πρέπει να τονιστεί ωστόσο ότι τα παραπάνω ευρήματα δεν είναι χωρίς περιορισμούς. Αρχικά, οι περισσότερες έρευνες ήταν έρευνες παρατήρησης και επομένως δεν μπορούν να αποδείξουν ότι υπάρχει σχέση μεταξύ του προδιαβήτη και της αρθρίτιδας. Δεύτερον, τα περισσότερα χαρακτηριστικά που εξετάστηκαν είχαν αναφερθεί από τους ίδιους τους ασθενείς και δεν είχαν επιβεβαιωθεί από έναν επαγγελματία υγείας. Τρίτον, το μέτρο της φυσικής αδράνειας δεν περιλαμβάνει την άσκηση κατά την εργασία, η οποία για αρκετούς ασθενείς είναι η μοναδική μορφή άσκησης. Τέλος, οι περισσότερες μελέτες δεν έκαναν διαχωρισμό για τα διάφορα είδη αρθρίτιδας.

Παρά τους παραπάνω περιορισμούς, είναι εμφανές ότι πρέπει να γίνουν άμεσα παρεμβάσεις για να αυξηθεί η φυσική άσκηση στους ασθενείς που πάσχουν από προδιαβήτη και αρθρίτιδα, καθώς αυτή θα μειώσει τον κίνδυνο μετάβασης σε διαβήτη τύπου 2.

Βιβλιογραφία: Medscape

Φωτογραφία: Michael Coghlan (CC BY-SA 2.0) 

Ακολουθήστε μας στο Google News για την έγκυρη επιστημονική ενημέρωσή σας, έγκαιρα!

Μην χάσετε:
Σχετικά Αρθρα