Εγκάρσια Μυελίτιδα: Συχνότερα Αίτια, Συμπτώματα και Αντιμετώπιση

Η εγκάρσια μυελίτιδα αποτελεί μία φλεγμονή του νωτιαίου μυελού, ενός σημαντικού τμήματος του κεντρικού νευρικού συστήματος. Ο τελευταίος μεταφέρει τα νευρικά σήματα από και προς τον εγκέφαλο μέσω των νεύρων που βρίσκονται εκατέρωθεν του νωτιαίου μυελού και συνδέονται με τα νεύρα σε άλλα σημεία του οργανισμού. Ο όρος μυελίτιδα αναφέρεται στη φλεγμονή του νωτιαίου μυελού, ενώ ο όρος εγκάρσια στην κατανομή των βλαβών.

Τα αίτια της εγκάρσιας μυελίτιδας μπορεί να περιλαμβάνουν λοιμώξεις, παθήσεις του ανοσοποιητικού συστήματος και άλλες διαταραχές που προκαλούν βλάβες ή καταστρέφουν τη μυελίνη, τη λιπώδη ουσία δηλαδή που καλύπτει τις νευρικές ίνες. Η φλεγμονή στο νωτιαίο μυελό διαταράσσει την επικοινωνία μεταξύ των νευρικών ινών ανάμεσα στο νωτιαίο μυελό και τον υπόλοιπο οργανισμό, επηρεάζοντας την αισθητικότητα και τη νευρική σηματοδότηση κάτω από το σημείο της βλάβης. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν άλγος, αισθητικά προβλήματα, αδυναμία στα κάτω και άνω άκρα, καθώς και προβλήματα στην ουροδόχο κύστη και το έντερο. Τα συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν αιφνιδίως (μέσα σε ώρες) ή σταδιακά σε ένα διάστημα ημερών ή εβδομάδων.

Η εγκάρσια μυελίτιδα μπορεί να επηρεάσει άτομα οποιασδήποτε ηλικίας, φύλου ή φυλής. Δεν παρουσιάζει κληρονομικότητα. Οι περισσότερες διαγνώσεις της νόσου γίνονται στις ηλικίες 10-19 και 30-39.

Αν και ορισμένοι ασθενείς αναρρώνουν από την εγκάρσια μυελίτιδα χωρίς προβλήματα, η θεραπεία μπορεί να χρειαστεί μήνες ή και χρόνια. Σε άλλους μπορεί να παραμείνουν μόνιμες βλάβες που επηρεάζουν την ικανότητά τους να επιτελούν δραστηριότητες της καθημερινότητας. Ορισμένοι ασθενείς παρουσιάζουν μόνο 1 επεισόδιο εγκάρσιας μυελίτιδας, ενώ άλλοι παρουσιάζουν υποτροπές, ιδιαίτερα αν το επεισόδιο αποδίδεται σε κάποια υποκείμενη νόσο.

Δεν υπάρχει θεραπεία για την εγκάρσια μυελίτιδα. Οι προσεγγίσεις για την πρόληψη ή ελαχιστοποίηση των βλαβών της νόσου περιλαμβάνουν κορτικοστεροειδή και άλλα φάρμακα που καταστέλλουν τη δράση του ανοσοποιητικού συστήματος, πλασμαφαίρεση ή αντιιικά φάρμακα.

Ποια είναι τα Αίτια της Εγκάρσιας Μυελίτιδας;

Τα ακριβή αίτια της εγκάρσιας μυελίτιδας και των εκτεταμένων βλαβών στις νευρικές ίνες είναι άγνωστα στις περισσότερες περιπτώσεις. Αν τα αίτια της νόσου δεν είναι δυνατό να ταυτοποιηθούν, η νόσος λέγεται ιδιοπαθής. Ωστόσο, η αναζήτηση των αιτιών είναι σημαντική, καθώς ορισμένα αίτια διαφοροποιούν τη θεραπεία της νόσου.

Η αναζήτηση κυκλοφορούντων αντισωμάτων για της πρωτεΐνες ακουαπορίνη-4 και ολιγοδενδροκυτταρική αντι-μυελίνη είναι χρήσιμες για την αναζήτηση του αιτίου της νόσου. Τα αντισώματα είναι πρωτεΐνες που παράγοντα από κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος και προσδένονται σε βακτήρια, ιούς και «ξένες» χημικές ουσίες μην επιτρέποντάς τους να προκαλέσουν βλάβες στον οργανισμό. Στα αυτοάνοσα νοσήματα, τα αντισώματα προσδένονται σε φυσιολογικές πρωτεΐνες του οργανισμού. Η ακουαπορίνη-4 είναι μία σημαντική πρωτεΐνη που μεταφέρει νερό μέσω των κυτταρικών μεμβρανών των νευρικών κυττάρων. Η γλυκοπρωτεΐνη των ολιγονδροκυττάρων βρίσκεται στην εξωτερική επιφάνεια της μυελίνης.

Διάφορες παθήσεις μπορεί να προκαλέσουν εγκάρσια μυελίτιδα. Παραδείγματα αυτών αναφέρονται παρακάτω:

• Αυτοάνοσα Νοσήματα. Ορισμένες διαταραχές φαίνεται ότι μπορεί να προκαλέσουν βλάβες στο νωτιαίο μυελό. Παραδείγματα αυτών είναι:
  • Η οπτική νευρομυελίτιδα που σχετίζεται με αυτοαντισώματα για την ακουαπορίνη-4
  • Η πολλαπλή σκλήρυνση
  • Το μεταλοιμώδες αυτοάνοσο φαινόμενο, μία κατάσταση κατά την οποία το ανοσοποιητικό σύστημα στοχεύει τους υγιείς ιστούς του οργανισμού κατά τη διάρκεια της απόκρισης σε μία λοίμωξη
  • Μία παθολογική ανοσιακή απόκριση σε μία μορφή καρκίνου που προκαλεί βλάβες στο νευρικό σύστημα
  • Άλλες παθήσεις που προκαλούνται από παθολογικά αντισώματα
• Ιογενείς Λοιμώξεις. Συχνά είναι δύσκολο να γνωρίζουμε αν η εγκάρσια μυελίτιδα είναι άμεσο αποτέλεσμα μίας λοίμωξης ή μίας μεταλοιμώδους απόκρισης. Μία οικογένεια ιών που ενοχοποιούνται συχνά είναι οι ερπητοϊοί, όπως ο ιός της ανεμευλογίας-έρπητα ζωστήρα, ο ιός του απλού έρπητα, ο κυτταρομεγαλοϊός και ο ιός του Epstein-Barr. Άλλοι ιοί που έχουν συνδεθεί στο παρελθόν με την εγκάρσια μυελίτιδα είναι ο ιός του Δυτικού Νείλου, ο ιός Zika, ο ιός της γρίπης, ο ιός της ηπατίτιδας Β, η ιλαρά, η ερυθρά και η παρωτίτιδα.
• Βακτηριακές Λοιμώξεις. Η σύφιλη, η φυματίωση, η ακτινομυκητίαση, ο κοκκύτης, ο τέτανος, η διφθερίτιδα και η νόσος του Lyme έχουν συνδεθεί στο παρελθόν με εγκάρσια μυελίτιδα. Οι βακτηριακές λοιμώξεις του δέρματος, η μέση ωτίτιδα, η γαστρεντερίτιδα από καμπυλοβακτηρίδιο και η πνευμονία από μυκόπλασμα έχουν επίσης σχετιστεί με τη νόσο.
• Μυκητιασικές Λοιμώξεις. Οι λοιμώξεις από Aspergillus, Blastomyces, Coccidioides και Cryptococcus έχουν ενοχοποιηθεί στο παρελθόν για τη νόσο.
• Παράσιτα. Η τοξοπλάσμωση, η κυστικέρκωση και η σχιστοσωμίαση έχουν ενοχοποιηθεί στο παρελθόν.
• Άλλες φλεγμονώδεις νόσοι που επηρεάζουν το νωτιαίο μυελό, όπως η σαρκοείδωση, ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος, το σύνδρομο Sjogren, το σκληρόδερμα και το σύνδρομο Behcet.
• Αγγειακές διαταραχές, όπως η αρτηριοφλεβώδης δυσπλασία και η σκληρή αρτηριοφλεβική αναστόμωση.

Σε ορισμένα άτομα, η εγκάρσια μυελίτιδα αποτελεί το πρώτο σύμπτωμα μίας αυτοάνοσης ή ανοσομεσολαβούμενης νόσου, όπως η πολλαπλή σκλήρυνση ή η οπτική νευρομυελίτιδα.

Ποια είναι τα Συμπτώματα της Εγκάρσιας Μυελίτιδας;

Η εγκάρσια μυελίτιδα μπορεί να είναι είτε οξεία (εμφανίζεται σε ώρες ή ημέρες) είτε υποξεία (εμφανίζεται σε διάστημα 1-4 εβδομάδων). Τέσσερα κλασικά συμπτώματα της εγκάρσιας μυελίτιδας είναι:

• Αδυναμία στα Χέρια και τα Πόδια. Οι ασθενείς με εγκάρσια μυελίτιδα μπορεί να παρουσιάσουν αδυναμία στα κάτω άκρα που επιδεινώνεται ταχέως. Αν η μυελίτιδα επηρεάζει το άνω τμήμα του νωτιαίου μυελού μπορεί να προκαλέσει αδυναμία και στα άνω άκρα. Μπορεί να εμφανιστεί επίσης παραπάρεση που εξελίσσεται σε παραπληγία, με αποτέλεσμα ο ασθενής να πρέπει να χρησιμοποιήσει αναπηρικό καροτσάκι.
• Άλγος. Τα αρχικά συμπτώματα περιλαμβάνουν συνήθως άλγος στη μέση ή ένα οξύ αίσθημα που επεκτείνεται προς τα κάτω ή τα άνω άκρα και τον κορμό.
• Αισθητικά Συμπτώματα. Η εγκάρσια μυελίτιδα μπορεί να προκαλέσει παραισθησίες στα κάτω άκρα, καθώς και απώλεια της αισθητικότητας. Συχνά επηρεάζεται η αισθητικότητα στον κορμό καθώς και την περιοχή των γεννητικών οργάνων. Μπορεί να παρουσιαστούν επίσης συμπτώματα κατά την πρόσθια κάμψη της κεφαλής τα οποία υποχωρούν όταν η κεφαλή επανέλθει στη φυσιολογική θέση (σημείο Lhermitte).
• Συμπτώματα από το Έντερο και την Ουροδόχο Κύστη. Συχνά συμπτώματα περιλαμβάνουν αυξημένη τάση για ούρηση, ακράτεια, δυσκολία στην κένωση της κύστης και δυσκοιλιότητα.

Αρκετοί ασθενείς αναφέρουν επίσης μυϊκούς σπασμούς, ένα γενικότερο αίσθημα δυσφορίας, κεφαλαλγία, πυρετό και απώλεια της όρεξης, ενώ άλλοι παρουσιάζουν συμπτώματα στο αναπνευστικό. Άλλα συμπτώματα περιλαμβάνουν, σεξουαλική δυσλειτουργία, κατάθλιψη και άγχος που προκαλούνται από τις αλλαγές στον τρόπο ζωής, το στρες και το χρόνιο πόνο.

Το τμήμα του νωτιαίου μυελού στο οποίο εντοπίζονται οι βλάβες, καθορίζει ποια μέρη του σώματος επηρεάζονται. Γενικά, οι βλάβες σε ένα συγκεκριμένο σημείο, επηρεάζουν όλα τα όργανα που βρίσκονται κάτω από αυτό. Στους ασθενείς με εγκάρσια μυελίτιδα, οι βλάβες της μυελίνης εντοπίζονται συχνότερα στα νεύρα που βρίσκονται ψηλά στη μέση, με αποτέλεσμα να προκαλούνται προβλήματα στις κινήσεις των κάτω άκρων και στο γαστρεντερικό.

Πώς Διαγιγνώσκεται η Εγκάρσια Μυελίτιδα;

Ο γιατρός θα διαγνώσει την εγκάρσια μυελίτιδα λαμβάνοντας το ιατρικό ιστορικό και κάνοντας μία πλήρη νευρολογική εξέταση. Το πρώτο βήμα στην εκτίμηση μίας πάθησης του νωτιαίου μυελού είναι ο αποκλεισμός των αιτιών που απαιτούν επείγουσα αντιμετώπιση, όπως ένας τραυματισμός ή ένας όγκος που ασκεί πίεση στο νωτιαίο μυελό. Άλλα προβλήματα που πρέπει να αποκλειστούν περιλαμβάνουν την κήλη, τις στενώσεις, τα αποστήματα, τις παθολογικές συλλογές των αγγείων και τις ανεπάρκειες βιταμινών. Οι εξετάσεις που μπορούν να βοηθήσουν στη διάγνωση της εγκάρσιας μυελίτιδας ή τον αποκλεισμό άλλων παθήσεων από τη διαφορική διάγνωση περιλαμβάνουν:

• Μαγνητική τομογραφία. Στην εξέταση αυτή χρησιμοποιείται ένα μαγνητικό πεδίο και ραδιοκύματα για να παραχθεί μία δισδιάστατη ή τρισδιάστατη απεικόνιση των ιστών, όπως για παράδειγμα του εγκεφάλου και του νωτιαίου μυελού. Η μαγνητική τομογραφία της σπονδυλικής στήλης μπορεί σχεδόν πάντοτε να επιβεβαιώσει την παρουσία κάποιας βλάβης του νωτιαίου μυελού, ενώ η μαγνητική τομγραφία εγκεφάλου προσφέρει στοιχεία για άλλα αίτια, ιδιαίτερα τη σκλήρυνση κατά πλάκας. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η αξονική τομογραφία μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί. Συχνά, γίνεται έγχυση σκιαγραφικού κατά τη διάρκεια της εξέτασης για να διαπιστωθεί αν υπάρχει διαρροή στο νωτιαίο μυελό. Το γεγονός αυτό είναι ενδεικτικό φλεγμονής.
• Εξετάσεις αίματος. Μπορεί να γίνουν για να αποκλειστούν διάφορα αίτια όπως η λοίμωξη από HIV και η ανεπάρκεια βιταμίνης Β12. Το αίμα εξετάζεται για την παρουσία αυτοαντισωμάτων και αρκετών αντισωμάτων που σχετίζονται με τον καρκίνο.
• Οσφυονωτιαία παρακέντηση. Κατά την εξέταση αυτή μία βελόνα χρησιμοποιείται για να λάβει ένα μικρό δείγμα εγκεφαλονωτιαίου υγρού. Σε ορισμένους ασθενείς με εγκάρσια μυελίτιδα, το ΕΝΥ περιέχει περισσότερες πρωτεΐνες από το φυσιολογικό και αυξημένο αριθμό λευκών αιμοσφαιρίων, δηλαδή κυττάρων που βοηθούν τον οργανισμό να αντιμετωπίσει τις λοιμώξεις. Η οσφυονωτιαία παρακέντηση είναι σημαντική για τον αποκλεισμό αρκετών λοιμώξεων από τη διαφορική διάγνωση.

Σε περίπτωση που καμία από τις παραπάνω εξετάσεις δεν καταφέρει να αναδείξει κάποιο αίτιο, τίθεται η διάγνωση της ιδιοπαθούς εγκάρσιας μυελίτιδας. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο αρχικός έλεγχος με μαγνητική τομογραφία και οσφυονωτιαία παρακέντηση μπορεί να καταλήξει σε φυσιολογικά αποτελέσματα και επομένως πρέπει να γίνει επανάληψη σε 5-7 ημέρες.

Πώς Αντιμετωπίζεται η Εγκάρσια Μυελίτιδα;

Οι θεραπείες της εγκάρσιας μυελίτιδας στοχεύουν στην αντιμετώπιση των λοιμώξεων που προκαλούν τη νόσο, στη μείωση της φλεγμονής του νωτιαίου μυελού και στη διαχείριση των συμπτωμάτων. Η αρχική θεραπεία και διαχείριση των επιπλοκών της εγκάρσιας μυελίτιδας περιλαμβάνει:

• Ενδοφλέβια Χορήγηση Κορτικοστεροειδών. Μειώνει το οίδημα και τη φλεγμονή στη σπονδυλική στήλη και μειώνει τη δραστηριότητα του ανοσοποιητικού συστήματος. Μπορεί να χορηγηθεί επίσης μεθυλπρεδνιζόνη και δεξαμεθαζόνη. Τα φάρμακα αυτά μπορεί να χορηγηθούν και προληπτικά για να μειωθεί η πιθανότητα υποτροπών της εγκάρσιας μυελίτιδας σε ασθενείς με υποκείμενες νόσους.
• Πλασμαφαίρεση. Μπορεί να γίνει σε ασθενείς που δεν ανταποκρίνονται στα ενδοφλέβια στεροειδή. Η πλασμαφαίρεση είναι μία θεραπεία που μειώνει τη δραστηριότητα του ανοσοποιητικού συστήματος αφαιρώντας πλάσμα και αντικαθιστώντας το με ειδικά υγρά. Αφαιρούνται έτσι τα αντισώματα και οι άλλες πρωτεΐνες που πιθανώς ευθύνονται για τη φλεγμονώδη απόκριση.
• Ενδοφλέβια Ανοσοσφαιρίνη. Η θεραπεία αυτή επανεκκινεί το ανοσοποιητικό σύστημα. Αποτελεί ουσιασικά μία υψηλής συγκέντρωσης έγχυση αντισωμάτων από υγιείς δότες που σκοπό έχει να αφαιρέσει από την κυκλοφορία τα παθολογικά αντισώματα που προκαλούν τις βλάβες.
• Αναλγητικά. Φάρμακα που χρησιμοποιούνται για να μειώσουν το μυϊκό άλγος είναι η ακεταμινοφαίνη, η ιβουπροφαίνη και η ναπροξένη. Ο νευροπαθητικός πόνος μπορεί να αντιμετωπιστεί επίσης με ορισμένα αντικαταθλιπτικά φάρμακα (όπως η ντουλοξετίνη), μυοχαλαρωτικά και αντιεπιληπτικά.
• Αντιιικά Φάρμακα. Χορηγούνται για την αντιμετώπιση μίας ιογενούς λοίμωξης του νωτιαίου μυελού.
• Φάρμακα για την Αντιμετώπιση άλλων Συμπτωμάτων και Επιπλοκών. Η ακράτεια, οι επώδυνες μυϊκές συσπάσεις, η δυσκαμψία, η σεξουαλική δυσλειτουργία και η κατάθλιψη μπορούν να αντιμετωπιστούν με μία σειρά φαρμάκων.

Μετά την αρχική θεραπεία, είναι σημαντικό να διατηρηθεί η λειτουργικότητα του οργανισμού καθώς περιμένουμε την ανάρρωση του νευρικού συστήματος. Αν επηρεάζεται η αναπνοή ίσως είναι σκόπιμο να γίνει χρήση οξυγόνου. Η θεραπεία χορηγείται συνήθως σε νοσοκομείο.

Πρόληψη Μελλοντικών Επεισοδίων Εγκάρσιας Μυελίτιδας

Στους περισσότερους ασθενείς παρατηρείται ένα μόνο επεισόδιο εγκάρσιας μυελίτιδας. Σε ορισμένους ασθενείς μπορεί να χρειαστεί να γίνει χρόνια θεραπεία με φάρμακα για να τροποποιηθεί η δράση του ανοσοποιητικού συστήματος. Παραδείγματα διαταραχών που μπορεί να χρειάζονται μακροχρόνια θεραπεία είναι η πολλαπλή σκλήρυνση και η οπτική νευρομυελίτιδα. Η θεραπεία της πολλαπλής σκλήρυνσης με ανοσορυθμιστικά ή ανοσοκατασταλτικά φάρμακα πρέπει να εξεταστεί όταν αποτελεί την αιτία της μυελίτιδας. Τα φάρμακα αυτά περιλαμβάνουν το alemtuzumab, το dimethyl fumarate, το fingomilod, το glatiramer acetate, την ιντερφερόνη β και άλλα.

Οι ανοσοκατασταλτικές θεραπείες χορηγούνται στην οπτική νευρομυελίτιδα και τα υποτροπιάζοντα επεισόδια εγκάρσιας μυελίτιδας που δεν προκαλούνται από πολλαπλή σκλήρυνση. Στοχεύουν στην πρόληψη μελλοντικών επεισοδίων μυελίτιδας και περιλαμβάνουν φάρμακα όπως το mycophenolate mofetil, την αζαθειοπρίνη και τη ριτουξιμάμπη.

Θεραπεία Αποκατάστασης

Αρκετές θεραπείες αποκατάστασης είναι διαθέσιμες για τους ασθενείς που παρουσιάζουν κατάλοιπα μετά από ένα επεισόδιο εγκάρσιας μυελίτιδας. Η μυϊκή δύναμη και η λειτουργικότητα μπορεί να επανέλθουν με τις θεραπείες αποκατάστασης ακόμα και αρκετά χρόνια μετά το αρχικό επεισόδιο. Η θεραπεία αποκατάστασης διδάσκει στον ασθενή στρατηγικές για να επιτελεί διάφορες δραστηριότητες με νέους τρόπους με σκοπό να μπορέσει να ξεπεράσει τις όποιες αναπηρίες. Αν και δεν μπορεί να αναιρέσει τις βλάβες που έχουν γίνει από την εγκάρσια μυελίτιδα, η θεραπεία αυτή βοηθά τον ασθενή να αποκτήσει λειτουργική ανεξαρτησία και να βελτιώσει την ποιότητα ζωής του.

Συχνές νευρολογικές επιπλοκές που παραμένουν μετά από ένα επεισόδιο εγκάρσιας μυελίτιδας περιλαμβάνουν σοβαρή αδυναμία, σπαστικότητα ή παράλυση, ακράτεια και χρόνιο πόνο. Σε ορισμένα περιστατικά, τα παραπάνω μπορεί να είναι μόνιμα. Οι παραπάνω επιπλοκές μπορούν να περιορίσουν σημαντικά στην ικανότητα ενός ατόμου να επιτελέσει καθημερινές δραστηριότητες όπως το μπάνιο, το ντύσιμο και οι δουλειές του σπιτιού. Οι συχνότερες θεραπείες περιλαμβάνουν:

• Η φυσιοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει στη διατήρηση της μυϊκής ισχύος, της ευκινησίας, του συντονισμού, της σπαστικότητας και του ελέγχου της ούρησης και των κενώσεων. Μπορεί επίσης να μειώσει την πιθανότητα εμφάνισης ελκών στις ακινητοποιημένες περιοχές.
• Η εργοθεραπεία διδάσκει στους ασθενείς νέες μεθόδους για να διατηρήσουν την αυτάρκειά τους. Ο εργοθεραπευτής μαθαίνει στον ασθενής πώς να επιτύχει το υψηλότερο δυνατό επίπεδο λειτουργικότητας.
• Η ψυχοθεραπεία βοηθά τον ασθενή να αντιμετωπίσει ένα μεγάλο εύρος συναισθημάτων και συμπεριφορών και προσφέρει τρόπους για την αντιμετώπιση του στρες.

Ποια είναι η Πρόγνωση της Εγκάρσιας Μυελίτιδας;

Οι περισσότεροι ασθενείς με εγκάρσια μυελίτιδα επανέρχονται εν μέρει ή πλήρως, με το μεγαλύτερο ποσοστό της ανάρρωσης να συμβαίνει μέσα στους 3 πρώτους μήνες μετά το επεισόδιο. Για ορισμένα άτομα, η ανάρρωση μπορεί να συνεχιστεί ακόμα και για 2 χρόνια ή περισσότερο. Ωστόσο, αν δεν υπάρχει καμία βελτίωση μέσα στους πρώτους 3-6 μήνες, η πιθανότητα πλήρους ανάρρωσης είναι πολύ μικρή. Η επιθετική οξεία θεραπεία και η φυσιοθεραπεία φαίνεται ότι προσφέρουν κάποια οφέλη. Σε ορισμένα άτομα μπορεί να προκληθεί μόνιμη αναπηρία, ενώ σε άλλα μπορεί να παραμείνει αδυναμία, σπαστικότητα ή άλλες επιπλοκές. Τα επεισόδια μυελίτιδας με οπτική νευρομυελίτιδα είναι συνήθως πιο σοβαρά και σχετίζονται με χειρότερη πρόγνωση σε σχέση με τα επεισόδια της πολλαπλής σκλήρυνσης. Η ταχεία εμφάνιση των συμπτωμάτων σχετίζεται συνήθως με χειρότερη πρόγνωση.

Οι περισσότεροι ασθενείς με εγκάρσια μυελίτιδα παρουσιάζουν ένα μόνο επεισόδιο, αν και μπορεί να εμφανιστούν επίσης υποτροπές της νόσου, ιδιαίτερα όταν υπάρχει κάποιο υποκείμενο αίτιο. Σε ορισμένους ασθενείς μπορεί να υπάρχει πλήρης ανάρρωση και στη συνέχεια να παρουσιαστεί νέο επεισόδιο. Σε όλα τα περιστατικά της μυελίτιδας, ο γιατρός θα εξετάσει τα πιθανά αίτια όπως η πολλαπλή σκλήρυνση και η σαρκοείδωση, καθώς οι ασθενείς με τις παθήσεις αυτές μπορεί να παρουσιάσουν υποτροπή ή επιδείνωση όταν διακοπεί η οξεία θεραπεία. Στους ασθενείς αυτούς πρέπει να χορηγείται προληπτική αγωγή για να μειωθεί ο κίνδυνος υποτροπής.

Βιβλιογραφία: NINDS