6 μύθοι για τη Σκλήρυνση κατά Πλάκας

Η σκλήρυνση κατά πλάκας αποτελεί μία από τις πλέον σοβαρές παθήσεις του κεντρικού νευρικού συστήματος. Ωστόσο, καθώς γνωρίζουμε ελάχιστα σχετικά με την αιτιολογία της και η νόσος επηρεάζει διαφορετικά τον κάθε ασθενή, έχουν δημιουργηθεί αρκετές λανθασμένες αντιλήψεις γύρω από αυτή.

Καθώς η συμπτωματολογία της νόσου μπορεί να παρουσιάζει σημαντική διαφοροποίηση στον κάθε ασθενή, αρκετοί απευθύνονται σε άλλους ασθενείς προκειμένου να μάθουν τι να περιμένουν από την πάθηση. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργούνται αρκετοί μύθοι γύρω από τη νόσο. Η απομυθοποίηση των παραπάνω αντιλήψεων θα οδηγήσει σε καλύτερη κατανόηση της σκλήρυνσης κατά πλάκας και θα βοηθήσει τους ασθενείς με τη νόσο να αντιμετωπίσουν την πάθησή τους καλύτερα.

Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι μία νόσος κατά την οποία η μυελίνη, δηλαδή η ουσία που επικαλύπτει τις περισσότερες νευρικές ίνες στον εγκέφαλο, τα οπτικά νεύρα και το νωτιαίο μυελό, καταστρέφεται. Αποτελεί αυτοάνοση διαταραχή καθώς το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται σε υγιείς ιστούς.

Σήμερα, έχουν αναγνωριστεί τέσσερα είδη της νόσου. Μέσα σε αυτά, η σκλήρυνση κατά πλάκας μπορεί να ενταχθεί σε δύο μεγάλες κατηγορίες:

  • Υποτροπιάζουσα: Οι ασθενείς παρουσιάζουν περιόδους έξαρσης με σοβαρά συμπτώματα που ακολουθούνται από περιόδους ύφεσης με λίγα ή καθόλου συμπτώματα. Αυτή είναι η πιο κοινή μορφή πολλαπλής σκλήρυνσης.
  • Προοδευτική: Οι ασθενείς παρουσιάζουν σταδιακή επιδείνωση της νόσου χωρίς υφέσεις ή περιόδους χωρίς συμπτώματα.

Ας δούμε λοιπόν ποιοι είναι οι 6 συχνότεροι μύθοι για τη σκλήρυνση κατά πλάκας και ποια είναι η αλήθεια για καθέναν από αυτούς.

Μύθος 1: Όλοι οι ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας θα καταλήξουν στο αναπηρικό καροτσάκι

Η πορεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας διαφέρει για το κάθε άτομο, ωστόσο μεγάλες έρευνες έχουν δείξει ότι χρειάζεται 15-20 χρόνια κατά μέσο όρο από την εμφάνιση της νόσου μέχρι ο ασθενής να χρειάζεται μπαστούνι για να περπατήσει. Αν η θεραπεία αρχίσει νωρίς και συνεχιστεί χωρίς διακοπές, η παραπάνω διάρκεια μπορεί να παραταθεί σημαντικά. Τρία στα τέσσερα άτομα με σκλήρυνση κατά πλάκας δεν καταλήγουν ποτέ στο αναπηρικό καροτσάκι. Για το 40% των ασθενών, οι καθημερινές τους δραστηριότητες δεν επηρεάζονται.

Μύθος 2: Οι γυναίκες με σκλήρυνση κατά πλάκας δεν πρέπει να μένουν έγκυες

Στην πραγματικότητα, οι εξάρσεις περιορίζονται σημαντικά κατά την εγκυμοσύνη, γεγονός που αποδίδεται μάλλον στην παραγωγή ορμονών. Μετά την εγκυμοσύνη μπορεί να εμφανιστούν εκ νέου εξάρσεις, ωστόσο η συχνότητά τους δεν είναι υψηλότερη σε σχέση με τη συχνότητα πριν την εγκυμοσύνη.

Μύθος 3: Οι ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας πρέπει να αποφεύγουν τη φυσική άσκηση

Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι οι ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας δεν πρέπει να ασκούνται. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μάλιστα, οι διατάσεις μπορούν να περιορίσουν τους μυϊκούς σπασμούς. Η θερμότητα συχνά επιδεινώνει τα συμπτώματα, επομένως η άσκηση σε θερμό περιβάλλον πρέπει γενικά να αποφεύγεται.

Μύθος 4: Η σκλήρυνση κατά πλάκας έχει δύσκολη διάγνωση

Αν και αρκετοί ασθενείς υποφέρουν για χρόνια πριν τη διάγνωση της σκλήρυνσης κατά πλάκας, οι επιδράσεις της νόσου στο ΚΝΣ είναι εύκολο να ανιχνευθούν με τις απεικονιστικές εξετάσεις.

Η καθυστέρηση στη διάγνωση της νόσου, επομένως, δεν σχετίζεται με τη δυσκολία να ανιχνευθεί στις απεικονιστικές εξετάσεις, αλλά με αδυναμία συχνά των γιατρών να συνειδητοποιήσουν ότι ο ασθενής χρειάζεται αυτές τις εξετάσεις. Πολλά από τα πρώιμα συμπτώματα της νόσου είναι αρκετά κοινά και δεν είναι ειδικά για τη σκλήρυνση κατά πλάκας. Αυτοί που υποφέρουν από την προοδευτική μορφή της νόσου παρουσιάζουν αρχικά δυσκολία στο περπάτημα και μούδιασμα κάτω από τη μέση. Στους ασθενείς με την υποτροπιάζουσα μορφή της νόσου, τα πρώιμα συμπτώματα περιλαμβάνουν απώλεια της όρασης από το ένα μάτι και μούδιασμα και στα δύο πόδια. Συχνά, οι ασθενείς δεν επισκέπτονται τον γιατρό μέχρι την τρίτη ή τέταρτη υποτροπή της νόσου. Μέχρι, δε, να επισκεφτούν τον γιατρό, τα συμπτώματα μπορεί να έχουν ήδη υποχωρήσει.

Μύθος 5: Όλοι έχουν την ίδια πιθανότητα να εμφανίσουν σκλήρυνση κατά πλάκας

Η σκλήρυνση κατά πλάκας, όπως και η πλειοψηφία των αυτοανόσων νόσων, εμφανίζεται με μεγαλύτερη συχνότητα στις γυναίκες και συγκεκριμένα με αναλογία 2:1. Η προοδευτική μορφή της νόσου, ωστόσο, είναι ελαφρώς συχνότερη στους άντρες.

Ορισμένοι παράγοντες μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο εμφάνισης πολλαπλής σκλήρυνσης, μεταξύ των οποίων τα χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D, το κάπνισμα και η παχυσαρκία. Τα παραπάνω δεν αποτελούν αίτια, ωστόσο μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο ενός ατόμου να εμφανίσει τη νόσο. Η κληρονομικότητα αποτελεί επίσης παράγοντα κινδύνου. Η πιθανότητα ενός ατόμου να παρουσιάσει σκλήρυνση κατά πλάκας είναι αυξημένη αν κάποιος από την οικογένειά του πάσχει επίσης από τη νόσο. Τέλος, η συχνότητα της νόσου είναι μειωμένη σε περιοχές κοντά στον ισημερινό και αυξημένη σε ψυχρότερα κλίματα. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, αυτό αποδίδεται στην έκθεση στο ηλιακό φως και τις επιδράσεις του στα επίπεδα της βιταμίνης D.

Μύθος 6: Υπάρχει θεραπεία για τη σκλύρυνση κατά πλάκας

Δυστυχώς σήμερα δεν υπάρχει οριστική θεραπεία για τη σκλήρυνση κατά πλάκας. Ο γιατρός συχνά θα χορηγήσει κορτικοστεροειδή για να ανακουφίσει τα συμπτώματα του ασθενούς κατά τη διάρκεια μίας έξαρσης ή υποτροπής, ωστόσο τα φάρμακα αυτά δεν μπορούν να επηρεάσουν την πορεία της νόσου.

Νέες θεραπευτικές επιλογές ανακαλύπτονται συνεχώς. Περισσότερες από 12 νέες θεραπείες και φάρμακα έχουν εισαχθεί στη θεραπευτική αγωγή τις τελευταίες 2 δεκαετίες. Τα παραπάνω επιβραδύνουν την πορεία της νόσου και επιστρέπουν στους ασθενείς να ζήσουν περισσότερα χρόνια με καλύτερη ποιότητα ζωής.

Βιβλιογραφία: MSD

Ακολουθήστε μας στο Google News για την έγκυρη επιστημονική ενημέρωσή σας, έγκαιρα!

Μην χάσετε:
Σχετικά Αρθρα