Ουρική Αρθρίτιδα

Τι είναι η Ουρική Αρθρίτιδα;

Η ουρική αρθρίτιδα είναι μία επώδυνη πάθηση που εμφανίζεται όταν το ουρικό οξύ αποτίθεται με τη μορφή βελονοειδών κρυστάλλων στις αρθρώσεις ή τα μαλακά μόρια. Στις αρθρώσεις, αυτοί οι κρύσταλλοι ουρικού οξέος προκαλούν φλεγμονώδη αρθρίτιδα, που προκαλεί διαλείπων οίδημα, ερυθρότητα, θερμότητα, πόνο και ακαμψία στις αρθρώσεις.

Στους περισσότερους ασθενείς, η ουρική αρθρίτιδα αρχικά προσβάλλει τις αρθρώσεις του μεγάλου δακτύλου του ποδιού, ωστόσο πολλές άλλες αρθρώσεις μπορεί να επηρεαστούν από τη νόσο. Αυτές περιλαμβάνουν τους ταρσούς, τους αστραγάλους, τις φτέρνες, τα γόνατα, τους καρπούς, τα δάχτυλα και τους αγκώνες. Επασβεστώσεις ουρικού οξέος γνωστές και ως ουρικοί τόφοι, μπορεί να εμφανιστούν σαν όγκοι κάτω από το δέρμα που περιβάλλει τις αρθρώσεις και καλύπτει το χείλος του αυτιού. Κρύσταλλοι ουρικού οξέος μπορεί ακόμη να συσσωρευθούν στα νεφρά και να δημιουργήσουν πέτρες.

Τι είναι το ουρικό οξύ;

Το ουρικό οξύ είναι μία ουσία που προέρχεται από τον μεταβολισμό των πουρινών. Οι πουρίνες περιέχονται σε πολλά από τα φαγητά της φυσιολογικής δίαιτας του ανθρώπου. Το ουρικό οξύ διαλύεται στο αίμα, διέρχεται από τα νεφρά και αποβάλλεται με τα ούρα.

Εάν υπάρχει αυξημένη παραγωγή ουρικού οξέος ή αν τα νεφρά δεν το απομακρύνουν αρκετά γρήγορα από το σώμα, τα επίπεδά του στο σώμα ανεβαίνουν (ένα φαινόμενο που λέγεται υπερουριχαιμία). Η υπερουριχαιμία μπορεί επίσης να είναι το αποτέλεσμα υπερβολικής κατανάλωσης τροφίμων πλούσιων σε πουρίνες, όπως συκώτι, ξερά φασόλια και μπιζέλια, αντζούγιες και σάλτσες. Η υπερουριχαιμία δεν είναι νόσος ούτε είναι επικίνδυνη. Ωστόσο, αν σχηματιστούν κρύσταλλοι ουρικού οξέος εξαιτίας της υπερουριχαιμίας μπορεί να αναπτυχθεί ουρική αρθρίτιδα. Οι κρύσταλλοι σχηματίζονται και συγκεντρώνονται σε μία άρθρωση με αποτέλεσμα την εμφάνιση φλεγμονής.

Ποια είναι τα 4 στάδια της ουρικής αρθρίτιδας;

Η πορεία της ουρικής αρθρίτιδας περιλαμβάνει τέσσερα στάδια:

1. Ασυμπτωματική υπερουριχαιμία: Στο στάδιο αυτό, ο ασθενής έχει ανεβασμένα επίπεδα ουρικού οξέος στο αίμα (υπερουριχαιμία), αλλά κανένα άλλο σύμπτωμα. Συνήθως δεν χρειάζεται θεραπεία.
2. Οξεία ουρική αρθρίτιδα: Σ’ αυτό το στάδιο η υπερουριχαιμία έχει προκαλέσει την εναπόθεση κρυστάλλων ουρικού οξέος στις αρθρώσεις. Αυτό οδηγεί σε μια ξαφνική εμφάνιση έντονου πόνου και οιδήματος στις αρθρώσεις, οι οποίες επίσης μπορεί να είναι ζεστές και εξαιρετικά ευαίσθητες. Μία κρίση της νόσου εμφανίζεται συνήθως τις νυχτερινές ώρες και μπορεί να προκληθεί από έντονο στρες, κατανάλωση αλκοόλ, χρήση ναρκωτικών ή από κάποια άλλη πάθηση. Οι κρίσεις συνήθως υποχωρούν μέσα σε 3-10 μέρες, ακόμα και χωρίς θεραπεία, και η επόμενη κρίση μπορεί να συμβεί μετά από μήνες ή χρόνια. Καθώς η νόσος εξελίσσεται οι κρίσεις μπορεί να διαρκούν περισσότερο και να εμφανίζονται συχνότερα.
3. Διάστημα μεταξύ των κρίσεων της ουρικής αρθρίτιδας: Στο στάδιο, ο ασθενής δεν παρουσιάζει κανένα σύμπτωμα.
4. Χρόνια τοφώδης ουρική αρθρίτιδα: Αυτό είναι το πιο βαρύ στάδιο της νόσου. Συνήθως αναπτύσσεται μέσα σε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, για παράδειγμα 10 χρόνια ή περισσότερα. Στο στάδιο αυτό, η νόσος μπορεί να έχει προκαλέσει μόνιμη βλάβη στις αρθρώσεις ή στα νεφρά. Αν λάβουν κατάλληλη θεραπεία, οι περισσότεροι ασθενείς με ουρική αρθρίτιδα δεν φτάνουν ποτέ σ’ αυτό το στάδιο.

Αιτιολογικοί παράγοντες της ουρικής αρθρίτιδας

Ένα σύνολο παραγόντων σχετίζονται με την εμφάνιση υπερουριχαιμίας και ουρικής αρθρίτιδας:

• Κληρονομικότητα: Αρκετοί ασθενείς με ουρική αρθρίτιδα έχουν οικογενειακό ιστορικό της νόσου. Η κληρονομικότητα της νόσου κυμαίνεται από 20 έως 80%.
• Φύλο και Ηλικία: Εμφανίζεται συχνότερα σε άντρες παρά σε γυναίκες και είναι πιο κοινή σε ενήλικες.
• Σωματικό βάρος: Η παχυσαρκία αυξάνει τον κίνδυνο ανάπτυξης υπερουριχαιμίας και ουρικής αρθρίτιδας λόγω της αυξημένης παραγωγής ουρικού οξέος.
• Αλκοόλ: Η κατανάλωση μεγάλης ποσότητας αλκοόλ μπορεί να οδηγήσει σε υπερουριχαιμία επειδή το αλκοόλ παρεμβαίνει στη διαδικασία απομάκρυνσης του ουρικού οξέος από το σώμα.
• Διατροφή: Η κατανάλωση τροφών πλούσιων σε πουρίνες μπορεί να αυξήσει την πιθανότητα εμφάνισης ουρικής αρθρίτιδας σε κάποιους ασθενείς.
• Έκθεση σε μόλυβδο: Σε κάποιες περιπτώσεις, η έκθεση σε μόλυβδο έχει ενοχοποιηθεί για την εμφάνιση ουρικής αρθρίτιδας.
• Άλλα προβλήματα υγείας: Η νεφρική ανεπάρκεια είναι μία κοινή αιτία ουρικής αρθρίτιδας σε ηλικιωμένους. Άλλες παθήσεις που μπορεί να προκαλέσουν υψηλά επίπεδα ουρικού οξέος στο αίμα περιλαμβάνουν:
  • Υπέρταση
  • Υποθυρεοειδισμό
  • Παθήσεις που προκαλούν αυξημένη απόπτωση κυττάρων, όπως ψωρίαση, αιμολυτική αναιμία και κάποιες μορφές καρκίνου
  • Σύνδρομο Kelley-Seegmiller και Σύνδρομο Lesch-Nyhan, δύο σπάνιες παθήσεις στις οποίες το ένζυμο που βοηθάει στον έλεγχο των επιπέδων του ουρικού οξέος είτε δεν υπάρχει είτε παρουσιάζει ανεπάρκεια
• Φάρμακα: Αρκετά φάρμακα συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης υπερουριχαιμίας και ουρικής αρθρίτιδας. Αυτά περιλαμβάνουν:
  • Διουρητικά, τα οποία βοηθούν στην απομάκρυνση υγρών από το σώμα σε παθήσεις όπως η υπέρταση, το οίδημα και κάποιες καρδιακές παθήσεις. Μειώνουν επίσης την ποσότητα ουρικού οξέος που αποβάλλεται με τα ούρα.
  • Φάρμακα που περιέχουν σαλικυλικό, όπως η ασπιρίνη
  • Νιασίνη, μια βιταμίνη γνωστή και ως νικοτινικό οξύ
  • Κυκλοσπορίνη, ένα φάρμακο που καταστέλλει το ανοσοποιητικό σύστημα. Χρησιμοποιείται στη θεραπεία κάποιων αυτοάνοσων νόσων και προληπτικά σε μεταμοσχεύσεις οργάνων.
  • Λεβοντόπα, ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται στη θεραπεία της νόσου του Parkinson.

Ποιος μπορεί να εμφανίσει ουρική αρθρίτιδα;

Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι 6 εκατομμύρια ενήλικες ηλικίας 20 ετών και άνω έχουν νοσήσει από ουρική αρθρίτιδα τουλάχιστον μία φορά. Η νόσος είναι σπάνια σε παιδία και εφήβους. Οι άνδρες, ιδιαίτερα μεταξύ των ηλικιών 40-50 ετών είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν ουρική αρθρίτιδα από τις γυναίκες, οι οποίες σπάνια εμφανίζουν τη νόσο πριν την εμμηνόπαυση. Οι ασθενείς που έχουν κάνει κάποια μεταμόσχευση είναι πιο επιρρεπείς στην εμφάνιση ουρικής αρθρίτιδας.

Διάγνωση της Ουρικής Αρθρίτιδας

Η ουρική αρθρίτιδα είναι αρκετά δύσκολο να διαγνωστεί επειδή τα συμπτώματα είναι αρκετά ασαφή και αρκετές φορές ομοιάζουν άλλες παθήσεις. Αν και οι περισσότεροι ασθενείς με ουρική αρθρίτιδα έχουν παρουσιάσει υπερουριχαιμία τουλάχιστον μία φορά στην πορεία της νόσου, μπορεί να μην εμφανίζουν αυτό το σύμπτωμα κατά τη διάρκεια μίας οξείας κρίσης της νόσου. Επιπλέον, η παρουσία υπερουριχαιμίας δεν σημαίνει απαραίτητα ότι ένας ασθενής θα νοσήσει από ουρική αρθρίτιδα. Οι περισσότεροι ασθενείς με υπερουριχαιμία δεν εμφανίζουν ποτέ τη νόσο.

Για να επιβεβαιωθεί η διάγνωση της ουρικής αρθρίτιδας, ο γιατρός μπορεί να χρειαστεί δείγμα αρθρικού υγρού από μία άρθρωση που φλεγμαίνει. Το αρθρικό υγρό στη συνέχεια τοποθετείται σε μία πλάκα και εξετάζεται κάτω από το μικροσκόπιο για την παρουσία κρυστάλλων ουρικού οξέος. Η απουσία τους, ωστόσο, δεν αποκλείει εντελώς τη διάγνωση.

Ο γιατρός μπορεί επίσης να ελέγξει αν υπάρχουν κρύσταλλοι ουρικού οξέος γύρω από την άρθρωση. Οι οξείες κρίσεις της ουρική αρθρίτιδας συχνά ομοιάζουν άλλες παθήσεις γι’ αυτό το αρθρικό υγρό μπορεί να καλλιεργηθεί για να διερευνηθεί αν υπάρχει παρουσία βακτηρίων.

Σημεία και Συμπτώματα της Ουρικής Αρθρίτιδας

• Υπερουριχαιμία
• Παρουσία κρυστάλλων ουρικού οξέος στο αρθρικό υγρό
• Περισσότερες από μία κρίσεις οξείας αρθρίτιδας
• Αρθρίτιδα που αναπτύσσεται σε μία μέρα με την κλινική εικόνα οιδήματος, ερυθρότητας και ερυθρότητας της άρθρωσης
• Κρίση αρθρίτιδας σε μία μόνο άρθρωση, συνήθως του μεγάλου δακτύλου του ποδιού, του αστραγάλου ή του γόνατου

Πώς θεραπεύεται η Ουρική Αρθρίτιδα;

Με την κατάλληλη θεραπεία, οι περισσότεροι ασθενείς με ουρική αρθρίτιδα μπορούν να περιορίσουν τα συμπτώματά τους. Οι στόχοι της θεραπείας είναι να περιοριστεί ο πόνος που σχετίζεται με τις οξείες κρίσεις της νόσου, να προληφθούν οι μελλοντικές κρίσεις και να αποφευχθεί ο σχηματισμός τόφων ή πετρών στα νεφρά. Η θεραπεία μπορεί να μειώσει τις ενοχλήσεις από τα συμπτώματα της ουρικής αρθρίτιδας καθώς και μακροπρόθεσμες βλάβες στις αρθρώσεις. Η θεραπεία βοηθά επίσης στην πρόληψη της αναπηρίας που οφείλεται σε ουρική αρθρίτιδα.

Τα φάρμακα που χορηγούνται συχνότερα για τη αντιμετώπιση της οξείας κρίσης της νόσου περιλαμβάνουν αρχικά τα από του στόματος μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ), η τα κορτικοστεροειδή που χορηγούνται είτε από το στόμα είτε ενέσιμα στην άρθρωση. Τα ΜΣΑΦ μειώνουν τη φλεγμονή που προκαλείται από τις εναποθέσεις κρυστάλλων ουρικού οξέος, αλλά δεν μειώνουν την ποσότητα του ουρικού οξέος στο σώμα.

Τα κορτικοστεροειδή είναι ισχυρές αντιφλεγμονώδεις ορμόνες. Το κορτικοστεροειδές που χορηγείται συχνότερα είναι η πρεδνιζόνη. Οι ασθενείς συχνά παρουσιάζουν βελτίωση μέσα σε λίγες ώρες από τη χορήγηση του φαρμάκου και η κρίση υποχωρεί τελείως μέσα σε μία εβδομάδα.

Όταν τα ΜΣΑΦ ή τα κορτικοστεροειδή δεν περιορίζουν τα συμπτώματα, ο γιατρός μπορεί να χορηγήσει κολχικίνη. Ο γιατρός μπορεί να χορηγήσει ακόμη φάρμακα που θεραπεύουν την υπερουριχαιμία και περιορίζουν τη συχνότητα των κρίσεων και την ανάπτυξη τόφων.

Οι ασθενείς που παίρνουν φάρμακα για άλλες παθήσεις, όπως υπέρταση ή υψηλά τριγλυκερίδια αίματος, μπορεί να παρατηρήσουν ότι τα φάρμακα αυτά περιορίζουν τα συμπτώματα της ουρικής αρθρίτιδας.

Ο γιατρός μπορεί επίσης να συστήσει απώλεια βάρους σε υπέρβαρους ασθενείς. Μπορεί ακόμη να σας ζητήσει να περιορίσετε την κατανάλωση αλκοόλ και τροφίμων πλούσιων σε πουρίνη.

Τι μπορείτε να κάνετε αν πάσχετε από Ουρική Αρθρίτιδα;

Ευτυχώς, τα συμπτώματα της ουρικής αρθρίτιδας μπορούν να ελεγχθούν. Αν πάσχετε από ουρική αρθρίτιδα μπορείτε να περιορίσετε την ένταση των κρίσεων και να μειώσετε την πιθανότητα εμφάνισης κρίσεων στο μέλλον εφόσον ακολουθείτε τη φαρμακευτική σας αγωγή. Η οξεία κρίση της ουρικής αρθρίτιδας μπορεί να περιοριστεί αν πάρετε τα φάρμακά σας με το πρώτο σημάδι φλεγμονής ή πόνου. Άλλες ενέργειες που μπορείτε να κάνετε για να παραμείνετε υγιείς και να ελαχιστοποιήσετε τις επιπτώσεις της ουρικής αρθρίτιδας στη ζωή σας περιλαμβάνουν:

• Ενημερώσετε το γιατρό σας για φάρμακα η βιταμίνες που παίρνετε. Ο γιατρός σας μπορεί να σας ενημερώσει αν κάποιο από αυτά αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης υπερουριχαιμίας.
• Προγραμματίστε τακτικές επισκέψεις στο γιατρό σας για να παρακολουθήσει την πορεία της νόσου.
• Πίνετε πολλά μη αλκοολούχα υγρά, ειδικά νερό. Αυτό βοηθά στην απομάκρυνση του ουρικού οξέος από το σώμα. Το αλκοόλ, αντιθέτως, ανεβάζει τα επίπεδα του ουρικού οξέος στο αίμα.
• Να ασκείστε τακτικά για να διατηρήσετε ένα υγιές σωματικό βάρος. Εάν είστε υπέρβαροι, προσπαθήστε να χάσετε βάρος αλλά αποφύγετε δίαιτες χαμηλών υδατανθράκων που έχουν σχεδιαστεί για γρήγορη απώλεια βάρους. Όταν η κατανάλωση υδατανθράκων δεν είναι επαρκής, το σώμα σας δεν μπορεί να κάψει αρκετή ποσότητα λίπους. Κατά συνέπεια, σχηματίζονται ουσίες που ονομάζονται κετόνες και απελευθερώνονται στην κυκλοφορία του αίματος, με αποτέλεσμα μία κατάσταση που ονομάζεται κέτωση. Η κέτωση, σε μικρό χρονικό διάστημα, μπορεί να αυξήσει τα επίπεδα του ουρικού οξέος στο αίμα.
• Αποφύγετε τρόφιμα πλούσια σε πουρίνες.

Τροφές πλούσιες σε πουρίνες

• Αντσούγιες
• Σπαράγγια
• Νεφρά του βόειου κρέατος
• Εγκέφαλος
• Ξερά φασόλια και μπιζέλια
• Κρέατα από κυνήγι
• Σάλτσες
• Ρέγγες
• Συκώτι
• Σκουμπρί
• Μανιτάρια
• Σαρδέλες
• Γλυκάδια

Έρευνα για την Ουρική Αρθρίτιδα

Επειδή ο ρόλος του ουρικού οξέος στην ουρική αρθρίτιδα έχει αποσαφηνιστεί πλήρως και τα φάρμακα που περιορίζουν την ένταση και την πιθανότητα εμφάνισης κρίσεων στο μέλλον είναι αρκετά διαδεδομένα, η ουρική αρθρίτιδα είναι ίσως η πλέον θεραπεύσιμη μορφή αρθρίτιδας. Ωστόσο, η έρευνα συνεχίζεται με σκοπό να αποτραπεί εντελώς αυτή η εξαιρετικά επίπονη νόσος.

Οι έρευνες αυτή τη στιγμή επικεντρώνονται στα εξής:

• Επανεκτίμηση των φαρμάκων: Αν και ένας μεγάλος αριθμός φαρμάκων χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της ουρικής αρθρίτιδας, οι γιατροί προσπαθούν να καθορίσουν ποια από αυτά τα φάρμακα είναι πιο αποτελεσματικά και σε ποιες δοσολογίες. Οι παράγοντες που εξετάζονται είναι η αποτελεσματικότητα για τη θεραπεία του πόνου και της φλεγμονής καθώς και η δόση που επιτυγχάνει το βέλτιστο αποτέλεσμα.
• Αξιολόγηση νέων φαρμάκων: Μία σειρά από νέες θεραπείες εξετάζονται αυτή τη στιγμή για την αποτελεσματικότητά τους, συμπεριλαμβανομένων και κάποιων βιολογικών παραγόντων.
• Διερεύνηση του ρόλου που παίζουν τα τρόφιμα: Έχει αποδειχτεί ότι κάποια τρόφιμα επιδεινώνουν τα συμπτώματα της ουρικής αρθρίτιδας. Κάποια άλλα τρόφιμα έχουν προστατευτική δράση για τη νόσο. Σε μία πρόσφατη μελέτη παρατηρήθηκε ότι η υψηλή κατανάλωση γαλακτοκομικών προϊόντων χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης ουρικής αρθρίτιδας σε άνδρες ασθενείς κατά 50%. Ο μηχανισμός αυτής της προστατευτικής δράσης δεν είναι ακόμη γνωστός. Μία άλλη μελέτη που εξετάζει τη συσχέτιση μεταξύ βιταμίνης C και ουρικού οξέος συνιστά ότι μπορεί να έχει προστατευτική δράση στην εμφάνιση ουρικής αρθρίτιδας και άλλων νόσων που σχετίζονται με την παραγωγή ουρικού οξέος.
• Αναζήτηση νέων θεραπευτικών προσεγγίσεων: Οι επιστήμονες ερευνούν επίσης το ρόλο διαφόρων κυττάρων που συμμετέχουν τόσο στις οξείες όσο και στις χρόνιες εκδηλώσεις της νόσου. Οι στόχοι αυτής της έρευνας είναι να αποσαφηνιστούν
  • Ο τρόπος που οι κρύσταλλοι ουρικού οξέος ενεργοποιούν τα λευκά αιμοσφαίρια που ονομάζονται ουδετερόφιλα, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται οξείες κρίσεις ουρικής αρθρίτιδας.
  • Ο τρόπος με τον οποίο οι κρύσταλλοι ουρικού οξέος επηρεάζουν το ανοσοποιητικό σύστημα προκαλώντας χρόνια ουρική αρθρίτιδα.
  • Ο τρόπος που οι κρύσταλλοι ουρικού οξέος αλληλεπιδρούν με τα κύτταρα των οστών προκαλώντας οστικές βλάβες σε ασθενείς με ουρική αρθρίτιδα.
• Εξέταση του ρόλου που παίζουν οι γενετικοί και οι περιβαλλοντικοί παράγοντες στην εμφάνιση υπερουριχαιμίας: Οι ερευνητές μελετούν πληθυσμιακές ομάδες στις οποίες η ουρική αρθρίτιδα είναι αρκετά συχνή με σκοπό να ερευνηθεί πώς διάφορα γονίδια ή περιβαλλοντικοί παράγοντες μπορούν να επηρεάσουν τα επίπεδα του ουρικού οξέος στο αίμα.

Λέξεις-Κλειδιά

Αιμολυτική αναιμία: Μία μορφή αναιμίας (ανεπάρκειας των ερυθρών αιμοσφαιρίων) που προκαλείται από την υπερβολική καταστροφή των κυττάρων.

Αρθρικό υγρό: Το αρθρικό υγρό παράγεται από τον αρθρικό υμένα και λιπαίνει τις αρθρώσεις.

Διουρητικά: Μία οικογένεια φαρμάκων που προάγει το σχηματισμό και την αποβολή ούρων. Τα διουρητικά χορηγούνται για τη θεραπεία της υπερβολικής συγκέντρωσης υγρών στους ιστούς του σώματος που μπορεί να οφείλονται σε ασθένειες των νεφρών, του ήπατος, των πνευμόνων ή της καρδιάς. Χρησιμοποιούνται επίσης για τη θεραπεία της υπέρτασης ή του γλαυκώματος, μίας πάθησης κατά την οποία ανεβαίνει η ενδοφθάλμια πίεση.

Κορτικοστεροειδή: Τα κορτικοστεροειδή είναι ισχυρές αντιφλεγμονώδεις ορμόνες που παράγονται φυσιολογικά στο σώμα ή τεχνητά με σκοπό να χρησιμοποιηθούν σαν φάρμακα. Συνήθως χορηγούνται ενέσιμα με σκοπό να αντιμετωπιστεί η φλεγμονή στον ώμο, στο γόνατο ή σε άλλες αρθρώσεις.

ΜΣΑΦ: Μία οικογένεια φαρμάκων που χορηγούνται με ή χωρίς συνταγή και βοηθούν στην αντιμετώπιση του πόνου και της φλεγμονής.

Ουρικό οξύ: Μία ουσία που προέρχεται από τον μεταβολισμό των πουρινών.

Ποδάγρα: Η ουρική αρθρίτιδα του μεγάλου δακτύλου του ποδιού.

Πουρίνες: Ανευρίσκονται στο DNA και το RNA του πυρήνα των κυττάρων. Βρίσκονται σε υψηλή περιεκτικότητα σε τροφές πλούσιες σε πρωτεΐνες.

Τόφοι: Οζώδεις μάζες κρυστάλλων ουρικού οξέος που κάποιες φορές σχηματίζονται στο μαλακό ιστό των ασθενών με χρόνια ουρική αρθρίτιδα. Αν και οι τόφοι είναι συχνότεροι γύρω από τα δάκτυλα, τους αγκώνες και το μεγάλο δάκτυλο του ποδιού, μπορούν να εμφανιστούν σε σχεδόν οποιοδήποτε μέρος του σώματος.

Υπερουριχαιμία: Η παρουσία αυξημένων επιπέδων ουρικού οξέος στο σώμα.

Υποθυρεοειδισμός: Μία πάθηση κατά την οποία ο θυρεοειδής αδένας (ο αδένας που είναι υπεύθυνος για την παραγωγή και αποθήκευση των ορμονών που ρυθμίζουν την καρδιακή συχνότητα, την πίεση του αίματος, τη θερμοκρασία του σώματος και το ρυθμό με το οποίο η τροφή μετατρέπεται σε ενέργεια) υπολειτουργεί. Χωρίς θεραπεία, μπορεί να παρουσιαστεί κόπωση, αύξηση του σωματικού βάρους καθώς και άλλες σοβαρές εκδηλώσεις, ακόμη και θάνατος.

Φωτογραφία: Jonny Lew