Νοιάζεστε για τους ηλικιωμένους; Νοιαστείτε για τη γρίπη!

Οι ασθενείς με μη αλκοολική λιπώδη διήθηση του ήπατος πρέπει να αποφεύγουν το αλκοόλ, αν θέλουν να προστατεύσουν το ήπαρ τους, σύμφωνα με μία νέα μελέτη από την Κορέα. Οι ερευνητές εξέτασαν δεδομένα από 58.927 εθελοντές νεαρής ή μέσης ηλικίας με χαμηλά επίπεδα ίνωσης. Μετά από παρακολούθηση των ασθενών για τουλάχιστον 8.3 χρόνια, οι 5.630 από αυτούς είχαν αναπτύξει προχωρημένη ίνωση. Οι εθελοντές που έκαναν μέτρια κατανάλωση αλκοόλ είχαν 29% αυξημένη πιθανότητα να έχουν χειρότερη ίνωση στο τέλος της έρευνας σε σχέση με αυτούς που δεν έπιναν καθόλου. Ως μέτρια κατανάλωση αλκοόλ για τους άνδρες θεωρήθηκαν τα 2 ποτήρια την ημέρα ενώ για τις γυναίκες το 1.5 ποτήρι. Από την έρευνα φάνηκε, ωστόσο, ότι ακόμα και αυτοί που έκαναν χαμηλή κατανάλωση αλκοόλ (λιγότερο από 10γρ κατά μέσο όρο), είχαν 6% αυξημένη πιθανότητα να έχουν προχωρημένη ίνωση σε σχέση με αυτούς που δεν έπιναν καθόλου αλκοόλ. Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Hepatology. «Δεν υπάρχει ασφαλές όριο σχετικά με την κατανάλωση αλκοόλ αναφορικά με την πορεία της ίνωσης», είπε ο επικεφαλής της μελέτης Δρ. Σέινγκο Ρίου από τη Σεούλ. Αν και η έρευνα δεν είχε σχεδιαστεί με σκοπό να αποδείξει αν ή πώς το αλκοόλ μπορεί να να προκαλέσει προχωρημένη ίνωση […]

Τις τελευταίες ημέρες εμφανίζονται όλο και περισσότερα κρούσματα από τον ιό του Δυτικού Νείλου και σε ορισμένες περιοχές η νόσος τείνει να λάβει διαστάσεις επιδημίας. Σύμφωνα με το ΚΕΕΛΠΝΟ τα κρούσματα του ιού αναμένεται με παρουσιάσουν αύξηση της επόμενες ημέρες, ενώ ήδη έχουν αναφερθεί 3 θάνατοι και 60 νοσηλείες από αυτόν. Τα περιστατικά εντοπίζονται κυρίως σε 25 δήμους* σε όλη τη χώρα με τους περισσότερους να βρίσκονται στην Αττική και τη Μακεδονία. *Αφορά τους δήμους Ηρακλείου (Αττικής), Ηλιουπόλεως, Σαλαμίνας, Κορυδαλλού, Νικαίας, Μεθάνων, Λουτρακίου, Μεγάρων, Ελευσίνας, Ασπροπύργου, Τανάγρας, Χαλκίδας, Αλίαρτου, Θήβας, Χαλκηδόνας, Ωραιοκάστρου, Βόλβης, Κορδελιού, Θεσσαλονίκης, Δέλτας, Αλεξανδρείας, Βέροιας, Παιονίας (Κιλκίς) και Μυλοποτάμου (Ρέθυμνο). Ο ιός του Δυτικού Νείλου είναι μία πάθηση που μεταδίδεται στον άνθρωπο από τα κονούπια. Τα τελευταία μολύνονται όταν τραφούν από ένα πτηνό που είναι φορέας του ιού. Περίπου 2 εβδομάδες αργότερα, το κουνούπι μπορεί να μεταδώσει τον ιό στον άνθρωπο ή τα ζώα μέσω ενός τσιμπήματος. Ο ιός δεν μπορεί να μεταδοθεί από έναν άνθρωπο σε έναν άλλο. Ο ιός του Δυτικού Νείλου απομονώθηκε για πρώτη φορά το 1937 από μία γυναίκα στην Ουγκάντα. Το 1953 απομονώθηκε από πτηνά που ενδημούν στο δέλτα του Νείλου. Πριν το 1997 θεωρείτο ότι ο ιός δεν μπορεί να προκαλέσει […]

Η δράση των αντιβιοτικών μπορεί να επηρεαστεί από το συνδυασμό τους με άλλα αντιβιοτικά, άλλα φάρμακα ή ακόμα και πρόσθετα τροφίμων. Ανάλογα με το βακτηριακό είδος, ορισμένοι συνδυασμοί φαρμάκων περιορίζουν σημαντικά τη δραστικότητα των αντιβιοτικών ενώ άλλοι τα βοηθούν να ξεπεράσουν την ανθεκτικότητα των βακτηρίων σε αυτά. Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nature στις 4 Ιουλίου. Στην πρώτη μεγάλη έρευνα αυτού του είδους, οι ερευνητές εξέτασαν τη δράση 3000 συνδυασμών φαρμάκων σε τρία διαφορετικά παθογόνα βακτήρια. Επικεφαλής της μελέτης ήταν ο Νάσσος Τύπας, διευθυντής της ομάδας του European Molecular Biology Laboratory. Ξεπερνώντας την αντίσταση στα αντιβιοτικά Η υπερβολική και λανθασμένη χρήση των αντιβιοτικών έχει οδηγήσει σε αύξηση της ανθεκτικότητας των μικροβίων σε αυτά. Συγκεκριμένοι συνδυασμοί φαρμάκων μπορούν να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση πολυανθεκτικών βακτηριακών λοιμώξεων, ωστόσο το πεδίο αυτό δεν έχει εξερευνηθεί επαρκώς με αποτέλεσμα οι συνδυασμοί αυτοί των φαρμάκων να χρησιμοποιούνται σπάνια στην κλινική πράξη. Για τον παραπάνω λόγο, η παρούσα έρευνα εξέτασε τις επιδράσεις από το συνδυασμό αντιβιοτικών μεταξύ τους, με άλλα φάρμακα ή ακόμα και με πρόσθετα τροφίμων. Οι ερευνητές θέλησαν να διαπιστώσουν με ποιον τρόπο οι παραπάνω συνδυασμοί επηρεάζουν τρία διαφορετικά είδη παθογόνων βακτηρίων. Πολλοί συνδυασμοί φαρμάκων περιόρισαν τη δράση των αντιβιοτικών, ωστόσο 500 ενίσχυσαν τη […]

Όλα τα νεοπλάσματα που δίνουν μεταστάσεις σε άλλα όργανα του σώματος, έχουν κύτταρα τα οποία διαφεύγουν στην κυκλοφορία του αίματος. Οι γιατροί μπορούν να εξετάσουν τα κύτταρα αυτά για να παρακολουθήσουν την πορεία του καρκίνου. Η ανάλυση των κυκλοφορούντων νεοπλασματικών κυττάρων (CTC) δεν γίνεται ακόμα τυπικά σε όλους τους καρκινοπαθείς, κυρίως λόγω της δυσκολίας να απομονωθούν από τα εκατομμύρια των φυσιολογικών κυττάρων που βρίσκονται σε ένα δείγμα αίματος. Η έρευνα γι’ αυτά ωστόσο συνεχίζεται και προσφάτως, μία ομάδα ερευνητών ανέφερε ότι οι θεραπευτικές ενέργειες που έγιναν με βάση τα επίπεδα των CTC είχαν ως αποτέλεσμα να αυξηθεί το προσδόκιμο ζωής των ανδρών με μεταστατικό καρκίνο του προστάτου. Η θεραπεία του μεταστατικού καρκίνου του προστάτου περιλαμβάνει συνήθως φάρμακα που παρεμβαίνουν στην παραγωγή ή τη χρήση της τεστοστερόνης από τον οργανισμό. Η τεστοστερόνη είναι η κύρια ανδρική ορμόνη και επιταχύνει την εξάπλωση του όγκου. Αν οι τυπικές ορμονικές θεραπείες δεν είναι αποτελεσματικές τότε ο γιατρός έχει δύο επιλογές: μπορεί είτε να χορηγήσει χημειοθεραπευτικά φάρμακα γνωστά ως ταξάνες, ή να χρησιμοποιήσει διαφορετικούς ορμονικούς αποκλειστές που δρουν ειδικά τους ανδρογονικούς υποδοχείς των καρκινικών κυττάρων. Οι τελευταίοι λέγονται αναστολείς σηματοδότησης ανδρογονικών υποδοχέων (ARS) και περιλαμβάνουν δύο παράγοντες, την ενζαλουταμίδη και την αμπιρατερόνη. Κανένας από αυτούς, […]

Οι θάνατοι από τον καρκίνο του πνεύμονα στις γυναίκες αναμένεται να παρουσιάσουν αύξηση κατά 43% μέχρι το 2030 και εκτιμάται ότι θα ξεπεράσουν τους θανάτους από καρκίνο του μαστού, σύμφωνα με τα αποτελέσματα μίας νέας έρευνας. Για τη χρονική περίοδο που εξετάζει η έρευνα, η θνησιμότητα από τον καρκίνο του μαστού αναμένεται να μειωθεί κατά 9%. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η θνησιμότητα από τον καρκίνο του πνεύμονα θα είναι υψηλότερη από την αντίστοιχη του καρκίνου του μαστού για τις γυναίκες στις 26 από τις 52 χώρες που εξετάστηκαν. Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Cancer Research. Οι ερευνητές τονίζουν, ωστόσο, ότι οι εκτιμήσεις τους θα επαληθευτούν μόνο εφόσον οι τάσεις που υπάρχουν σήμερα συνεχιστούν και στις επόμενες δύο δεκαετίες, γεγονός που δεν θεωρείται πολύ πιθανό. Ο σημαντικότερος παράγοντας για το παραπάνω είναι ότι το κάπνισμα ως παράγοντας κινδύνου μεταβάλλεται αφού όλο και περισσότεροι αντικαθιστούν τα συμβατικά τσιγάρα με ηλεκτρονικά. Οι επιστήμονες τονίζουν επίσης ότι οι αληθινές επιδράσεις του ηλεκτρονικού τσιγάρου στον καρκίνο του πνεύμονα δεν είναι ακόμα γνωστές. Μία άλλη μεταβλητή είναι ότι ο έλεγχος για καρκίνο του πνεύμονα στις ανεπτυγμένες χώρες μπορεί να μειώσει σημαντικά τη θνησιμότητα από τη συγκεκριμένη μορφή καρκίνου στις γυναίκες. Παρά τους παραπάνω περιορισμούς, οι ερευνητές υποστηρίζουν […]

Σύμφωνα με μία νέα μελέτη της βιβλιογραφίας, η σάουνα δεν είναι μόνο μία χαλαρωτική και ευχάριστη εμπειρία, αλλά προσφέρει επίσης σημαντικά οφέλη στην υγεία. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι μειώνει τον κίνδυνο καρδιαγγειακών, νευρολογικών και πνευμονικών παθήσεων, όπως το άσθμα και η γρίπη, περιορίζει το άλγος από τις ρευματικές παθήσεις και την κεφαλαλγία, μείωνει τη θνησιμότητα και βελτιώνει την ποιότητα ζωής. Συνολικά, «οι φυσιολογικές αποκρίσεις που παράγονται σε ένα τυπικό μπάνιο στη σάουνα αντιστοιχούν με αυτές που παράγονται από μία μέτρια ή έντονη φυσική δραστηριότητα, όπως το περπάτημα», είπε ο Γιάρι Λαουκάνεν, επικεφαλής της μελέτης από τη Φινλανδία. Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο Mayo Clinic Proceedings και από τα αποτελέσματά της φαίνεται ότι τα οφέλη από τη σάουνα ενδέχεται να είναι αθροιστικά με αυτά από τη φυσική άσκηση. Τα ευρήματα της μελέτης βασίζονται σε μία προηγούμενη έρευνα από την ίδια ομάδα που είχε συνδέσει τη σάουνα με μειωμένο κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου. Σε εκείνη την έρευνα, οι επισκέψεις στη σάουνα ανά εβδομάδα είχαν σχετιστεί αντιστρόφως ανάλογα με τα ποσοστά εγκεφαλικών επεισοδίων. Οι ερευνητές είχαν αποδώσει τα ευρήματά τους σε μία σειρά θετικών επιδράσεων που σχετίζονται με τη σάουνα, όπως η μείωση της αρτηριακής πίεσης, η βελτίωση του λιπιδαιμικού προφίλ, της αρτηριακής ακαμψίας, της […]

Μία ομάδα μορίων που σχηματίζονται κατά τον μεταβολισμό των ωμέγα-3 λιπαρών οξέων από τον οργανισμό, μπορεί να αναστείλει τον πολλαπλασιασμό και την εξάπλωση του καρκίνου, σύμφωνα με τα αποτελέσματα μίας νέας έρευνας. Τα μόρια αυτά λέγονται ενδοκανναβινοειδή, παράγονται φυσιολογικά από τον οργανισμό και έχουν παρόμοιες ιδιότητες με τα κανναβινοειδή που βρίσκονται στην κάνναβη, χωρίς τις ψυχοτροπικές δράσεις. Σε ποντίκια με νεοπλάσματα οστεοσαρκώματος (μία ιδιαίτερα επώδυνη μορφή καρκίνου που είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί) τα ενδοκανναβινοειδή επιβράδυναν τον πολλαπλασιασμό των νεοπλασμάτων, ανέστειλαν την εξάπλωση των καρκινικών κυττάρων και προκάλεσαν κυτταρικό θάνατο σε αυτά. Η έρευνα προέρχεται από το Πανεπιστήμιο του Ιλλινόις. Τα αποτελέσματά της δημοσιεύτηκαν στο Journal of Medicinal Chemistry. «Έχουμε ένα έμφυτο σύστημα ενδοκανναβινοειδών με αντιφλεγμονώδη και αναλγητική δράση. Βλέπουμε σήμερα ότι έχει και αντικαρκινικές ιδιότητες, καθώς σταματά τον πολλαπλασιασμό και την εξάπλωση των καρκινικών κυττάρων», είπε ο Αντίτι Ντας, επικεφαλής της έρευνας. «Τα μόρια αυτά μπορεί να χρησιμοποιηθούν στην αντιμετώπιση διαφόρων προβλημάτων, όπως η φλεγμονή, το άλγος και ο καρκίνος». Το 2017, η ομάδα από το Ιλλινόις ταυτοποίησε μία νέα ομάδα μεταβολιτών των ωμέγα-3 λιπαρών οξέων που λέγονται ενδοκαννοβινοειδή εποξείδια ή EDP-EAs. Παρατήρησαν ότι τα μόρια αυτά είχαν αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες και στόχευαν τους ίδιους υποδοχείς στον οργανισμό με αυτούς που […]

Τα ηλιακά εγκαύματα αποτελούν ένα μεγάλο κίνδυνο του καλοκαιριού. Ωστόσο, οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε πώς να προστατευτούμε από αυτά. Η μειωμένη έκθεση στον ήλιο καθώς και η χρήση προστατευτικού ρουχισμού και αντηλιακού συνήθως είναι αρκετά για να αποφύγουμε τα περισσότερα εγκαύματα από τον ήλιο. Τα εγκαύματα, όμως, δεν αποτελούν τις μοναδικές δερματικές εκδηλώσεις που εμφανίζονται κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Εξανθήματα που σχετίζονται με φυτά Αρκετοί άνθρωποι είναι αλλεργικοί στην ουροσιόλη, ένα λάδι που βρίσκεται στο δηλητηριώδη κισσό και ορισμένα είδη βελανιδιάς. Η έκθεση στη συγκεκριμένη ουσία γίνεται άμεσα μέσω επαφής με το φυτό κατά την κηπουρική ή έμμεσα αγγίζοντας ένα αντικείμενο που έχει έρθει σε επαφή με το λάδι του φυτού. Μέχρι να πλύνετε τα χέρια σας μπορείτε να μεταφέρετε το λάδι σε οτιδήποτε αγγίξετε.  2-10 ημέρες μετά την επαφή με το λάδι εμφανίζεται στην πληγείσα περιοχή ένα ερυθρό, κνησμώδες και φυσαλιδώδες εξάνθημα. Το εξάνθημα δεν είναι δυνατό να μεταδοθεί, ωστόσο μπορεί να νιώσετε ότι εξαπλώνεται. Η αλλεργική αντίδραση συνεχίζεται ακόμα και μετά την απομάκρυνση του λαδιού. Η καλύτερη θεραπεία για το συγκεκριμένο εξάνθημα είναι ένα τοπικό κορτικοστεροειδές που χορηγείται με ιατρική συνταγή. Σε σοβαρότερα περιστατικά μπορεί να χορηγηθούν και από του στόματος κορτικοστεροειδή. Η θεραπεία με υδροκορτιζόνη που […]

Η μεθυλίωση του DNA είναι μία μοριακή διαδικασία που επιτρέπει στον οργανισμό να επιδιορθώνει τις βλάβες του, να αντιμετωπίζει τις λοιμώξεις, να αποβάλλει τις τοξίνες του περιβάλλοντος, ακόμα και να σκέφτεται. Ορισμένες φορές, ωστόσο, η παραπάνω διαδικασία μπορεί να δυσλειτουργεί. Μία ομάδα επιστημόνων από το Translational Genomics Research Institute (TGen) εξέτασε τον τρόπο με τον οποίο η μεθυλίωση του DNA επηρεάζει την μη αλκοολική λιπώδη διήθηση του ήπατος, μία πάθηση που μπορεί να οδηγήσει σε κίρρωση του ήπατος ή ακόμα και θάνατο. Η νόσος αποτελεί επίσης μία από τις κύριες ενδείξεις για μεταμόσχευση ήπατος. Σε μία από τις πλέον ενδιαφέρουσες μελέτες του είδους της, οι επιστήμονες από το TGen ανακάλυψαν στοιχεία που δείχνουν ότι η μεθυλίωση του DNA παίζει ρόλο στην έναρξη της ίνωσης που σχετίζεται με τη μη αλκοολική λιπώδη διήθηση του ήπατος. Τα αποτελέσματα της μελέτης δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Clinical Epigenetics. Η παχυσαρκία και η αντίσταση στην ινσουλίνη σχετίζονται με συσσώρευση λίπους στο ήπαρ. Η παχυσαρκία αποτελεί μάλιστα παράγοντα κινδύνου για τη μη αλκοολική λιπώδη διήθηση του ήπατος. Οι ερευνητές ανέλυσαν και έκαναν βιοψία σε ηπατικούς ιστούς από 14 παχύσαρκους ασθενείς με προχωρημένη ίνωση ή κίρρωση του ήπατος και 15 παχύσαρκους ασθενείς με φυσιολογικό ήπαρ. «Τα ευρήματά […]

Σε ένα ιδανικό σενάριο, όλες οι γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας έχουν εμβολιαστεί πλήρως πριν μείνουν έγκυες. Ωστόσο, το παραπάνω αποτελεί ουτοπία, επομένως αρκετές γυναίκες δεν έχουν κάνει τα απαραίτητα εμβόλια κατά την πρώτη επίσκεψή τους στον γυναικολόγο στην αρχή της εγκυμοσύνης. Είναι λοιπόν ευθύνη του γιατρού να ενημερώσει την έγκυο σχετικά με τα εμβόλια που χρειάζεται. Κατά την πρώτη επίσκεψη στο γυναικολόγο, επομένως, αυτός πρέπει να βεβαιωθεί ότι η γυναίκα έχει ανοσία για την ερυθρά και την ανεμευλογιά. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τις γυναίκες που δεν γνωρίζουν αν έχουν εμβολιαστεί για τις παραπάνω παθήσεις και διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να μεταδώσουν τη λοίμωξη στο έμβρυο. Σε περίπτωση που διαπιστωθεί ότι η έγκυος δεν έχει κάνει το εμβόλιο MMR (Ιλαρά-Ερυθρά-Παρωτίτιδα) ή αυτό της ανεμευλογιάς, αυτά πρέπει να γίνονται μετά τον τοκετό, ακόμα και αν η γυναίκα θηλάζει. Τόσο το εμβόλιο MMR όσο και αυτό της ανεμευλογιάς αποτελούν εμβόλια με ζωντανούς ιούς. Η πιθανότητα να υπάρξει μόλυνση του εμβρύου στη χορήγηση των εμβολίων κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι σχετικά μικρή. Ωστόσο, τα εμβόλια αυτά δεν πρέπει να χορηγούνται σε εγκύους καθώς ο κίνδυνος, αν και μικρός, είναι υπαρκτός. Όλα τα εμβόλια με ζωντανούς ιούς αντενδείκνυνται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Εμβόλια που […]

Παρά την αλματώδη πρόοδο της ιατρικής, η διάγνωση του καρκίνου σε αρκετούς ασθενείς έχει πολύ κακή πρόγνωση. «Πολλοί ασθενείς πεθαίνουν από υποτροπή ενός καρκίνου του μαστού», είπε ο Τζιάν Γιουάν Γκο, επικεφαλής της έρευνας. Ο ερευνητής και η ομάδα του κατάφεραν προσφάτως να ταυτοποιήσουν μία γενετική ανωμαλία σε ένα συγκεκριμένο ιδιαίτερα επιθετικό τύπο κυττάρων καρκίνου του μαστού. Η ποσοτικοποίηση της παραπάνω μπορεί να προσφέρει πληροφορίες σχετικά με την κατάσταση του καρκίνου, τις πιθανότητες υποτροπής και την πορεία της θεραπείας. Η ανακάλυψη αυτή προσφέρει δυνητικά μία νέα εξέταση που αποτελεί εναλλακτική επιλογή στην επεμβατική και ακριβή βιοψία. Μία θεωρία σχετικά με τον πολλαπλασιασμό του καρκίνου αφορά την παρουσία κυττάρων (TIC) τα οποία είναι ανθεκτικά στη χημειοθεραπεία και ουσιαστικά εκκινούν ένα νεόπλασμα. «Ακόμα και μετά τη χημειοθεραπεία και το χειρουργείο, τα κύτταρα αυτά μπορούν να επιβιώσουν, να πολλαπλασιαστούν εκ νέου και να προκαλέσουν επενεμφάνιση του καρκίνου», είπε ο Γκο. Η ομάδα, με επικεφαλή τον Κιάνγκ Γιου, διαπίστωσε ότι τα TIC φέρουν έναν εξαιρετικά υψηλό αριθμό αντιγράφων μίας ειδικής αλληλουχίας DNA. Ο αυξημένος αυτός αριθμός οδηγεί σε υπερβολική παραγωγή των πρωτεϊνών που κωδικοποιούνται από το κομμάτι αυτό του γενετικού υλικού. Ο Γκο και οι συνεργάτες του δημιούργησαν μία «υγρή βιοψία» η οποία είναι ικανή να […]

Τα ωμέγα-3 λιπαρά δεν μειώνουν τον κίνδυνο για καρδιαγγειακά συμβάματα, θάνατο από στεφανιαία νόσο, εγκεφαλικό επεισόδιο ή καρδιακές αρρυθμίες όταν χορηγούνται σε μορφή συμπληρώματος, σύμφωνα με τα αποτελέσματα μίας νέας έρευνας. Η έρευνα συγκέντρωσε δεδομένα από 112.059 εθελοντές που έλαβαν μέρος σε 79 μικρότερες τυχαιοποιημένες μελέτες. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα συμπληρώματα ωμέγα-3 λιπαρών οξέων επηρέαζαν ελάχιστα ή καθόλου τον κίνδυνο θανάτου, εμφράγματος του μυοκαρδίου ή εγκεφαλικού επεισοδίου. Τα συμπληρώματα ωμέγα-3 λιπαρών οξέων προσέφεραν, ωστόσο, κάποια οφέλη καθώς περιόρισαν τα επίπεδα των τριγλυκεριδίων. Ένα αρνητικό ήταν ότι μείωσαν επίσης τα επίπεδα της καλής χοληστερόλης, ή HDL, σύμφωνα με τα αποτελέσματα που δημοσιεύτηκαν στο Cochrane Library Journal. Τα ευρήματα δεν προκάλεσαν έκπληξη στην ομάδα ερευνητών που έκανε την ανάλυση. «Όταν βλέπω τα αποτελέσματα της έρευνάς μας, αυτό που μου προκαλεί έκπληξη είναι ότι για αρκετό χρόνο πιστεύαμε ότι τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα προσφέρουν οφέλη στην καρδιακή και αγγειακή υγεία», είπε η Λι Χούπερ, μία συγγραφέας της έρευνας. «Οι έρευνες ήταν εξαιρετικά συνεπείς. Οι υψηλής ποιότητας έρευνες που δημοσιεύτηκαν τις τελευταίες δεκαετίες δείχνουν ότι υπάρχει μικρή ή καθόλου επίδραση στην πιθανότητα εμφάνισης καρδιακής νόσου, εγκεφαλικού επεισοδίου ή αρρυθμίας», είπε. Η Χούπερ και οι συνεργάτες της εξέτασαν δεδομένα από τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες μελέτες που […]

Μία νέα έρευνα ενοχοποιεί το στρες ως αιτιολογικό παράγοντα για την εμφάνιση αυτοανόσων νοσημάτων, όπως ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος και η ρευματοειδής αρθρίτιδα. Η ομάδα επιστημόνων που έκανε την έρευνα παρατήρησε ότι τα νοσήματα αυτά εμφανίζονται με αυξημένη συχνότητα σε άτομα που έχουν ιστορικό διάγνωσης με αγχώδεις διαταραχές. Πριν, ωστόσο, αποδεχτούμε την ενδεχόμενη σχέση μεταξύ του στρες και των αυτοανόσων νοσημάτων, ας εξετάσουμε μερικές λεπτομέρειες της έρευνας καθώς και τους όρους «αυτοάνοσο νόσημα», «στρες» και «αγχώδης διαταραχή». Τι είναι τα αυτοάνοσα νοσήματα; Κατά τα νοσήματα αυτά, το ανοσοποιητικό σύστημα δυσλειτουργεί και στοχεύει τους υγιείς ιστούς του οργανισμού. Υπάρχουν πολλά αυτοάνοσα νοσήματα, ορισμένα από τα πλέον κοινά είναι η ρευματοειδής αρθρίτιδα, η ψωρίαση, η πολλαπλή σκλήρυνση και ο διαβήτης τύπου 1. Σε ορισμένες περιπτώσεις μία πάθηση μπορεί να χαρακτηριστεί ως «αυτοάνοση» με βάση τη συμβατική λογική ή την άποψη ειδικών, χωρίς ωστόσο ο χαρακτηρισμός αυτός να βασίζεται σε επιστημονικά στοιχεία. Συχνά ο όρος «αυτοάνοση» αναφέρεται σε παθήσεις όπου υπάρχει παρουσία φλεγμονής ή ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος. Ωστόσο, οι παραπάνω εκδηλώσεις μπορούν να αποδοθούν και σε διάφορες λοιμώξεις. Ίσως, λοιπόν στο μέλλον, ορισμένες από τις παθήσεις που θεωρούμε σήμερα αυτοάνοσες μπορεί να αποδίδονται σε χρόνια λοίμωξη από μικροοργανισμούς που δεν είναι γνωστοί […]

Όπως γνωρίζουμε, κάθε κύτταρο του οργανισμού μας περιέχει το ίδιο γονιδίωμα, το σύνολο δηλαδή της γενετικής πληροφορίας που συνιστά το βιολογικό πυρήνα της ατομικότητάς μας. Ωστόσο, στον παραπάνω κανόνα υπάρχουν εξαιρέσεις, κύτταρα δηλαδή, που έχουν γενετικές διαφορές σε σχέση με τα υπόλοιπα. Παράδειγμα τέτοιων κυττάρων είναι τα καρκινικά κύτταρα, τα οποία εμφανίζονται όταν μία σειρά μεταλλάξεων δημιουργεί γενετικά ξεχωριστά κύτταρα. Αυτό που οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν, ωστόσο, είναι ότι ο εγκέφαλος έχει σημαντική γενετική ποικιλομορφία, με ορισμένες έρευνες να δείχνουν ότι υπάρχουν εκατοντάδες μεταλλάξεις σε κάθε νευρικό κύτταρο. Κατά την ανάπτυξη του εγκεφάλου, συμβαίνουν μεταλλάξεις και άλλες αλλαγές κατά την διαίρεση των εγκεφαλικών κυττάρων οι οποίες μεταβιβάζονται στις επόμενες γενιές κυττάρων. Ως αποτέλεσμα, ο εγκέφαλος ενός ενηλίκου αποτελείται από ένα μωσαϊκό γενετικά διακριτών κυτταρικών ομάδων. Γνωρίζουμε ότι η δραστηριότητα και η οργάνωση του εγκεφάλου αλλάζει ως απόκριση σε διάφορες εμπειρίες. Η μνήμη και η μάθηση αποτυπώνονται στον αριθμό και την ισχύ των συνάψεων μεταξύ των νευρικών κυττάρων. Γνωρίζουμε επίσης ότι ο εγκέφαλος αποτελεί ένα γενετικό μωσαϊκό, ωστόσο μία νέα έρευνα παρατηρεί μία σημαντική σύνδεση μεταξύ των εμπειριών και την γενετικής ποικιλομορφίας του εγκεφάλου. Σύμφωνα με την έρευνα, οι διάφορες εμπειρίες μπορούν να αλλάξουν την αλληλουχία DNA του γονιδιώματος που βρίσκεται […]

Η ναυτία είναι ένας γενικός όρος που περιγράφει τη δυσφορία του στομάχου η οποία συχνά συνοδεύεται από αίσθημα επικειμένου εμέτου. Σχεδόν όλοι παρουσιάζουν ναυτία κάποια στιγμή στη ζωή τους, γεγονός που την καθιστά ένας από τα πλέον κοινά προβλήματα στην ιατρική. Η ναυτία δεν αποτελεί νόσο, αλλά σύμπτωμα το οποίο μπορεί να αποδίδεται σε αρκετές διαφορετικές διαταραχές. Προκαλείται από προβλήματα σε ένα από τα παρακάτω: Όργανα της κοιλίας ή της πυέλου: Αρκετές παθήσεις της κοιλιακής χώρας μπορεί να έχουν ως σύμπτωμα τη ναυτία. Κοινά κοιλιακά αίτια ναυτίας περιλαμβάνουν φλεγμονή του ήπατος (ηπατίτιδα) ή του παγκρέατος (παγκρεατίτιδα), αποφράξεις του εντέρου ή του στομάχου, γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, ερεθισμός του στομάχου, της σκωληκοειδούς απόφυσης ή των οργάνων της πυέλου, νεφρική φλεγμονή και φλεγμονή της χοληδόχου κύστεως. Η συχνότερη αιτία παθήσεων της κοιλίας που έχουν ως αποτέλεσμα εμφάνιση ναυτίας είναι οι ιογενείς λοιμώξεις (γαστρεντερίτιδα). Ναυτία μπορεί επίσης να προκληθεί από τη δυσκοιλιότητα ή την έμμηνο ρύση. Εγκέφαλος και Νωτιαίος Μυελός: Η ναυτία συχνά αποτελεί σύμπτωμα ημικρανίας, νεοπλασμάτων του εκγεφάλου, τραυματισμών της κεφαλής, εγκεφαλικού επεισοδίου, αιμορραγιών μέσα ή γύρω από τον εγκέφαλο και μηνιγγίτιδας. Μπορεί επίσης να αποτελεί μία εκδήλωση του γλαυκώματος, λόγω της πίεσης που ασκείται στα νεύρα που βρίσκονται πίσω από τον οφθαλμό. Σε […]

Σύμφωνα με τις παρατηρήσεις μίας νέας έρευνας, ένα παθογόνο βακτήριο χρησιμοποιεί ένα φυσικό λιπίδιο με σκοπό να περιορίσει την ανοσιακή απόκριση του ξενιστή και κατά συνέπεια να αυξήσει την πιθανότητα λοίμωξης. Η ομάδα ερευνητών ανακάλυψε έτσι, ακουσίως, ένα νέο πιθανό στόχο της αντιφλεγμονώδους αγωγής για τις βακτηριακές και ιογενείς λοιμώξεις. Είναι γνωστό ότι τα λιπίδια βοηθούν τα βακτήρια Francisella tularensis, τα οποία ευθύνονται για την τουλαραιμία, να καταστείλουν τη φλεγμονή του ξενιστή, όταν μολύνουν ανθρώπινα κύτταρα ή κύτταρα ποντικών. Σε μία νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Journal of Innate Immunity, ερευνητές από το National Institute of Allergy and Infectious Diseases των ΗΠΑ, ανακάλυψαν ότι μία μορφή του λιπιδίου φωσφατιδυλεθανολοαμίνη είναι παρούσα στα βακτήρια. Η σύνθεση του λιπιδίου αυτού στα F. tularensis διαφέρει από τη σύνθεση του ίδιου βακτηρίου στα υπόλοιπα βακτήρια. Σε πειράματα με καλλιέργειες κυττάρων, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι η φυσική και η συνθετικη μορφή της φωσφατιδυλεθανολοαμίνης περιορίζει τη φλεγμονή που προκαλείται τόσο από τα βακτήρια της τουλαραιμίας όσο και από αυτά του δάγγειου πυρετού. Η τουλαραιμία αποτελεί μία δυνητικά απειλητική για τη ζωή νόσο που μεταδίδεται στους ανθρώπους μέσω επαφής με ένα μολυσμένο ζώο ή μέσω τσιμπήματος από κουνούπια, τσιμπούρια ή μύγες ελαφιών. Αν και η τουλαραιμία μπορεί […]

Μία νέα μελέτη προσδιορίζει την ιδανική διάρκεια άσκησης στην τρίτη ηλικία για τη διατήρηση των γνωστικών λειτουργιών. Βασιζόμενοι σε αποτελέσματα προηγουμένων ερευνών που είχαν αναδείξει θετική συσχέτιση μεταξύ της τακτικής άσκησης και της διατήρησης της υγείας του εγκεφάλου, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι 52 ώρες σε ένα διάστημα 6 μηνών είναι η ελάχιστη διάρκεια που χρειάζεται να ασκηθεί ένας ηλικιωμένος για να βελτιώσει τις γνωστικές του λειτουργίες. Στην πραγματικότητα, ο συνολικός χρόνος άσκησης ήταν ο σημαντικότερος παράγοντας που συνδέεται με την ταχύτητα επεξεργασίας δεδομένων και την προσοχή, την εκτελεστική λειτουργία και τις γνωστικές λειτουργίες σε μία συστηματική μελέτη 98 τυχαιοποιημένων ελεγχομένων ερευνών. Το εύρημα αυτό συνιστά ότι η βελτίωση των γνωστικών λειτουργιών από την άσκηση δρα στις ίδιες δομές που επηρεάζονται από τη γήρανση. Η άσκηση με διάρκεια περίπου 1 ώρα κάθε φορά μέχρι να ολοκληρωθεί ο στόχος των 52 ωρών σχετίστηκε με βελτίωση των γνωστικών λειτουργιών στους υγιείς ηλικιωμένους, σε αυτούς με ήπια έκπτωση των γνωστικών λειτουργιών αλλά και σε αυτούς με άνοια. Οι ερευνητές αναφέρουν ότι οι αεροβικές ασκήσεις, οι ασκήσεις αντίστασης, οι ασκήσεις που συνδυάζουν μυαλό και σώμα ή ο συνδυασμός των παραπάνω είναι αυτές που μπορεί να προσφέρουν οφέλη. Το τρέξιμο προσφέρει οφέλη σε […]

Το θωρακικό άλγος δεν εμφανίζεται πάντοτε στους ασθενείς με καρδιακές παθήσεις. Συχνά, αντί γι’ αυτό μπορεί να εμφανίζονται άλλα προειδοποιητικά συμπτώματα. Οποιοδήποτε σύμπτωμα προκαλείται με την κόπωση και υποχωρεί με την ξεκούραση μπορεί να σχετίζεται με την καρδιά. Ιδιαίτερα σε ασθενείς με παράγοντες κινδύνου όπως η υψηλή χοληστερόλη, η υπέρταση, ο διαβήτης, το κάπνισμα, η καθιστική ζωή, η παχυσαρκία και το οικογενειακό ιστορικό καρδιοπάθειας, συμπτώματα εκτός της στηθάγχης μπορεί να αποτελούν ενδείξεις ενός καρδιακού προβλήματος. Αν παρουσιάσετε ένα από τα παρακάτω συμπτώματα χωρίς αυτό να μπορεί να αποδοθεί σε κάποιο προφανή λόγο, μην το αγνοήσετε και επικοινωνήστε με τον γιατρό σας. Αίσθημα Κόπωσης Το αίσθημα αυτό μπορεί να είναι σύμπτωμα αρκετών διαφορετικών νόσων ή να αποτελεί ανεπιθύμητη ενέργεια φαρμάκων. Ωστόσο, το αίσθημα κόπωσης που επιμένει μπορεί να συνιστά επίσης ένδειξη καρδιακής ανεπάρκειας ή στεφανιαίας νόσου. Αν και το παραπάνω σύμπτωμα σπανίως αποτελεί το μοναδικό σημείο στεφανιαίας νόσου, δεν πρέπει να αγνοείται. Ανεξήγητο Άλγος Η απόφραξη της αιματικής ροής προς τον καρδιακό μυ που παρουσιάζεται στην στεφανιαία νόσο προκαλεί συχνά αντίδραση της καρδιάς όταν αυτή πρέπει να εργαστεί ισχυρότερα. Ωστόσο, το άλγος αυτό δεν εντοπίζεται πάντοτε στο θώρακα. Ορισμένες φορές μπορεί να εμφανιστεί στους ώμους, τα χέρια, την πλάτη, την κάτω […]

Το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου είναι μία χρόνια νόσος του γαστρεντερικού συστήματος. Τα κύρια συμπτώματά του περιλαμβάνουν κοιλιακό άλγος και διαταραχές των εντερικών κινήσεων (π.χ. δυσκοιλιότητα ή διάρροια). Το σύνδρομο ερερέθιστου εντέρου αποτελεί τη συχνότερη διαταραχή του γαστρεντερικού συστήματος και την 2η αιτία απουσίας από την εργασία μετά το κοινό κρυολόγημα. Εκτιμάται ότι το 10-20% του πληθυσμού παρουσιάζει συμπτώματα της νόσου, ωστόσο μόλις το 15% από αυτούς αναζητά ιατρική βοήθεια για τα παραπάνω. Υπάρχουν αρκετές αγωγές για το σύνδρομο οι οποίες όμως ανακουφίζουν απλά από τα συμπτώματα χωρίς να θεραπεύουν τη νόσο. Η χρονιότητα του συνδρόμου ευερέθιστου εντέρου και η δυσκολία στον περιορισμό των συμπτωμάτων του αποτελεί πρόκληση τόσο για τον ασθενή όσο και για τον θεράπων ιατρό του. Αίτια συνδρόμου ευερέθιστου εντέρου Υπάρχουν αρκετές θεωρίες σχετικά με την αιτιολογία του συνδρόμου. Παρά την εκτεταμένη έρευνα πάνω στο συγκεκριμένο θέμα τα αίτια δεν είναι ακόμα ξεκάθαρα: Μία θεωρία υποστηρίζει ότι το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου προκαλείται από ανώμαλες συσπάσεις του κόλου και του εντέρου (εξ ου και ο όρος «σπαστικό έντερο», ο οποίος έχει χρησιμοποιηθεί κατά καιρούς για να περιγράψει το σύνδρομο). Οι έντονες συσπάσεις του εντέρου μπορούν να προκαλέσουν σοβαρές κράμπες, γεγονός που δικαιολογεί ορισμένες από τις θεραπευτικές προσεγγίσεις για το […]

Μία ομάδα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο του Ιλινόις στο Σικάγο κατάφερε να ταυτοποιήσει μία πρωτεΐνη που είναι απαραίτητη για την ενεργοποίηση της φλεγμονής. Η πρωτεΐνη αυτή επηρεάζει τόσο την επιθυμητή φλεγμονή που οδηγεί σε επούλωση τραυμάτων και αντιμετώπιση των λοιμώξεων, όσο και την παρατεταμένη φλεγμονή η οποία προκαλεί βλάβες στους ιστούς και τα όργανα μέσω δυσλειτουργίας του ανοσοποιητικού συστήματος. Η πρωτεΐνη, ένας δίαυλος ιόντων που βρίσκεται στη μεμβράνη των ανοσιακών κυττάρων, αποτελεί ενδεχομένως ένα νέο στόχο για την ανάπτυξη φαρμάκων που θα περιορίζουν τη φλεγμονώδη απόκριση. Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Immunity. Γνωρίζουμε εδώ και καιρό ότι η φλεγμονή περιλαμβάνει ενεργοποίηση μίας δομής στο εσωτερικό των ανοσιακών κυττάρων που λέγεται φλεγμονόσωμα. Το παραπάνω ενεργοποιείται από την εισροή ιόντων καλίου διαμέσου της κυτταρικής μεμβράνης από έναν πρωτεϊνικό δίαυλο. Ωστόσο, ο πρωτεϊνικός αυτός δίαυλος ήταν άγνωστος μέχρι σήμερα. Ερευνητές, επικεφαλής των οποίων ήταν ο Άσραρ Μάλικ από το UIC College of Medicine, κατάφεραν να ταυτοποιήσουν το δίαυλο αυτό, τον οποίο ονόμασαν TWIK2. Μελέτησαν τη λειτουργία του στα μακροφάγα, ένα είδος ανοσιακών κυττάρων που εμπλέκονται τόσο στην αντιμετώπιση των λοιμώξεων όσο και στην απομάκρυνση των υπολλειμμάτων της φλεγμονής. «Η ταυτοποίηση του σημαντικού αυτού διαύλου, δίνει τη δυνατότητα να αναπτυχθούν νέα […]

Το έμφυτο ανοσοποιητικό σύστημα αποτελεί την πρώτη γραμμή άμυνας του οργανισμού. Τα κύτταρά του αναγνωρίζουν τα παθογόνα βακτήρια και ιούς και εκκινούν μία ανοσιακή απόκριση για να τα εξαλείψουν. Προκειμένου να αναγνωρίσουν την παρουσία των παθογόνων, τα κύτταρα του εμφύτου ανοσοποιητικού συστήματος χρησιμοποιούν υποδοχείς οι οποίοι μπορούν να αναγνωρίσουν το μικροβιακό DNA και στη συνέχεια να ενεργοποιήσουν μία πρωτεΐνη που ονομάζεται STING (STimulator of INterferon Genes). Μόλις ενεργοποιηθεί, η πρωτεΐνη αυτή με τη σειρά της ενεργοποιεί γονίδια τα οποία βοηθούν τα κύτταρα να αντιμετωπίσουν τα παθογόνα. Ωστόσο, το έμφυτο ανοσοποιητικό σύστημα υπό περιστάσεις μπορεί να στραφεί εναντίον του οργανισμού και να προκαλέσει μία σειρά παθήσεων οι οποίες είναι γνωστές ως αυτοφλεγμονώδη νοσήματα. Αν και τα μόρια που σχετίζονται με το έμφυτο ανοσοποιητικό σύστημα έχουν μελετηθεί εκτενώς, η ανάπτυξη φαρμάκων που δρουν σε ειδικά μόρια ενδιαφέροντος αποτελεί μεγάλη πρόκληση. Προσπαθώντας να δώσει λύση στο παραπάνω πρόβλημα, το εργαστήριο της Άντρεα Άμπλασσερ στο EPFL κατάφερε να ανακαλύψει μία ομάδα ουσιών που προσδένονται ειδικά στη STING και αναστέλλουν τη δράση της. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μία ειδική εξέταση για να αναζητήσουν μόρια τα οποία καταστέλλουν την κυτταρική ενεργοποίηση που μεσολαβείται από τη STING. Με την παραπάνω μέθοδο μπόρεσαν να ταυτοποιήσουν δύο χημικές ουσίες που […]

Οι θάνατοι παιδιών από πνευμονία και μηνιγγίτιδα μειώθηκαν σημαντικά από το 2000 μέχρι το 2015. Ο σημαντικότερος λόγος είναι η εισαγωγή των εμβολίων για τις νόσους αυτές στο πρόγραμμα εμβολιασμών αρκετών χωρών, σύμφωνα με μία ομάδα ερευνητών. Η έρευνα, η οποία διεξήχθη από επιστήμονες στο Johns Hopkins Bloomberg School of Public Health και δημοσιεύτηκε στο The Lancet Global Health, υπογραμμίζει την επιτυχία της παγκόσμιας προσπάθειας για τον περιορισμό των δύο αυτών παθήσεων και προσφέρει δεδομένα για τις τελευταίες χώρες που πλήγονται περισσότερο από αυτές, οι οποίες εντοπίζονται κυρίως στη Νότια Ασία και την Αφρική. «Η συνέχεια της προσπάθειας για τον περιορισμό των θανάτων από τις δύο αυτές νόσους επικεντρώνεται σε λίγες μεγάλες χώρες», είπε ο επικεφαλής της μελέτης, Brian Wahl. «Τα βακτήρια ευθύνονται για μεγάλο αριθμό θανάτου παιδιών στις χώρες αυτές». Ο Haemophilus influenza type b (Hib) και ο Streptococcus pneumoniae (πνευμονιόκοκκος) είναι βακτήρια που ενοχοποιούνται για την εμφάνιση μηνιγγίτιδας, πνευμονίας, σήψης και άλλων σοβαρών επιπλοκών, ιδιαίτερα στα παιδιά. Αποτελούν ένα από τα σημαντικότερα αίτια παιδικής θνησιμότητας στην αναπτυσσόμενες χώρες. Εκτιμάται ότι το 2000 παρατηρήθηκαν σχεδόν 2.1 εκατομμύρια σοβαρές λοιμώξεις και 299.000 θάνατοι παιδιών από τον Hib. Αντίστοιχα, 6.6 εκατομμύρια άτομα νόσησαν, ενώ 600.000 παιδιά κατέληξαν λόγω του πνευμονιόκοκκου. Στους […]

Την τελευταία δεκαετία, η ανακάλυψη νέων τεχνικών ανάλυσης έχει οδηγήσει σε καλύτερη κατανόηση των μικροβίων που βρίσκονται στον ανθρώπινο οργανισμό. Το σύνολο των μικροβίων αυτών είναι γνωστό ως μικροβίωμα. Ο οργανισμός του ανθρώπου αποτελεί ξενιστή για τρισεκατομμύρια μικρόβια. Το γονιδίωμα, δε, των μικροβίων αυτών περιέχει συνολικά 360 φορές περισσότερα γονίδια σε σχέση με το αντίστοιχο του ανθρώπου. Στο παρελθόν, υπήρχε η πεποίθηση ότι οι πνεύμονες στους υγιείς ενήλικες είναι στείροι μικροβίων, ωστόσο οι νέες τεχνικές έδειξαν ότι το κατώτερο τμήμα του αναπνευστικού συστήματος αποτελεί την κατοικία μίας κοινότητας μικροβίων με μεγάλη ποικιλομορφία: του πνευμονικού μικροβιώματος. Νέα στοιχεία έρχονται συνεχώς στο φως τα οποία δείχνουν ότι μία ιδιαίτερη μικροβιακή χλωρίδα είναι παρούσα τόσο στους πνεύμονες υγιών όσο και ασθενών ατόμων. Η έρευνα πάνω στο μικροβίωμα των πνευμόνων προχωρά με ταχείς ρυθμούς και γίνονται σημαντικές ανακαλύψεις σχετικά με τη σύνδεση του μικροβιώματος αυτού με διάφορες αναπνευστικές παθήσεις. Ελπίζουμε, σήμερα, ότι η συνεχιζόμενη έρευνα στο πεδίο αυτό θα προσφέρει πληροφορίες για την παθογένεια των παθήσεων του αναπνευστικού καθώς και το ρόλο του μικροβιώματος στην υγεία των πνευμόνων. Η ανάλυση του πνευμονικού μικροβιώματος γίνεται κυρίως με βρογχοκυψελιδικό έκπλυμα (BAL), αν και για τους ασθενείς με κυστική ίνωση χρησιμοποιείται επίσης η καλλιέργεια πτυέλων. Ο Υγιής […]

Το ιστορικό χρήσης από του στόματος αντισυλληπτικών χαπιών συνδέεται με αυξημένη πιθανότητα αντίστασης στην ινσουλίνη και διαβήτη στις γυναίκες που βρίσκονται στην εμμηνόπαυση. Στο παραπάνω συμπέρασμα κατέληξε μία έρευνα από τη Νότια Κορέα, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύτηκαν στο American Diabetes Association (ADA) 78th Scientific Sessions. «Η έρευνά μας έδειξε ότι υπάρχει αδιαμφισβήτητη σχέση μεταξύ του ιστορικού χρήσης αντισυλληπτικών χαπιών και της αυξημένης συχνότητας διαβήτη στις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση, ιδιαίτερα σε αυτές που έκαναν χρήση για πάνω από 6 μήνες», είπε ο Σουνγκ-Γου Κιμ, ένας από τους συγγραφείς της έρευνας. Πρόσθεσε επίσης ότι ακόμα και στις γυναίκες χωρίς διαβήτη, «η χρήση των από του στόματος αντισυλληπτικών συνδέθηκε με αυξημένες τιμές ινσουλίνης νηστείας και αντίστασης στην ινσουλίνη». Προηγούμενες μελέτες δεν είχαν αναδείξει συσχέτιση μεταξύ της χρήσης από του στόματος αντισυλληπτικών και της εμφάνισης διαβήτη σε γυναίκες νεαρότερης ηλικίας. Ο Κιμ δήλωσε, ωστόσο, ότι οι μελέτες αυτές είχαν εξετάσει μόνο την παρούσα χρήση και όχι το ιστορικό. Τόνισε επίσης ότι χρειάζεται χρόνια μέχρι να εμφανιστεί ο διαβήτης λόγω της αντίστασης στην ινσουλίνη, επομένως χρειάζεται μακροχρόνια παρακολούθηση. Μία άλλη πιθανή εξήγηση, σύμφωνα με τον Κιμ είναι ότι οι έρευνες αυτές εξέτασαν παλιότερες μορφές των αντισυλληπτικών χαπιών. Η πρώτη έρευνα που εξετάζει την […]

Οι φλεγμονώδεις νόσοι του εντέρου αποτελούν μία ομάδα φλεγμονωδών παθήσεων του λεπτού και του παχέος εντέρου. Η νόσος του Crohn και η ελκώδης κολίτιδα αποτελούν τις κύριες παθήσεις αυτής της κατηγορίας. Η πρώτη, εκτός από το λεπτό και το παχύ έντερο, μπορεί να επηρεάσει και άλλα όργανα του σώματος, όπως το στόμα, τον οισοφάγο, το στόμαχο και τον πρωκτό.Η ελκώδης κολίτιδα, αντιθέτως, επηρεάζει κυρίως το παχύ έντερο. Σημεία και Συμπτώματα Παρά το γεγονός ότι η νόσος του Crohn και η ελκώδης κολίτιδα αποτελούν διαφορετικές παθήσεις, και οι δύο μπορούν να παρουσιάσουν οποιαδήποτε από τα παρακάτω συμπτώματα: Κοιλιακό άλγος Έμετο Διάρροια Αιμορραγία από τον πρωκτό Σοβαρούς σπασμούς στην περιοχή της πυέλου Απώλεια βάρους Η αναιμία αποτελεί τη συχνότερη εξωεντερική επιπλοκή των φλεγμονωδών νόσων του εντέρου. Άλλες παθήσεις που σχετίζονται με τις νόσους είναι η αρθρίτιδα, το γαγγραινώδες πυόδερμα, η πρωτοπαθής σκληρωσική χολαγγειίτιδα και το σύνδρομο NTIS. Οι φλεγμονώδεις νόσοι του εντέρου έχουν σχετιστεί επίσης με την εν τω βάθει φλεβοθρόμβωση και την αποφρακτική βρογχιολότιδα με οργανούμενη πνευμονία (BOOP). Η διάγνωση βασίζεται γενικά σε εκτίμηση των φλεγμονωδών δεικτών στα κόπρανα η οποία ακολουθείται από κολονοσκόπηση και βιοψία των παθολογικών αλλοιώσεων. Διαγνωστικά Ευρήματα   Νόσος του Crohn Ελκώδης Κολίτιδα Συμμετοχή του τελικού ειλεού […]

Η επίσκεψη στον ίδιο γιατρό κάθε φορά που χρειάζεστε ιατρική φροντίδα μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο προώρου θανάτου, σύμφωνα με μία νέα έρευνα. Προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει ότι η παραπάνω προσέγγιση συνδέεται με μία σειρά από οφέλη, μεταξύ των οποίων η καλύτερη συμμόρφωση του ασθενούς με τη θεραπευτική αγωγή, τα υψηλότερα ποσοστά εμβολιασμών και προληπτικών μέτρων και οι λιγότερες νοσηλείες. Μία ομάδα ερευνητών, σήμερα, υποστηρίζει ότι η επίσκεψη στον ίδιο γιατρό συνδέεται επίσης με μειωμένη θνησιμότητα, γεγονός που δείχνει ότι ο δεσμός μεταξύ γιατρού και ασθενούς είναι περισσότερο σημαντικός απ’ όσο πιστεύαμε. «Αυτό που λέμε, ουσιαστικά, είναι ότι σε μία εποχή που όλοι επικεντρώνονται στις νέες τεχνολογίες και τα νέα φάρμακα στο χώρο της υγείας, το άρθρο μας δείχνει ότι η ανθρώπινη πλευρά της ιατρικής είναι ακόμα εξαιρετικά σημαντική και αποτελεί κυριολεκτικά ένα ζήτημα ζωής και θανάτου», είπε ο Σερ Ντένις Περέιρα Γκρέι, κύριος συγγραφέας της μελέτης. Στην έρευνα, η οποία δημοσιεύτηκε στο BMJ Open, ο Γκρέι και οι συνεργάτες του από το Πανεπιστήμιο του Έξετερ και το Πανεπιστήμιο του Μάνστεστερ, αναφέρουν δεδομένα τα οποία συγκέντρωσαν εξετάζοντας προηγούμενες έρευνες σχετικά με τη συνέπεια των ασθενών και τη θνησιμότητα. Η ομάδα εξέτασε συνολικά 22 έρευνες που πληρούσαν τα κριτήρια. Οι έρευνες αυτές […]

Τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότερες δίαιτες συνιστούν περιορισμό των υδατανθράκων. Ωστόσο, οι υδατάνθρακες αποτελούν σημαντικό κομμάτι μίας υγιεινής διατροφής και τους χρειαζόμαστε περισσότερο απ’ όσο νομίζουμε. Οι υδατάνθρακες περιέχουν την κύρια πηγή ενέργειας του οργανισμού, τη γλυκόζη. Η τελευταία αποτελεί το καύσιμο για όλες σχεδόν τις δραστηριότητες του οργανισμού, από την αναπνοή μέχρι τη σκέψη ή το τρέξιμο. Οι οδηγίες σήμερα συνιστούν ότι το 45-65% της ημερήσιας πρόσληψης θερμίδων πρέπει να προέρχεται από τους υδατάνθρακες. Η παραπάνω ποσότητα αντιστοιχεί σε 203-293 γραμμάρια για μία διατροφή 1800 θερμίδων. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι το 50% της διατροφής μας πρέπει να αποτελείται από υδατάθρακες. Γιατί, λοιπόν, τόσα πολλά άτομα είναι πεπεισμένα ότι πρέπει να αποφεύγουμε τους υδατάνθρακες όσο περισσότερο μπορούμε; Η απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα μάλλον αφορά την πηγή των υδατανθράκων. Δεν είναι όλοι ίδιοι Το σημαντικότερο ζήτημα αναφορικά με τους υδατάνθρακες είναι ότι μπορεί να προέρχονται από αρκετά τρόφιμα, μερικά από τα οποία θεωρούνται υγιεινά ενώ άλλα όχι. Τρόφιμα πλούσια σε θρεπτικές ουσίες που περιέχουν υδατάνθρακες είναι τα όσπρια, οι ξηροί καρποί, τα φρούτα, τα λαχανικά, τα γαλακτοκομικά και τα τρόφιμα ολικής αλέσεως. Ωστόσο, υδατάνθρακες μπορεί να περιέχονται επίσης στα προστιθέμενα σάκχαρα, στα επεξεργασμένα τρόφιμα και τα ζαχαρούχα ποτά. Τα φυσικά, […]

Η ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου που είναι γνωστή ως «εγκεφαλικά κύματα» έχει συγκεντρώσει το ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας και του κοινού εδώ και περισσότερο από 100 χρόνια. Ωστόσο η λειτουργία τους είναι ένα θέμα το οποίο είναι ακόμα υπό διερεύνηση. Αρκετοί νευροεπιστήμονες έχουν διατυπώσει την υπόθεση ότι η δράση των εγκεφαλικών κυμάτων βασίζεται στη συγχρονισμένη τους ταλάντωση σε διάφορες περιοχές του εγκεφάλου. Τελευταία δεδομένα, ωστόσο, δείχνουν ότι ορισμένα εγκεφαλικά κύματα αποτελούν ουσιαστικά «κύματα που ταξιδεύουν» τα οποία κινούνται μηχανικά κατά μήκος του εγκεφάλου, όπως τα κύματα της θάλασσας. Μία νέα μελέτη από το Columbia University με επικεφαλή το νευροεπιστήμονα Joshua Jacobs υποστηρίζει ότι τα κύματα που ταξιδεύουν είναι διεσπαρμένα στον ανθρώπινο φλοιό (την περιοχή που λαμβάνουν χώρα οι ανώτερες γνωστικές λειτουργίες) και οργανοποιούνται περισσότερο ανάλογα με τη διακπεραίωση διαφόρων δραστηριοτήτων από τον εγκέφαλο. Αυτό δείχνει ότι τα εγκεφαλικά κύματα σχετίζονται με τη συμπεριφορά, γεγονός που ενισχύει προηγούμενες έρευνες που είχαν θεωρήσει τα κύματα αυτά σημαντικό κομμάτι του εγκεφάλου που εμπλέκεται στη μνήμη, την αντίληψη, την προσοχή, ακόμα και τη συνείδηση. Τα εγκεφαλικά κύματα ανακαλύφθηκαν αρχικά με τη χρήση του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος, κατά το οποίο τοποθετούνται ηλεκτρόδια στην κεφαλή. Καταγράφηκαν έτσι διαφορετικές συχνότητες οι οποίες κυμαίνονται σε ένα μεγάλο εύρος και συγκεκριμένα […]

Τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες μπορούν να παρουσιάσουν κατάθλιψη, ωστόσο τα συμπτώματα στα δύο φύλα ενδέχεται να είναι πολύ διαφορετικά. Στους άνδρες, η κατάθλιψη μπορεί να εκδηλωθεί με θυμό και επιθετικότητα αντί για θλίψη, με αποτέλεσμα να είναι δύσκολο για την οικογένεια, αλλά και για το γιατρό, να αναγνωρίσει τα συμπτώματα αυτά ως συμπτωματολογία κατάθλιψης. Επιπλέον, οι άνδρες έχουν μικρότερη πιθανότητα σε σχέση με τις γυναίκες να αναγνωρίσουν, να μιλήσουν ή να ζητήσουν ιατρική βοήθεια για την κατάθλιψή τους. Παρά τα παραπάνω, η κατάθλιψη είναι μία πάθηση που επηρεάζει αρκετούς άνδρες. Τι είναι η κατάθλιψη; Όλοι έχουμε νιώσει κατά καιρούς θλίψη, ευερεθιστότητα και δυσκολία στον ύπνο. Τα παραπάνω συμπτώματα, ωστόσο, συνήθως παρέρχονται μετά από 1-2 μέρες. Η κατάθλιψη αποτελεί μία κοινή αλλά σοβαρή διαταραχή της διάθεσης που μπορεί να προκαλέσει σημαντικά συμπτώματα. Επηρεάζει την ικανότητα του ατόμου να σκέφτεται, να νιώθει και να διαχειρίζεται καθημερινές δραστηριότητες. Είναι επίσης γνωστή ως μείζονα καταθλιπτική διαταραχή ή κλινική κατάθλιψη. Τα συμπτώματα πρέπει να διαρκούν τουλάχιστον 2 εβδομάδες για να μπορεί να τεθεί η διάγνωση της νόσου. Τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες μπορούν να πάθουν κατάθλιψη, ωστόσο η επιθυμία τους να μιλήσουν για τα συναισθήματά τους διαφοροποιείται στο κάθε φύλο. […]

Είναι γνωστό ότι η χρόνια στέρηση ύπνου μπορεί να επηρεάσει την υγεία του καρδιαγγειακού συστήματος, ωστόσο σύμφωνα με μία νέα έρευνα, ακόμα και οι ήπιες διαταραχές του ύπνου, όπως η δυσκολία στην έλευση αυτού, μπορούν να προκαλέσουν αύξηση της αρτηριακής πίεσης στις γυναίκες. Η έρευνα προέρχεται από το Columbia University Irving Medical Center. Σχεδόν το 50% των ενηλίκων σήμερα δεν κοιμούνται αρκετά. Για τις γυναίκες, μάλιστα, το ποσοστό αυτό είναι υψηλότερο. Αρκετές έρευνες έχουν δείξει ότι οι διαταραχές του ύπνου εμφανίζονται με υψηλότερη συχνότητα στις γυναίκες, ενώ μερικές έχουν αναφέρει ότι η χρόνια αϋπνία είναι δύο φορές συχνότερη σε αυτές σε σχέση με τους άνδρες. «Το γεγονός αυτό σημιουργεί έντονο προβληματισμό καθώς αρκετές μελέτες έχουν δείξει ότι η στέρηση του ύπνου αλλά και τα ηπιότερα προβλήματα που σχετίζονται με αυτόν επηρεάζουν δυσανάλογα την καρδιαγγειακή υγεία στις γυναίκες», είπε η Brooke Aggarwal, επικεφαλής της μελέτης. Στην έρευνα έλαβαν μέρος 323 υγιείς γυναίκες. Οι ερευνητές εξέτασαν την αρτηριακή τους πίεση αλλά και τις συνήθειές τους αναφορικά με τον ύπνο. Οι ήπιες διαταραχές του ύπνου (όπως η κακή ποιότητα ύπνου, η δυσκολία στην έλευση του ύπνου και η αϋπνία) είναι 3 φορές συχνότερες σε σχέση με τις σοβαρότερες διαταραχές, όπως η αποφρακτική υπνική […]

Μία εξέταση αίματος στους ασθενείς που διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο για ρευματοειδή αρθρίτιδα είναι ικανή να προβλέψει ποιοι θα εμφανίσουν τη νόσο μέσα στα επόμενα 3 χρόνια, σύμφωνα με μία νέα έρευνα. «Καταφέραμε να ταυτοποιήσουμε ένα νέο βιοδείκτη ο οποίος έχει τη μεγαλύτερη προγνωστική ισχύ από όσους έχουν εξεταστεί μέχρι σήμερα», είπε η Anne Musters, μία από τους ερευνητές. Η έρευνα επιβεβαιώνει τα αποτελέσματα μίας προηγούμενης μελέτης που περιελάμβανε 21 εθελοντές με αυτοαντισώματα ενδεικτικά κινδύνου για τη ρευματοειδή αρθρίτιδα. Η παρουσία τουλάχιστον 5 κυρίαρχων κλώνων υποδοχέων Β-κυττάρων (BCR) στο περιφερικό αίμα ήταν προγνωστικός παράγοντας για την εμφάνιση ρευματοειδούς αρθρίτιδας. «Πιστεύουμε ότι οι περιφερικοί κλώνοι BCR μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ταυτοποίηση των ατόμων που διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να εμφανίσουν αρθρίτιδα», είπε η Musters. Αυτό θα μας επιτρέψει να παρέμβουμε εγκαίρως με αποτέλεσμα να προληφθεί η εμφάνιση της νόσου. Στην έρευνά τους, η Musters και οι συνεργάτες της χρησιμοποίησαν τεχνικές ανάλυσης της αλληλουχίας για να ανιχνεύσουν κλώνους BCR σε 129 εθελοντές με αρθραλγίες και αντισώματα για τη ρευματοειδή αρθρίτιδα. Από αυτούς, οι 45 ήταν θετικοί (είχαν δηλαδή περισσότερους από 5 κλώνους BCR), ενώ οι 84 ήταν αρνητικοί. Μετά από 104 μήνες, το 76% των ασθενών της πρώτης ομάδας είχαν εμφανίσει ρευματοειδή αρθρίτιδα. […]

Η επιβάρυνση από τις χρόνιες φλεγμονώδεις παθήσεις, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα, στον εγκέφαλο είναι ένα θέμα για το οποίο δεν υπάρχουν σημερά αρκετά δεδομένα. Μία νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Nature Communications, ωστόσο, έρχεται να ρίξει φως στο παραπάνω ζήτημα. «Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι μία φλεγμονώδης και αυτοάνοση νόσος με αυξημένα επίπεδα φλεγμονής που μπορούν να επηρεάσουν τις αρθρώσεις αλλά τον υπόλοιπο οργανισμό προκαλώντας συμπτώματα όπως αίσθημα κόπωσης, υπνηλία και διαταραχές των γνωστικών λειτουργιών», είπε ο Andrew Schrepf, ένας από τους επικεφαλείς της έρευνας. «Αν και είχαμε υποθέσει εδώ και αρκετό καιρό ότι η φλεγμονή που παρατηρούμε στο αίμα επηρεάζει τον εγκέφαλο, μέχρι σήμερα δεν γνωρίζαμε ακριβώς πού και πώς συμβαίνουν αυτές οι αλλαγές». Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι επιδράσεις της φλεγμονής είναι περισσότερο κατανοητές στις νόσους βραχείας διάρκειας, ωστόσο δεν ισχύει το ίδιο για τα χρόνια νοσήματα. «Όταν κάποιος νοσεί από γρίπη, για παράδειγμα, παρουσιάζει συμπτώματα της φλεγμονής που επηρεάζει τον οργανισμό, όπως αίσθημα ληθαργικότητας και αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος», είπαν. «Θέλαμε να διερευνήσουμε τι συμβαίνει σε παθήσεις που οι ασθενείς έχουν φλεγμονή για εβδομάδες, μήνες ή χρόνια, όπως για παράδειγμα στη ρευματοειδή αρθρίτιδα». Εξαιρετική βάση δεδομένων Η ερευνητική ομάδα χρησιμοποίησε δεδομένα από 54 ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα […]

Οι ηλιόλουστες μέρες του καλοκαιριού δίνουν το έναυσμα σε πολλούς από εμάς να ασκηθούμε εκτός του σπιτιού. Αν και η φυσική άσκηση βοηθά στη διατήρηση της καρδιακής υγείας, είναι σημαντικό να είμαστε προσεκτικοί κατά την έκθεση στις υψηλές θερμοκρασίες και την υγρασία. Ακούμε συχνά ιστορίες αθλητών οι οποίοι λιποθύμησαν λόγω έντονης άσκησης σε υψηλές θερμοκρασίες, πιθανώς επειδή δεν έπιναν αρκετά υγρά. Ωστόσο, ο θερμός καιρός μπορεί να επηρεάσει και άτομα που δεν είναι αθλητές. Για τον μέσο άνθρωπο, ακόμα και το περπάτημα στο δρόμο σε θερμοκρασίες κοντά στους 40 °C με υψηλά επίπεδα υγρασίας μπορεί να επιβαρύνει το καρδιαγγειακό σύστημα. Υπερβολική ζέστη; Όταν βρίσκεστε σε ένα περιβάλλον με υψηλές θερμοκρασίες, τα αιμοφόρα αγγεία που βρίσκονται κοντά στην επιφάνεια του δέρματος χαλαρώνουν με σκοπό να διευκολύνουν την απομάκρυνση θερμότητας από τον οργανισμό. Ωστόσο, όταν η θερμοκρασία του αέρα προσεγγίζει τη θερμοκρασία του σώματος, η διαδικασία αυτή παύει να λειτουργεί. Η εφίδρωση συμβάλλει επίσης στη μείωση της θερμοκρασίας του σώματος. Η θερμότητα του σώματος μετατρέπει τον ιδρώτα σε υδρατμούς. Η παραπάνω διαδικασία, ωστόσο δεν είναι το ίδιο αποδοτική όταν η υγρασία της ατμόσφαιρας ξεπερνά το 75%, καθώς οι υδρατμοί της ατμόσφαιρας καθιστούν δύσκολη την απομάκρυνση του ιδρώτα. Οι παραπάνω διεργασίες μπορούν να […]

Υπάρχει πιθανότητα τα συχνά συνταγογραφούμενα φάρμακα να συμβάλλουν στην εμφάνιση κατάθλιψης και να παίζουν ρόλο στα συνεχώς αυξανόμενα ποσοστά αυτοκτονιών; Σύμφωνα με μία έρευνα που έγινε στις ΗΠΑ, 1 στους 3 Αμερικάνους παίρνει τουλάχιστον ένα φάρμακο που έχει την κατάθλιψη ως πιθανή ανεπιθύμητη ενέργεια. Αυτοί που λαμβάνουν, δε, αυτά τα φάρμακα έχουν αυξημένα ποσοστά κατάθλιψης. Αρκετοί, μάλιστα, λαμβάνουν περισσότερα από 1 φάρμακα τα οποία έχουν την κατάθλιψη ως ανεπιθύμητη ενέργεια. Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι στα άτομα αυτά ο κίνδυνος κατάθλιψης είναι ακόμα μεγαλύτερος. Περίπου 200 φάρμακα που συνταγογραφούνται συχνά μπορεί να προκαλέσουν κατάθλιψη. Η λίστα των φαρμάκων αυτών περιλαμβάνει κατηγορίες όπως οι αναστολείς αντλίας πρωτονίων (PPIs) που χρησιμοποιούνται στη θεραπεία της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης, οι β-αποκλειστές που χρησιμοποιούνται στην υπέρταση, τα αντισυλληπτικά, τα αντιεπιληπτικά όπως η γκαμπαπεντίνη, τα κορτικοστεροειδή όπως η πρεδνιζόνη και η ιβουπροφένη που χορηγείται με ιατρική συνταγή. Ορισμένα από τα παραπάνω φάρμακα μπορούν να αγοραστούν από το φαρμακείο χωρίς να χρειάζεται ιατρική συνταγή. Για ορισμένα φάρμακα, όπως οι β-αποκλειστές και η ιντερφερόνη, ήταν ήδη γνωστό ότι μία από τις ανεπιθύμητες ενέργειές τους είναι η κατάθλιψη, ωστόσο οι ερευνητές δεν περίμεναν ότι τόσο πολλά φάρμακα βρίσκονται στην παραπάνω λίστα. «Μας προκάλεσε πραγματικά έκπληξη και ανησυχία το γεγονός ότι τόσο […]

Τα Μη Στεροειδή Αντιφλεγμονώδη Φάρμακα (ΜΣΑΦ) αποτελούν την κατηγορία φαρμάκων που χορηγείται συχνότερα για τη διαχείρηση του πόνου στους ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα. Τα αποτελέσματα μίας έρευνας που παρουσιάστηκε στο Annual European Congress of Rheumatology (EULAR 2018) δείχνουν ότι πάνω από τα 2/3 της αύξησης του καρδιαγγειακού κινδύνου που σχετίζεται με την οστεοαρθρίτιδα αποδίδεται στη χρήση των ΜΣΑΦ. Η οστεοαρθρίτιδα είναι μία κοινή πάθηση που προκαλεί ακαμψία και πόνο στις αρθρώσεις, ιδιαίτερα κατά τις πρωινές ώρες. Προκαλείται, μεταξύ άλλων, από φθορά του χόνδρου στις αρθρώσεις, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα τα οστά να τρίβονται μεταξύ τους. Το οίδημα των αρθρώσεων και ο πόνος αποτελούν συχνά συμπτώματα. Αποτελεί τον πλέον κοινό τύπο αρθρίτιδας και η συχνότητά της αυξάνεται με την ηλικία. Ο υπολογισμός του καρδιαγγειακού κινδύνου στα άτομα με οστεοαρθρίτιδα αποτελεί σήμερα σημαντικό κομμάτι της έρευνας καθώς γνωρίζουμε ελάχιστα σχετικά με τη σύνδεση των δύο παθήσεων, παρά το γεγονός ότι η οστεοαρθρίτιδα αποτελεί την πλέον κοινή ρευματική νόσο με υψηλή συχνότητα στους ηλικιωμένους. Η παρούσα έρευνα είναι σημαντική καθώς προσφέρει δεδομένα αναφορικά με το ρόλο των ΜΣΑΦ στις καρδιαγγειακές επιπλοκές που παρατηρούνται στους ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα. Τελευταία δεδομένα ερευνών δείχνουν ότι η οστεοαρθρίτιδα αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου για τις καρδιαγγειακές παθήσεις και […]

Σύμφωνα με μία νέα έρευνα, τα αντιβιοτικά δεν είναι τα μοναδικά φάρμακα που μπορούν να επηρεάσουν το εντερικό μικροβίωμα. Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nature. Ερευνητές από το European Molecular Biology Laboratory (EMBL) αναφέρουν ότι πάνω από το 1/4 (250 από τα 923) των φαρμάκων που εξετάστηκαν (μεταξύ των οποίων αντιιικά, αντιψυχωσικά, αντιόξινα, χημειοθεραπευτικά και φάρμακα για την πίεση) ανέστειλαν την ανάπτυξη τουλάχιστον ενός βακτηριακού στελέχους που ανευρίσκεται φυσιολογικά στη έντερο υγιών ατόμων. Οι ερευνητές παρατήρησαν επίσης ότι η χρήση ορισμένων από τα παραπάνω φάρμακα δημιουργούσε ανθεκτικότητα στα αντιβιοτικά. Αρκετές έρευνες στο παρελθόν έχουν δείξει ότι τα αντιβιοτικά επηρεάζουν σημαντικά τη σύνθεση του εντερικού μικροβιώματος και τις επιδράσεις που έχει αυτή στην υγεία του ατόμου. Ωστόσο, η παρούσα έρευνα είναι η πρώτη που εξετάζει τις αλληλεπιδράσεις των υπολοίπων φαρμάκων (μη αντιβιοτικών) στα βακτήρια που βρίσκονται στο έντερο. «Ο αριθμός των φαρμάκων που επηρεάζουν το εντερικό μικροβίωμα ήταν μεγαλύτερος απ’ όσο περιμέναμε», είπε ο συγγραφέας και επικεφαλής της έρευνας Peer Bork. «Η αλλαγή στη σύνθεση του εντερικού μικροβιώματος από ορισμένα φάρμακα προκαλεί ανεπιθύμητες ενέργειες, ενώ σε άλλα αποτελεί κομμάτι της θεραπευτικής τους δράσης». Αντιμικροβιακή δράση των φαρμάκων στον άνθρωπο Στα πλαίσια της έρευνας, οι ερευνητές παρατήρησαν τον πολλαπλασιασμό 40 αντιπροσωπευτικών βακτηρίων […]

Μία έρευνα προσφέρει νέα δεδομένα στις διαφορές μεταξύ των δυο φύλων αναφορικά με τη συχνότητα των ρευματικών και αυτοανόσων παθήσεων. Η έρευνα, δημοσιεύτηκε στο Nature Communications και έχει ιδιαίτερη σημασία για την ανάπτυξη νέων θεραπειών για αυτές τις νόσους. «Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε για ποιους λόγους οι παθήσεις αυτές εμφανίζονται σε υψηλότερα ποσοστά στις γυναίκες», είπε η Asa Tivesten, μία από τους συγγραφείς της μελέτης. «Έτσι θα είναι ευκολότερο να αναπτύξουμε καλύτερες θεραπείες γι’ αυτές». Στις αυτοάνοσες παθήσεις, το ανοσοποιητικό σύστημα παράγει αντισώματα που επιτίθενται στους υγιείς ιστούς του σώματος. Σχεδόν όλες οι αυτοάνοσες παθήσεις εμφανίζονται με σημαντικά αυξημένη συχνότητα στις γυναίκες. Η διαφορά αυτή είναι ιδιαίτερα μεγάλη στο λύκο, μία πάθηση γνωστή και ως συστηματικός ερυθηματώδης λύκος ή ΣΕΛ. Το 90% των ασθενών με την παραπάνω πάθηση είναι γυναίκες. Είναι γνωστό ότι η ανδρική ορμόνη τεστοστερόνη προσφέρει σε κάποιο βαθμό προστασία από τις αυτοάνοσες νόσους. Κατά συνέπεια, οι άνδρες είναι πιο προστατευμένοι από τις γυναίκες απέναντι στα νοσήματα αυτά καθώς οι τελευταίες έχουν μόλις το 1/10 της τεστοστερόνης που έχουν οι πρώτοι. Η τεστοστερόνη μειώνει τον αριθμό των Β κυττάρων, ενός είδους λεμφοκυττάρων που απελευθερώνει επιβλαβή αντισώματα. Οι ερευνητές προσπάθησαν να εξετάσουν αν υπάρχει σύνδεση μεταξύ τεστοστερόνης και παραγωγής […]

Τι είναι η φαρμακευτική φωτοευαισθησία; Η φαρμακευτική φωτοευαισθησία συμβαίνει όταν ορισμένα φάρμακα προκαλούν εμφάνιση ηλιακών εγκαυμάτων ή δερματίτιδας σε τμήματα του δέρματος που έχει εκτεθεί στον ήλιο. Τα παραπάνω εξανθήματα μπορεί να είναι κνησμώδη. Ορισμένα φάρμακα μπορεί να προκαλέσουν επίσης ονυχόλυση, αποκόλληση δηλαδή των ονύχων από την κοίτη. Αυτό λέγεται και φωτο-ονυχόλυση. Τι προκαλεί την φαρμακευτική φωτοευαισθησία; Η φαρμακευτική ή χημική φωτοευαισθησία συμβαίνει όταν ένα φάρμακο ή χημική ουσία συνδυάζεται με την υπεριώδη ακτινοβολία του ήλιου με αποτέλεσμα να προκαλεί μία φωτοτοξική ή φωτοαλλεργική αντίδραση. Οι ουσίες αυτές λέγονται φωτοευαισθητοποιητές και μπορεί να είναι τοπικά φάρμακα ή φάρμακα που λαμβάνονται από του στόματος. Ο παρακάτω πίνακας περιλαμβάνει τα πιο κοινά φάρμακα που μπορούν να προκαλέσουν φωτοευαισθησία. Αντιβιοτικά Τετρακυκλίνες Φθοριοκινολόνες Σουλφοναμίδες Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ) Ιβουπροφένη Ναπροξένη Κετοπροφένη Σελεκοξίμπη Διουρητικά Φουροσεμίδη Βουμετανίδη Υδροχλωροθειαζίδη Ρετινοειδή Ισοτρετινοΐνη Ακιτρετίνη Υπογλυκαιμικά Σουλφονυλουρίες Αντιψυχωσικά Φαινοθειαζίνες Θειοξανθίνες Άλλα φάρμακα 5-αμινολεβουλινικό οξύ Μεθυλ-5-αμινολεβουλινικό οξύ Φωτοφρίνη Βεμουραφενίμπη (50%) Δαμπραφενίμπη Ιματινίμπη Βαντετανίμπη Αμιωδαρόνη Διλτιαζέμη Κινίνη Κινιδίνη Υδροξυχλωροκίνη Εναλαπρίλη Δαψόνη Βορικοναζόλη Τοπικά φάρμακα-φωτοευαισθητοποιητές Αντηλιακά Βενζοφαινόνες Παρα-αμινοβενζοϊκό οξύ (PABA) Σαλικυλικά Αρώματα Μόσχος 6-μεθυλκουμαρίνη Διάφορα 5-φθοριοουρακίλη Λιθανθρακόπισσα Ποια είναι τα κλινικά συμπτώματα της φαρμακευτικής φωτοευαισθησίας; Τα κλινικά συμπτώματα της φαρμακευτικής φωτοευαισθησίας ποικίλλουν ανάλογα με τον παράγοντα που ενοχοποιείται για την εμφάνισή της […]

Όταν ο γιατρός μάς συνταγογραφεί ένα καινούριο φάρμακο, αρκετοί από εμάς πιστεύουμε ότι θα αρχίσουμε να νιώθουμε τις επιδράσεις του αμέσως μετά τη λήψη του. Ωστόσο, μερικά φάρμακα χρειάζονται χρόνο μέχρι να αρχίσει η δράση τους. Αυτό εξαρτάται από την ταχύτητα με την οποία το φάρμακο απορροφάται από τον οργανισμό, κατανέμεται στους κατάλληλους ιστούς και στη συνέχεια διασπάται ή μεταβολίζεται. Δώστε τους λίγο χρόνο Η δράση ορισμένων φαρμάκων ξεκινά από την πρώτη κιόλας ημέρα. Παραδείγματα τέτοιων φαρμάκων είναι τα φάρμακα για την υπέρταση, όπως για παράδειγμα ο β-αποκλειστής μετοπρολόλη που επιβραδύνει την καρδιά και μειώνει την ισχύ των συστολών της. Άλλα τέτοια φάρμακα είναι οι Η2 αποκλειστές, όπως η φαμοτιδίνη και η ρανιτιδίνη, τα οποία περιορίζουν την έκκριση γαστρικού οξέος από το στόμαχο. Ορισμένα φάρμακα, ωστόσο, χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να δράσουν. Για παράδειγμα, μπορεί να χρειαστούν 2-4 εβδομάδες πριν μία στατίνη για τον περιορισμό της χοληστερόλης, όπως η ατορβαστατίνη, αρχίσει έχει αποτελέσματα. Το φάρμακο αυτό αποκλείει ένα ένζυμο που χρησιμοποιεί το ήπαρ για να παράξει χοληστερόλη. Με μικρότερη ποσότητα χοληστερόλης να κυκλοφορεί στο αίμα, ο οργανισμός αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει καλύτερα και να διασπάσει την εναπομείνουσα χοληστερόλη. Ωστόσο, χρειάζεται χρόνος μέχρι να πραγματοποιηθεί αυτή η δράση. Τέλος, για άλλα φάρμακα […]

Οι περισσότεροι γνωρίζουμε ότι η παχυσαρκία, ιδιαίτερα στην περιοχή της κοιλίας επιβαρύνει την υγεία της καρδιάς. Μία νέα έρευνα, ωστόσο, παρατήρησε ότι η αυξημένη εναπόθεση λίπους στην κοιλιακή χώρα, κάτι που είναι γνωστό ως κεντρικού τύπου παχυσαρκία, ενδεχομένως είναι πιο επιβλαβής για τις γυναίκες παρά για τους άντρες. Η έρευνα, η οποία δημοσιεύτηκε στο Journal of the American Heart Association, περιελάμβανε περίπου 500.000 άτομα (55% γυναίκες) ηλικίας 40-69 ετών από το Ηνωμένο Βασίλειο. Οι ερευνητές πραγματοποίησαν σωματικές μετρήσεις στους εθελοντές και στη συνέχεια παρακολούθησαν ποιοι από αυτούς παρουσίασαν έμφραγμα του μυοκαρδίου στα επόμενα 7 χρόνια. Κατά τη διάρκεια αυτή, οι γυναίκες που είχαν αυξημένη ποσότητα λίπους στη μέση (υπολογίστηκε με μέτρηση της περιφέρειας μέσης, την αναλογία μέσης-γλουτών ή την αναλογία μέσης-ύψους) είχαν 10-20% αυξημένο κίνδυνο εμφράγματος του μυοκαρδίου σε σχέση με τις γυναίκες που είχαν γενικά αυξημένο σωματικό βάρος (όπως υπολογίστηκε με τη χρήση του ΔΜΣ, ενός δείκτη για την εκτίμηση της παχυσαρκίας). Ένας μεγαλύτερος λόγος περιφέρειας μέσης/γλουτών, ειδικότερα, φάνηκε να αποτελεί μεγαλύτερο καρδιαγγειακό παράγοντα κινδύνου στις γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες. Η ανάλυση έδειξε ότι σε σύγκριση με το ΔΜΣ, ο λόγος περιφέρειας μέσης/γλουτών ήταν 18% ισχυρότερος προγνωστικός δείκτης στις γυναίκες (έναντι 6% στους άνδρες). Το κεντρικό μήνυμα […]

Οι ασθενείς που έχουν αφαιρέσει τις αμυγδαλές ή τις αδενοειδείς εκβλαστήσεις τους πριν την ηλικία των 9 ετών διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο αναπνευστικών, λοιμωδών και αλλεργικών παθήσεων μέχρι την ηλικία των 30 ετών, σύμφωνα με μία έρευνα σε περίπου 1.2 εκατομμύρια άτομα. «Παρατηρήσαμε ότι η αμυγδαλεκτομή σχετίστηκε με σχεδόν τριπλάσιο κίνδυνο νόσων του ανωτέρου αναπνευστικού, ενώ η αδενοτομή διπλασίασε τον κίνδυνο χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας και παθήσεων του ανωτέρου αναπνευστικού, ενώ διπλασίασε επίσης τον κίνδυνο επιπεφυκίτιδας», είπε ο Sean Byars, ένας από τους συγγραφείς της έρευνας. «Οι αμυγδαλές και οι αδενοειδείς εκβλαστήσεις συχνά αφαιρούνται για την αντιμετώπιση της υποτροπιάζουσας αμυγδαλίτιδας ή της μέσης ωτίτιδας», προσέθεσε. Η κατανόηση των μακροπρόθεσμων επιπτώσεων των επεμβάσεων αυτών έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς οι αδενοειδείς εκβλαστήσεις και οι αμυγδαλές αποτελούν κομμάτια του ανοσοποιητικού συστήματος, συμβάλουν στην ανίχνευση των παθογόνων και την άμυνα του οργανισμού απέναντι σε αυτούς και αφαιρούνται συνήθως σε ηλικίες κατά τις οποίες το ανοσοποιητικό σύστημα ακόμα αναπτύσσεται. Ο Byars και οι συνεργάτες του πιστεύουν ότι τα ευρήματά τους θα συμβάλλουν στις προσπάθειες που γίνονται για την ανακάλυψη εναλλακτικών μη χειρουργικών θεραπειών. Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο JAMA Otorolaryngology-Head & Neck Surgery. Ο Byars και οι συνεργάτες του ανέλυσαν δεδομένα από το Danish Birth Registry, που περιελάμβανε […]

Μία νέα έρευνα προσφέρει καινούρια δεδομένα για την αντιμετώπιση της σκλήρυνσης κατά πλάκας. Σύμφωνα με αυτή, ένας προσδέτης στους οιστρογονικούς υποδοχείς β (ERβ) μπορεί να περιορίσει τη φλεγμονή και να προσφέρει ένα καλύτερο περιβάλλον για την επιδιόρθωση της μυελίνης. Όταν χορηγήθηκαν ERβ προσδέτες σε ποντίκια με σκλήρυνση κατά πλάκας, παρατηρήθηκε αύξηση σε ένα ουδετερόφιλο παράγοντα που λέγεται CXCL1. Τα αυξημένα επίπεδα του CXCL1 στον εγκέφαλο και την περιφέρεια, στη συνέχεια, σχετίστηκαν με αυξημένη επαναμυελίνωση. «Οι θεραπείες που χρησιμοποιούνται σήμερα για την πολλαπλή σκλήρυνση είναι ανοσοτροποποιητικές και επιβραδύνουν την αναπηρία από τη νόσο, ωστόσο δεν μπορούν να αναιρέσουν τις βλάβες που έχουν προκληθεί από αυτή ή να επαναφέρουν τη μυελίνη», είπε η Seema K. Tiwari-Woodruff, μία συγγραφέας της έρευνας. Η ταυτοποίηση των μηχανισμών πίσω από τα θεραπευτικά οφέλη που προσφέρουν οι ERβ προσδέτες έχει ιδιαίτερη σημασία για την ανάπτυξη νέων θεραπειών που προάγουν την επαναμυελίνωση, πρόσθεσε. Η έρευνα εξέτασε περισσότερο έναν από αυτούς τους προσδέτες, το χλωριούχο ινδαζόλιο. «Αν και αναμέναμε ότι οι ERβ προσδέτες θα είναι αποτελεσματικοί, το εύρημα ότι το χλωριούχο ινδαζόλιο περιορίζει την “κακή” και ενισχύει την “καλή” φλεγμονή ήταν αναπάντεχο», είπε η συγγραφέας. Η φλεγμονή στις αυτοάνοσες παθήσεις, όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι επιβλαβής, ωστόσο σε […]

Το μικροβίωμα αποτελεί τον τομέα της έρευνας που συγκεντρώνει σήμερα το μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Ο όρος «μικροβίωμα» αναφέρεται στα τρισεκατομμύρια μικρόβια που βρίσκονται στο οργανισμό μας. Η μεγάλη πλειοψηφία αυτών των βακτηρίων, ιών και μυκήτων βρίσκονται στο έντερο. Τα μικρόβια αυτά βοηθούν στην πέψη, παράγουν θρεπτικές ουσίες αλλά και άλλες ουσίες με διάφορες επιδράσεις για την υγεία μας. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει συνεχής αλληλεπίδραση μεταξύ των μικροβίων που βρίσκονται στο έντερο και των περισσοτέρων οργανικών συστημάτων του ανθρώπου, όπως το αγγειακό, το νευρικό, το ενδοκρινικό και το ανοσοποιητικό. Όλα τα παραπάνω συνδέονται σε μεγάλο βαθμό με την καρδιαγγειακή υγεία. Μικροβιακοί μεταβολίτες Είναι προφανές ότι η διατροφή μας παίζει σημαντικό ρόλο στη σύνθεση του εντερικού μικροβιώματος. Συνεχώς μαθαίνουμε περισσότερα σχετικά με τις ουσίες που παράγονται από τα μικρόβια (δηλαδή τους μεταβολίτες) και τον τρόπο που αυτές επηρεάζουν τον κίνδυνο αρκετών χρονίων παθήσεων, μεταξύ των οποίων ο διαβήτης, η καρδιακή νόσος και ο καρκίνος. Ένας από τους μεταβολίτες που έχει μελετηθεί εκτενώς είναι η τριμεθυλαμίνη (ΤΜΑ), η οποία σχηματίζεται όταν τα μικρόβια του εντέρου καταναλώνουν χολίνη, μία ουσία που βρίσκεται στο κόκκινο κρέας, τα ψάρια, τα πουλερικά και τα αυγά. Στο ήπαρ, η ΤΜΑ μετατρέπεται σε Ν-οξείδιο της τριμεθυλαμίνης (ΤΜΑΟ), μία ουσία […]

Τα μικρόβια που βρίσκονται στο έντερο είναι απαραίτητα για την επιβίωσή μας. Ωστόσο, ο άνθρωπος δεν είναι ο μοναδικός οργανισμός που έχει σχέση εξάρτησης με τα μικρόβια που παρασιτούν σε αυτόν. Η μύγα των φρούτων χρειάζεται οξικό οξύ από το Acetobacter pomorum. Το καλαμάρι χρειάζεται τη φωτεινότητα που προσφέρει το Vibrio fischeri για να επιβιώσει. Οι τερμίτες δεν μπορεί να πέψουν το ξύλο χωρίς την trichonympha, ένα είδος συμβιωτικού πρωτοζώου που βρίσκεται στο έντερο. Έτσι και ο άνθρωπος, χρησιμοποιεί ουσιαστικά τα μικρόβια που βρίσκονται στο έντερο για διάφορες εργασίες, όπως την απομάκρυνση αποβλήτων, την «εκπαίδευση» του ανοσοποιητικού συστήματος, τη ρύθμιση των επιπέδων των νευροδιαβιβαστών αλλά και τη σύνθεση απαραίτητων θρεπτικών ουσιών, όπως η βιταμίνη Κ. Η διαταραχή αυτού του ισορροπημένου οικοσυστήματος μπορεί συχνά να οδηγήσει σε νόσηση, ενώ αντίστοιχα η επαναφορά της φυσιολογικής του λειτουργίας μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την πρόληψη ορισμένων παθήσεων. Λόγω της μεγάλης περιπλοκότητας του μικροβιώματος, το οποίο αποτελείται από τρισεκατομμύρια βακτήρια, εκ των οποίων αρκετά δεν είναι δυνατό να καλλιεργηθούν στο εργαστήριο, ο καθορισμός σχέσεων αιτίας-αποτελέσματος μεταξύ των βακτηρίων και των διαφόρων νόσων δεν είναι εύκολος. Καταλαβαίνουμε επομένως πόσο μεγάλη σημασία έχει η ανακάλυψη του Manfredo Vieira και των συνεργατών του, οι οποίοι παρατήρησαν ότι το […]

Νέα δεδομένα δείχνουν ότι ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται ευρέως εδώ και 20 χρόνια για τη θεραπεία της πολλαπλής σκλήρυνσης, μπορεί επίσης να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά αρκετά πολυανθεκτικά βακτήρια. Το εύρημα αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία τόσο για τη θεραπεία των ασθενών που νοσούν από αυτά όσο και για τη γενικότερη μάχη εναντίον των ανθεκτικών βακτηρίων. Βακτήρια όπως η Pseudomonas aeruginosa και το Enterobacteriaceae μπορεί να οδηγήσουν σε νοσηλεία και σε ορισμένες περιπτώσεις να είναι ακόμα και απειλητικά για τη ζωή του ασθενούς. Τα βακτήρια αυτά, που ευθύνονται συνήθως για λοιμώξεις όπως η πνευμονία, συχνά αναπτύσσουν ανθεκτικότητα στα κλασικά αντιβιοτικά. Ερευνητές από το Aarhus University διαπίστωσαν ότι ένα φάρμακο γνωστό ως glatiramer acetate, το οποίο συνήθως χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της πολλαπλής σκλήρυνσης, μπορεί να αντιμετωπίσει επίσης τα ανθεκτικά αυτά βακτήρια. Πειράματα στο εργαστήριο έδειξαν ότι το φάρμακο καταστρέφει το 50% των βακτηρίων σε δείγματα από ασθενείς με κυστική ίνωση που εκτίθενται στα βακτήρια των πνευμόνων. Δυνατότητα να αναπτυχθούν νέες θεραπείες Η ανακάλυψη αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία σήμερα, καθώς τα πολυανθεκτικά βακτήρια αποτελούν μείζον πρόβλημα. Τα δεδομένα δείχνουν ότι το φάρμακο αυτό είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό για τις λοιμώξεις που προκύπτουν από Gram-αρνητικά βακτήρια. Τα βακτήρια αυτά αποτελούν τη συχνότερη αιτία πνευμονίας, κυστίτιδας και […]

Οι επιδράσεις της διατροφής στην αρθρίτιδα είναι ένα θέμα για το οποίο έχουν αναπτυχθεί αρκετές θεωρίες ανά τους αιώνες. Αρκετές από αυτές είναι βασισμένες σε ιατρικά δεδομένα, ενώ άλλες βασίζονται στη λογική. Απώλεια βάρους Αρκετά δεδομένα υποστηρίζουν ότι η απώλεια βάρους μπορεί να βοηθήσει στον περιορισμό των συμπτωμάτων της αρθρίτιδας. Η παχυσαρκία αποτελεί μείζονα παράγοντα κινδύνου για την οστεοαρθρίτιδα. Θεωρητικά, η απώλεια βάρους μπορεί να μειώσει τη δυσφορία που προκαλεί η νόσος καθώς επιβαρύνονται λιγότερο οι αρθρώσεις. Μία έρευνα παρατήρησε ότι η απώλεια μόλις μισού κιλού από το σωματικό βάρος, μειώνει την επιβάρυνση των αρθρώσεων του γονάτου κατά 2 κιλά. Επιπλέον, η διατήρηση ενός υγιούς σωματικού βάρους μπορεί να μειώσει σημαντικά την πιθανότητα να εμφανίσετε τη νόσο. Η επίτευξη και διατήρηση του βάρους εντός υγιών ορίων απαιτεί συνδυασμό αεροβικής άσκησης και ασκήσεων ενδυνάμωσης. Ωμέγα-3 Λιπαρά Οξέα Τα λίπη από τη διατροφή μπορούν να επηρεάσουν τη φλεγμονή, η οποία αποτελεί κύριο παράγοντα στη ρευματοειδή αρθρίτιδα. Το είδος αυτό της αρθρίτιδας προκαλείται από λαθασμένη στόχευση των αρθρώσεων από το ανοσοποιητικό σύστημα. Τα ιχθυέλαια που είναι πλούσια σε ωμέγα-3 λιπαρά οξέα μπορεί να προσφέρουν οφέλη στις φλεγμονώδεις μορφές αρθρίτιδας, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα. Ωστόσο, τα παραπάνω υπάρχει μικρή πιθανότητα να προκαλέσουν ανεπιθύμητες ενέργειες […]

Μία νέα μορφή ανοσοθεραπείας η οποία αναπτύχθηκε από ερευνητές στο National Cancer Institute (NCI) των ΗΠΑ, οδήγησε σε ολική ύφεση του καρκίνου του μαστού σε μία ασθενή που δεν ανταποκρίθηκε σε καμία άλλη θεραπευτική αγωγή. Η ασθενής αυτή έλαβε τη θεραπεία σε μία κλινική δοκιμή, επικεφαλής της οποίας ήταν ο Steven A. Rosenberg. Τα ευρήματά της δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Nature Medicine. «Αναπτύξαμε μία μέθοδο υψηλής ακρίβειας η οποία μπορεί να ανιχνεύσει τις μεταλλάξεις ενός νεοπλάσματος που αναγνωρίζονται από το ανοσοποιητικό σύστημα», είπε ο Dr. Rosenberg. «Η έρευνα είναι ακόμα σε πειραματικό στάδιο. Η προσέγγισή μας ωστόσο στη νέα αυτή ανοσοθεραπεία αφορά τις μεταλλάξεις και όχι το είδος του καρκίνου, επομένως μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε αρκετά είδη καρκίνου». Η νέα αυτή ανοσοθεραπεία είναι μία τροποποιημένη μορφή της “adoptive cell transfer” ή ACT. Η ACT έχει χρησιμοποιηθεί επιτυχώς στο παρελθόν για τη θεραπεία του μελανώματος, μίας μορφής καρκίνου με μεγάλο αριθμό σωματικών ή επίκτητων μεταλλάξεων. Η θεραπεία αυτή δεν ήταν, ωστόσο, το ίδιο αποτελεσματική σε ορισμένες κοινές μορφές καρκίνων του επιθηλίου, οι οποίοι παρουσιάζουν μικρότερο αριθμό μεταλλάξεων, όπως ο καρκίνος του στομάχου, του οισοφάγου, των ωοθηκών και του μαστού. Σε μία συνεχιζόμενη κλινική δοκιμή δεύτερης φάσης, οι ερευνητές αναπτύσσουν μία μορφή […]

Οι ημικρανίες εμφανίζονται συχνότερα στις γυναίκες, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι δεν επηρεάζουν και άνδρες ασθενείς. Εκτιμάται ότι το 9% συνολικά των ανδρών υποφέρουν από ημικρανίες. Η κληρονομικότητα παίζει σημαντικό ρόλο στη συγκεκριμένη πάθηση καθώς το 70% περίπου των ασθενών έχει κάποιο κοντινό συγγενή που επίσης πάσχει από ημικρανίες. Σε αντίθεση με τις άλλες μορφές κεφαλαλγίας, όπως η κεφαλαλγία τάσεως και η αθροιστική κεφαλαλγία, η ημικρανία μπορεί να επηρεάσει τον ύπνο και τις καθημερινές δραστηριότητες. Οι ασθενείς που πάσχουν από συχνές ημικρανίες έχουν επίσης αυξημένη πιθανότητα να παρουσιάσουν άλλα προβλήματα υγείας όπως κατάθλιψη, αγχώδη διαταραχή, αϋπνία, σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου και σύνδρομο ανήσυχων ποδιών. Αρκετές έρευνες έχουν επίσης δείξει ότι οι ημικρανίες σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο καρδιακών νόσων και εγκεφαλικού επεισοδίου. Μία έρευνα από το Harvard εξέτασε ειδικά τη σύνδεση μεταξύ ημικρανίας σε άνδρες και κίνδυνο καρδιαγγειακών νόσων. Στην έρευνα έλαβαν μέρος 20.084 εθελοντές ηλικίας 40-84 ετών οι οποίοι συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια στο τέλος κάθε έτους αναφορικά με την κατάσταση της υγείας τους. Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι στους ασθενείς που ανέφεραν συχνές ημικρανίες, ο κίνδυνος εμφράγματος μυοκαρδίου ήταν αυξημένος κατά 42%. Μία άλλη έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Neurology, έδειξε ότι οι ασθενείς που υποφέρουν από ημικρανίες έχουν διπλάσια πιθανότητα να […]

Ένα πρόσφατο άρθρο σε σοβαρή Αμερικανική ιατρική ιστοσελίδα, σχετικά με την ασφάλεια της κατανάλωσης αβγών από άτομα με διαβήτη, προκάλεσε συζητήσεις μεταξύ των επιστημόνων και έτυχε ευρείας δημοσίευσης σε Ελληνικές αντίστοιχες ιστοσελίδες Ο τίτλος του άρθρου είναι «Να τρώμε αβγά ή να μη τρώμε; Αυτό είναι το ερώτημα στο διαβήτη». Περιγράφει τα αποτελέσματα μιας αυστραλιανής έρευνας (μελέτη DIABEGG από το Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ), που δημοσιεύθηκε στο τεύχος Μαΐου ενός έγκυρου Αμερικανικού περιοδικού διατροφής. Η μελέτη αυτή, της οποίας τμήματα είχαν δημοσιευθεί ήδη από το 2014, έρχεται να ανατρέψει αποτελέσματα παλαιότερων μελετών σχετικά με την επίδραση της μεγάλης κατανάλωσης αβγών στα επίπεδα χοληστερόλης ατόμων με διαβήτη τύπου 2. Στην μελέτη DIABEGG έλαβαν μέρος 128 άτομα με διαβήτη και προδιαβήτη, μέσης ηλικίας 60 ετών και μέσου δείκτη μάζας σώματος 34 kg/m2. Φάρμακα για ελάττωση της χοληστερόλης ελάμβαναν 58% των ατόμων. Η δίαιτα έδινε έμφαση στην αντικατάσταση κεκορεσμένου λίπους της τροφής (π.χ. από βούτυρο) με μονοακόρεστα και πολυακόρεστα λίπη (π.χ. από αβοκάντο και ελαιόλαδο). Τα μισά από αυτά τα άτομα ορίσθηκε να λαμβάνουν 2 αβγά κάθε μέρα για πρωινό και τα υπόλοιπα λιγότερο από 2 αβγά την εβδομάδα και να συμπληρώνουν τα λευκώματά τους με υπολογισμένες ποσότητες ζωικής ή φυτικής πρωτεΐνης. Παράλληλα είχαν […]