Τι Συμβαίνει στον Εγκέφαλο όταν είμαστε Ερωτευμένοι;

Αν έχετε βιώσει τη μετάβαση από την αρχική «σπίθα» στο αίσθημα ότι είστε ερωτευμένοι, μπορεί να παρατηρήσατε ότι συνήθως συμβαίνει φυσικά. Έχετε αναρωτηθεί ωστόσο πώς κάνουμε το μεγάλο αυτό συναισθηματικό άλμα; Με άλλα λόγια ποιες είναι οι αλλαγές που συμβαίνουν στον εγκέφαλο και μας επιτρέπουν να ερωτευτούμε;

Η Στέφανι Κακιόπο, μία ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο που μελέτησε τη νευρολογία του έρωτα τα τελευταία 10 χρόνια, εξηγεί ότι η διαδικασία αυτή περιλαμβάνει διάφορες σύνθετες αλλαγές, ιδιαίτερα στο σύστημα επιβράβευσης του εγκεφάλου. Ειδικότερα, σε μία συγκεντρωτική μελέτη των ερευνών για την αγάπη και τον έρωτα, η Λίζα Ντάιαμοντ και η Τζάνα Ντίκενσον, δύο ψυχολόγοι από το Πανεπιστήμιο της Γιούτα, διαπίστωσαν ότι ο έρωτας σχετίζεται με δραστηριότητα σε δύο περιοχές του εγκεφάλου, το κοιλιακό καλυπτρικό πεδίο και τον κερκοφόρο πυρήνα. Οι περιοχές αυτές παίζουν σημαντικό ρόλο στην οδό επιβράβευσης και ρυθμίζουν το νευροδιαβιβαστή γνωστό ως ντοπαμίνη. Με άλλα λόγια, στα πρώιμα στάδια του έρωτα, υπάρχει επιθυμία για τον ή την σύντροφο γιατί σας κάνει να νιώθετε καλά.

Τα αισθήματα αυτά παραμένουν καθώς περνά ο χρόνος. Η νευροαπεικονιστική έρευνα της Κακιόπο αλλά και οι έρευνες άλλων επιστημόνων έδειξαν ότι όταν ένα άτομο είναι ερωτευμένο (και για όσο η σχέση προσφέρει ικανοποίηση) και μόνο η σκέψη του/της συντρόφου βελτιώνει τη διάθεση και προστατεύει από το άλγος, το στρες και άλλα αρνητικά συναισθήματα.

Αν και η αγάπη στα πρώιμα στάδιά της μας φαίνεται ίσως διαφορετική από μία αγάπη που έχει διαρκέσει για χρόνια, ο εγκέφαλός μας μάλλον δεν μπορεί να καταλάβει τη διαφορά. Σε μία άλλη έρευνα, η Μπιάνκα Ασεβέντο, μία επιστήμονας από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, παρατήρησε ότι οι εθελοντές που ήταν παντρεμένοι για 21.4 χρόνια κατά μέσο όρο και ήταν ερωτευμένοι με τον ή την σύζυγό τους είχαν αντίστοιχη δραστηριότητα της ντοπαμίνης σε περιοχές όπως το κοιλιακό καλυπτρικό πεδίο, με άτομα που είχαν ερωτευτεί προσφάτως.

Οι φυσικοί αυτοί μηχανισμοί του έρωτα φαίνεται ότι ισχύουν για όλα τα φύλα, τους πολιτισμούς και τις εθνικότητες. Ωστόσο δεν είναι ίδια όλα τα είδη έρωτα ή επιθυμίας, σύμφωνα με τις Ντάιαμοντ και Ντίκενσον. Ο ρομαντικός και ο πλατωνικός έρωτας, για παράδειγμα, έχουν διαφορετικές νευρωνικές βάσεις. Διάφορες έρευνες έχουν δείξει ότι οι νευρωνικοί μηχανισμοί που σχετίζονται με την έλξη και τη σεξουαλική επιθυμία μπορεί να παρουσιάζουν αλληλοεπικάλυψη περιστασιακά, ωστόσο είναι διαφορετικοί από αυτούς που ρυθμίζουν τον έρωτα.

Πρέπει να σημειωθεί ωστόσο, ότι καμία έρευνα μέχρι σήμερα δεν έχει ακολουθήσει το ίδιο άτομο στην πορεία της ερωτικής του ζωής για να διαπιστώσει αν συμβαίνουν αλλαγές με το χρόνο. Οι ειδικοί προσπαθούν σήμερα να εξερευνήσουν την παραπάνω θεωρία για να δώσουν απαντήσεις στα σχετικά ερωτήματα. Οι μελλοντικές έρευνες θα εξετάσουν όλες τις αλλαγές που συμβαίνουν από το πρώτο άβολο ραντεβού έως πολλά χρόνια μετά το πρώτο «Σ’ αγαπώ».

Βιβλιογραφία: Scientific American

Ακολουθήστε μας στο Google News για την έγκυρη επιστημονική ενημέρωσή σας, έγκαιρα!

Μην χάσετε:
Σχετικά Αρθρα