Οι Κίνδυνοι της Πνευμονικής Υπέρτασης

Η πνευμονική υπέρταση εμφανίζεται όταν οι αρτηρίες που τροφοδοτούν με αίμα τους πνεύμονες γίνονται σκληρές και άκαμπτες. Η πίεση του αίματος στους πνεύμονες αυξάνεται και η δεξιά καρδία πρέπει να εργαστεί πιο σκληρά για να αντλήσει αίμα στους πνεύμονες. Τα συμπτώματα μιμούνται συνήθως αυτά άλλων κοινών νόσων, επομένως η διάγνωση συχνά καθυστερεί. Καθώς η καρδιά εργάζεται πιο σκληρά προσπαθώντας να εκτελέσει την εργασία της, το δεξιό της μέρος ξεκινά να να ανεπαρκεί.

Παλαιότερα, οι περισσότεροι ασθενείς κατέληγαν μέσα σε 3 χρόνια από τη διάγνωση της πνευμονικής υπέρτασης. Καθώς ωστόσο νέες θεραπείες γίνονται συνεχώς διαθέσιμες, το προσδόκιμο ζωής των ασθενών αυτών παρατείνεται.

Η έγκαιρη και επιθετική θεραπεία παίζει σημαντικό ρόλο στη διάνοιξη των αγγείων και τη βελτίωση της λειτουργίας τους. Επίσης, οι ασθενείς νιώθουν καλύτερα ταχύτερα όταν η θεραπεία ξεκινά εγκαίρως.

Η Ασάφεια Καθυστερεί τη Διάγνωση

Το συχνότερο σύμπτωμα της πνευμονικής υπέρτασης είναι η ήπια δύσπνοια, αν και στις γυναίκες συχνά παρουσιάζεται και αίσθημα κόπωσης. Άλλα συμπτώματα περιλαμβάνουν ίλιγγο, λιποθυμίες, στηθάγχη και οιδήματα στα κάτω άκρα. Οι περισσότεροι ασθενείς διαγιγνώσκονται αρχικά με άλλες πιο κοινές παθήσεις, όπως το άσθμα και η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια. Οι γιατροί εξετάζουν συνήθως την πιθανότητα πνευμονικής υπέρτασης όταν οι θεραπείες για τις παραπάνω νόσους αποτύχουν. Συχνά, έχουν περάσει 2 ή περισσότερα χρόνια μέχρι τότε.

Καθώς η πνευμονική υπέρταση παραμένει συχνά αδιάγνωστη, τα δεδομένα σχετικά με τη συχνότητά της είναι περιορισμένα. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις ειδικών, τα ποσοστά των ασθενών που πάσχουν από τη νόσο ενδέχεται να προσεγγίζουν το 20% οι περισσότεροι από τους οποίους δεν διαγιγνώσκονται ποτέ. Αν και συνδέεται με διάφορες παθήσεις του συνδετικού ιστού, ηπατικές νόσους, συγγενείς καρδιοπάθειες, τον ιό HIV, ορισμένα φάρμακα και ένα γενετικό αλληλόμορφο, είναι ακόμα άγνωστο σε ποιους ασθενείς και πότε θα εμφανιστεί η νόσος.

Θεραπεία

Μόλις επιβεβαιωθεί η διάγνωση της πνευμονικής υπέρτασης, μπορεί να ξεκινήσει η θεραπεία. Η τελευταία καθορίζεται συνήθως ανάλογα με τη σοβαρότητα της νόσου τη στιγμή της διάγνωσης. Εκτός από την επιθετική φαρμακευτική αγωγή είναι απαραίτητο να γίνουν και αλλαγές στον τρόπο ζωής, όπως άσκηση, υγιεινή διατροφή με περιορισμό στην πρόσληψη αλατιού και επαρκής ύπνος.

Τρεις τάξεις φαρμάκων χρησιμοποιούνται για την πνευμονική υπέρταση. Αυτές περιλαμβάνουν τους αναστολείς της φωσφοδιεστεράσης 5, φάρμακα τα οποία διαστέλλουν τις αρτηρίες, τις προστακυκλίνες, οι οποίες προστατεύουν από το σχηματισμό των θρόμβων και τους ανταγωνιστές των υποδοχέων ενδοθηλίνης, που προστατεύουν από τη σύσπαση των αγγείων. Καθώς ωστόσο τα παραπάνω φάρμακα χρειάζονται αρκετές εβδομάδες ή και μήνες για να δράσουν αναζητούνται σήμερα νέοι τρόποι για να ενισχυθεί η λειτουργία της δεξιάς καρδίας.

Εξετάζονται επίσης χημειοθεραπευτικοί παράγοντες που μπορεί να επιβραδύνουν τον πολλαπλασιασμό των παθολογικών κυττάρων στις αρτηρίες, μεταβολικά φάρμακα που βελτιώνουν τον ενεργειακό μεταβολισμό στην καρδιά, αντιφλεγμονώδεις παράγοντες για την επιβράδυνση ή επιδιόρθωση των βλαβών στις αρτηρίες, καθώς και θεραπείες με βλαστοκύτταρα. Αρκετές από τις παραπάνω προσεγγίσεις εξετάζονται αυτή τη στιγμή σε κλινικές δοκιμές.

Αν και δεν υπάρχει οριστική θεραπεία για την πνευμονική υπέρταση, υπάρχουν αρκετές θεραπείες που μπορούν να αντιμετωπίσουν τα συμπτώματα και να παρατείνουν τη διάρκεια ζωής.

Βιβλιογραφία: Harvard Health

Ακολουθήστε μας στο Google News για την έγκυρη επιστημονική ενημέρωσή σας, έγκαιρα!

Μην χάσετε:
Σχετικά Αρθρα