Ο οργανισμός χρειάζεται μικρές ποσότητες νατρίου για τη φυσιολογική λειτουργία του τις οποίες τυπικά λαμβάνουμε από το αλάτι. Ωστόσο σήμερα, οι περισσότεροι άνθρωποι καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες αλατιού, γεγονός που επιβαρύνει σημαντικά την καρδιαγγειακή υγεία παγκοσμίως.
Οι επαγγελματίες υγείας έχουν προσπαθήσει να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα αυτό εδώ και δεκαετίες, ωστόσο έχουν έρθει αντιμέτωποι με μία σειρά ερευνών που θολώνουν τα νερά σχετικά με την ασφαλή ποσότητα ημερήσιας κατανάλωσης αλατιού. Στην τελευταία τους μελέτη, μία ομάδα επιστημόνων, κατάφερε να διαπιστώσει όλα τα λάθη στις έρευνες αυτές και έδειξε ότι η κατανάλωση αλατιού πρέπει να είναι ακόμα χαμηλότερη από αυτήν που συνιστούν οι διάφοροι οργανισμοί σήμερα.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας συνιστά ότι η καθημερινή κατανάλωση αλατιού δεν πρέπει να ξεπερνά τα 5γρ ημερησίως, ωστόσο η μέση κατανάλωση παγκοσμίως είναι τα 10γρ. Η αυξημένη κατανάλωση αλατιού αυξάνει την αρτηριακή πίεση η οποία με τη σειρά της αυξάνει τον κίνδυνο εμφράγματος του μυοκαρδίου, καρδιακής ανεπάρκειας και εγκεφαλικού επεισοδίου.
Διάφορες έρευνες έχουν δείξει ότι υπάρχει γραμμική συσχέτιση ανάμεσα στην κατανάλωση αλατιού και την καρδιαγγειακή νόσο: όσο αυξάνεται η πρόσληψη αλατιού, αυξάνεται αντίστοιχα και ο κίνδυνος καρδιαγγειακής νόσου και πρωίμου θανάτου. Άλλες έρευνες, ωστόσο, έδειξαν ότι η σύνδεση ανάμεσα στην κατανάλωση αλατιού και την καρδιαγγειακή νόσο δεν είναι γραμμική. Όπως υποστήριξαν η κατανάλωση ποσότητας μικρότερης των 7.5γρ ή μεγαλύτερης των 12.5γρ μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου και πρωίμου θανάτου. Ωστόσο, οι μεθοδολογίες που χρησιμοποίησαν οι παραπάνω έρευνες ήταν λανθασμένες, όπως έδειξε η παρούσα μελέτη.
Φτηνότερες Αλλά Λιγότερο Ακριβείς
Η μεγαλύτερη ποσότητα του αλατιού που καταναλώνουμε απομακρύνεται με τα ούρα (90%). Υπάρχουν επίσης μεγάλες διακυμάνσεις στην ποσότητα του αλατιού που καταναλώνουμε καθημερινά, επομένως ο ιδανικός τρόπος υπολογισμού αυτής της ποσότητας είναι με την ανάλυση δειγμάτων ούρων σε 3 διαφορετικά 24ωρα. Αν και αυτός είναι ο πιο ακριβής τρόπος εκτίμησης της κατανάλωσης αλατιού, είναι επίσης ο πιο ακριβός και απαιτεί περισσότερη δουλειά τόσο από τον εθελοντή όσο και από τον ερευνητή.
Ορισμένες έρευνες εκτίμησαν την κατανάλωση αλατιού χρησιμοποιώντας μεμονωμένες αναλύσεις ούρων και όχι αναλύσεις ούρων 24ώρου, καθώς οι τελευταίες είναι δυσκολότερες, πιο ακριβές και απαιτούν καλή συνεργασία από τους εθελοντές.
Οι έρευνες που έδειξαν ότι η σύνδεση ανάμεσα στην κατανάλωση αλατιού και την καρδιαγγειακή νόσο δεν είναι γραμμική χρησιμοποίησαν δεδομένα από μεμονωμένες αναλύσεις ούρων. Η μέθοδος αυτή, ωστόσο, δεν είναι ακριβής καθώς αναπαριστά την πρόσληψη αλατιού σε ένα μικρό μόνο χρονικό διάστημα και μπορεί να επηρεαστεί από την ποσότητα των υγρών που κατανάλωσε ο εθελοντής την ώρα της ημέρας που ελήφθη το δείγμα. Επομένως, οι μετρήσεις αυτές είναι ανακριβείς και δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να εκτιμηθεί η καθημερινή κατανάλωση αλατιού.
Οι επιστήμονες της παρούσας μελέτης διαπίστωσαν ότι η εκτίμηση της κατανάλωσης αλατιού με μεμονωμένα δείγματα ούρων καταλήγει σε διαφορετικά αποτελέσματα σε σχέση με τη σύνδεση ανάμεσα στην πρόσληψη αλατιού και την καρδιαγγειακή νόσο. Ανέλυσαν δεδομένα από τα Trials of Hypertension Prevention, μία βάση δεδομένων η οποία χρησιμοποιεί 24ωρες αναλύσεις ούρων για την εκτίμηση της πρόσληψης αλατιού. Εξετάστηκαν συνολικά δεδομένα από 3000 ενήλικες με προϋπέρταση για ένα διάστημα 18 μηνών-4 ετών.
Στην ανάλυσή τους, οι επιστήμονες παρατήρησαν γραμμική συσχέτιση ανάμεσα στην κατανάλωση αλατιού και τον κίνδυνο θανάτου σε κάθε ποσότητα άνω των 3γρ την ημέρα.
Στη συνέχεια θέλοντας να προσομοιώσουν τις εκτιμήσεις από τις μεμονωμένες αναλύσεις ούρων εφάρμοσαν τις ίδιες πρακτικές στα δείγματα ούρων μεμονωμένα. Τα αποτελέσματα δεν έδειξαν γραμμική συσχέτιση αντίστοιχα με τις παραπάνω έρευνες. Αυτό αποδεικνύει ουσιαστικά ότι η μέθοδος αυτή είναι λανθασμένη και επομένως δεν είναι ικανή να διαπιστώσει τη σύνδεση ανάμεσα στην καθημερινή κατανάλωση αλατιού και τον κίνδυνο καρδιαγγειακών νόσων.
Επομένως, σύμφωνα με τους ερευνητές, το συμπέρασμα από τη μελέτη τους είναι σαφές: Ο περιορισμός του αλατιού σώζει ζωές και οι παραπάνω λανθασμένες έρευνες δεν πρέπει να χρησιμοποιηθούν για να περιοριστούν οι προσπάθειες επίτευξης του παραπάνω στόχου.
Η σταδιακή μείωση της κατανάλωσης αλατιού παγκοσμίως, όπως συνιστά ο παγκόσμιος οργανισμός υγείας, παραμένει μία φτηνή και αποτελεσματική στρατηγική για την πρόληψη των καρδιαγγειακών νόσων και τον περιορισμό των πρωίμων θανάτων. Ακόμα και μία μικρή μείωση θα έχει τεράστιες επιδράσεις στην υγεία του πληθυσμού.
Βιβλιογραφία: The Conversation