Το 2009, τα αποτελέσματα του Veterans Affairs Diabetes Trial (VADT) δημοσιεύτηκαν στο New England Journal of Medicine. Η έρευνα αυτή διαπίστωσε ότι η εντατική ρύθμιση της γλυκόζης στους ηλικιωμένους ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 δεν μείωσε σημαντικά τον κίνδυνο καρδιαγγειακών συμβαμάτων, όπως το έμφραγμα του μυοκαρδίου και το εγκεφαλικό επεισόδιο, συγκριτικά με αυτούς που έκαναν την τυπική ρύθμιση της γλυκόζης.
Οι ερευνητές δημοσίευσαν προσφάτως και τα αποτελέσματα των 15 ετών από την αρχή της μελέτης. Όπως διαπίστωσαν, η εντατική ρύθμιση της γλυκόζης δεν προσέφερε καρδιαγγειακά οφέλη στην ομάδα που είχε κάνει την παρέμβαση αυτή.
Περιεχόμενα:
Veterans Affairs Diabetes Trial
Στη μελέτη VADT έλαβαν μέρος πάνω από 1.700 εθελοντές με διαβήτη τύπου 2 και αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου που δεν είχαν ρυθμίσει τα επίπεδα της γλυκόζης στην αρχή της έρευνας. Οι εθελοντές είχαν διαγνωστεί με διαβήτη κατά μέσο όρο 12 χρόνια πριν την αρχή της μελέτης. Τα μέσα επίπεδα της A1c ήταν 9.4%.
Οι εθελοντές ακολούθως χωρίστηκαν σε δύο ομάδες εκ των οποίων η μία έκανε εντατική ρύθμιση της γλυκόζης ενώ η άλλη έλαβε την τυπική θεραπεία για 5.6 χρόνια. Στο τέλος της έρευνας, υπήρχε σημαντική διαφορά στα επίπεδα της γλυκόζης με την A1c να είναι 6.9% στην ομάδα που έκανε εντατική ρύθμιση και 8.4% στην ομάδα που έλαβε την τυπική θεραπεία.
Παρά τα χαμηλότερα επίπεδα της A1c, ωστόσο, δεν παρατηρήθηκαν καρδιαγγειακά οφέλη στους ασθενείς που έκαναν εντατική ρύθμιση της γλυκόζης. Τα ποσοστά των εμφαγμάτων του μυοκαρδίου, του εγκεφαλικού επεισοδίου, της συμφορητικής καρδιακής ανεπάρκειας, των σχετιζομένων με το διαβήτη ακρωτηριασμών και του θανάτου από καρδιαγγειακά αίτια ήταν παρόμοια ανάμεσα στις δύο ομάδες.
Δεν Υπάρχουν Μακροπρόθεσμα Καρδιαγγειακά Οφέλη από την Εντατική Ρύθμιση της Γλυκόζης
Μετά την ολοκλήρωση της παραπάνω έρευνας, ξεκίνησε μία νέα μελέτη παρατήρησης για να διαπιστωθεί αν οι εθελοντές που είχαν κάνει εντατική ρύθμιση της γλυκόζης στα 5.6 χρόνια της έρευνας, απολάμβαναν κάποια καρδιαγγειακά οφέλη 10 χρόνια μετά την αρχή της VADT. Η μελέτη αυτή έδειξε ότι οι εθελοντές που είχαν κάνει εντατική ρύθμιση είχαν διατηρήσει τα επίπεδα της A1c χαμηλότερα σε σχέση με την ομάδα ελέγχου και είχαν χαμηλότερο κίνδυνο καρδιαγγειακών συμβαμάτων, παρά το γεγονός ότι είχαν περάσει 5 χρόνια από την ολοκλήρωση της μελέτης VADT.
Ωστόσο, στα νέα δεδομένα που δημοσιεύτηκαν για τα 15 χρόνια από την αρχή της VADT, τα οφέλη της εντατική ρύθμισης στον κίνδυνο καρδιαγγειακών συμβαμάτων είχαν χαθεί εντελώς. Και οι δύο ομάδες είχαν πλέον παρόμοια επίπεδα της A1c (κοντά στο 8%).
Από το γεγονός αυτό φαίνεται ότι προκειμένου να διατηρηθούν τα καρδιαγγειακά οφέλη, πρέπει να συνεχιστεί η θεραπεία για τη ρύθμιση της γλυκόζης και η βραχείας διάρκειας εντατική θεραπεία δεν αρκεί για να προσφέρει μακροπρόθεσμα οφέλη.
Νέα Δεδομένα Υποστηρίζουν Όσα Γνωρίζουμε
Τα νέα αποτελέσματα της μελέτης VADT ουσιαστικά συμφωνούν με τις παρατηρήσεις προηγουμένων μεγάλων ερευνών που δεν είχαν παρατηρήσει μακροπρόθεσμα οφέλη από την εντατική ρύθμιση της γλυκόζης μακροπρόθεσμα. Εξαίρεση στις παραπάνω μελέτες, ήταν ωστόσο μία έρευνα από το Ηνωμένο Βασίλειο. Η United Kingdom Prospective Diabetes Study (UKPDS) εξέτασε τις επιδράσεις της εντατικής έναντι της τυπικής θεραπείας σε εθελοντές με νεοδιαγνωσμένο διαβήτη τύπου 2. Όταν οι εθελοντές της έρευνας εξετάστηκαν εκ νέου 10 χρόνια μετά την ολοκλήρωσή της, αυτοί που είχαν κάνει εντατική ρύθμιση της γλυκόζης είχαν ακόμα καρδιαγγειακά οφέλη σε σχέση με αυτούς που είχαν λάβει την τυπική θεραπεία.
Αν εξετάσουμε συνολικά τις παραπάνω έρευνες καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι ηλικιωμένοι που πάσχουν από διαβήτη για αρκετά χρόνια πιθανώς δεν έχουν σημαντικά οφέλη από την εντατική ρύθμιση της γλυκόζης. Αντιθέτως, η εντατική ρύθμιση μπορεί να είναι αρκετά ωφέλιμη στους ασθενείς νεαρής ηλικίας που έχουν διαγνωστεί προσφάτως με διαβήτη και δεν έχουν άλλα χρόνια νοσήματα.
Εξατομικευμένη Θεραπεία και Ρύθμιση των Παραγόντων Κινδύνου
Η καλύτερη στρατηγική για τον περιορισμό του καρδιαγγειακού κινδύνου είναι η εκατομίκευση της θεραπείας στον ασθενή και ο καθορισμός ρεαλιστικών στόχων. Ιδιαίτερα για τους ηλικιωμένους, πρέπει πάντοτε να λαμβάνονται υπόψη οι κίνδυνοι της εντατικής ρύθμισης, όπως για παράδειγμα η υπογλυκαιμία. Τα επεισόδια υπογλυκαιμίας στους ηλικιωμένους είναι επικίνδυνα και μπορεί ουσιαστικά να αναιρέσουν τα οφέλη από την εντατική ρύθμιση. Κατά συνέπεια, στον πληθυσμό αυτό ο στόχος είναι επιτευχθεί ικανοποιητική ρύθμιση της γλυκόζης, ελαχιστοποιώντας παράλληλα τον κίνδυνο υπογλυκαιμίας.
Για τον περιορισμό του καρδιαγγειακού κινδύνου, όπως έγραψαν οι συγγραφείς της μελέτης που δημοσιεύτηκε στο NEJM, πρέπει να γίνουν άλλες παρεμβάσεις. Αυτές περιλαμβάνουν διακοπή του καπνίσματος, καθώς και ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης και της χοληστερόλης. Οι νεότερες τάξεις των αντιδιαβητικών φαρμάκων, όπως οι αναστολείς SGLT2 και οι ανταγωνιστές των υποδοχέων του GLP-1 φαίνεται ότι μειώνουν τον καρδιαγγειακό κίνδυνο και έχουν μικρό κίνδυνο να προκαλέσουν υπογλυκαιμία, επομένως πρέπει πάντοτε να εξετάζονται ως επιλογή για τη θεραπεία.
Βιβλιογραφία: Harvard Health