archive-title
Αρχειοθέτηση Κατηγορίας: Α. Δημητρακόπουλος
Έχετε νιώσει ποτέ μία μικρή ζαλάδα αμέσως μόλις σηκωθήκατε όρθιοι; Όταν σηκωνόμαστε όρθιοι από μία καθιστική θέση, η βαρύτητα ωθεί το αίμα προς τα κάτω άκρα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ιδιαίτερα αν έχετε αφυδάτωση ή υπερθερμία, ο οργανισμός χρειάζεται λίγο χρόνο για να επαναφέρει την ισορροπία του αίματος στο άνω μέρος του σώματος, γεγονός που προκαλεί […]
Αμφισβητείται η αποτελεσματικότητα των αντικαταθλιπτικών στην αντιμετώπιση της κατάθλιψης σε ασθενείς που πάσχουν επίσης από άνοια, σύμφωνα με τα αποτελέσματα μίας νέας έρευνας. «Στο παραπάνω συμπέρασμα έχουν καταλήξει αρκετές έρευνες τα τελευταία χρόνια», σύμφωνα με τον Δρ Ρόμπερτ Ντούντας από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. «Τα ευρήματα επιβεβαιώνουν αυτό που βλέπουμε στην κλινική πράξη, δηλαδή ότι […]
Η οξεία βρογχίτιδα είναι μία φλεγμονή των αεραγωγών στους πνεύμονες. Εμφανίζεται αιφνίδια και διαρκεί για τουλάχιστον 5 ημέρες. Η οξεία βρογχίτιδα είναι συνήθως αποτέλεσμα λοίμωξης. Ο ιός της γρίπης και η οικογένεια ιών που προκαλούν το κοινό κρυολόγημα είναι αυτοί που ενοχοποιούνται συχνότερα, ωστόσο, σπανιότερα για μία οξεία βρογχίτιδα μπορεί να ευθύνονται βακτήρια και ιδιαίτερα […]
Οι γυναίκες που λαμβάνουν ορμονική θεραπεία μετά την εμμηνόπαυση ή από του στόματος αντισυλληπτικά διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο χρόνιας μικροσκοπικής κολίτιδας, σύμφωνα με τα αποτελέσματα μίας νέας έρευνας. «Η μικροσκοπική κολίτιδα είναι μία νόσος που εμφανίζεται συχνότερα στις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση, επομένως είναι σημαντικό να κατανοήσουμε πώς οι ορμονικοί παράγοντες επηρεάζουν τον κίνδυνο εμφάνισής της. […]
Τι είναι το τελικό σημείο στις θεραπείες του καρκίνου; Οι ερευνητές χρησιμοποιούν μία σειρά μεθόδων για να συγκρίνουν την κάθε θεραπεία του καρκίνου με τις υπόλοιπες. Ορισμένα μέτρα υπολογίζουν την ικανότητα της θεραπείας να αναστείλει την πρόοδο του καρκίνου και να βελτιώσει την πορεία των ασθενών, ενώ άλλα εστιάζουν στις ανεπιθύμητες ενέργειες, την ασφάλεια ή […]
Ο αυξημένος χρόνος μεταξύ των γευμάτων βελτίωσε την υγεία των πειραματοζώων και παρέτεινε τη διάρκεια ζωής τους σε σύγκριση με τα ποντίκια που έτρωγαν συχνότερα, σύμφωνα με μία νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στις 6 Σεπτεμβρίου στο Cell Metabolism. Οι επιστήμονες ανέφεραν ότι οι παραπάνω επιδράσεις παρατηρήθηκαν ανεξαρτήτως του είδους τροφής και του αριθμού των θερμίδων. […]
Οι ασθενείς με επώδυνη διαβητική περιφερική νευροπάθεια (ΔΠΝ) έχουν συνήθως χαμηλότερα επίπεδα βιταμίνης D (25-υδροξυβιταμίνης D) σε σχέση με τους ασθενείς που έχουν ανώδυνη διαβητική περιφερική νευροπάθεια, τους διαβητικούς που δεν έχουν νευροπάθεια αλλά και τους υγιείς ενήλικες. Το παραπάνω συμπέρανε μία έρευνα η οποία ήταν μία από τις πρώτες που έκανε προσεκτική προσαρμογή για […]
Αν στο παρελθόν είχατε νεφρολιθίαση (πέτρες στα νεφρά), το πιθανότερο είναι ότι γνωρίζετε ότι είναι μία επίπονη νόσος και θα κάνατε ό,τι είναι δυνατό για να αποφύγετε μία επανεμφάνισή της. Η νεφρολιθίαση είναι συχνότερη στους άνδρες από τις γυναίκες και, στους μισούς περίπου ασθενείς με ιστορικό της νόσου, θα εμφανιστεί εκ νέου νεφρολιθίαση μέσα στα […]
Μία ομάδα ερευνητών διαπίστωσε ότι η ενεργοποίηση μίας ομάδας εγκεφαλικών κυττάρων, των μικρογλοίων, συμβάλλει στην απώλεια της μνήμης και την έκπτωση των γνωστικών λειτουργιών που παρουσιάζουν αρκετοί ασθενείς με συστηματικό ερυθηματώδη λύκο (ΣΕΛ). Παρατήρησαν επίσης ότι οι αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτενίσης (ΑΜΕΑ), μία κατηγορία φαρμάκων που χρησιμοποιούνται στην αντιμετώπιση της υπέρτασης, μπορεί να […]
Η πολιομυελίτιδα, η ευλογιά, η ηπατίτιδα Α και η ηπατίτιδα Β αποτελούν στο σύνολό τους σοβαρές ιογενείς λοιμώξεις τις οποίες η ανθρωπότητα έχει καταφέρει να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά. Ακόμα και για τη γρίπη, η οποία μεταλλάσεται συνεχώς, υπάρχει εμβόλιο. Ωστόσο, ακόμα δεν έχουμε καταφέρει να βρούμε κάποια θεραπεία για το κοινό κρυολόγημα. Ο λόγος δεν είναι […]
Τελευταία Άρθρα
Φορτώνει…
Το σημείο Lhermitte είναι μία βραχείας διάρκειας, έντονη αίσθηση που μοιάζει σαν να περνάει ηλεκτρικό ρεύμα από τον αυχένα και τη σπονδυλική στήλη και στη συνέχεια να εξαπλώνεται στο θώρακα και τα άκρα. Αν και το σύμπτωμα αυτό δεν εμφανίζεται μόνο στη σκλήρυνση κατά πλάκας, είναι συχνότερο στους ασθενείς με αυτή τη νόσο. Οι συχνότεροι προκλητικοί παράγοντες του σημείου Lhermitte περιλαμβάνουν: Κάμψη του αυχένα έτσι ώστε το πηγούνι να ακουμπάει στο στήθος Κόπωση Στρες Άνοδο της θερμοκρασίας του οργανισμού Στο παρόν άρθρο εξετάζονται τα συχνότερα αίτια του σημείου Lhermitte καθώς και ο τρόπος που σχετίζεται με τη σκλήρυνση κατά πλάκας. Παρουσιάζονται επίσης οι θεραπευτικές επιλογές καθώς και οι περιπτώσεις στις οποίες πρέπει να απευθυνθείτε στον γιατρό για το σύμπτωμα αυτό. Αίτια του σημείου Lhermitte Το σημείο Lhermitte εμφανίζεται συχνότερα σε ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας. Στη νόσο αυτή, ο οργανισμός στοχεύει λανθασμένα το κεντρικό νευρικό σύστημα, μέρη του οποίου είναι ο εγκέφαλος και ο νωτίαιος μυελός. Η σκλήρυνση κατά πλάκας προκαλεί βλάβες στη μυελίνη, μία ουσία η οποία καλύπτει τις νευρικές ίνες του εγκεφάλου και του νωτιαίου μυελού. Οι βλάβες αυτές παρεμβαίνουν στη μετάδοση των νευρικών σημάτων σε διάφορα σημεία του ΚΝΣ, γεγονός που οδηγεί σε αισθητικά και κινητικά συμπτώματα. […]
Σύμφωνα με μία νέα έρευνα τα βακτήρια του αναπνευστικού συστήματος μπορεί να μας βοηθήσουν να κερδίσουμε τελικά τη μάχη με τον ιό της γρίπης. Στις περισσότερες περιπτώσεις, όταν κάποιος μιλά για μικροβίωμα, αναφέρεται στα μικρόβια που βρίσκονται στο έντερο. Ωστόσο, τα βακτήρια βρίσκονται σε αρκετά σημεία του οργανισμού μας τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά, επομένως ο όρος μικροβίωμα αναφέρεται στο σύνολο των μικροβίων αυτών. Τα βακτήρια του αναπνευστικού συστήματος είναι μία ομάδα μικροβίων που συγκεντρώνει ιδιαίτερο ερευνητικό ενδιαφέρον σήμερα. Ορισμένα από αυτά, σύμφωνα με τους ερευνητές, μπορούν να μας προστατεύσουν από διάφορες νόσους. Μία νέα έρευνα που από το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν εξερεύνησε αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα μικρόβια αυτά για να μειώσουμε τον κίνδυνο λοιμώξεων. «Το μικροβίωμα είναι συχνά συνεργάτης του οργανισμού και όχι εχθρός του», είπε η Μπέτσι Φόξμαν, επικεφαλής της έρευνας. Αποφάσισε επομένως να διερευνήσει αν τα μικρόβια μπορούν να επηρεάσουν την ευαισθησία του ανθρώπου στον ιό της γρίπης. Αντιμετωπίζοντας τη γρίπη Για αρκετούς από μας, η γρίπη είναι μία απλή ενόχληση, ωστόσο σε άτομα που ανήκουν σε πληθυσμούς υψηλού κινδύνου, η γρίπη μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές επιπλοκές όπως η πνευμονία. Αν και τα εμβόλια της γρίπης είναι αποτελεσματικά στην πρόληψη του ιού, δεν προσφέρουν προστασία […]
Αν έχετε βιώσει τη μετάβαση από την αρχική «σπίθα» στο αίσθημα ότι είστε ερωτευμένοι, μπορεί να παρατηρήσατε ότι συνήθως συμβαίνει φυσικά. Έχετε αναρωτηθεί ωστόσο πώς κάνουμε το μεγάλο αυτό συναισθηματικό άλμα; Με άλλα λόγια ποιες είναι οι αλλαγές που συμβαίνουν στον εγκέφαλο και μας επιτρέπουν να ερωτευτούμε; Η Στέφανι Κακιόπο, μία ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο που μελέτησε τη νευρολογία του έρωτα τα τελευταία 10 χρόνια, εξηγεί ότι η διαδικασία αυτή περιλαμβάνει διάφορες σύνθετες αλλαγές, ιδιαίτερα στο σύστημα επιβράβευσης του εγκεφάλου. Ειδικότερα, σε μία συγκεντρωτική μελέτη των ερευνών για την αγάπη και τον έρωτα, η Λίζα Ντάιαμοντ και η Τζάνα Ντίκενσον, δύο ψυχολόγοι από το Πανεπιστήμιο της Γιούτα, διαπίστωσαν ότι ο έρωτας σχετίζεται με δραστηριότητα σε δύο περιοχές του εγκεφάλου, το κοιλιακό καλυπτρικό πεδίο και τον κερκοφόρο πυρήνα. Οι περιοχές αυτές παίζουν σημαντικό ρόλο στην οδό επιβράβευσης και ρυθμίζουν το νευροδιαβιβαστή γνωστό ως ντοπαμίνη. Με άλλα λόγια, στα πρώιμα στάδια του έρωτα, υπάρχει επιθυμία για τον ή την σύντροφο γιατί σας κάνει να νιώθετε καλά. Τα αισθήματα αυτά παραμένουν καθώς περνά ο χρόνος. Η νευροαπεικονιστική έρευνα της Κακιόπο αλλά και οι έρευνες άλλων επιστημόνων έδειξαν ότι όταν ένα άτομο είναι ερωτευμένο (και για όσο η σχέση προσφέρει ικανοποίηση) και μόνο […]
Το αίμα στα πτύελα κατά το βήχα λέγεται αιμόπτυση. Αν και συχνά προκαλεί ανησυχία, συνήθως δεν είναι κάτι επικίνδυνο, ιδιαίτερα σε άτομα νεαρής ηλικίας ή υγιείς ενήλικες. Η αιμόπτυση αποτελεί συχνό σύμπτωμα αρκετών ηπίων παθήσεων του αναπνευστικού, μεταξύ των οποίων οι λοιμώξεις του ανωτέρου αναπνευστικού, η βρογχίτιδα και το άσθμα. Αν η ποσότητα του αίματος είναι σημαντική ή εμφανίζεται συχνά αίμα μαζί με τις ρινικές εκκρίσεις, ίσως τα αίτια είναι πιο σοβαρά και αποδίδονται σε μία πνευμονική ή στομαχική νόσο. Από που προέρχεται το αίμα; Αρκετοί παράγοντες μπορεί να προκαλέσουν αιμόπτυση και το αίμα μπορεί να προέρχεται από διαφορετικά όργανα του σώματος. Συχνότερα, προέρχεται από τους πνεύμονες, ωστόσο σπανιότερα μπορεί να συνδέεται με το στόμαχο ή το γαστρεντερικό σωλήνα. Στην τελευταία περίπτωση, το αίμα στα πτύελα περιγράφεται ως αιματέμεση. Από τους πνεύμονες (αιμόπτυση). Αν το αίμα έχει ανοιχτό κόκκινο χρώμα, είναι αφρώδες και αναμεμειγμένο με βλέννη, κατά πάσα πιθανότητα προέρχεται από τους πνεύμονες και αποδίδεται σε επίμονο βήχα ή κάποια πνευμονική λοίμωξη. Από το γαστρεντερικό σωλήνα (αιματέμεση). Αν το αίμα έχει σκούρο χρώμα και συνοδεύεται από τμήματα τροφής, προέρχεται μάλλον από το στόμαχο ή άλλο σημείο του γαστρεντερικού σωλήνα. Η αιματέμεση αποτελεί συνήθως ένδειξη μίας πιο σοβαρής κατάστασης. Αίτια και […]
Τα αποτελέσματα μίας έρευνας που δημοσιεύτηκε προσφάτως προσφέρουν νέες πληροφορίες σχετικά με τους μηχανισμούς μέσω των οποίων τα οιστρογόνα μειώνουν την αντίσταση στην ινσουλίνη και την παραγωγή γλυκόζης, μειώνοντας έτσι τη συχνότητα του διαβήτη τύπου 2. Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Diabetes το οποίο εκδίδεται από το American Diabetes Association. «Στην έρευνά μας εξετάσαμε το ρόλο των οιστρογόνων στη ρύθμιση της ομοιόστασης της γλυκόζης, γεγονός που έχει ιδιαίτερη σημασία για την παχυσαρκία και το διαβήτη τύπου 2, καθώς και τις παρεμβάσεις για την αντιμετώπισή τους», είπε ο Δρ. Σαοντόνγκ Γκο, επικεφαλής της έρευνας από το Πανεπιστήμιο του Τέξας. Ο Γκο δήλωσε ότι οι τελευταίες επιδημιολογικές έρευνες για το διαβήτη τύπου 2 παρατήρησαν διαφορά στη συχνότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών και συγκεκριμένα, χαμηλά ποσοστά της νόσου στις γυναίκες πριν την εμμηνόπαυση. Οι έρευνες τόσο σε πειραματόζωα όσο και σε ανθρώπους παρατήρησαν ότι υπάρχει ισχυρή σύνδεση μεταξύ της ανεπάρκειας οιστρογόνων και της δυσλειτουργίας του μεταβολισμού. «Γενικά, η ομοιόσταση της γλυκόζης διατηρείται από την αναρρόφηση γλυκόζης στους μύες και το λιπώδη ιστό σε συνδυασμό με την παραγωγή γλυκόζης στο ήπαρ», εξήγησε. «Ωστόσο, διάφορες έρευνες έδειξαν ότι η ελάττωση των οιστρογόνων σε προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες επιταχύνει την εμφάνιση αντίστασης στην ινσουλίνη και διαβήτη τύπου […]
Ο όρος «άγχος» χρησιμοποιείται συχνά για να περιγράψει συναισθήματα ανησυχίας, φόβου ή ταραχής. Αν και το άγχος αποτελεί κομμάτι της καθημερινότητας για ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, όταν η ένταση και συχνότητά του είναι αυξημένες, μπορεί να αποτελεί ένδειξη μίας αγχώδους διαταραχής. Σύμφωνα με μεγάλες επιδημιολογικές μελέτες, σχεδόν το 33.7% του παγκόσμιου πληθυσμού θα παρουσιάσει αγχώδη διαταραχή κάποια στιγμή στη διάρκεια της ζωής του. Για την αντιμετώπιση των διαταραχών αυτών χρησιμοποιοούνται μία σειρά φαρμάκων, εκ των οποίων τα σημαντικότερα περιγράφονται στο παρόν άρθρο. Κατηγορίες Φαρμάκων Διάφορα είδη φαρμάκων μπορεί να χρησιμοποιηθούν για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων μίας αγχώδους διαταραχής. Οι 4 κατηγορίες φαρμάκων που χρησιμοποιούνται συχνότερα είναι: Εκλεκτικοί Αναστολείς Επαναπρόσληψης Σεροτονίνης (SSRI) Αν και οι εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης είναι κυρίως αντικαταθλιπτικά φάρμακα, αρκετοί γιατροί τα χορηγούν επίσης σε ασθενείς με αγχώδεις διαταραχές ή ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. Δεδομένα από τις ΗΠΑ, δείχνουν ότι τα φάρμακα αυτά χορηγούνται συχνά ως θεραπεία πρώτης γραμμής για την αντιμετώπιση του άγχους. Οι εκλεκτικοί αναστολείς απαναπρόσληψης σεροτονίνης, όπως λέει και το όνομά τους, δρουν αναστέλλοντας την επαναπρόσληψη σεροτονίνης από τα νευρικά κύτταρα στον εγκέφαλο. Η σεροτονίνη είναι μία ουσία με μείζων ρόλο στη ρύθμιση της διάθεσης. Παραδείγματα φαρμάκων αυτής της κατηγορίας είναι: Η σιταλοπράμη Η εσιταλοπράμη […]
Μία ομάδα ερευνητών από τη Γερμανία διαπίστωσε ότι ο ύπνος βελτιώνει την ικανότητα ορισμένων ανοσιακών κυττάρων να προσκολλώνται στους στόχους τους. Οι επιστήμονες πρατήρησαν ότι ο ύπνος βοηθά στην αντιμετώπιση των λοιμώξεων, ενώ άλλες καταστάσεις, όπως το χρόνιο στρες, αυξάνουν την ευαισθησία του οργανισμού σε αυτές. Η έρευνα, επικεφαλής της οποίας ήταν ο Στόγιαν Ντιμίτροφ και η Λουσιάνα Μπεσεντόφσκι, δημοσιεύτηκε στο Journal of Experimental Medicine. Τα Τ κύτταρα είναι ένα είδος λευκών αιμοσφαιρίων που έχουν ιδιαίτερη σημασία για την ανοσιακή απόκριση. Όταν αναγνωρίσουν ένα στόχο, όπως για παράδειγμα ένα κύτταρο που έχει μολυνθεί από ιό, ενεργοποιούν πρωτεΐνες γνωστές ως ιντεργκρίνες, οι οποίες τους επιτρέπουν να προσκολληθούν στο κύτταρο-στόχος και στη συνέχεια, αν είναι μολυσμένο από ιό, να το καταστρέψουν. Αν και γνωρίζουμε αρκετά για τα σήματα που ενεργοποιούν τις ιντεγκρίνες, τα σήματα που περιορίζουν την ικανότητα των Τ κυττάρων να προσκολλώνται στο στόχο τους δεν είναι εξίσου κατανοητά. Ο Ντιμίτροφ και οι συνεργάτες του αποφάσισαν να διερευνήσουν τις επιδράσεις μίας ομάδας σηματοδοτικών μορίων, γνωστά ως ανταγωνιστές υποδοχέων Gαs. Αρκετά από τα μόρια αυτά μπορούν να καταστείλουν το ανοσοποιητικό σύστημα, ωστόσο είναι άγνωστο αν αναστέλλουν την ικανότητα των Τ κυττάρων να ενεργοποιούν τις ιντεγκρίνες και να προσκολλώνται στα κύτταρα. Οι ερευνητές […]
Η επιδημία της γρίπης που βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε εξέλιξη έχει ήδη κοστίσει τη ζωή σε περισσότερα από 30 άτομα. Αν και οι περισσότεροι ασθενείς που νοσούν από γρίπη συνήθως αντιμετωπίζουν τα συμπτώματά της απλά με ξεκούραση και πρόσληψη υγρών, ορισμένες ομάδες ασθενών μπορεί να παρουσιάσουν επικίνδυνες ή ακόμα και απειλητικές για τη ζωή επιπλοκές. Παράγοντες κινδύνου για τις επιπλοκές της γρίπης Ορισμένες ομάδες ασθενών διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο για τις επιπλοκές της γρίπης. Οι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν την ηλικία, τις συνυπάρχουσες παθήσεις αλλά και μία σειρά άλλων παραγόντων. Οι ηλικίες που διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο είναι: Τα παιδιά ηλικίας κάτω των 5 ετών Τα παιδιά και οι έφηβοι κάτω των 19 ετών που λαβάνουν θεραπεία με ασπιρίνη Οι ενήλικες άνω των 65 ετών Οι ασθενείς με τις παρακάτω παθήσεις διατρέχουν επίσης αυξημένο κίνδυνο για τις επιπλοκές της γρίπης: Άσθμα Καρδιακές και πνευμονικές παθήσεις Χρόνιες ενδοκρινικές διαταραχές, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης Χρόνιες παθήσεις που επηρεάζουν τους νεφρούς ή το ήπαρ Χρόνιες νευροαναπτυξιακές διαταραχές, όπως η επιληψία και το εγκεφαλικό επεισόδιο Χρόνιες παθήσεις του αίματος, όπως η δρεπανοκυτταρική αναιμία Χρόνιες μεταβολικές διαταραχές Άλλοι ασθενείς που κινδυνεύουν από επιπλοκές της γρίπης είναι: Οι ασθενείς με κατεσταλμένο ανοσοποιητικό σύστημα, είτε εξ’αιτίας κάποιας νόσου (όπως […]
Ενισχύει το Ανοσοποιητικό Σύστημα Η σεξουαλική επαφή με συχνότητα 1 ή 2 φορές την εβδομάδα φαίνεται ότι είναι η ιδανική για την ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος, σύμφωνα με μία έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Psychological Reports. Οι επιστήμονες μπορούν να εκτιμήσουν την ισχύ του ανοσοποιητικού συστήματος υπολογίζοντας τα επίπεδα ενός αντισώματος που λέγεται ανοσοσφαιρίνη Α (IgA) στο σίελο και τις επιφάνειες των βλεννογόνων. Οι συγγραφείς της έρευνας, Καρλ Καρνέτσκι και Φρανκ Μπρένναν από το Πανεπιστήμιο Wilkes στην Πενσυλβάνια, παρατήρησαν ότι οι εθελοντές που έκαναν σεξ 1 ή 2 φορές την εβδομάδα είχαν 30% αυξημένα επίπεδα της IgA. Ωστόσο, δεν παρατηρήθηκε η ίδια επίδραση σε εθελοντές που έκαναν σεξ περισσότερο ή λιγότερο συχνά. Ο Κλίφορντ Λόουελ, ένας ανοσολόγος από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Φρανσίσκο, δήλωσε ότι οι άνθρωποι που είνια σεξουαλικά ενεργοί εκτίθενται σε περισσότερους λοιμώδεις παράγοντες σε σχέση με αυτούς που δεν είναι σεξουαλικά ενεργοί. Το ανοσοποιητικό σύστημα αποκρίνεται στους λοιμώδεις αυτούς παράγοντες, παράγοντας περισσότερη IgA, η οποία προστατεύει τον οργανισμό από το κοινό κρυολόγημα και τη γρίπη. Όσοι κάνετε σεξ λιγότερο συχνά μην ανησυχείτε. Σύμφωνα με μία άλλη έρευνα από τους ίδιους επιστήμονες, το χαΐδεμα ενός σκύλου μπορεί επίσης να αυξήσει σημαντικά τα επίπεδα της IgA. Βελτιώνει την […]
Η οστεοπόρωση δεν είναι ένα πρόβλημα που αφορά μόνο τις γυναίκες. Διάφορες έρευνες έχουν δείξει ότι οι άνδρες ηλικιωμένοι διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για κατάγματα που σχετίζονται με οστεοπόρωση, παρά για καρκίνο του προστάτου. Συγκεκριμένα, δεδομένα από τις ΗΠΑ έδειξαν ότι ένας στους 4 άνδρες παρουσιάζει κάποιο κάταγμα από οστεοπόρωση μετά την ηλικία των 50 ετών. Φαίνεται επίσης ότι η οστεοπόρωση συχνά παραμένει αδιάγνωστη στους άνδρες ασθενείς. Οι λόγοι που η οστεοπόρωση δεν εμφανίζεται συχνά στους άνδρες είναι διάφοροι. Αρχικά, οι άνδρες έχουν τυπικά μεγαλύτερα και ισχυρότερα οστά σε σχέση με τις γυναίκες στην ηλικία των 30 ετών, όταν η οστική πυκνότητα φτάνει στη μέγιστη τιμή της. Επίσης, οι άνδρες δεν παρουσιάζουν την ταχεία έκπτωση της οστικής πυκνότητας που παρουσιάζουν οι γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση. Ωστόσο, όπως και στις γυναίκες, η υγεία των οστών αρχίζει να εκπίπτει σταδιακά μετά τα 30. Η οστική πυκνότητα επηρεάζεται επίσης από κληρονομικούς παράγοντες, τη διατροφή, τις ορμόνες του φύλου, τον τρόπο ζωής, τη φυσική άσκηση και τη χρήση ορισμένων φαρμάκων. Επομένως, αν και οι άνδρες έχουν γενικά μειωμένη πιθανότητα να παρουσιάσουν οστεοπόρωση, δεν είναι πλήρως προστατευμένοι από τη νόσο. Οι παράγοντες κινδύνου για την οστεοπόρωση στους άνδρες περιλαμβάνουν: Οικογενειακό ιστορικό οστεοπόρωσης Κάπνισμα, αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ, […]
Τα ουδετερόφιλα ή αλλιώς πολυμορφοπύρηνα, είναι ένα είδος λευκών αιμοσφαιρίων που βοηθούν στην επιδιόρθωση των ιστών και την αντιμετώπιση των λοιμώξεων. Τα επίπεδά τους αυξάνονται συνήθως ως απόκριση σε μία λοίμωξη ή ένα τραυματισμό, ενώ μειώνονται σε σοβαρές ή χρόνιες λοιμώξεις, από φάρμακα ή εξ’αιτίας γενετικών νόσων. Τα ουδετερόφιλα βοηθούν στην πρόληψη των λοιμώξεων απενεργοποιώντας, πέπτοντας ή απομακρύνοντας παθογόνα μικρόβια και μικροοργανισμούς. Συνεργάζονται επίσης με άλλα κύτταρα για να βοηθήσουν στην επιδιόρθωση των κυττάρων που έχουν υποστεί βλάβες, ενώ έχουν ρόλο και στην ανοσιακή απόκριση. Τα ουδετερόφιμα παράγοντα στο μυελό των οστών και αποτελούν συνολικά το 55-70% των λευκών αιμοσφαιρίων στην κυκλοφορία του αίματος. Τα φυσιολογικά επίπεδα των ουδετεροφίλων για ένα ενήλικα κυμαίνονται από 4.500 έως 11.000/mm3. Όταν υπάρχει λοίμωξη ή άλλη πηγή φλεγμονής στον οργανισμό, ορισμένες ειδικές χημικές ουσίες σηματοδοτούν τα ώριμα ουδετερόφιλα, τα οποία εγκεταλείπουν το μυελό των οστών και ταξιδεύουν μέσω της κυκλοφορίας στο σημείο της λοίμωξης. Σε αντίθεση με άλλα κύτταρα, τα ουδετερόφιλα μπορούν να διαπεράσουν τα τοιχώματα των αγγείων και να εισέλθουν στους ιστούς άμεσα. Αίτια Υψηλών ή Χαμηλών Ουδετεροφίλων Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους τα επίπεδα των ουδετεροφίλων μπορεί να ξεφύγουν από τα φυσιολογικά όρια. Υψηλά Ουδετερόφιλα Τα υψηλά επίπεδα των ουδετεροφίλων στο […]
Η οροαρνητική ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι ένα από τα δύο είδη ρευματοειδούς αρθρίτιδας, μίας αυτοάνοσης νόσου που προκαλεί άλγος, οίδημα και δυσκαμψία στις αρθρώσεις. Είναι λιγότερο κοινή από την οροθετική ρευματοειδή αρθρίτιδα και το κύριο χαρακτηριστικό της είναι ότι δεν φέρει τους ίδιους δείκτες που τυπικά χαρακτηρίζουν τη νόσο. Οι δείκτες αυτοί οι οποίοι μπορούν να ανιχνευθούν στο αίμα είναι τα αντισώματα έναντι του κυκλικού κιτρουλλινιωμένου πεπτιδίου (αντι-CCP) και ο ρευματοειδής παράγοντας. Τι είναι ο ρευματοειδής παράγοντας; Ο ρευματοειδής παράγοντας είναι μία πρωτεΐνη που παράγεται από το ανοσοποιητικό σύστημα και στοχεύει υγιείς ιστούς του οργανισμού. Καθώς τα υγιή άτομα δεν παράγουν φυσιολογικά το ρευματοειδή παράγοντα, η παρουσία της πρωτεΐνης αυτής στο αίμα είναι συχνά ενδεικτική κάποιας αυτοάνοσης νόσου. Εκτός της ρευματοειδούς αρθρίτιδας, άλλες καταστάσεις που σχετίζονται με παρουσία ρευματοειδούς παράγοντα περιλαμβάνουν: Το σύνδρομο Sjogren Τις χρόνιες λοιμώξεις Τις ηπατικές βλάβες Τις παθολογικές πρωτεΐνες στο αίμα Τη δερματομυοσίτιδα Τις φλεγμονώδεις νόσους των πνευμόνων Τις βλάβες των συνδετικών ιστών Το συστηματικό ερυθηματώδη λύκο (ΣΕΛ) Τον Καρκίνο Ορισμένα άτομα χωρίς κάποια πάθηση μπορει επίσης να παρουσιάσουν μικρές ποσότητες του ρευματοειδή παράγοντα, κάτι που ωστόσο συμβαίνει εξαιρετικά σπάνια. Τα αίτια του παραπάνω φαινόμενου είναι ακόμα άγνωστα. Ο γιατρός μπορεί να ζητήσει εξετάσεις αίματος για να […]
Το 1922 χορηγήθηκε η πρώτη ένεση ινσουλίνης σε ένα 14χρονο αγόρι από το Τορόντο του Καναδά για τη θεραπεία του διαβήτη. Το ίδιο έτος, ξεκίνησαν έρευνες για να ανακαλυφθεί μία από του στόματος μορφή της ινσουλίνης, έτσι ώστε οι ασθενείς να μην χρειάζεται να κάνουν ενέσεις καθημερινά. Η προσπάθεια αυτή δυστυχώς δεν ήταν επιτυχής. Ωστόσο, μία πρόσφατη ανακάλυψη μπορεί πιθανώς να ανοίξει το δρόμο για την επίτευξη του παραπάνω στόχου. Όπως αναφέρει μία ομάδα επιστημόνων στο επιστημονικό περιοδικό Science, κατάφεραν να παρασκευάσουν μία καψούλα η οποία, μετά την κατάποση, προκαλεί ένα μικρό νυγμό στο τοίχωμα του στομάχου μέσω του οποίου χορηγείται η ινσουλίνη, καθώς και άλλα βιολογικά φάρμακα που δεν είναι δυνατό να χορηγηθούν τυπικά από του στόματος. Άλλες ερευνητικές ομάδες έχουν επίσης σημειώσει πρόοδο στην από του στόματος χορήγηση φαρμάκων που τυπικά χορηγούνται με ένεση, γεγονός που δημιουργεί ελπίδα ότι κάποια μέρα οι ενέσεις ινσουλίνης θα αποτελέσου παρελθόν. «Το πεδίο αυτό είναι ακόμα στην αρχή του», είπε ο Σαμίρ Μιτραγκόρι, ένας βιοτεχνολόγος στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. «Πιστεύω ότι θα αλλάξει ριζικά τον τρόπο με τον οποίο χορηγούνται τα φάρμακα». Βέβαια και στο παρελθόν υπήρχαν λόγοι αισιοδοξίας. Ωστόσο, το σλκηρό περιβάλλον του στομάχου και του εντέρου έχει αποτρέψει αρκετές προσπάθειες […]
Το έντερο έχει ενα μεγάλο αριθμό ανοσιακών κυττάρων, τα οποία βοηθούν στην επιδιόρθωση των ιστών και την αντιμετώπιση των μικροβιακών λοιμώξεων. Το εντερικό επιθήλιο είναι η επιφάνεια μέσω της οποίας ο οργανισμός έρχεται σε επαφή με τα τρόφιμα και τα μικρόβια που περιέχουν. Το επιθήλιο του εντέρου περιέχει επίσης ένα είδος ανοσιακών κυττάρων που λέγονται εντερικά ενδοεπιθηλιακά λεμφοκύτταρα (IEL). Ένας επιστήμονας, ο Χι και οι συνεργάτες του, έδειξαν προσφάτως ότι, εκτός από τη δράση τους στο ανοσοποιητικό, τα IEL ελέγχουν επίσης το μεταβολισμό μέσω ρύθμισης των επιπέδων μίας ορμόνης που απελευθερώνεται μετά την κατανάλωση τροφής. Τα IEL είναι ένας από τους μεγαλύτερους πληθυσμούς Τ λεμφοκυττάρων στον οργανισμό και αποτελούν την πρώτη γραμμή ειδικής ανοσιακής άμυνας ενάντια σε μικρόβια του εντέρου. Η απορρύθμιση των IEL προκαλεί απώλεια της ακεραιότητας του εντερικού επιθηλίου, αυξημένη ευαισθησία στις λοιμώξεις και τις φλεγμονώδεις νόσους του εντέρου. Ο Χι και οι συνεργάτες του υποστήριξαν ότι τα IEL μπορεί επίσης να παίζουν ρόλο στο μεταβολισμό, καθώς τα κύτταρα αυτά είναι πολυπληθή στο τμήμα του εντέρου που γίνεται η απορρόφηση των θρεπτικών ουσιών, εκφράζουν γονίδια που σχετίζονται με το μεταβολισμό, κινούνται συνεχώς στο εντερικό επιθήλιο ακόμα και απουσία λοίμωξης και βρίσκονται κοντά στα επιθηλιακά κύτταρα. Ο ρόλος των […]
Η αθηροσκλήρωση δεν αποτελεί ένα πρόβλημα που απασχολεί τους περισσότερους από εμάς. Ο λόγος είναι ότι οι βλάβες που προκαλεί δεν είναι ορατές και συχνά οι επιδράσεις της νόσου γίνονται αντιληπτές ενώ αυτή έχει ήδη προχωρήσει αρκετά. Σε αρκετούς ασθενείς η νόσος δρα για δεκαετίες μέχρι να παρουσιαστούν συμπτώματα όπως στηθάγχη ή δύσπνοια. Η αθηροσκλήρωση δρα χωρίς να γίνεται αντιληπτή επηρεάζοντας εκατομμύρια άτομα στα οποία αυξάνει τον κίνδυνο εμφράγματος του μυοκαρδίου, εγκεφαλικού επεισοδίου, ακρωτηρισμού των κάτω άκρων, αναπηρίας ή ακόμα και θανάτου. Οι αρτηρίες είναι ουσιαστικά «σωλήνες» που μεταφέρουν αίμα στον οργανισμό. Ωστόσο διάφοροι παράγοντες κινδύνου για την αθηροσκήρωση, όπως το κάπνισμα, η υψηλή αρτηριακή πίεση, η καθιστική ζωή, ο διαβήτης, το οικογενειακό ιστορικό ή οι λοιμώξεις μπορεί να προκαλέσουν φθορά του τοιχώματος των αρτηριών, γεγονός που το καθιστά ευάλωτο σε εναποθέσεις χοληστερόλης. Αν κάνετε διατροφή με υψηλή περιεκτικότητα σε κορεσμένα λίπη, τότε κατά πάσα πιθανότητα έχετε αυξημένα επίπεδα χορηστερόλης στην κυκλοφορία του αίματος. Τα λίπη αυτά προκαλούν αυξημένη παραγωγή της LDL από το ήπαρ. Τα σωματίδια της LDL, δηλαδή χοληστερόλης ενωμένης με ορισμένες πρωτεΐνες, ταξιδεύουν στον οργανισμό μέσω του αίματος. Η χοληστερόλη είναι απαραίτητη για την παραγωγή βιταμίνης D, ορμονών, χολικών οξέων και κυτταρικών μεμβρανών. Ωστόσο, η περίσσεια της […]
Παρά το γεγονός ότι δεκάδες νέα φάρμακα εισέρχονται στην αγορά ετησίως, οι περισσότεροι γιατροί στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας χορηγούν συνεχώς τα ίδια γνωστά και δοκιμασμένα φάρμακα. Ωστόσο, διάφορες έρευνες έρχονται στο φως οι οποίες δείχνουν ότι τα φάρμακα αυτά έχουν περισσότερες χρήσεις απ’όσες γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Μετφορμίνη: Δράσεις στην Πρόληψη του Καρκίνου Η μετφορμίνη είναι ένα από τα πλέον συνταγογραφούμενα από του στόματος υπογλυκαιμικά φάρμακα, λόγω της αποτελεσματικότητάς της και του χαμηλού της κόστους. Αρκετές έρευνες ωστόσο έχουν δείξει ότι το φάρμακο αυτό μπορεί να έχει μία ακόμα θετική επίδραση, καθώς μειώνει τη συχνότητα εμφάνισης και τη θνησιμότητα από τον καρκίνο. Μία έρευνα με περισσότερες από 20.000 γυναίκες με διαβήτη τύπου 2 διαπίστωσε ότι η χρήση της μετφορμίνης για περισσότερο από 5 χρόνια σχετίζεται με 56% μειωμένο κίνδυνο καρκίνου του μαστού. Μία μετα-ανάλυση του 2017 με σχεδόν 9000 ασθενείς που λάμβαναν μετφορμίνη παρατήρησε επίσης 24% μειωμένο κίνδυνο αδενώματος του παχέος εντέρου. Η μετφορμίνη μπορεί επίσης να επιβραδύνει την πορεία και να αυξήσει τα ποσοστά επιβίωσης σε αρκετές άλλες μορφές καρκίνου, όπως ο καρκίνος κεφαλής και τραχήλου, ο καρκίνος των ωοθηκών, ο καρκίνος του παγκρέατος και ο καρκίνος του πνεύμονα. Αν και η επίδραση αυτή δεν έχει αποδειχθεί πέραν αμφιβολίας σε […]
Το ηλεκτρονικό τσιγάρο συνδέεται με σημαντικά αυξημένο κίνδυνο αρκετών καρδιαγγειακών συμβαμάτων όπως το εγκεφαλικό επεισόδιο και το έμφραγμα του μυοκαρδίου, σύμφωνα με τα αποτελέσματα μίας νέας έρευνας. Από τους 400.000 εθελοντές ηλικίας άνω των 18 ετών που είχαν λάβει μέρος στη μελέτη Behavioral Risk Factor Surveillance System (BRFSS) του 2016, σχεδόν οι 66.800 είχαν χρησιμοποιήσει ηλεκτρονικό τσιγάρο. Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι όσοι είχαν χρησιμοποιήσει ηλεκτρονικό τσιγάρο είχαν 71% αυξημένο κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου, 59% αυξημένο κίνδυνο εμφράγματος του μυοκαρδίου και 40% αυξημένο κίνδυνο στηθάγχης ή στεφαιναίας νόσου σε σύγκριση με αυτούς που δεν κάπνιζαν. Οι ερευνητές σημείωσαν ότι αυτή είναι η πρώτη έρευνα που εξετάζει τη σχέση μεταξύ της χρήσης ηλεκτρονικού τσιγάρου και εγκεφαλικού επεισοδίου. Τα αποτελέσματα «δεν προκάλεσαν έκπληξη καθώς είχαν παρατηρηθεί αντίστοιχες επιδράσεις σε μικρότερες έρευνες παρατήρησης. Ωστόσο, σε καμία δεν είχε παρατηρηθεί σαφής συσχέτιση μεταξύ του ηλεκτρονικού τσιγάρου και του εγκεφαλικού επεισοδίου», είπε ο Πολ Ντούντα, βοηθός καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Κάνσας. Ο ίδιος τόνισε ότι οι μηχανισμοί της παραπάνω συσχέτισης δεν έχουν ακόμα αποσαφηνιστεί πλήρως, επομένως πρέπει να γίνουν περισσότερες έρευνες. Τα αποτελέσματα της έρευνας θα παρουσιαστούν στο International Stroke Conference (ISC) 2019. Δραματική Αύξηση στη Χρήση Οι ερευνητές σημειώνουν ότι το 3.2% των […]
Το εμβόλιο της γρίπης περιέχει διάφορα συστατικά σε μικρές ποσότητες. Συχνά μπορεί να περιέχει αδρανοποιημένα σωματίδια του ιού. Καθένα από τα συστατικά αποτελεί μέρος του εμβολίου για να διασφαλιστεί ότι αυτό είναι ασφαλές και αποτελεσματικό. Ο ιός της γρίπης μεταλλάσσεται συνεχώς. Ως αποτέλεσμα το αντίστοιχο εμβόλιο ενημερώνεται κάθε χρόνο. Είναι γνωστό ότι όλα τα άτομα ηλικίας άνω των 6 μηνών (εκτός από μερικές εξαιρέσεις) πρέπει να κάνουν το εμβόλιο της γρίπης ετησίως. Τι περιέχει το εμβόλιο της γρίπης και γιατί; Τα εμβόλια για τους ιούς, μεταξύ των οποίων και η γρίπη, περιέχουν αρκετά κοινά συστατικά. Ο στόχος του καθενός από τα τελευταία είναι είτε να ενισχύσει την αποτελεσματικότητα του εμβολίου είτε να διασφαλίσει ότι είναι ασφαλές. Αρκετές έρευνες τα τελευταία χρόνια έχουν δείξει ότι το εμβόλιο της γρίπης είναι ασφαλές. Είναι επίσης ο καλύτερος τρόπος να προληφθεί η γρίπη και η μετάδοσή της σε άλλα άτομα. Παρακάτω αναφέρονται 7 συστατικά των εμβολίων και ο λόγος που περιέχονται στο εμβόλιο: Σωματίδια ή Τμήματα του Ιού της Γρίπης Το εμβόλιο της γρίπης περιέχει μικρές ποσότητες του ιού. Η παρουσία των ιών αυτών ενεργοποιεί την ανοσιακή απόκριση του οργανισμού με αποτέλεσμα την παραγωγή αντισωμάτων. Αυτό σημαίνει ότι σε μελλοντική έκθεση του οργανισμού στον […]
Είναι γνωστό πλέον ότι το οικοσύστημα των εντερικών μικροβίων μπορεί να επηρεάσει την υγεία μας με διάφορους τρόπους. Οι επιδράσεις του στον εγκέφαλο, ωστόσο, είναι αυτές που έχουν ίσως το μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Σήμερα, μία νέα έρευνα σε δύο μεγάλους πληθυσμούς Ευρωπαίων παρατήρησε ότι οι ασθενείς με κατάθλιψη στερούνται ορισμένα είδη βακτηρίων του εντέρου. Οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν ακόμα αν η έλλειψη των βακτηρίων αυτών είναι αιτία ή συνέπεια της κατάθλιψης, ωστόσο έδειξαν ότι τα βακτήρια παράγουν ουσίες που επηρεάζουν τη νευρική λειτουργία και πιθανώς τη διάθεση. «Είναι η πρώτη προσέγγιση για να διαπιστώσουμε τον τρόπο» με τον οποίο οι χημικές ουσίες του μικροβιώματος επηρεάζουν τη διάθεση στους ανθρώπους, είπε ο Τζον Κράιαν, ένας νευροεπιστήμονας στο Πανεπιστήμιο Κορκ της Ιρλανδίας, ένας από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της σύνδεσης εγκεφάλου-εντερικού μικροβιώματος. Η έρευνα «αποτελεί ένα μεγάλο βήμα στο συγκεκριμένο πεδίο», καθώς οι προηγούμενες έρευνες είχαν συνήθως μικρό μέγεθος ή είχαν εξετάσει πειραματόζωα. Αυτή τη στιγμή βρίσκονται υπό διερεύνηση διάφορες παρεμβάσεις οι οποίες αφορούν το εντερικό μικροβίωμα. Το Πανεπιστήμιο του Μπέισελ στην Ελβετία, για παράδειγμα, έχει ξεκινήσει μία μελέτη με σκοπό να εξετάσει αν η μεταμόσχευση μικροβιώματος μπορεί να «διορθώσει» το εντερικό μικροβίωμα των ασθενών με κατάθλιψη. Ορισμένες έρευνες σε ποντίκια είχαν δείξει […]
Τα τελευταία χρόνια, η αλματώδης πρόοδος της ιατρικής και της φαρμακολογίας, η καλύτερη διατροφή και οι εξελίξεις στη δημόσια υγεία, έχουν οδηγήσει σε βελτίωση της υγείας του παγκοσμίου πληθυσμού. Τα παραπάνω ωστόσο, έχουν ένα μεγάλο κόστος. Σύμφωνα με τους επιστήμονες ζούμε στη σκιά μία επερχόμενης πανδημίας από νευρολογικές παθήσεις που σχετίζονται με την ηλικία, όπως η νόσος του Parkinson, οι οποίες σύντομα θα δημιουργήσουν τις συνθήκες για μία μεγάλη ιατρική πρόκληση χωρίς προηγούμενο. «Μέχρι το 2040, θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε μία πανδημία η οποία θα έχει μεγάλο κοινωνικό και οικονομικό κόστος και θα ταλαιπωρήσει ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού», είπε ο Πάτριν Μπρούντιν από το Journal of Parkinson’s Disease. Μία δημοσίευση του Μπρούντιν υπογραμμίζει ότι τα περιστατικά της νόσου του Parkinson αναμένεται να διπλασιαστούν ή ακόμα και να τριπλασιαστούν μέσα στα επόμενα 20 χρόνια. Το πρόβλημα δεν περιορίζεται στη νόσο του Parkinson. Η άνοια, στην οποία συμπεριλαμβάνεται και η νόσος Alzheimer, αναμένεται επίσης να παρουσιάσει σημαντική αύξηση λόγω της γήρανσης του πληθυσμού. Σήμερα, όλο και περισσότερα άτομα φτάνουν σε ηλικίες που στο παρελθόν θεωρούσαμε απρόσιτες. Ένα σημαντικό κομμάτι του προβλήματος είναι ότι δεν γνωρίζουμε πόσες είναι οι νευρολογικές παθήσεις που εμφανίζονται λόγω της ηλικίας. Η νόσος του Parkinson είναι γνωστή […]
Αν και η θεραπεία του διαβήτη τύπου 1 έχει προοδεύσει πολύ από την πρώτη φορά που περιγράφηκε στην Αρχαία Αίγυπτο, οι ενέσεις ινσουλίνης και οι νυγμοί των δακτύλων αποτελούν ακόμα κομμάτι της καθημερινότητας για πολλούς διαβητικούς. Μία ομάδα ερευνητών έκανε ωστόσο μία ανακάλυψη που μία μέρα μπορεί να καταστήσει αχρείαστες τις παραπάνω πρακτικές. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ένα τρόπο να μετατρέψουν ανθρώπινα βλαστοκύτταρα σε κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη (τα γνωστά και ως β κύτταρα), σε πειραματόζωα. «Μπορούμε πλέον να δημιουργήσουμε κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη τα οποία δρουν όπως και τα β κύτταρα του παγκρέατος που έχουμε στον οργανισμό μας», είπε ένας από τους επιστήμονες της έρευνας, ο Ματίας Χέμπροκ από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Φρανσίσκο. «Αυτό είναι ένα μεγάλο βήμα προς την επίτευξη του στόχου μας ο οποίος είναι να μπορούμε κάποια μέρα να κάνουμε μεταμόσχευση κυττάρων στους ασθενείς με διαβήτη». Ο διαβήτης τύπου 1 χαρακτηρίζεται από απώλεια ινσουλίνης λόγω της καταστροφής των κυττάρων του παγκρέατος από το ανοσοποιητικό σύστημα. Ως αποτέλεσμα, οι ασθενείς που πάσχουν από διαβήτη τύπου 1 πρέπει να λαμβάνουν εξωτερική ινσουλίνη. Αν και η μέθοδος αυτή είναι αποτελεσματική, σίγουρα δεν είναι η ιδανική. Οι ασθενείς με τη νόσο έχουν φυσιολογική ζωή, ωστόσο διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο […]
Οι διογκωμένοι λεμφαδένες αποτελούν συνήθως ένδειξη κάποιας κοινής λοίμωξης, ωστόσο μπορεί να αποτελούν επίσης εκδήλωση μίας αυτοάνοσης νόσου ή, σπανιότερα, κάποιας μορφής καρκίνου. Οι λεμφαδένες είναι μικρές σφαιρικές δομές με σημαντικό ρόλο στο ανοσοποιητικό σύστημα. Τι είναι οι διογκωμένοι λεμφαδένες; Οι λεμφαδένες συλλέγουν και φιλτράρουν υγρά, απόβλητα και επιβλαβή μικρόβια. Ο ανθρώπινος οργανισμός περιλαμβάνει εκατοντάδες λεμφαδένες. Οι σημαντικότεροι λεμφαδένες που που μπορούν να ψηλαφηθούν βρίσκονται: Κάτω από την κάτω γνάθο Στα πλάγια του λαιμού Κάτω από τις μασχάλες Αμοφοτερόπλευρα στη βουβωνική χώρα Η λέμφος, ένα υγρό που βρίσκεται στους λεμφαδένες, κυκλοφορεί μέσα και έξω από αυτούς και στην συνέχεια στον οργανισμό πριν επιστρέψει στο θώρακα. Μέσω αυτής της διαδικασίας, παγιδεύει επιβλαβή στοιχεία, όπως βακτήρια, ιούς και σωματικά απόβλητα. Οι λεμφαδένες φιλτράρουν τη λέμφο και στη συνέχεια την επανεισάγουν στην κυκλοφορία του αίαμτος μαζί με άλατα και πρωτεΐνες. Οι λεμφαδένες περιέχουν επίσης ανοσιακά κύτταρα που βοηθούν στην αντιμετώπιση των λοιμώξεων καθώς στοχεύουν τα μικρόβια που έχει συλλέξει η λέμφος. Ως αποτέλεσμα της δραστηριότητας των ανοσιακών κυττάρων, οι λεμφαδένες μπορεί να διογκωθούν κατά τη διάρκεια μίας λοίμωξης. Η εντόπιση του οιδήματος εξαρτάται συνήθως από την πληγείσα περιοχή. Για παράδειγμα, μία λοίμωξη του ωτός μπορεί να προκαλέσει διόγκωση των λεμφαδένων κοντά στο αυτί, […]
Αν και η υψηλή LDL χοληστερόλη αποτελεί επιβεβαιωμένο παράγοντα κινδύνου για τη στεφανιαία νόσο, η σχέση μεταξύ των αυξημένων επιπέδων τριγλυκεριδίων και της στεφανιαίας νόσου δεν έχει ακόμα διερευνηθεί επαρκώς. Αρκετές αναλύσεις έχουν δείξει ότι οι ενήλικες με υψηλά τριγλυκερίδια έχουν αυξημένο κίνδυνο στεφανιαίας νόσου, ωστόσο δεν είναι ακόμα σαφές αν τα τριγλυκερίδια ευθύνονται εξ’ολοκλήρου για τη νόσο ή αν αποτελούν συνέπεια μεταβολικών διαταραχών (όπως η παχυσαρκία ή ο διαβήτης) που συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο. Ορισμένα γενετικά αλληλόμορφα που έχουν ως συνέπεια αύξηση στα επίπεδα των τριγλυκεριδίων σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο στεφανιαίας νόσου, ωστόσο αν αυτό αποδίδεται στα τριγλυκερίδια ή σε άλλους παράγοντες, όπως η αύξηση της απολιποπρωτεΐνης Β ή της VLDL, είναι ακόμα άγνωστο. Επιπλέον, οι κλινικές δοκιμές μείωσης των τριγλυκεριδίων με φιβράτες κατέληξαν σε αντικρουόμενα αποτελέσματα. Η δυσκολία στο συσχετισμό των τριγλυκεριδίων με τη στεφανιαία νόσο δεν προκαλεί έκπληξη αν σκεφτούμε την πολυπλοκότητα του μεταβολισμού των πρώτων. Τα τριγλυκερίδια απαντώνται κυρίως στα χυλομικρά, τα οποία μεταφέρουν τα διατροφικά λιπαρά οξέα και τη χοληστερόλη από το έντερο, και στα σωματίδια της VLDL, τα οποία μεταφέρουν τα τριγλυκερίδια από το ήπαρ. Ο υπολογισμός των τριγλυκεριδίων στον ορό εκτιμά την συνολική μάζα τους και όχι τον αριθμό των σωματιδίων που μεταφέρουν […]
Η έκπτωση των γνωστικών λειτουργιών είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει συνολικά τα προβλήματα μνήμης, μάθησης, συγκέντρωσης ή λήψης αποφάσεων που επηρεάζουν την καθημερινότητα. Ένας μεγάλος αριθμός ασθενών υποφέρει από την παραπάνω κατάσταση. Οι ασθενείς αυτοί διατρέχουν επίσης αυξημένο κίνδυνο άνοιας και νόσου Alzheimer. Η ανίχνευση της άνοιας και της έκπτωσης των γνωστικών λειτουργιών στα πρώιμα στάδια έχει αποτελέσει στόχο αρκετών ερευνών εδώ και πολλά χρόνια. Η έγκαιρη διάγνωση της νόσου θα επιτρέψει την εφαρμογή νέων θεραπειών και στρατηγικών για την επιβράδυνση της πορείας της, επομένως έχει μεγάλη σημασία. Πιθανοί βιοδείκτες που έχουν εκτιμηθεί στο παρελθόν για τον παραπάνω στόχο περιλαμβάνουν το μέγεθος και τη λειτουργικότητα του εγκεφάλου και των τμημάτων του, καθώς και τα επίπεδα ορισμένων πρωτεϊνών που φαίνονται στις απεικονιστικές εξετάσεις του εγκεφάλου, στο ΕΝΥ ή στο αίμα. Οι ασθενείς με νόσο Alzheimer, για παράδειγμα, έχουν εξαιρετικά υψηλά επίπεδα πλακών που αποτελούνται από αμυλοειδές β και νευροϊνιδικά πλέγματα πρωτεϊνών ταυ. Με σκοπό να εξετάσουν βιοδείκτες για την πιο έγκαιρη διάγνωση της έκπτωσης των γνωστικών λειτουργιών, μία ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τον Δρ Μπέρισλαβ Ζλόκοβιτς στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καρολίνας, εξέτασε δύο δείκτες που εμπλέκονται στη διάσπαση του αιματοεγκεφαλικού φραγμού. Ο φραγμός αυτός ελέγχει την μετάβαση διαφόρων […]
Σε αντίθεση με όσα πιστεύαμε μέχρι σήμερα, το πρωινό φαίνεται ότι δεν έχει σημαντικό ρόλο στην απώλεια βάρους. Στο παραπάνω συμπέρασμα κατέληξε μία μετα-ανάλυση η οποία διαπίστωσε ότι όσοι τρώνε πρωινό δεν έχουν μειωμένη πρόσληψη θερμίδων συνολικά ούτε χαμηλότερο σωματικό βάρος σε σχέση με αυτούς που παραλείπουν το συγκεκριμένο γεύμα. «Το πρωινό από το 1917 θεωρείται το σημαντικότερο γεύμα της ημέρας. Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι τα δεδομένα που δείχνουν ότι το καλό πρωινό βοηθά στην απώλεια βάρους είναι ιδιαίτερα φτωχά», είπαν οι ερευνητές. «Η συστηματική μας μελέτη περιέλαβε τυχαιοποιημένες έρευνες που είχαν εξετάσει τις αλλαγές του σωματικού βάρους σε ενήλικες ανάλογα με το αν έτρωγαν πρωινό ή όχι. Καμία από τις έρευνες αυτές δεν παρατήρησε ότι το πρωινό βοηθά στην απώλεια βάρους ή ότι όσοι δεν τρώνε πρωινό τελικά αυξάνουν το σωματικό τους βάρος», πρόσθεσαν. Στην μετα-ανάλυσή τους, η Κάθριν Σίβερτ και οι συνεργάτες της από το Πανεπιστήμιο του Μόνας στην Αυστραλία, εξέτασαν δεδομένα 13 τυχαιοποιημένων, ελεγχομένων ερευνών. Από τις έρευνες αυτές, 7 είχαν εξετάσει την επίδραση του πρωινού στην απώλεια βάρους και 10 είχαν εξετάσει τις επιδράσεις στην πρόσληψη ενέργειας. Η έρευνα δημοσιεύτηκε σήμερα στο BMJ. Αν και γενικά οι έρευνες είχαν κάποιους περιορισμούς, συνολικά παρατηρήθηκε πολύ μικρή […]
Τελευταία δεδομένα ερευνών έχουν συνδέσει την ανεπάρκεια ψευδαργύρου με μία σειρά χρονίων νόσων. Μία νέα έρευνα από επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο του Έμορι έρχεται να προσφέρει νέα δεδομένα για τα οργανικά συστήματα που επηρεάζονται από τη χαμηλή συγκέντρωση του ψευδαργύρου. Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι τα χαμηλά επίπεδα ψευδαργύρου ενοχοποιούνται εν μέρει για τον εμφάνιση υπέρτασης καθώς παρεμβαίνουν στον τρόπο με τον οποίο τα νεφρά διαχειρίζονται το νάτριο. Τα ευρήματα της μελέτης δημοσιεύτηκαν στο American Journal of Physiology-Renal Physiology. Θέλοντας να διερευνήσουν το ρόλο του ψευδαργύρου στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης, οι ερευνητές χρησιμοποιήσαν δύο ομάδες ποντικών. Η μία ομάδα έκανε διατροφή με ικανοποιητική πρόσληψη ψευδαργύρου, ενώ η άλλη ομάδα έκανε διατροφή χαμηλή σε ψευδάργυρο. Η ανεπάρκεια ψευδαργύρου είναι αρκετά κοινή σε ασθενείς με χρόνιες παθήσεις όπως ο διαβήτης τύπου 2 και η χρόνια νεφρική νόσος. Οι ασθενείς με χαμηλά επίπεδα ψευδαργύρου διατρέχουν επίσης αυξημένο κίνδυνο υπέρτασης. Η οδός μέσω της οποίας τα νεφρά απομακρύνουν το νάτριο με τα ούρα ή το επαναφέρουν στον οργανισμό, μέσω μίας διαδικασίας που λέγεται συμμεταφορέας χλωριούχου νατρίου ή NCC, παίζει επίσης ρόλο στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης. Τα χαμηλά επίπεδα νατρίου στα ούρα συνδέονται τυπικά με υψηλότερη αρτηριακή πίεση. Πρόσφατες έρευνες έχουν δείξει ότι ο ψευδάργυρος […]
Βρισκόμαστε στα τέλη του Γενάρη και η εποχή της γρίπης βρίσκεται στην περίοδο αιχμής της. Καθώς τα περιστατικά γρίπης και κοινού κρυολογήματος αυξάνονται συνεχώς αρκετοί από εμάς αγοράζουμε αντιφλεγμονώδη και αποσυμοφρητικά για να αντιμετωπίσουμε τα συμπτώματά τους. Ωστόσο, σύμφωνα με το American Heart Association, τα φάρμακα αυτά μπορεί να έχουν ανεπιθύμητες επιδράσεις για την καρδιά σε ευπαθείς ομάδες. Τα φάρμακα που δεν χρειάζονται ιατρική συνταγή αποτελούν την πρώτη επιλογή για την αντιμετώπιση του άλγους, του ηπίου πυρετού, της ρινικής συμφόρησης καθώς και άλλων συμπτωμάτων της γρίπης και του κοινού κρυολογήματος. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ), όπως η ιβουπροφαίνη, και τα αποσυμφορητικά της ρινός όπως η ψευδοεφεδρίνη και η φαινυλεφρίνη. Αν και τα φάρμακα αυτά είναι γενικά ασφαλή εφόσον λαμβάνονται στις προτεινόμενες δόσεις, επιστήμονες από το American Heart Association και άλλους οργανισμούς προειδοποιούν ότι μπορεί να επιδεινώσουν την καρδιαγγειακή υγεία ορισμένων ατόμων. «Οι ασθενείς με αρρύθμιστη υπέρταση ή καρδιακή νόσο πρέπει να αποφεύγουν τα από του στόματος αποσυμφορητικά», δήλωσε η Σόντρα ΝτεΠάλμα, μία από τους ειδικούς που συνέγραψαν τις οδηγίες του American College of Cardiology και του American Heart Association για τη διαχείριση της υπέρτασης. «Για όλους τους υπόλοιπους αλλά και τα άτομα με χαμηλό καρδιαγγειακό […]
Στους ηλικιωμένους, η διάγνωση του υποθυρεοειδισμού είναι συχνά ιδιαίτερα δύσκολη. Ο λόγος είναι ότι τα συμπτώματα της νόσου στην τρίτη ηλικία μπορεί να παρουσιάζουν διαφοροποίηση σε σχέση με τις μικρότερες ηλικίες. Αν και ορισμένοι ηλικιωμένοι μπορεί να παρουσιάσουν ορισμένα από τα τυπικά συμπτώματα, συχνά εμφανίζονται άλλα πιο ασυνήθιστα. Υψηλή Χοληστερόλη Σε ορισμένες περιπτώσεις, η υψηλή χοληστερόλη μπορεί να αποτελεί τη μοναδική ένδειξη ενός θυρεοειδούς που υπολειτουργεί σε έναν ηλικιωμένο ασθενή. Συχνά, το παραπάνω σύμπτωμα μπορεί να οδηγήσει σε λανθασμένη διάγνωση κάποιας διαταραχής χοληστερόλης και όχι υποθυρεοειδισμού. Καθώς αυτό μπορεί να είναι το μοναδικό σύμπτωμα, σε ασθενείς της τρίτης ηλικίας με υψηλή χοληστερόλη πρέπει να γίνεται πάντοτε εκτίμηση της λειτουργίας του θυρεοειδούς. Καρδιακή Ανεπάρκεια Ο μειωμένος όγκος αίματος, οι αδύναμες συσπάσεις του καρδιακού μυός και η επιβράδυνση του καρδιακού ρυθμού (συμπτώματα που όλα μπορεί να έχουν ως αιτία τα χαμηλά επίπεδα ορμονών του θυρεοειδούς) μπορεί να συμβάλλουν στην εμφάνιση καρδιακής ανεπάρκειας, μίας σοβαρής πάθησης που εμφανίζεται όταν η καρδιά δεν μπορεί να αντλήσει αρκετό αίμα για να καλύψει τις ανάγκες του οργανισμού. Τα συμπτώματα της καρδιακής ανεπάρκειας περιλαμβάνουν δύσπνοια, οίδημα στις αρθρώσεις, αίσθημα αδυναμίας και αίσθημα κόπωσης. Αλλαγές των Εντερικών Κινήσεων Ένας ηλικιωμένος με υποθυρεοειδισμό μπορεί να παρουσιάσει δυσκοιλιότητα καθώς τα […]
Οι γυναίκες με ημικρανία έχουν μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2, σύμφωνα με τα αποτελέσματα μίας μεγάλης έρευνας παρατήρησης. Η έρευνα διαπίστωσε επίσης ότι η συχνότητα της ημικρανίας μειώνεται κατά τα έτη που προηγούνται της διάγνωσης του διαβήτη. Αν και τόσο η ημικρανία όσο και ο διαβήτης τύπου 2 είναι αρκετά κοινές παθήσεις, τα δεδομένα για τη σύνδεσή τους είναι «φτωχά», όπως είπαν οι ερευνητές. Τα αποτελέσματα της μελέτης δημοσιεύτηκαν στο JAMA Neurology. Για την έρευνά τους, ανέλυσαν δεδομένα σχεδόν 70.000 γυναικών από τη Γαλλία οι οποίες είχαν λάβει μέρος στο E3N Prospective Cohort Study. Οι γυναίκες συμπλήρωναν ερωτηματολόγια κάθε λίγα χρόνια από το 1990 μέχρι το 2014. Τα ερωτηματολόγια αυτά περιελάμβαναν, μεταξύ άλλων, ερωτήσεις σχετικά με τις ημικρανίες. Οι πληροφορίες για τη διάγνωση του διαβήτη τύπου 2 προήλθαν από μία άλλη βάση δεδομένων. Η ανάλυση έδειξε ότι οι γυναίκες με ενεργό ημικρανία είχαν σχεδόν 30% μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 σε σύγκριση με τις γυναίκες που δεν είχαν ιστορικό ημικρανίας. Οι ερευνητές θεώρησαν ότι οι γυναίκες είχαν ενεργό ημικρανία με βάση τις απαντήσεις του τελευταίου ερωτηματολογίου. Ανάγκη κατανόησης των μηχανισμών Ο Δρ Γκάι Φαγκεράτσι και οι συνεργάτες του από το INSERM της Γαλλίας δήλωσαν ότι χρειάζονται περισσότερες έρευνες […]
Ο πρίγκηπας Φίλιππος, ο 97χρονος Δούκας του Εδιμβούργου τράκαρε στις 17 Ιανουαρίου, με το αυτοκίνητό του να ανατρέπεται. Αν και μάλλον κανένας από την οικογένειά του δεν πρόκειται να του πει ότι δεν πρέπει πλέον να οδηγεί, το γεγονός αυτό επαναφέρει στο προσκήνιο ένα μείζον ζήτημα. Πρέπει ο γιατρός να αποφασίζει πότε κάποιος δεν μπορεί πλέον να οδηγεί; Όταν η Ικανότητα Οδήγησης Εκπίπτει στην Τρίτη Ηλικία Διαταραχές της όρασης, έκπτωση της μνήμης, κινητικά προβλήματα που σχετίζονται με αρθρίτιδες ή με τη νόσο Alzheimer. Οι παραπάνω αποτελούν ένα μικρό δείγμα των αλλαγών που μπορεί να επηρεάσουν την ικανότητα των ηλικιωμένων να οδηγούν. Αν συνδυάσουμε τα παραπάνω με τον συνεχώς αυξανόμενο μέσο όρο ηλικίας δεν είναι δύσκολο να κατανοήοσυμε ότι η οδήγηση στην τρίτη ηλικία αποτελεί πλέον ένα μείζον πρόβλημα για αρκετούς ηλικιωμένους και τις οικογένειές τους. Μπορεί όμως το πρόβλημα αυτό να αντιμετωπιστεί από τους γιατρούς; Αρκετοί Παράγοντες Επηρεάζουν την Ικανότητα Οδήγησης Αρκετοί ηλικιωμένοι μπορούν να οδηγήσουν με ασφάλεια χωρίς να προκαλούνται προβλήματα, ωστόσο διάφοροι παράγοντες συμβάλλουν σε ένα ασφαλές περιβάλλον οδήγησης. Όταν ένα αυτοκίνητο δεν λειτουργεί σωστά, ο οδηγός ή ένα μέλος της οικογενείας του επικοινωνεί με ένα μηχανικό ο οποίος ελέγχει τα λάδια, την πίεση και τη μηχανή. Αν […]
Ο μέσος όρος ηλικίας ανεβαίνει συνεχώς και ως αποτέλεσμα, η συχνότητα παθήσεων όπως η νόσος Alzheimer, αυξάνεται αντίστοιχα. Καθώς ακόμα δεν υπάρχουν αποτελεσματικά μέτρα πρόληψης ή θεραπείας, αρκετοί ασθενείς αναζητούν εναλλακτικές μεθόδους για να αντιμετωπίσουν ή να προλάβουν την άνοια. Οι περισσότερες από αυτές ωστόσο δεν βασίζονται σε υψηλής ποιότητας δεδομένα ερευνών. Το περιβάλλον αυτό έχει οδηγήσει σε κατακόρυφη αύξηση της «ψευδοϊατρικής». Η ψευδοϊατρική αναφέρεται σε συμπληρώματα και άλλες παρεμβάσεις οι οποίες ναι μεν είναι νόμιμες, ωστόσο διαφημίζονται ως αποτελεσματικές και αποδεδειγμένες χωρίς αυτό να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Όσοι προωθούν την ψευδοϊατρική βασίζονται στις ανησυχίες του ασθενούς για την υγεία του, χρησιμοποιούν προσωπικές απόψεις ως αποδεδειγμένα δεδομένα ερευνών και διαφημίζουν αμφιβόλου ποιότητας θεραπείες με σκοπό το οικονομικό κέρδος. Αναφορικά με τις νευροεκφυλιστικές νόσους, το πλέον κοινό παράδειγμα ψευδοϊατρικής είναι τα συμπληρώματα διατροφής που βελτιώνουν τη γνωστικότητα και την υγεία του εγκεφάλου. Δεδομένα από τις ΗΠΑ δείχνουν ότι η παραπάνω βιομηχανία η οποία έχει αξία 3.2 δις δολλάρια, δραστηριοποιείται μέσω της τηλεόρασης, του διαδικτύου αλλά και διαφημιστικών εντύπων. Αν και σήμερα δεν υπάρχει κανένα συμπλήρωμα διατροφής που αποδεδειγμένα μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της άνοιας και της έκπτωσης των γνωστικών λειτουργιών, πολλά από τα παραπάνω συμπληρώματα είναι ιδιαίτερα δημοφιλή, ιδιαίτερα όταν […]
Οι έρευνες της ανοσίας του καρκίνου έχουν αποτελέσει μία παγκόσμια πρόκληση από τότε που ο Γουίλιαμ Κόλεϊ χορήγησε για πρώτη φορά την γνωστή του τοξίνη σε ασθενείς στα τέλη του 19ου αιώνα. Καθώς οι γνώσεις μας πάνω στη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος συνεχίζουν να αυξάνονται, ο ρόλος του τελευταίου στη μάχη κατά του καρκίνου γίνετια όλο και πιο σαφής. Τις προηγούμενες δεκαετίες έγιναν μεγάλες ανακαλύψεις για να φτάσει η θεραπεία του καρκίνου στη μορφή που έχει σήμερα, μεταξύ των οποίων οι κλινικές δοκιμές του Στίβεν Ρόζενμπεργκ για τα αντικαρκινικά λεφοκύτταρα τη δεκαετία του 80’, η θεραπεία της λευχαιμίας με Τ κύτταρα από δότες από τον Χανς Κολμπ τη δεκαετία του 90’ και η ανακάλυψη του αποκλεισμού των ανοσιακών σημείων ελέγχου, η οποία έδωσε το βραβείο νόμπελ φέτος στον Τζιμ Άλισον και προκάλεσε επανάσταση στην ανοσοθεραπεία. Η σημαντική πρόοδος στην ανοσοθεραπεία μας έχει κάνει σχεδόν να ξεχάσουμε τον κύριο ρόλο του ανοσοποιητικού συστήματος ο οποίος είναι η ρύθμιση των όγκων με αποτέλεσμα να σταματήσουν οι διάφορες νόσοι πριν καν αντιληφθούμε τον κίνδυνο. Ο καρκίνος είναι αποτέλεσμα του ανεξέλεγκτου πολλαπλασιασμού των νεοπλασματικών κυττάρων, τα οποία έχουν καταφέρει να αποφύγουν με κάποιο τρόπο τη ρύθμιση από το ανοσοποιητικό σύστημα, επομένως οι ανοσοθεραπείες προσπαθούν […]
Η κακή στοματική υγιεινή αποτελεί παράγοντα κινδύνου για τη νόσο Alzheimer. Δεν είναι ωστόσο ακόμα γνωστό αν η ουλίτιδα προκαλεί τη νόσο ή είναι συνέπεια της τελευταίας, καθώς αρκετοί ασθενείς με άνοια παραμελούν τη στοματική τους υγιεινή. Σήμερα, μία έρευνα επιβεβαιώνει ότι τα βακτήρια που ενοχοποιούνται για την ουλίτιδα βρίσκονται επίσης στον εγκέφαλο των ασθενών με νόσο Alzheimer και όχι μόνο στη στοματική τους κοιλότητα. Η έρευνα διαπίστωσε ακόμη ότι στα ποντίκια, τα βακτήρια μπορούν να προκαλέσουν αλλαγές στον εγκέφαλο που ομοιάζουν με τη νόσο Alzheimer. Τα ευρήματα της μελέτης προστίθενται στις παρατηρήσεις προηγουμένων ερευνών που είχαν δείξει ότι οι μικροβιακές λοιμώξεις μπορεί να παίζουν κάποιο ρόλο στη νόσο Alzheimer. Ωστόσο, ακόμα και οι επιστήμονες που υποστηρίζουν την παραπάνω σχέση δεν έχουν πειστεί ακόμα ότι το βακτήριο Porphyromonas gingivalis, δηλαδή αυτό που παρατηρήθηκε στην έρευνα, μπορεί να προκαλεί τη νόσο. «Σίγουρα το μικρόβιο αποτελεί έναν από τους παράγοντες που συμβάλλουν στην εμφάνιση της νόσου, ωστόσο δεν πιστεύω ότι μπορεί μόνο του να προκαλέσει νόσο Alzheimer», είπε ο Ρόμπερτ Μουάρ από το Γενικό Νοσοκομείο της Μασσαχουσέτης στη Βοστόνη. Προηγούμενες έρευνες του ίδιου είχαν δείξει ότι η πρωτεΐνη του β-αμυλοειδούς που σχηματίζει πλάκες στον εγκέφαλο των ασθενών με νόσο Alzheimer, αποτελεί μία […]
Μία νέα έρευνα από το Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ παρατήρησε ότι τα ηωσινόφιλα μπορούν πιθανώς να χρησιμοποιηθούν στην καταστροφή των νεοπλασματικών κυττάρων που συνδέονται με τον καρκίνο του παχέος εντέρου. Τα ηωσινόφιλα είναι μία ομάδα λευκών αιμοσφαιρίων που στο παρελθόν προστάτευαν τον οργανισμό από διάφορα παράσιτα, ωστόσο σήμερα ενοχοποιούνται για το άσθμα και μία σειρά αλλεργιών. Επικεφαλής της έρευνας ήταν ο Άριελ Μούνιτζ από το τμήμα Μικροβιολογίας και Κλινικής Ανοσολογίας του Πανεπιστημίου. Δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Cancer Immunology Research. «Τα ηωσινόφιλα είναι λευκά αιμοσφαίρια που εκκρίνουν ισχυρές πρωτεΐνες», είπε ο Μούνιτζ. «Μπορεί να είχαν χρησιμότητα στο παρελθόν στην αντιμετώπιση των παρασίτων, ωστόσο σήμερα αρκετοί άνθρωποι, ιδιαίτερα στη Δύση, έχουν καλές συνθήκες υγιεινής στο σπίτι τους, επομένως τα ηωσινόφιλα εμπλέκονται μόνο στο άσθμα και αλλεργίες». «Η νέα μας έρευνα υποστήριξε ότι καθώς τα ηωσινόφιλα είναι ικανά να καταστρέψουν τα παράσιτα και να προκαλέσουν βλάβες στους πνεύμονες των ασθενών με άσθμα, ίσως έχουν χρησιμότητα στη θεραπεία του καρκίνου και την καταστροφή των νεοπλασματικών κυττάρων». Η μεγαλύτερη αποθήκη ηωσινοφίλων βρίσκεται στο πεπτικό σύστημα, επομένως οι ερευνητές αποφάσισαν να εξετάσουν τη θεωρία τους στον καρκίνο του παχέος εντέρου. Στο πρώτο στάδιο της έρευνας, επέλεξαν δείγματα βιοψίας από νεοπλάσματα 275 ασθενών για να διαπιστώσουν τον […]
Από τη δεκαετία του 1980, όποτε και τα πρώτα σημεία της κλιματικής αλλαγής άρχισαν να γίνονται αντιληπτά, οι περισσότερες ειδήσεις και οι καμπάνιες ευαισθητοποίησης του κοινού είχαν χρησιμοποιήσει κυρίως εικόνες με πολικές αρκούδες και το λιώσιμο των πάγων. Τα παραπάνω είχαν δημιουργήσει σε αρκετούς την εντύπωση ότι τα αποτελέσματα της κλιματικής αλλαγής δεν θα επηρεάσουν την καθημερινή μας ζωή, τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον. Πρόσφατες έρευνες, έδειξαν ότι το 58% του πληθυσμού πιστεύει ότι δεν θα επηρεαστεί από την κλιματική αλλαγή, ενώ το 61% δεν έχει σκεφτεί καν ότι η κλιματική αλλαγή μπορεί να έχει επιπτώσεις για την υγεία. Αντίθετα με τις αντιλήψεις του κοινού, ωστόσο, όλο και περισσότερα δεδομένα έρχονται στο φως τα οποία δείχνουν ότι η κλιματική αλλαγή είναι «η μεγαλύτερη απειλή για την παγκόσμια υγεία στον 21ο αιώνα». Μία πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι η υγεία του ανθρώπου, το νερό, τα τρόφιμα και η δομή και ασφάλεια της κοινωνίας έχουν ήδη επηρεαστεί με 467 διαφορετικούς τρόπους. Ακολουθούν παραδείγματα 8 τρόπων με τους οποίους έχει επηρεαστεί ή κινδυνεύει να επηρεαστεί η υγεία μας από την κλιματική αλλαγή: Οι πλημμύρες, οι πυρκαγίες, τα κύματα καύσωνα, οι περίοδοι ξηρασίας και οι καταιγίδες έχουν αυξηθεί σε ένταση, διάρκεια και συχνότητα εξ’αιτίας της κλιματικής […]
Τα ποσοστά του διαβήτη τύπου 1 αυξάνονται παγκοσμίως τα τελευταία χρόνια. Νέα δεδομένα από την Αυστραλία ωστόσο δείχνουν ότι για πρώτη φορά μετά το 1980, τα ποσοστά των νέων διαγνώσεων της νόσου αρχίζουν να παρουσιάζουν μείωση. Η έρευνα αποδίδει τη μείωση αυτή στο εξαιρετικά επιτυχημένο πρόγραμμα εμβολιασμών της χώρας. Συγκεκριμένα, παρατηρήθηκε ότι η μείωση στα περιστατικά του διαβήτη τύπου 1 σημειώθηκε αμέσως μετά την εισαγωγή του εμβολίου για τον ροταϊό που χορηγείται από το στόμα. «Αν και τα αποτελέσματα δεν αποτελούν απόδειξη, η έρευνα δείχνει ότι η πρόληψη της λοίμωξης από ροταϊούς στα παιδιά μέσω του εμβολιασμού, μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 1 σε άτομα με γενετική προδιάθεση», είπε ο Λεν Χάρισον επικεφαλής της έρευνας από το Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης. Η ασυνήθιστη αυτή σύνδεση παρατηρήθηκε για πρώτη φορά από μία ομάδα ερευνητών λίγο πριν το τέλος του προηγούμενου αιώνα, όταν και διαπίστωσαν ότι οι ανοσιακοί δείκτες του διαβήτη τύπου 1 έμοιαζαν με αυτούς της λοίμωξης από ροταϊό. Έκτοτε, διάφορες έρευνες παρατήρησαν ότι η λοίμωξη από τον παραπάνω ιό μπορεί να προκαλέσει μία ανοσιακή απόκριση στα παγκρεατικά κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη, τα κύτταρα δηλαδή που παίζουν κεντρικό ρόλο στη ρύθμιση των σακχάρων του αίματος και στην εμφάνιση διαβήτη. Όταν τα […]
Τα παρανεοπλασματικά σύνδρομα του νευρικού συστήματος είναι μία ομάδα σπανίων διαταραχών που εμφανίζοντια σε ορισμένους καρκινοπαθείς. Τα σύνδρομα αυτά μπορούν να επηρεάσουν διάφορα οργανικά συστήματα όπως τις ορμόνες (ενδοκρινικό), το δέρμα (δερματολογικό), το αίμα (αιματολογικό) και τις αρθρώσεις (ρευματολογικό). Τα παρανεοπλαστικά σύνδρομα του νευρικού συστήματος εμφανίζονται όταν οι αντικαρκινικοί παράγοντες του ανοσοποιητικού συστήματος στοχεύουν επίσης τμήματα του εγκεφάλου, του νωτιαίου μυελού, των περιφερικών νεύρων ή των μυών. Ανάλογα με το τμήμα του νευρικού συστήματος που επηρεάζεται, τα παρανεοπλαστικά σύνδρομα μπορούν να προκαλέσουν προβλήματα με την κίνηση ή το συντονισμό των μυών, την αισθητικότητα, τη μνήμη, τη σκέψη ή ακόμα και τον ύπνο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι βλάβες του νευρικού συστήματος μπορούν να διορθωθούν με θεραπείες που στοχεύουν τον καρκίνο και το ανοσοποιητικό σύστημα. Ωστόσο, τα σύνδρομα αυτά μπορούν να οδηγήσουν ταχέως σε σημαντικές βλάβες που δεν αναστρέφονται. Στις τελευταίες περιπτώσεις, η θεραπεία του καρκίνου καθώς και οι άλλες αγωγές προλαμβάνουν τις περαιτέρω βλάβες και βελτιώνουν την ποιότητα ζωής. Συμπτώματα Τα σημεία και συμπτώματα των παρανεοπλασματικών συνδρόμων του νευρικού συστήματος μπορεί να εμφανιστούν ταχέως, συχνά μέσα σε λίγες ημέρες ή εβδομάδες. Επίσης, σχεδόν πάντοτε ξεκινούν πριν τη διάγνωση του καρκίνου. Τα συμπτώματα διαφέρουν ανάλογα με το τμήμα του οργανισμού που επηρεάζει […]
Η αϋπνία διαχωρίζεται πλέον σε 5 διαφορετικούς τύπους, γεγονός που θα διευκολύνει τους γιατρούς να προσαρμόσουν καλύτερα τη θεραπεία της στις εξατομικευμένες ανάγκες του κάθε ασθενούς. Ο διαχωρισμός αυτός δεν βασίζεται στα τυπικά προβλήματα του ύπνου, όπως η δυσκολία στην έλευση ή τη διατήρηση του ύπνου, αλλά σε άλλους παράγοντες όπως το στρες, τα συναισθήματα, τα στοιχεία της προσωπικότητας, τη διάθεση και το ιστορικό του ασθενούς. Οι επιστήμονες έδειξαν ότι διαφορετικοί ασθενείς με αϋπνία είχαν διαφορετικά χαρακτηριστικά γνωστικότητας, μεταξύ των οποίων τα επίπεδα άγχους και η συναισθηματική ευαισθησία. Η έρευνα έδειξε επίσης ότι οι ασθενείς παρέμεναν στον ίδιο τύπο αϋπνίας σταθερά. «Αν και πάντοτε θεωρούσαμε την αϋπνία μία διαταραχή, στην πραγματικότητα αντιπροσωπεύει 5 διαφορετικές», είπε η Τέσα Μπλάνκεν από το Πανεπιστήμιο Νευροεπιστημών της Ολλανδίας. «Οι μηχανισμοί κάθε τύπου αϋπνίας στον εγκέφαλο είναι πολύ διαφορετικοί». «Για να κατανοήσουμε τη σημαντικότητα της παραπάνω παρατήρησης ας σκεφτούμε λίγο την άνοια. Όταν διαπιστώσαμε ότι η άνοια μπορεί να έχει διαφορετικά αίτια, όπως για παράδειγμα η αγγειακή άνοια ή η νόσος Alzheimer, η πρόοδος στην αντιμετώπιση της νόσου επιταχύνθηκε σε μεγάλο βαθμό», πρόσθεσε. Οι επιστήμονες συνέλεξαν δεδομένα από σχεδόν 2.224 εθελοντές με συμπτώματα αϋπνίας. Οι τελευταίοι συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια σχετικά με τα στοιχεία του χαρακτήρα τους […]
Μία νέα εξέταση αίματος μπορεί να ανιχνεύσει τις βλάβες από τη νόσο Alzheimer στον εγκέφαλο ακόμα και πριν εμφανιστούν τα πρώτα συμπτώματά της, δηλαδή η σύγχυση και η απώλεια μνήμης, όπως έδειξε μία νέα μελέτη από το Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον και το Κέντρο Νευροεκφυλιστικών Νόσων στη Γερμανία. Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Nature Medicine. Η εξέταση αυτή θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο μέλλον για να ανιχνεύσει όχι μόνο τις βλάβες από τη νόσο Alzheimer, αλλά και από άλλες νευροεκφυλιστικές νόσους όπως η πολλαπλή σκλήρυνση, οι τραυματισμοί του εγκεφάλου και το εγκεφαλικό επεισόδιο. «Η εξέταση αυτή μπορεί να ενταχθεί εύκολα ως προληπτικός έλεγχος σε μία νευρολογική κλινική», είπε ο Μπράιαν Γκόρντον, αναπληρωτής καθηγητής ραδιολογίας και κύριος συγγραφέας της μελέτης. «Επιβεβαιώσαμε την αποτελεσματικότητα της εξέτασης σε ασθενείς με νόσο Alzheimer καθώς γνωρίζουμε ότι στον εγκέφαλό τους γίνεται εκτεταμένος νευροεκφυλισμός. Ωστόσο, η εξέταση δεν είναι ειδική για τη νόσο Alzheimer, καθώς η θετική εξέταση μπορεί να αποτελέσει διαγνωστικό δείκτη αρκετών νευρολογικών νόσων και τραυματισμών». Η εξέταση ανιχνεύει τη νευροϊνική ελαφριά αλυσίδα, μία δομική πρωτεΐνη που σχηματίζει ένα μέρος του εσωτερικού σκελετού των νευρώνων. Όταν οι εγκεφαλικοί νευρώνες παθαίνουν βλάβες ή καταστρέφονται, η πρωτεΐνη διαφεύγει στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό που καλύπτει τον […]
Ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται τυπικά στη θεραπεία της νόσου του Parkinson είναι η λεβοντόπα. Η ουσία αυτή μετατρέπεται σε ντοπαμίνη, ένα νευροδιαβιβαστή που δρα στον εγκέφαλο. Μία έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nature Communications, δείχνει ότι τα βακτήρια του εντέρου είναι ικανά να μεταβολίσουν τη λεβοντόπα και να τη μετατρέψουν σε ντοπαμίνη. Καθώς η ντοπαμίνη δεν μπορεί να διαπεράσει τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό, το γεγονός αυτό καθιστά το φάρμακο λιγότερο αποτελεσματικό, ακόμα και επί παρουσίας αναστολέων που δεν επιτρέπουν τη μετατροπή της λεβοντόπα. «Είναι αποδεδειγμένο ότι τα βακτήρια του εντέρου μπορούν να επηρεάσουν τον εγκέφαλο», είπε η Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Μικροβιολογίας Σαχάρ Ελ Άιντι, επικεφαλής της έρευνας. «Υπάρχει μία συνεχής χημική αλληλεπίδραση μεταξύ του εγκεφάλου και των βακτηρίων του εντέρου, γνωστή ως άξονας εντέρου-εγκεφάλου». Η Ελ Άιντι και η ομάδα της εξέτασαν την ικανότητα του εντερικού μικροβιώματος να επηρεάζει τη βιοδιαθεσιμότητα της λεβοντόπα. Αιματοεγκεφαλικός Φραγμός Το φάρμακο χορηγείται συνήθως από του στόματος και η λεβοντόπα απορροφάται στο λεπτό έντερο, απ’ όπου και μεταφέρεται μέσω την κυκλοφορίας του αίματος στον εγκέφαλο. Ωστόσο, τα ένζυμα της δεκαρβοξυλάσης μπορεί να μετατρέψουν τη λεβοντόπα σε ντοπαμίνη. Σε αντίθεση με τη λεβοντόπα, η ντοπαμίνη δεν μπορεί να διαπεράσει τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό, επομένως συχνά χορηγείται παράλληλα ένας […]
Σχεδόν όλοι έχουμε αντιμετωπίσει τον πόνο μίας κεφαλαλγίας. Αρκετοί από εμάς, μάλιστα, έχουμε βιώσει τον πόνο αυτό περισσότερες από μία φορές. Οι περισσότερες ήπιες κεφαλαλγίες αντιμετωπίζονται εύκολα με αναλγητικά, φαγητό, νερό ή λίγη ξεκούραση. Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις οι κεφαλαλγίες μπορεί να είναι έντονες με αποτέλεσμα να προκαλέσουν ανησυχία για ένα πιθανό εγκεφαλικό επεισόδιο, ένα νεόπλασμα ή μία θρόμβωση. Ευτυχώς, τα παραπάνω προβλήματα εμφανίζονται σπάνια. Είναι, ωστόσο, απαραίτητο να γνωρίζουμε πότε μία κεφαλαλγία αποτελεί επείγουσα αντιμετώπιση καθώς και πώς να αντιμετωπίσουμε τις ηπιότερες κεφαλαλγίες που δεν είναι απειλητικές για την υγεία. Από τι προκαλούνται οι κεφαλαλγίες; Τα αίτια των περισσοτέρων κεφαλαλγιών δεν είναι πλήρως κατανοητά. Γνωρίζουμε ότι δεν ενοχοποιείται ο εγκεφαλικός ιστός και κρανίο καθώς δεν φέρουν νεύρα που καταγράφουν πόνο. Ωστόσο, τα αγγεία που βρίσκονται στην κεφαλή μπορούν να στείλουν σήματα πόνου, όπως και οι ιστοί που περιβάλλουν τον εγκέφαλο και κάποια μείζονα νεύρα που εκκινούν από αυτόν. Τα ιγμόρεια, τα δόντια, καθώς και οι μύες και οι αρθρώσεις του αυχένα, μπορούν επίσης να προκαλέσουν κεφαλαλγίες. Πότε πρέπει να ανησυχήσετε για μία κεφαλαλγία; Οι περισσότερες κεφαλαλγίες μπορούν να αντιμετωπιστούν χωρίς τη βοήθεια γιατρού. Για τις πιο σοβαρές, ίσως χρειαστεί να πάρετε φάρμακα (με συνταγή). Ωστόσο, ορισμένες κεφαλαλγίες απαιτούν άμεση […]
Η κληρονομική αιμοχρωμάτωση είναι μία από τις πλέον κοινές γενετικές νόσους στο Δυτικό κόσμο καθώς επηρεάζει εκατομμύρια άτομα στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Τα γονίδια που σχετίζονται με τη νόσο, προκαλούν αυξημένη απορρόφηση σιδήρου, με αποτέλεσμα η συγκέντρωση του τελευταίου στο αίμα να φτάνει συχνά σε τοξικά επίπεδα. Γνωρίζουμε πλέον ότι τα γονίδια αυτά ευθύνονται για περισσότερες βλάβες στον οργανισμό απ’όσο πιστεύαμε μέχρι σήμερα. Ωστόσο, το θετικό είναι ότι η θεραπεία της παραπάνω νόσου είναι σχετικά απλή και περιλαμβάνει αιμοδοσία έτσι ώστε να μειωθούν τα επίπεδα του σιδήρου. Τα τελευταία 15 χρόνια, η ομάδα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο του Έξετερ προσπαθεί να διαπιστώσει γιατί ορισμένοι ηλικιωμένοι παρουσιάζουν αδυναμία και χρόνιες παθήσεις στα 60 ενώ άλλοι παραμένουν ενεργοί και υγιείς στα 90 τους. Στην τελευταία τους έρευνα χρησιμοποίησαν δεδομένα από το UK Biobank, το οποίο περιλαμβάνει γενετικά και ιατρικά δεδομένα από 500.000 άτομα, για να διαπιστώσουν ποια γονίδια σχετίζονται με τη γήρανση των μυών. Προς έκπληξή τους, παρατήρησαν ότι υπάρχει σύνδεση μεταξύ του γονιδίου της αιμοχρωμάτωσης και της μυϊκής αδυναμίας, του χρονίου πόνου και της αδυναμίας στους ηλικιωμένους της έρευνας που δεν είχαν διαγνωστεί με αιμοχρωμάτωση. Το UK Biobank περιέχει δεδομένα από εθελοντές ηλικίας 40-70 ετών από τους οποίους είχε μελετηθεί […]
Προσφάτως, μία έρευνα από τη Φινλανδία παρατήρησε ότι οι μεσήλικες άνδρες που κατανάλωναν 1 αυγό την ημέρα είχαν χαμηλότερο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 σε σχέση με τους άνδρες ίδιας ηλικίας που έκαναν χαμηλότερη κατανάλωση. Πώς εξηγείται όμως η παραπάνω παρατήρηση; Μία ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τη Στεφάνια Νόερμαν, από το Πανεπιστήμιο της Ανατολικής Φινλανδίας, χρησιμοποίησε μία τεχνική που λέγεται «μη στοχευμένη μεταβολομική». Μέσω αυτής εξετάστηκε ένα μεγάλο εύρος χημικών και διαπιστώθηκε ότι οι άνδρες που παρουσίασαν διαβήτη τύπου 2 είχαν υψηλότερα επίπεδα τυροσίνης και μίας άγνωστης ουσίας που περιέχει εξόζη στον ορό, ανεξαρτήτως κατανάλωσης αυγών. Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Molecular Nutrition and Food Research. Αν και είναι ακόμα νωρίς να καταλήξουμε σε συμπεράσματα αναφορικά με τα αίτια, «έχουμε πλέον μία πρώτη ιδέα σχετικά με ορισμένα συστατικά των αυγών που παίζουν ρόλο στην εμφάνιση του διαβήτη τύπου 2», είπε η Νόερμαν και ο Γιούρκι Βιρτάνεν, ένας καθηγητής διατροφικής επιδημιολογίας από τον ίδιο πανεπιστήμιο. Τα ευρήματα δείχουν ότι «η μέτρια κατανάλωση αυγών (μέχρι 1 την ημέρα) μπορεί να αποτελέσει κομμάτι μίας υγιεινής διατροφής και ενός υγιεινού τρόπου ζωής για την πρόληψη του διαβήτη τύπου 2», πρόσθεσαν. Σχολιάζοντας τα αποτελέσματα της έρευνας, ο Τσαρλς Βέγκα, καθηγητής από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, δήλωσε […]
Στη νέα λίστα με τις 10 μεγαλύτερες απειλές για την παγκόσμια υγεία για το 2019 που εξέδωσε ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, βρίσκεται φέτος και η άρνηση ή αποφυγή των εμβολιασμών. Το πρόβλημα αυτό, γνωστό και ως «διστακτικότητα εμβολιασμού» (vaccine hesitancy) πηγάζει από μία σειρά παραγόντων, όπως η αδιαφορία για τη φροντίδα υγείας, η μειωμένη πρόσβαση στα εμβόλια και η χαμηλή εμπιστοσύνη στην αποτελεσματικότητα των ίδιων των εμβολίων. Σε αντίθεση με τα υπόλοιπα προβλήματα που βρίσκονται στη σχετική λίστα, όπως η ατμοσφαιρική ρύπανση, η κλιματική αλλαγή και η αντιμικροβιακή αντοχή, το πρόβλημα αυτό έχει μία εύκολη και αποτελεσματική λύση. Η κύρια δυσκολία, ωστόσο, είναι να πειστούν οι άνθρωποι για τη χρησιμότητα των εμβολίων. Παρά τα σημαντικά επιστημονικά δεδομένα που δείχνουν ότι τα εμβόλια είναι τόσο ασφαλή όσο και αποτελεσματικά, τα ποσοστά εμβολιασμών έχουν παρουσιάσει επιπέδωση λίγο πριν φτάσουν στα επιθυμητά επίπεδα. Επίσης, ένας μεγάλος αριθμός ατόμων συνεχίζει να έχει λανθασμένες και επικίνδυνες αντιλήψεις σχετικά με τα οφέλη του εμβολιασμού. Το πρόβλημα αυτό αποδίδεται εν μέρει στη δυσπιστία και την αβεβαιότητα που είχε προκληθεί στο παρελθόν από τα μέσα ενημέρωσης κατά την κάλυψη του θέματος για το εμβόλιο MMR και τον αυτισμό. Φαίνεται ότι όταν κάποιος αποκτήσει μία άποψη για ένα θέμα, […]
Τα στηθοσκόπια που χρησιμοποιούνται στις ΜΕΘ είναι γεμάτα βακτήρια, στα οποία συμπεριλαμβάνονται και αυτά που ενοχοποιούνται για τις νοσκομειακέ