Τα Βακτήρια του Εντέρου Μπορεί να Επηρεάσουν τη Θεραπεία της Νόσου του Parkinson

Ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται τυπικά στη θεραπεία της νόσου του Parkinson είναι η λεβοντόπα. Η ουσία αυτή μετατρέπεται σε ντοπαμίνη, ένα νευροδιαβιβαστή που δρα στον εγκέφαλο. Μία έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nature Communications, δείχνει ότι τα βακτήρια του εντέρου είναι ικανά να μεταβολίσουν τη λεβοντόπα και να τη μετατρέψουν σε ντοπαμίνη. Καθώς η ντοπαμίνη δεν μπορεί να διαπεράσει τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό, το γεγονός αυτό καθιστά το φάρμακο λιγότερο αποτελεσματικό, ακόμα και επί παρουσίας αναστολέων που δεν επιτρέπουν τη μετατροπή της λεβοντόπα.

«Είναι αποδεδειγμένο ότι τα βακτήρια του εντέρου μπορούν να επηρεάσουν τον εγκέφαλο», είπε η Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Μικροβιολογίας Σαχάρ Ελ Άιντι, επικεφαλής της έρευνας. «Υπάρχει μία συνεχής χημική αλληλεπίδραση μεταξύ του εγκεφάλου και των βακτηρίων του εντέρου, γνωστή ως άξονας εντέρου-εγκεφάλου». Η Ελ Άιντι και η ομάδα της εξέτασαν την ικανότητα του εντερικού μικροβιώματος να επηρεάζει τη βιοδιαθεσιμότητα της λεβοντόπα.

Αιματοεγκεφαλικός Φραγμός

Το φάρμακο χορηγείται συνήθως από του στόματος και η λεβοντόπα απορροφάται στο λεπτό έντερο, απ’ όπου και μεταφέρεται μέσω την κυκλοφορίας του αίματος στον εγκέφαλο. Ωστόσο, τα ένζυμα της δεκαρβοξυλάσης μπορεί να μετατρέψουν τη λεβοντόπα σε ντοπαμίνη. Σε αντίθεση με τη λεβοντόπα, η ντοπαμίνη δεν μπορεί να διαπεράσει τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό, επομένως συχνά χορηγείται παράλληλα ένας αναστολέας δεκαρβοξυλάσης. «Τα επίπεδα της λεβοντόπα που φτάνουν στον εγκέφαλο, ωστόσο, διαφέρουν ανάμεσα στους ασθενείς με νόσο Parkinson. Αναζητήσαμε λοιπόν ποιος είναι ο ρόλος του εντερικού μικροβιώματος στη διαφορά αυτή», είπε η Ελ Άιντι.

Σε δείγματα βακτηρίων από το λεπτό έντερο ποντικών, παρατηρήθηκε ότι το βακτηριακό ένζυμο τυροσίνη δεκαρβοξυλάση, το οποίο τυπικά μετατρέπει την τυροσίνη σε τυραμίνη, μπορεί επίσης να μετατρέψει τη λεβοντόπα σε ντοπαμίνη. «Διαπιστώσαμε ότι η πηγή της δεκαρβοξυλάσης ήταν τα βακτήρια Enterococcus». Οι ερευνητές έδειξαν επίσης ότι η μετατροπή του εντεροκόκκου δεν ήταν δυνατό να ανασταλεί από την υψηλή συγκέντρωση τυροσίνης, δηλαδή του κυρίου στόχου της βακτηριακής δεκαρβοξυλάσης.

Βιοδιαθεσιμότητα

Καθώς στους ασθενείς με νόσο του Parkinson χορηγούνται αναστολείς δεκαρβοξυλάσης, το επόμενο βήμα ήταν να εξεταστεί η επίδραση διαφόρων αναστολέων της ανθρώπινης δεκαβοξυλάσης στο βακτηριακό ένζυμο. «Όπως διαπιστώσαμε, ο αναστολέας καρβιντόπα είναι σχεδόν 10.000 φορές πιο αποτελεσματικός στην αναστολή της ανθρώπινης δεκαρβοξυλάσης», είπε η Ελ Άιντι.

Τα ευρήματα αυτά οδήγησαν τους ερευνητές στη θεωρία ότι η παρουσία της βακτηριακής δεκαρβοξυλάσης της τυροσίνης μπορεί να μειώσει τη βιοδιαθεσιμότητα της λεβοντόπας στους ασθενείς με νόσο του Parkinson. Για να επιβεβαιώσουν την παραπάνω υπόθεση, εξέτασαν δείγματα κοπράνων από ασθενείς που λάμβαναν κανονική και υψηλή δόση λεβοντόπα. Η σχετική ποσότητα του βακτηριακού γονιδίου που κωδικοποιεί τη δεκαρβοξυλάση της τυροσίνης σχετίστηκε με ανάγκη για υψηλότερες δόσεις του φαρμάκου. «Καθώς χρησιμοποιήσαμε δείγματα κοπράνων και είναι γνωστό ότι η λεβοντόπα απορροφάται στο λεπτό έντερο, η παραπάνω παρατήρηση δεν αποτελεί απόδειξη. Ωστόσο, επιβεβαιώσαμε την παρατήρησή μας δείχνοντας ότι η αυξημένη ποσότητα του βακτηριακού ενζύμου στο λεπτό έντερο μείωσε τα επίπεδα της λεβοντόπα στην κυκλοφορία του αίματος», εξήγησε η Ελ Άιντι.

Φαύλος Κύκλος

Ένα άλλο σημαντικό εύρημα της μελέτης είναι η θετική συσχέτιση μεταξύ της διάρκειας της νόσου και των επιπέδων της βακτηριακής δεκαρβοξυλάσης της τυροσίνης. Ορισμένοι ασθενείς με νόσο του Parkinson παρουσιάζουν αυξημένο πολλαπλασιασμό ορισμένων βακτηρίων του λεπτού εντέρου, μεταξύ των οποίων και οι εντερόκοκκοι, λόγω της χρήσης αναστολέων αντλίας πρωτονίων, τα οποία λαμβάνουν για την αντιμετώπιση των γαστρεντερικών συμπτωμάτων της νόσου. Συνολικά, οι παράγοντες αυτοί οδηγούν σε ένα φαύλο κύκλο καθώς απαιτείται μεγαλύτερη δόση λεβοντόπας και αναστολέων δεκαρβοξυλάσης.

Η Ελ Άιντι δήλωσε ότι η παρουσία του βακτηριακού ενζύμου δεκαρβοξυλάση της τυροσίνης πιθανώς μπορεί να εξηγήσει γιατί ορισμένοι ασθενείς χρειάζονται πιο συχνές δόσεις λεβοντόπα για την αντιμετώπιση των διαταραχών της κινητικότητας. «Αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα για τους ασθενείς με νόσο του Parkinson, καθώς μία υψηλότερη δόση μπορεί να προκαλέσει δυσκινησία, μία από τις σοβαρότερες ανεπιθύμητες ενέργειες της θεραπείας με λεβοντόπα».

Βιβλιογραφία: University of Groningen

Ακολουθήστε μας στο Google News για την έγκυρη επιστημονική ενημέρωσή σας, έγκαιρα!

Μην χάσετε:
Σχετικά Αρθρα